Ons word oud – En nou?

Let those be thy choicest companions who have made Christ their chief companion. —Thomas Brooks

Ons word oud – En nou?

J. I. Packer het onlangs ‘n kort boekie oor oud word geskryf: Finishing our Course with Joy. Ek gaan ‘n hele aantal blogs oor oud word skryf en van hierdie boek gebruik maak

Wat het bejaarde kerkgebonde Christene oor as hulpbronne om aan te bied; skatte om met ander te deel; wysheid om op terug te val? Bring bejaardes iets uniek na die geloofsgemeenskap, die strategie om dissipels te maak en die visie van die koninkryk?

• Geleenthede. Vandag se gesondheidsdiens verleng mense se lewens. Dit is algemeen vir bejaardes om redelik te funksioneer al is hulle al 80 jaar en ouer. Meeste Christene wat vandag 70 jaar oud is, het nog ‘n dekade voor hulle waartydens hulle nog aktief vir Jesus Christus kan werk.
• Volwassenheid. Dit ontwikkel deur ‘n proses wat nie sommer oornag gebeur nie – en nie aangejaag kan word nie. Dit geld ook vir geestelike volwassenheid. In hierdie geval is die voedingstowwe die waarhede van die Bybel en die evangelies. Die klimaatsfaktore wat volwassenheid bevorder, is die Christelike gemeenskap in die kerk, familie, ens. Christelike bejaardes behoort reeds verder op hierdie pad van volwassenheid te geloop het. Geestelike volwassenheid is ‘n diep, getoetste verhouding met die Drie-eenheid. Dit is ook ‘n verhouding met ander – gelowiges en nie-gelowiges – wat kommer, simpatie, warmte, wysheid, insig, onderskeiding en verstaan insluit. Volwassenheid is ‘n eienskap wat veral in verhoudings na vore kom. Verhoudings is dit wat bejaardes toerus vir gebruik in gemeentes wat fokus op versorging en uitreik.
• Nederigheid. Trots is die hart van die sonde van die mens. Trots is selfverhoging en selfbevordering ten koste van God en ander mense. Nederigheid is die produk van voortdurende berou en belydenis soos ons probeer om weg te bly van trots. Hierdie stryd teen trots in die hart is ‘n lewenslange stryd. Nederigheid is ‘n gesindheid van leef tot beskikking van God en ander mense. Dit is iets wat bejaarde gelowiges toenemend moet vertoon. Ware geestelike groei is altyd groei na onder – na nederigheid.
• Intensiteit. Dit is sterkte van fokus en konsentrasie om God tevrede te stel en om sy heerlikheid te bevorder – ywer. Die sekulêre gemeenskap verwag nie ywer van bejaardes nie – hulle moedig dit ook nie aan nie. As ‘n mens ware hoop het – ‘n gretige verwagting van die toekoms  en die moontlikhede wat dit inhou – moet ons dit najaag. Soos bejaardes se liggaamsvermoë, geheue en kreatiwiteit afneem, moet hulle fokus op hulle toekomshoop verskerp. As dit gebeur sal ‘n passie om voort te gaan om God en ons naaste te dien, toeneem.

Een aspek wat kommer wek, is die moderne definisie van ‘n kernfamilie – een of twee ouers en die kinders. Grootouers word net losweg aan hierdie gesin verbind. Van hulle word verwag om van ‘n afstand ‘n bydrae te maak. Dit is sleg vir families om die volwasse wysheid wat beskikbaar is, te ignoreer. Christelike bejaardes moet beskikbaar wees om soveel hulp as moontlik te gee as die families gewillig is om dit te ontvang.

Maar seniors moet ook in die kerk ‘n bydrae maak. Seniors moenie net op die kerk staatmaak om dienste vir hulle te lewer nie, maar moet die geleentheid om self diens te lewer verwelkom. Solank as wat jy ‘n bydrae kan maak, doen dit. Daar is baie geleenthede om steeds vir God te dien – benut dit. Bejaardes het steeds ‘n bydrae om te lewer – hulle kan nog steeds die gemeentes waarin hulle is verryk.