Oorreding

 “We are nothing with all our gifts be they ever so great, except God assist us.” ― Martin Luther

Oorreding

Os Guinness maak ‘n onderskeid tussen net die waarheid oor die evangelie vertel teenoor oorreding. Daar is ‘n manier om die waarheid te kommunikeer wat mense onmiddellik aanstoot gee en daar is maniere wat aanstoot vermy. Ooreding probeer die aanstoot verminder deur te soek na ‘n verband tussen dit wat ons wil sê en diegene met wie ons wil praat. Oorreding neem die persoon wat kommunikeer en die persoon aan wie gekommunikeer word, in ag. Kommunikasie vereis ‘n verbinding tussen ten minste hierdie twee kante.

Hierdie seining van “verbind” in oorreding het twee belangrike implikasies:

1. Net omdat oorreding belangstel in hoe ons kommunikeer, beteken nie dat dit net in ‘n tegniek belangstel nie.

Dit stel nie primêr in üitkoms” en “gevolge” belang nie. Oorreding is die hart van die evangelie. God is dié Oorreder. Hy wil met ons op ‘n besondere manier kommunikeer en dit is basies oorredend.

In sy kommentaar op Psalm 23 sê Calvyn onder andere: God, in the Scripture, frequently takes to himself the name, and puts on the character of a shepherd, and this is no mean token of his tender love towards us. As this is a lowly and homely manner of speaking, He who does not disdain to stoop so low for our sake, must bear a singularly strong affection towards us. In sy barmhartigheid hanteer God ons deur ons beperkings en swakhede in ag te neem. Hy is ‘n Herder vir verlore skape en nie ‘n wolf wat ons dwaasheid uitbuit nie.

God het besluit om ons te oorreed. Hy ontmoet ons net soos ons is om die verhouding wat Hy met die mens begin het voort te sit. Al is Hy die oneindige, ewige God, daal Hy tot op die vlak van die mense. Ons sien dit ten beste in die menswording – ‘n toonbeeld van nederigheid. Dit was hierdie nederigheid wat Hom in staat gestel het om die volle ervaring van wat dit beteken om mens te wees, te ondervind.

Dit is dié oorreding – geheimsinnig en veel meer as wat enige mens kan doen. God het nie uit die hemel op ons geskreeu nie – Hy het mens en een van ons geword. Hy bly steeds by ons.

2. Oorreding is om onnodige aanstoot te vermy, maar ons moet aanvaar dat die evangelie vir sommige aanstoot kan gee

Jesus was oorredend in alles wat Hy besê het, maar in sy eie dorp, Nasaret, wou hulle niks van Hom geweet het nie (Matteus 13:57). Hy was: ‘n Klip waaroor ‘n mens struikel en ‘n rots waarteen jy jou stamp (1 Petrus 2:8).

Os Guinness (Fool’s Talk: Recovering the Art of Christian Persuasion)  betreur dit dat die kerk die kuns van oorreding verloor het. Daarom moet ons weer aan ons kommunikasie dink. Dit moet vars wees, maar ook getrou en onafhanklik. Getrou, want dit moet deur die Christelike waarhede gevorm word; onafhanklik, want dit is nie afhanklik van ‘n manier van dink wat vreemd is aan ons Christelike manier van dink nie. Die problem is dat baie van ons kommunikasie in die kerk eintlik argumente is. Ons stel meer daarin belang om argumente te wen eerder as die harte van mense.