God’s purpose in redeeming men from sin is not to give them freedom to do as they please but freedom to do as He pleases. —John MacArthur

Christene is mense op reis

Ons roeping herinner ons daaraan dat volgelinge van Jesus Christus mense is wat die Weg bewandel. Geen persoonlike of geestelike verhouding groei vanself nie – dit moet gekoester word; die kole moet aangeblaas word om te verseker daar is ‘n vlammetjie. Doen ons dit nie gaan die vuurtjie dood. Die probleem is dat die Christelike geloof vandag ‘n formaliteit, roetine, geword het. Dit wat buitengewoon was, is nou gewoon. Die band tussen die verklaring van ons geloof en die uitoefening van ons geloof is verbreek. Geen wonder die geloof in Christus verloor sy geloofwaardigheid nie. Daarom kry ons T-hemde soos: Jesus, save me from your followers. Aartsbiskop William Temple sê: I believe in the Holy Catholic Church and I only regret that it does not exist.

“Your life is shaped by the ends you live for. You are made in the image of what you desire.”

—Thomas Merton

Roeping: Individueel of gemeenskaplik

God roep ons persoonlik, maar nie individueel nie. Die hele idee van die gemeenskap is problematies vir die moderne mens. Die moderne mens het ‘n vooroordeel teen instellings. The conveyer belt of life carries you on, no one knows where. One is more of an object, a thing, than a living creature (Franz Kafka).

[Tell my foes that] If they care to read and refute me, not to try to do it without the help of the truly sacred Scriptures. … If not, I shall not care a straw for all their croakings. -Huldrych Zwingli

My roeping: Wie is my gehoor?

As ons ons planne bespreek, dink ons onmiddellik aan doelwitte, teikendatums, evaluering, ens. Selde kyk ons na ons gehoor. Die vraag is nie of ons ‘n gehoor het nie, maar eerder: Wie is ons gehoor? As ek ‘n lewe leef deur na God se roeping te luister, leef ek voor ‘n gehoor wat alle ander gehore oortref – ‘n gehoor van Een.