Praktyke wat die geloofsgemeenskap ondersteun
It is no use walking anywhere to preach unless our walking is our preaching.” ~ Francis of Assisi
Praktyke wat die geloofsgemeenskap ondersteun
Die geloofsgemeenskap is dikwels nie verenig nie, maar ons het praktyke en aktiwiteite wat ons moet saambind. Christine Pohl beskryf in haar onlangse boek – Cultivating Practices That Sustain Us – vier belangrike praktyke.
- Betoon dankbaarheid as ‘n lewenswyse. Ons verstaan dat ons lewens bevry is deur genade. Daarom, as gemeenskappe, kan ons reaksie slegs een van dankbaarheid wees – dit ten spyte van dinge wat ons frustreer en teleurstel. In die Psalms lees ons dat aanbidders in God se teenwoordigheid met dankbaarheid en lof ingaan. As ons dink aan Jesus Christus se offer vir ons is dankbaarheid ‘n logiese gevolg daarvan.
- Maak en hou beloftes. As ons dink aan ‘n kontrak soek ons maniere waarop ons hierdie kontrak kan verbreek; as ons dink aan ‘n verbond dink ons aan dinge wat ons saambind. ‘n Verbond het geen ontsnapklousules nie.
- Leef en praat die waarheid. Dit geld nie net vir die individu nie, maar vir die gemeenskap in sy geheel. Die beste getuienis van die waarheid van die evangelie is ons lewens saam as gemeenskap. Die geloofsgemeenskap weet hoe om interpersoonlike spanning te hanteer. Om die waarheid te praat open die pad na vergifnis toe.
- Gasvryheid aan vreemdelinge. Al drie bogenoemde praktyke is hierby betrokke. Genade, trou en die waarheid skep gemeenskappe waar dit vir ons veilig is om verskille te hanteer. Sulke gemeenskappe groei deur plek vir ander te maak – vriende en vreemdelinge. As ons mense in ons huise of gemeentes innooi, openbaar ons wie ons werklik is.
Hierdie is belangrike aktiwiteite vir gemeentes wat daarna streef om die wese van God te weerspieël.