To be right with God the judge is a great thing, but to be loved and cared for by God the Father is greater. —J.I. Packer

Psalm 10 (4)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Hierdie is ‘n lang psalm so ek gaan ‘n hele aantal blogs aan hom spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

10:12 – 15: ‘n Noodroep tot God.

10:12 – 13: KOF.¹²Staan op, Here; God, lig u hand; vergeet die magtelose tog nie!

¹³Waarom  verag ‘n goddelose mens God, maak hy homself wys: “U vra geen rekenskap nie”?

Hier volg nou weer ‘n pleidooi Die woorde van die goddelose in vers 11 druk die psalmis se eie vrese uit. God word uitgedaag om te bewys dat dit wat die goddelose sê nie waar is nie. Daarom word God weer aangemoedig om op te staan. Lig u hand  beteken dat God ferm moet optree. Die klem val op verlossing, maar in die proses moet God die goddeloses regsien.

10:14 – 15: RESJ. ¹⁴U sien tog self die moeite en verdriet, U sien dit raak. Deur dit in u hand te gee, laat weerloses dit aan U oor; vir weeskinders is U ‘n helper.

¹⁵SJIN. Breek die mag van die goddelose mense, ja, eis van ‘n bose mens rekenskap oor sy goddeloosheid totdat U niks meer vind nie.

Die oortuiging van die goddelose dat hy verkeerd kan doen en daarmee wegkom, is nie waar nie – God se dade in die verlede bewys dit. As mense aan ander verkeerd doen, sien God dit. Die psalmis vra vir God om te sien en op te tree. Op grond van hierdie feit kan die swakkes maar alles aan God oorlaat – die weeskind kan dieselfde doen. As daar opgetree moet word, moet die mag van die goddeloses gebreek word. God moet die arm van die goddelose breek. Die einddoel is dat daar geen goddelose dade meer oor is nie.

Omdat die digter net een toevlugsoord ken, vra hy God om sy mag te vertoon. Hy pleit vir die hulpelose; hy dra die ongelukkige en die weeskind aan God op; hy is verontwaardig omdat die goddeloses dink dat God nie van hulle boosheid weet nie: En die hele tyd het U dit gesien. En hy belowe: U let daarop en maak daar ‘n einde aan. Laastens pleit hy by God: Verbreek tog die magsgreep van die goddelose en van die misdadiger, straf sy misdade. Let daarop: God sien (vs 14); God let op (vs 14) en God maak ‘n einde daaraan – Hy tree op.

Vir die goddelose is daar net twee partye in hierdie wêreld: hulleself met al hulle brutaliteit en die swakkes – armes, wese, mense wat in vrees lewe vir die wreedaards. Daar is geen plek vir God in hulle lewe nie. Vir die vrome is daar ook net twee partye: hulle en die goddeloses. Maar God is aan die kant van die vromes en Hy vernietig die vrees wat die goddeloses in die lewens van die vromes wil indra.

In die volgende blog gaan ons let op die teologiese implikasie van Psal 9 en 10.