Psalm 119:48

“A sunny disposition is worth more than fortune. Young people should know that it can be cultivated; that the mind like the body can be moved from the shade into sunshine.”   —Andrew Carnegie

Psalm 119:48

Op u gebooie, wat ek liefhet, sal ek al my hoop vestig. U voorskrifte sal my bybly (NAV)

En my hande ophef na u gebooie wat ek liefhet, en u insettinge oordink (OAV)

Om al u voorskrifte te hou maak my baie bly. Ek kan nie genoeg vir U sê hoe gelukkig dit my maak om te doen wat U sê nie, ek dink heeltyd daaraan (Die Boodskap)

Ons lig natuurlik ons hande op vir ‘n verskeidenheid van redes: om ons onderwyser se aandag te trek, om te waai, om dinge wat val te vang, om fees te vier, ens. Die psalmis sê ons moet ons hande ophef. Hoekom? Om te prys – om ons liefde vir God se gebooie te verklaar.

Daar is iets van ywer, maar ook ‘n begeerte om die leermeester se aandag te trek, in hierdie vers. Dwarsdeur Psalm 119 lees ons van die psalmis se ywer om met God te verbind. Hy lig sy hande entoesiasties op omdat God se gebooie hom bly maak. Die gevolg is dat hy al God se insettinge oordink.

Dit is interessant dat u gebooie wat ek liefhet ook in vers 47 voorkom. Sommige teoloë beweer dat hierdie ‘n oorskryffout is wat per ongeluk herhaal word Moontlik, maar dalk wou die psalmis net sy liefde vir God se woord herhaal het.

In die 176 verse van Psalm 119 kry ons in meeste ‘n sinoniem vir God se woord. In vers 48 kry ons twee sinonieme – gebooie en insettinge. Ons kry twee sinonieme net in verse 16 en 168. Al drie kom aan die einde van ‘n afdeling voor. Vers 48 is die einde van die Wau gedeelte.

Hoe lig ons ons hande op na God se gebooie?