Psalm 28 (1)

Since when do we have to agree with people to defend them from injustice? -Lillian Hellman,

 

Psalm 28 (1)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

 

In hierdie psalm kry ons weerklanke van die vorige vyf psalms. Maar soos al die psalms gaan dit nie oor die mens nie, maar oor God. Hier kry ons weer ‘n samestelling van pleidooi en vertroue. Dit begin met ‘n pleidooi om nie die lot van die goddeloses te deel nie. In vers 1 – 4 kry ons ‘n pleidooi aan God om te luister (vers 1 – 2) en op te tree (vers 3 – 4). Vers 5 is ‘n reaksie. In vers 6 – 8 word die Here geprys omdat Hy die pleidooi geantwoord het. Vers 9 is ‘n afsluitingspleidooi vir die volk as geheel. In vers 8 kry ons ‘n verwysing na die koning wat impliseer dat hierdie psalm uit Israel se koningstydperk kom.

 

28:1 – 2: ‘n Gebed om verhoring en redding.

Die psalm begin met ‘n uitgebreide pleidooi aan die Here om te luister.

Van Dawid.

Na U, Here, roep ek! My Rots, moet U nie vir my doof hou nie,

sodat ek nie, wanneer U sou swyg,  word soos dié wat in die put afdaal nie.

[Die put is die doderyk.] Na U roep ek word met moenie vir U doof hou, aangevul. Letterlik draai die Here sy ore weg. Die laaste gedeelte gee vir ons die motivering vir die pleidooi. Die dood beteken ek gaan af in die graf of af in die doderyk – die put. Die psalmis is bang dat hy binnekort by hierdie mense sal aansluit. Daarom moet die Here luister.

 

²Luister na my smeekgebed, as ek na u roep om hulp,

as ek my hande uitstrek na die heiligste deel van u heiligdom.

Die psalm pleit vir ‘n optrede van God se genade is die vorm van verlossing. Die psalmis roep nie net nie, maar hy sterk ook sy hande na die Allerheiligste uit. Om jou hande uit te strek beteken dat jy voor ‘n meerdere staan om sy aandag te trek – soos ‘n kind in ‘n klaskamer. Dit mag ook beteken dat die psalmis sy hande oopmaak gereed om te ontvang.

 

Die bidder maak dit duidelik dat om in die teenwoordigheid van die Here te wees, is LEWE. Om sonder God te leef, veral om in opstand teen Hom te leef, is DOOD – al leef ek nog. Die bidder ken die teenwoordigheid van God – dit is asof hy sy hand kan uitsteek en Hom aanraak. Hy is daar voor Hom – solied soos ‘n rots. Die gevaar is om voeling met God te verloor. Dan verander lewe baie maklik in dood.

 

Hier het ons ‘n pleidooi dat God tog moet luister. In die volgende verse kry ons ‘n pleidooi dat God tog moet optree.