Psalm 31 (2)

We seldom realise fully that we are sent to fulfil God-given tasks. We act as if we have to choose how, where, and with whom to live. We act as if we were simply plopped down in creation and have to decide how to entertain ourselves until we die. But we were sent into the world by God, just as Jesus was. Once we start living our lives with that conviction, we will soon know what we were sent to do – Henri Nouwen

Psalm 31 (2)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

31:2 – 6a

Die psalm hanteer dadelik die kern van die saak met ‘n pleidooi dat die Here sal hoor en verlos. Dit gaan oor die kenmerke van die Here se verhouding met die psalmis.

²By U, Here, skuil ek. Ek wil nie vir altyd beskaamd staan nie, bevry my deur u regverdige optrede.

Hierdie verklaring van afhanklikheid is die standaard begin van ‘n gebedspsalm. Die psalmis se probleem is ander mense wat hom aanval wat impliseer dat hy verlossing nodig het. Hierdie aanvalle lei tot die aanspraak dat die Here hom verlaat het. Daarom staan hy beskaamd.

Omdat die Here verlos het, volg ‘n danklied. By U, Here, skuil ek. Die woord Here kom eerste, want Hy is alles. Eers daarna kom ek. Hier is ‘n persoon wat regtig glo en vertrou, maar dan uitvind, soos ons almal, dat God se plan vir ons nie twyfel en probleme uitsluit nie. As ek nie die twyfel en probleme aanpak en oorwin nie, sal my geloof nooit so sterk wees soos God dit wil hê nie.

³Draai U oor na my, red my gou;

 Wees ‘n rotsvesting vir my, ‘n bergskuiling tot my redding.

Hierdie vers brei op die vorige een uit. Dit begin met ‘n pleidooi dat die Here moet luister. Logies kom luister voor die pleidooi om te red. Die pleidooi vir spoed – gou –  verduidelik vers 2: tans kom mense weg met aanvalle wat die psalmis beskaam. Hy wil nie hê dat dit vir altyd moet voortduur nie. Die pleidooi word uitgebrei met die verwysing na rotsvesting en bergskuiling.

⁴Omdat U my rotsvesting, my bergskuiling is, moet U my ter wille van u Naam lei en begelei.

Lei en begelei lyk nie na dit wat op hierdie stadium nodig is nie. Die psalmis  wys steeds na redes vir die Here om te luister en op te tree. Dit sluit die Here se gewone praktyk van lei en begelei in.

⁵Laat my loskom uit die vangnet wat hulle in die geheim vir my gespan het, U is immers my toevlug.

⁶In u hand lê ek my lewe,

Die verse verwys na die Here se kenmerkende verhouding met die psalmis. Hy vra dat die Here weer so sal optree.

Die digter gebruik beelde wat teruggaan tot Dawid se tyd toe – rots, bergvesting, ens. Sy voete is egter nou vasgevang in die vangnet wat gebruik word om wilde diere mee te vang. Tog, vanweë sy geloof, kan hy drie dinge sê:

1. Ek is nie bekommerd nie, want ek weet dat U in beheer is. Hy bewaar my veilig.
2. U het my vrygemaak – klaar gedoen. Dit is afgehandel.
3. U is Here, troue God. Hoekom bekommer ek my dan nog?

Die psalmis rig hier ‘n paar versoeke tot God:

• God moet hom tog nooit in die steek laat nie;
• God moet hom bevry (2X);
• God moet hom gou red; en
• God moet vir hom ‘n rots en bergvesting wees.

Hy gee vyf redes waarom hy hierdie dinge van God vra:

• God is getrou;
• God is steeds vir hom ‘n rots en bergvesting;
• God is sy toevlug;
• God het hom in die verlede al vrygemaak; en
• God sal hom in die toekoms ook lei.