Sekularisme

Pride is a form of cosmic plagiarism-claiming to be the author of something that is actually a gift. —Tim Keller

Sekularisme

[Sekularisme = Wêreldlik teenoor geestelik/kerklik. Latyn – saecularis wat verband hou met ‘n tydperk of geslag.]

Hierdie woord word vandag algemeen op ten minste drie versillende maniere in die kerk gebruik.

• Van toepassing op die sosiale en politieke struktuur. ‘n Sekulêre gemeenskap is een waar daar ‘n skeiding tussen die kerk en die staat is – geen godsdienstige geloof geniet voorrang by die staat nie. Ons wil nie hê dat die kerk of enige godsdienstige instelling die staat moet beheer nie. Net so wil ons nie hê dat die staat die kerk moet beheer nie. State waarin die staat een godsdiens bevorder het, is dikwels onderdrukkend. Sodra ‘n godsdiens op mense afgedruk word en hulle nie meer ‘n vrye keuse het nie, aanvaar hulle dikwels die godsdiens halfhartig.
• Van toepassing op die individu. ‘n Sekulêre persoon is een wat nie weet of daar ‘n God of enige bonatuurlike gebied of terrein bo en behalwe die natuurlike wêreld is nie.
• ‘n Besondere soort kultuur. ‘n Sekulêre kultuur is een waar al die klem op die hier en nou is sonder dat hulle enige konsep van die ewige het. Die betekenis van die lewe en geluk word gesoek in hedendaagse ekonomiese voorspoed en materiële gemak.

Gelowiges en ongelowiges se standpunte berus op ‘n kombinasie van ondervinding, geloof, rede en intuïsie. Hoekom is dit belangrik om elkeen van hierdie maniere van sekularisme te onderskei? ‘n Gemeenskap kan ‘n sekulêre staat wees alhoewel daar maar min sekulêre mense in die land is. Nog ‘n probleem is dat individue kan sê dat hulle gelowig is, maar in die praktyk het die bestaan van God nie ‘n waarneembare invloed op hulle besluite en gedrag nie. Om persoonlike vrede en voorspoed op te offer vir bosinnelike redes is vandag skaars. [Bosinnelik of transendent is iets wat die grense van die ervaring oorskry; wat bo die sinnelike uitreik.]