‘n Leser Vra

IEWERS IN DIE BYBEL, EK WIL MY VERBEEL DIT IS IN JESAJA OF JEREMIA MAAR EK
KAN VERKEERD WEES IS N VERS WAT SE ” SAL DIE MENSE DAN NIE UITGAAN EN OP
HUL AANGESIG NEERVALE EN Se WAARLIK, GOD WOON ONDER HIERDIE VOLK.”
EK SAL DIT WAARDEER AS IEMAND MY KAN HELP.
BAIE DANKIE

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord

1 Korinthiërs 14:25 sê: die oningeligte persoon sal met sy gesig op die grond val, God aanbid en erken: Werklik, God is in julle midde.
Dit is as jy met jou verstand verstaanbaar praat en nie in onverstaanbare tale nie.

In 1 Konings 8:41-42 bid Salomo dat ook die buitelander in die rigtig van die tempel wat hy gebou het, sal bid.

In Daniël 2:46-47 val Nebukadnesar met sy gesig teen die grond en betoon eer aan Daniël wat sy droom vir hom kon uitlê.

In Jesaja 45:14 sê die HERE dat die lang Sabeërs na Israel toe sal kom en biddend pleit: Waarlik by jou is God.

Skrywer: Prof Francois Malan

Incense, banners, pictures, flowers, crucifixes, and long processions of richly-dressed ecclesiastics are a poor substitute for the great High Priest Himself –  J. C. Ryle

Christene moet groei – Aanbidding

R. C. Sproul het ‘n kort boekie – Five Things every Christian needs to grow – geskryf. Hierin identifiseer hy vyf dinge waarin ‘n Christen moet groei. Ons gaan ‘n paar blogs hieraan spandeer.

 In Levitikus 10 lees ons van die dood van Nadab en Abihu, seuns van Aäron. Hulle aanbidding was teen die bevel van die Here en hulle sterf. Moses sê: Wie ‘n offer vir My bring, moet besef dat Ek heilig is; sy ontsag vir My moet vir die hele volk duidelik wees. Watter gevolgtrekking moet ons hieruit maak? Aanbidding van die lewende God is ‘n ernstige saak. Dit is nie iets wat ons sommer ligtelik kan opneem nie. Maar ons probeer steeds na God op ons eie voorwaardes kom.

Die Hervormers het sterk beswaar gemaak teen hoe aanbidding in die Rooms-Katolieke Kerk hanteer is – dit was teenstrydig met wat die Skrif beveel het.  Daarom moet ons ook die Skrif raadpleeg as ons wil weet wat ware aanbidding beteken. Waar moet ons begin? By die tien gebooie.

Jy mag naas My geen ander gode hê nie (Eksodus 20:3). Hoekom staan hierdie gebod eerste. Sekerlik omdat dit van die uiterste belang is. Voor My beteken in sy teenwoordigheid. Maar God is orals. Dus geen ander gode nie – nêrens nie. God eis dat mense Hom sal eer, verheerlik en aanbid op ‘n manier wat Hy verwag – nie soos ons dit verkies nie.

Nog ‘n Skrifgedeelte wat ons help met die regte aanbidding is Jesus se gesprek met die Samaritaanse vrou in Johannes4. Tydens die gesprek verwys die vrou na die verskillende aanbiddingsplekke vir Jode en Samaritane: Wat was die regte plek om God te aanbid? Jesus fokus in sy antwoord op die “hoe” en nie die “waar” van aanbidding nie. Glo My, Mevrou, daar kom ‘n tyd wanneer julle die Vader nie op hierdie berg en ook nie in Jerusalem sal aanbid nie. Julle aanbid sonder om te weet wat julle aanbid; ons weet wat ons aanbid, want die verlossing kom uit die Jode. Jesus sê in wese dat die aanbidding van die Samaritane op onkunde of valsheid berus.

Toe Paulus in Atene aankom (Handelinge 17) lees ons dat hy baie verontwaardig geword het toe hy sien hoe vol afgodsbeelde die stad is. Toe hy met die filosowe op die Areopagus argumenteer, sê hy vir hulle: wat julle aanbid sonder om daarvan kennis te hê, verkondig ek aan julle. God wat die wêreld met alles wat daarin is, gemaak het. God is nooit met onkundige aanbidding tevrede nie – aanbidding wat nie op die fondament van kennis van God berus nie, is nie ware aanbidding nie.

In sy gesprek met die Samaritaanse vrou sê Jesus vir haar: Maar daar kom ‘n tyd, en dit is nou, wanneer die ware aanbidders die Vader deur die Gees en in waarheid sal aanbid, want die Vader wil juis hê dat die mense wat Hom aanbid, dit so moet doen. Let wel: moet doen. Dit is ‘n verpligting om Hom deur die Gees en in waarheid te aanbid. Omdat die Gees oral is, kan ons God op enige plek aanbid. Maar ons gesindheid is net so belangrik: Ek was bly toe hulle vir my gesê het: “Kom ons gaan na die huis van die Here toe.” (Psalm 122:1) – nie teensinnig nie, maar met blydskap.

Hoe berei ek vir aanbidding voor? In Eksodus 19 lees ons dat die volk hulle moes reinig voor hulle die wet van God kon ontvang:Laat hulle hulle vandag en môre reinig en laat hulle hulle klere was. Hulle moet oormôre gereed wees, want dan sal Ek, die Here, na Sinaiberg toe afkom, voor die oë van die hele volk (verse 10 – 11). Die volk moes gereed maak voor hulle voor God kon verskyn. Deel van ons voorbereiding moet wees om onsself te herinner wie God is – die heilige, oppermagtige Here.

In Hebreërs 10 kry ons ook opdragte oor aanbidding:

• Bymekaarkom: Laat ons dan na mekaar omsien deur mekaar aan te spoor tot liefde en goeie dade. Ons moenie van die samekomste van die gemeente af wegbly soos party se gewoonte is nie (vers 24 – 25).
• Aanmoediging: Maar mekaar eerder aanmoedig om daarheen te gaan, en dit des te meer namate julle die oordeelsdag sien nader kom (vers 25). As ons die samekomste bywoon, geniet ons die saamwees saam met ander Christen. Ons moet ons medegelowiges aanmoedig.

Die primêre rede vir bywoning van die samekomste is om die lewende God te aanbid en te verheerlik. Ons is in sy teenwoordigheid; ons fokus op Hom; ons hoor sy woord; ons reageer op ‘n wyse wat God sal verheerlik.

Die volgende dissipline waarna ons gaan kyk is diens.

 “Even if I saw a ghost, I wouldn’t believe it.” Einstein

Aanbiddingsdienste: enkele beginsels

Tim Keller (Center Church) noem drie beginsels vir evangeliese aanbiddingsdienste:

• Ons hoef nie ‘n keuse tussen om God verheerlik en mense tevrede te stel, te maak nie

Een van die geleenthede toe Jesus regtig kwaad geword het, was toe die Israeliete die tempelterrein ‘n plek van godsdienstige gemak gemaak het: Staan daar nie geskrywe: ‘My huis sal ‘n huis van gebed vir al die nasies wees nie? Maar julle het dit ‘n rowersnes gemaak (Markus 11:17). Die tempel was immers daar om offers, soos God dit beveel het, aan God te bring. Hy het die ontwerp ook so gemaak dat buitestanders (nie-Israeliete) nie vergeet sal word nie. Sal Jesus Christus nie dalk vandag nog so voel nie? Daar is steeds kerke wat nie die evangelie toeganklik vir buitestanders maak nie – in hulle prediking, dienste aan nuwe besoekers, hulle kinderbediening, ens.

• Aanbidding moet gelowiges opbou en ongelowiges evangeliseer

‘n Klagte wat ons soms hoor, is dat die preke nie “diep” genoeg is nie – dit is melkkos. Die aanname is dat hierdie prediking reg is vir ongelowiges, maar dat gelowiges darem meer “vaste kos” wil hê. Die doel van enige preek is transformasie en nie net om inligting te verskaf nie.

• Evangeliese prediking beteken nie dat die preek afgewater word nie

Dit is nie waar nie. Wat wel gebeur is dat ons fokus op die sentrale waarhede van die evangelie. Dit is nie ‘n toegewing nie, want die evangelie daag mense in hulle kern uit en roep hulle op tot absolute toewyding. The gospel is offensive; nothing else should be.

Maar hoe kan ons ons aanbidding meer verstaanbaar vir nie-gelowiges maak?

• Preek in die omgangstaal. Natuurlik moet die gemeente sekere teologiese terme verstaan, maar ons moet altyd onthou dat baie van ons terminologie verduideliking nodig het. Ons weet wat sonde, lof en verheerlik beteken, maar weet mense buite die kerk dit?
• Verduidelik die diens soos jy vorder. Hoekom sing ons liedere, gebruik ons nagmaal, ens. Dit kan uitputtend word en daarom moet die verduideliking verkieslik tot een reël beperk word.
• Praat direk met nie-gelowiges. Doen dit al weet jy nie of hulle daar is nie. Mense is meer geneig om hulle nie-gelowige vriende na die erediens te bring as hulle weet hulle word hanteer.
• Gebruik bekwame kunstenaars. Hierdie kan problematies wees. Dit moet altyd met ander behoeftes gebalanseer word. Die erediens is nie vermaak nie. Die probleem is dat nie-gelowiges baie maklik aanbidding sal verwerp as dit ongekoördineer en slordig is.
• Vier dade van genade en barmhartigheid. Die kerk moet ‘n stad op ‘n heuwel wees en aan mense die regverdigheid en deernis van God wys. Ons leef in ‘n tyd waar gemeenskappe kerke eerder as ‘n lastigheid as ‘n seën sien. Daarom moet dade wat ons woorde geloofwaardig maak beklemtoon.
• Bedien die sakramente op so ‘n manier dat dit die evangelie verkondig.
• Verkondig genade.
• Vra vir toewyding. Voorsien duidelike stappe vir nie-gelowiges: wat is die volgende stap in my toewyding.

Sometimes God allows what He hates to accomplish what He loves – Joni Ereckson Tada

Wat belemmer die gemeente se aanbidding?

Ons kom met allerhande verskonings na vore: Ons orrelis is swak; die liturgie druk my dood; die prediker inspireer my nie; ons gemeente is te groot/te klein … Beplanning, ‘n goeie orrelis en goeie leierskap is belangrik, maar die grootste belemmering lê nie buite onsself nie, maar in ons. Dit is afgodery.

Liewe kinders, bly dus weg van die afgode af (1 Johannes 5:21). God se heerlikheid moet die bron van ons blydskap, tevredenheid en hoogste gesag wees. Afgodery kan in die kerk teenwoordig wees. As ek dink dat ek nie God sonder X kan ontmoet nie en X is iets anders as Jesus Christus en die Heilige Gees is, is X ‘n afgod.

Natuurlik gebruik God instrumente om Homself te openbaar – sy woord gelees en verkondig, liedere, gebed, die geloofsgemeenskap, ens. Maar as ons die uitvoering van hierdie instrumente die basis van ons verhouding met God maak, plaas ons ‘n onnodige hindernis in ons verhouding met God. Nou woon ons die erediens as verbruikers en regters by – nie as dankbare ontvangers en dienaars nie.

Kom ons kyk na ‘n paar van hierdie Sondagoggend afgode:

• Uitmuntende musiek

Swak musiek kan ons aandag aflei. Goeie musiek word aanbeveel in die Bybel: Sing vir Hom ‘n nuwe lied, speel met volle oorgawe, jubel dit uit (Psalm 33:3). Maar in plaas van net kritiseer, kan ek God dank en my daaraan herinner dat ek offers moet bring wat deur Jesus Christus vir God welgevallig is (1 Petrus 2:5). Ek moet onthou dat selfs die beste vertoning nie vir God welgevallig sal wees as Jesus Christus nie daarin teenwoordig is nie.

• Musiekvoorkeure

Die beste musiek is nie noodwendig dit waarvan ek hou nie. Geen lied moet ons daarvan weerhou om God te verheerlik nie. Ek verheerlik God meer as ek my daarin verheug dat ander voordeel uit die lied kry – al is dit nou nie my keuse nie.

• Die preek

Alle predikers is nie ewe begaaf nie So lank as wat hulle die evangelie verkondig en God se wil getrou kommunikeer is hulle gehoorsaam aan God en ons kan ons daarin verheug. Spurgeon se oupa het gesê dat iemand dalk die evangelie beter kan verkondig, maar hulle kan nie ‘n beter evangelie verkondig nie. Bemoedig en bedank jou plaaslike prediker.

• Kreatiwiteit

Kreatiwiteit is nooit ons doelwit as ons God aanbid nie. Dit is slegs ‘n middel wat ons kan gebruik om die heerlikheid van God duideliker te maak. Dit mag aan ons ‘n nuwe perspektief gee en daartoe lei dat die waarheid ‘n groter impak op ons het. Maar as ons bekommerd is dat ons aanbidding nie “cool” is nie, moet ons altyd onthou dat die evangelie altyd goeie nuus is.

• Ondervindings

Die doel van die samekoms van die gemeente is om iets te sien en te onthou. Daardie iets is die woord, werke en heerlikheid van God soos Hy Hom in Jesus Christus geopenbaar het. As ek net emosie soek tydens ‘n erediens word God een van verskeie opsies waar ek emosie kan soek.

• Liturgie

Ons byeenkomste weerspieël en vorm dit wat ons glo. Daar is geen liturgiese perfeksionisme waarna ons kan streef om ons aanbidding meer aanvaarbaar vir God te maak as wat dit reeds in Jesus Christus is nie. Ons doel is om in geloof dit te doen wat God verheerlik. Liturgieë moet ons dien en nie beheer nie. God laat vryheid in vorm toe en daarom moet ons dit ook doen.

Elke keer as ons bymekaar kom, is dit ‘n geleentheid om ons in God de genade wat in die gekruisigde en opgestane Christus geopenbaar is, te verheug. Ons moenie dat afgode ons weerhou daarvan  om vreugde te ondervind omdat ons sondes vergewe is en ons met God versoen is nie.