Alle Paaie lei na Jesus: Spesifieke vervullings (1)

Alle Paaie lei na Jesus: Spesifieke vervullings (1) – Adrio König

7.2 Spesifieke vervullings

Ons kies sewe profesieë uit die Ou Testament wat in die Nuwe vervul is, waarvan die eerste vier uit Matteus en dan drie uit Handelinge is.

Die geboorte van Jesus in Betlehem.
Die baba Jesus se terugkeer uit Egipte.
Herodes se kindermoord.
Judas se loon vir sy verraad.
Die opstanding.
Die koms/uitstorting van die Gees.
Die sending.

7.2.1 Die geboorte van Jesus

Dispensasionaliste verwys graag na Miga 5 wat dan letterlik vervul sou wees in Jesus se geboorte in Betlehem. En dit is inderdaad waar dat Betlehem sowel in Miga 5:1 as Matteus 2:1 genoem word as die geboorteplek van Jesus. Maar dis nie die einde van die saak nie.

Miga 5:1 is die inleiding tot ’n omvattende profesie, 5:1-5. In opgesomde vorm sê hierdie profesie dat die Messias in Betlehem gebore sal word, en dat sy eerste groot werk sal wees om Israel te bevry van die bedreiging deur Assirië wat juis in die tyd van Miga ernstig was. Daar sal eers nog ’n tyd van lyding wees (5:2), maar dan sal die Messias wat gebore is, met sterk optrede na vore kom (5:3), en wanneer die dreigende Assiriese leër dan die stad binneval, sal daar genoeg militêre leiers wees om teen hulle op te tree en hulle te oorweldig (5:4-5a). En dit alles sal die inisiatief wees van die Messias (5:5b).

Van hierdie profesie haal Matteus nou net die geboorte in Betlehem aan en ’n mens sou hier van letterlike vervulling kon praat. Maar wat van die res van die profesie? In die kwessie van letterlike vervulling is die vraag of ’n mens vooraf uit die profesie sou kon aflei hoe dit vervul sal word. En die antwoord is eenvoudig: Nee. Ons sou nie eens naastenby vooraf kon aflei hoe hierdie profesie in Jesus vervul sou word nie. Uit die profesie soos ons dit in Miga het, sou ons vooraf net kon dink aan ’n aanval deur Assirië en ’n oorwinning deur Israel onder die aanvoering van die Messias. Ons sou dus eenvoudig moes wag tot dit vervul is om te sien hoe dit werklik vervul word.

Die oorgrote deel van die profesie is trouens glad nie in Jesus se aardse optrede vervul nie. Net een klein sinnetjie is vervul, en daar was geen manier om vooraf vas te stel watter deeltjie dit sou wees nie.

Ons sal verder aan ook sien dat dit gewoonlik so gebeur. Nie die volle profesie nie, maar net ’n onderdeel daarvan word vervul, en daar is geen manier om vooraf te wete te kom watter deel dit sal wees nie.

7.2.2 Die baba Jesus se terugkeer uit Egipte

Matteus vertel hoe Josef met Maria en die Kindjie na Egipte vlug. En dan sien hy in hulle terugkeer uit Egipte die vervulling van Hosea 11:1 (Matt 2:15). ’n Mens kan net terloops sê dat ons hier te doen het met een van die geweldigste perspektiewe van Matteus oor die betekenis van Jesus. Hy is oortuig dat Jesus eenvoudig die rol van Israel oorneem omdat Israel misluk het in die Here se doel met hulle, en dat Jesus dus aan die begin van sy lewe net soos Israel ’n uittog uit Egipte gehad het. Die uittog van Eksodus was immers ook die “geboorte” van Israel. Maar dit net terloops. Dit is breedvoeriger behandel onder 9.3.3.

En die vervulling? Is Jesus se terugkeer uit Egipte die letterlike vervulling van hierdie profesie? Eintlik is dit ’n moeilike vraag. Nee, want Hosea 11:1 is in werklikheid glad nie ’n profesie nie. Dit vertel iets uit die geskiedenis van die uittog, van die wonderlike wyse waarop die Here die volk uit Egipte “gedra” het soos ’n moeder haar kindjie, maar daarteenoor dan die skokkende ontrou van die volk aan die Here (Hos 11:1-4). Uit hierdie verhaal neem Matteus nou net ’n enkele sinsnede en sien die terugkoms van die kindjie Jesus uit Egipte as ’n vervulling daarvan. Hy haal dus glad nie eens ’n profesie aan nie. Hy interpreteer ’n stukkie geskiedenis as ’n profesie omdat hy glo Jesus neem die plek van Israel in.

Weer die vraag: Sou ’n mens vooraf uit hierdie geskiedenis in Hosea iets oor die bewegings van Jesus kon aflei? Antwoord: Nee, want ’n mens sou vooraf geen idee gehad het dat Matteus in ’n deel van hierdie geskiedenis ’n profesie sou sien wat in die lewe van Jesus vervul is nie. Daar is dispensasionaliste wat deur ’n baie ingewikkelde proses probeer aantoon dat ons wel in Hosea 11 ’n profesie het. Maar selfs as hulle reg is, sou niemand natuurlik daaruit kon aflei hoe Jesus se “uittog” uit Egipte sou lyk nie, dat Hy as baba op ’n donkie teruggedra sou word deur sy ouers nie. Dit is tog wat ’n mens sou kon doen as ons van letterlike vervulling praat.

In die volgende artikel kyk ons verder na spesifieke vervullings van profesieë.

AllePaaieLeinaJesus Mense wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike geloof. Alle Paaie lei na Jesus (2010) deur prof Adrio König is ŉ baie nuttige naslaanwerk wat ŉ betrokke en uitdagende verduideliking bied van die die middelpunt van ons geloof: Jesus Christus.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer:Prof Adrio König

Alle Paaie lei na Jesus: Die Vervulling van profesieë

Alle Paaie lei na Jesus: Die Vervulling van profesieë – Adrio König

Hoofstuk 7

In die volgende paar artikels hanteer ons die vervulling van profesieë. Ons begin deur na verskillende standpunte te kyk.

Die vervulling van profesieë

7.1 Verskillende standpunte

Die vervulling van profesieë het altyd baie aandag getrek, en bepaald nie die minste nie die profesieë wat in Jesus se lewe vervul is. Veral Matteus gaan uit sy pad uit om te toon hoeveel profesieë in Jesus se geboorte en aardse bediening vervul is. Net in die eerste vier hoofstukke behandel hy ses van hierdie profesieë.

As ons vra hoe profesieë in die toekoms vervul gaan word, is dit natuurlik vanselfsprekend dat ons sal kyk na dié wat reeds vervul is. En daarmee kan juis Matteus ons baie help. Waarskynlik juis omdat hy Jode probeer oortuig dat Jesus die verwagte Messias is, werk hy doelbewus met profesieë uit die Ou Testament wat in Jesus vervul is. Kom ons kyk hoe hulle volgens Matteus vervul is, en dan ook na ’n paar uit Handelinge.

Dit gaan hier oor twee vrae:

Word profesieë letterlik vervul?
Word ’n profesie net een keer vervul?

Daar is naamlik mense wat baie sterk daarop staan dat profesieë letterlik vervul word, wat beteken dat ’n mens voor die tyd uit die profesie kan aflei hoe die vervulling sal lyk. Dit beteken dat ons uit profesieë wat nog nie vervul is nie, presies kan aflei hoe dit sal gebeur. Ons kan as ’t ware vooraf ’n prentjie teken van hoe Jesus weer sal kom, en presies wat dan alles sal gebeur. Hierdie mense teken dan ook inderdaad detailprentjies van hoe die toekoms sal lyk, byvoorbeeld hoe die antichris sal optree, hoe die groot verdrukking sal verloop, hoe Christus tydens die duisend jarige vrederyk vanuit Jerusalem oor die hele aarde sal regeer. Hulle uitgangspunt is dat dit duidelik uit die Nuwe Testament blyk dat al die profesieë oor Jesus letterlik vervul is. Daaruit lei hulle dan af dat dit ook sal gebeur met alle profesieë wat nog vervul moet word.

Hierdie standpunt dat profesieë letterlik vervul word, het inderdaad ’n bepaalde waarde. Die waarde is dat dit die sogenaamde vergeesteliking van profesieë afwys. Alreeds in die vroeë kerk was daar die oortuiging dat elke uitspraak in die Bybel eintlik meer as een betekenis het. Origenes van Alexandrië was oortuig dat daar in elke Skrifgedagte ’n dieper betekenis is. Die letterlike betekenis is vir die ongeleerdes, en dis genoeg vir hulle om salig te word. Maar die gekultiveerde gelowige soek dieper, en kry dan die geestelike of dieper betekenis. Eintlik het hy soms selfs drie verskillende betekenisse onderskei: die letterlike, die morele, en die geestelike betekenis.

Hierdie beginsel is natuurlik oop vir erge subjektiwiteit. Daar is immers nie duidelike reëls oor hoe ’n mens die geestelike betekenis sou kon vasstel nie. Ons het al almal afgekom op die vreemde maniere wat sommige Christene het. In alles wat rooi is in die Ou Testament sal hulle die “geestelike betekenis” of die “dieper betekenis” van die kruis en die bloed van Jesus “ontdek”, soos die rooi tou van Ragab.

Teen hierdie manier van interpretasie moet ons inderdaad standpunt inneem, eenvoudig omdat ons nie in die Bybel enige gronde hiervoor kry nie. Tereg beklemtoon die dispensasionaliste dan: Letterlike interpretasie, waaronder hulle verstaan die gewone, alledaagse betekenis wat ons aan woorde gee.

Maar dit beantwoord nie regtig die vraag hoe profesieë vervul word nie. Daarvoor moet ons eenvoudig gaan kyk hoe spesifieke profesieë alreeds in die tyd van die Nuwe Testament vervul is. Ons vraag sal wees of ons bloot uit die profesie soos ons dit in die Ou Testament het, sou kon aflei hoe die vervulling sou lyk. Onthou ons het twee vorms van die profesie: die profesie self in die Ou Testament, en die vervulling in die Nuwe. Maar as ons geleef het in die tyd van die Ou Testament, vóór die vervulling in die Nuwe Testament, en toe ons die profesie gelees het, sou ons kon aflei hoe die vervulling uiteindelik in die Nuwe sou lyk?

In die volgende aantal artikels gaan ons na spesifieke vervullings kyk.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer:Prof Adrio König

Alle Paaie lei na Jesus: Die gesag van die Septuagint

Alle Paaie lei na Jesus: Die gesag van die Septuagint – Adrio König

6.7 Die gesag van die Septuagint

Die kwessie van die Septuagint het nou telkens na vore gekom. Kom ons kyk in meer besonderhede daarna.

Die vroeë Christene het die Septuagint verkies bo die oorspronklike Hebreeuse teks.
Die Septuagint was eerder ’n verwerking van die oorspronklike Hebreeus as ’n noukeurige vertaling. En juis dit was een van die redes waarom die Christene dit verkies het. Die afwykings in die Septuagint het hulle saak baie goed gedien.
Amos 9:11-12 en Psalm 16:8-11 is klassieke voorbeelde. In beide gevalle bou die skrywers van die Nuwe Testament hulle hele argument op die teks van die Septuagint.
Hulle het die Septuagint so effektief gebruik in hulle argumente met die Jode dat die Jode later hierdie vertaling verwerp het wat hulle self van die Ou Testament gemaak het.
’n Saak waaraan ons nie aandag gegee het nie, is dat daar meer boeke in die Septuagint is as in die oorspronklike Hebreeus (ons Ou Testament). Daar is omtrent agt sulke boeke en ook toevoegings tot sekere boeke soos Jeremia en Daniël. Die meeste van hierdie boeke is geskiedenisboeke of wysheidsboeke. Die geskiedenisboeke dek hoofsaaklik die byna 400 jaar tussen ons Ou Testament en ons Nuwe. Dit is ’n waardevolle toevoeging tot ons kennis omdat heelwat oortuigings wat in hierdie eeue na vore gekom het, later ’n belangrike rol speel in die Nuwe Testament, soos die prominensie van bose magte.
Dit alles het natuurlik radikale implikasies vir ons siening van die inspirasie en gesag van die Ou Testament. Die feit dat die skrywers van die Nuwe Testament die Septuagint so vrylik gebruik het en selfs bo die Hebreeus verkies het, beteken dat hulle dit op presies dieselfde vlak as die oorspronklike Hebreeus aanvaar het as die Woord van God.
Trouens waarna ons nie gekyk het nie, is dat hulle selfs uit boeke wat nie in ons Ou Testament is nie, aangehaal het (Jud v 14-15) en dan op presies dieselfde wyse as hulle aanhalings uit die Ou Testament.
As ons dit alles regtig ernstig neem, kan ons nie woordinspirasie aanvaar nie. Woordinspirasie beteken dat elke woord in die Bybel geïnspireer is. As die vroeë Christene geglo het elke woord is geïnspireer, kon hulle nooit die Septuagint as die Woord van God aanvaar het nie.
Waarskynlik het hulle wel geglo dat die boodskap geïnspireer is, want wat hulle uit die Septuagint gebruik, klop met wat hulle oor Jesus en oor die boodskap van die Ou Testament geglo het.
Kom ons kyk net weer na ons twee voorbeelde. Hulle aanvaar die vreemde vertalings van sekere tekste wat makliker op Jesus as die Messias toegepas kan word. Maar dit is omdat hulle klaar geglo het Jesus is die Messias, en omdat daar in elk geval baie ander Messiaanse tekste in die Ou Testament was.
En hulle het ook dankbaar gebruik gemaak van die tekste wat in die Septuagint as sendingtekste vertaal is, maar dis weer omdat hulle klaar geglo het dat die evangelie vir die hele wêreld bedoel is en daar in elk geval duidelike uitsprake by die profete was dat die Here wil hê dat alle nasies Hom sal dien.

Ons kan die vroeë Christene dankbaar hierin volg: Nie spesifiek elke woord nie, maar die boodskap van die Bybel is die woord van God. En as ons nou terugkyk na hierdie hoofstuk, staan Jesus in die middelpunt. Dit is Hom en sy boodskap wat die skrywers van die Nuwe Testament in die Oue gesoek en gekry het.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer:Prof Adrio König

Alle Paaie lei na Jesus: Uit watter Ou Testament haal die Nuwe Testament se skrywers aan? (2)

Alle Paaie lei na Jesus: Uit watter Ou Testament haal die Nuwe Testament se skrywers aan? (2) – Adrio König

6.6.2 Die vroeë Christene se gebruik van die Septuagint

Waarom is hierdie Griekse vertaling van die Ou Testament vir ons belangrik? Miskien het jy dit self al opgemerk dat die skrywers van die Nuwe Testament soms vreemde woorde gebruik wanneer hulle uit die Ou Testament aanhaal. Vergelyk Amos 9:11- 12 met Handelinge 15:16-17. Die twee stelle woorde kom glad nie ooreen nie, terwyl Jakobus doelbewus uit Amos aanhaal. Waar kry Jakobus hierdie vreemde woorde?

Hy haal uit die Griekse vertaling aan en nie uit die oorspronklike Hebreeus nie, terwyl ons Ou Testament juis uit die Hebreeus gemaak is. ’n Mens kry talle sulke verskille, soms kleiner, soms groter. Dit is dus nie die skrywers van die Nuwe Testament wat nie versigtig en korrek uit die Ou Testament aangehaal het nie. Dis die vertalers van die LXX wat nie noukeurig vertaal het nie. Miskien moet ons dit tog versigtiger stel. Ons is vandag taamlik seker dat daar nie net een enkele Ou-Testamentiese teks bestaan het nie. Waarskynlik het daar van sekere boeke in die Ou Testament verskillende weergawes die rondte gedoen. Daar was nog geen boekdrukkuns nie. Mense moes alles met die hand oorskryf. Dit alleen kon taamlike verskille ten gevolge gehad het. En ons is dus nie seker of die vertalers nie dalk sulke afwykende tekste gehad het vir hulle vertaling nie.

Maar waarom dié lang storie oor die twee Ou Testamente? Omdat ons nog ’n keer gaan sien hoe alle paaie na Jesus lei. Ons weet natuurlik baie min oor die situasie waarin die vertalers was of die oogmerke wat hulle met die vertaling gehad het. Ons is wel taamlik seker dat hulle nie so noukeurig vertaal het nie, en hulleself selfs heelwat vryhede veroorloof het. Ons kan selfs ’n paar tendense in die vertaling identifiseer. En dis juis dit wat vir ons belangrik is.

Dis nie vreemd dat die meeste vroeë Christene die Septuagint bo die Hebreeus verkies het nie. Die evangelie het vinnig in die Griekssprekende wêreld versprei. Dink maar net aan Paulus se sendingreise. Dis tog vanselfsprekend dat hy sou verkies het om die Grieks te gebruik in sy sendingwerk onder Griekssprekendes. En Grieks was die algemene omgangstaal in die gebiede waarin hy gewerk het.

Maar dit kan nie al rede wees vir die voorkeur aan die Septuagint nie. Jakobus haal ook uit die LXX aan, maar hy werk in Jerusalem onder Arameessprekende Jode.

6.6.3 Messianisering en Missionisering

Daar was in die inhoud van die Septuagint rede waarom ook Jakobus dit verkies het bo die oorspronklike Hebreeus. Onder die tendense in hierdie vertaling is twee belangrik, die Messianiseringstendens en die Missioniseringstendens.

Messias: Die eerste tendens het met Messias te doen. Die Griekse vertalers het die neiging gehad om tekste wat nie regtig na ’n komende Messias verwys het nie, só te vertaal dat ’n mens dit Messiaans kon interpreteer. In Genesis 47:31 het die Septuagint “septer” terwyl die Hebreeus “bed” het (“En Jakob het daar op sy septer (ipv bed) gebuig voor God”). Die vertalers van die Septuagint doen dit omdat “septer” elders in verband met die Messias gebruik word (Ps 2:9; 110:2), en hulle dus met hierdie vertaling die indruk wil skep dat Jakob ’n tipe van die komende Messias is. Ook in Jesaja 11:1 vertaal die Septuagint “heerserstaf” in plaas van “takkie”, en bereik dieselfde effek. In Numeri 24:7 lees die Hebreeus: “Israel se waterkruike loop oor, hy saai waar oorvloed water is.” Dit word vertaal as: “Iemand sal uit sy nageslag kom en hy sal heers oor baie volke.” Onmiddellik laat dit weer aan die Messias dink.

Behalwe hierdie soort Messiaserende tendens was daar ook gevalle waar die Septuagint se vertaling die vroeë Christene goed gepas het al het die vertalers dit waarskynlik nooit so bedoel nie. Die vroeë Christene het graag gebruik gemaak van die Septuagint by Jesaja 7:14. Die vroeë Christene het aan Jesus se maagdelike geboorte geglo. Om dit te bevestig, kon hulle die Septuagint gebruik wat Jesaja 7:14 met “maagd” vertaal het teenoor die Hebreeus wat “’n jong vrou” het: “Die maagd sal swanger word en ’n seun in die wêreld bring” (Matt 1:23). ’n Jong vrou hoef natuurlik nie ’n maagd te wees nie, want ’n maagd is ’n meisie wat nie maar net jonk is nie, maar wat nog nooit seksuele gemeenskap gehad het nie. Só kon die Christene hulle dus op die Septuagint beroep om te sê dat Jesus hierdie kind was.

In die liedere oor die dienaar van die Here in Jesaja word die Hebreeuse woord vir “dienaar” elke keer in die Septuagint met “kind” vertaal. Die vroeë Christene kon dit maklik op Jesus toepas wat ook die Kind (“Seun”) van God genoem is. Die Grieks vir “kind” en “seun” is dieselfde.

Sending: Maar daar was ook ’n sendingtendens in die Septuagint. Tekste wat eintlik ’n meer nasionalistiese betekenis het, is vertaal as sendingtekste. Kom ons kyk na een so ’n voorbeeld. Jakobus haal Amos 9 aan in sy toespraak in Handelinge 15. Sy aanhaling kom uit die Septuagint.

Amos 9:12 Handelinge 15:17

Sodat my volk (Israel) die oorwinnaar sal wees oor wat van Edom oor is. Sodat al die nasies die Here kan soek oor al die nasies ja, al die heidennasies oor wie my Naam uitgeroep is wat Ek geroep het om my eiendom te wees.

In Amos was hierdie profesie ’n nasionalistiese profesie. Dit het daarop neergekom dat Israel in die toekoms oor Edom ’n oorwinning sal behaal, en sommer oor ’n aantal ander volke ook. Dit was ’n “lekker” belofte, want Edom was een van Israel se aartsvyande. Maar in die Septuagint word dit ’n sendingprofesie. Die heidennasies sal die Here soek, almal oor wie sy Naam al klaar uitgeroep is.

Daar is meer sulke voorbeelde. In die Hebreeus lees ons in Jesaja 54:15: “As iemand jou aanval, het Ek hom nie gestuur nie; wie jou aanval, sal die onderspit teen jou delf.” Dit word vertaal met: “Proseliete sal om my ontwil by jou aansluit, hulle sal by jou ’n toevlug soek,” ’n duidelike sendingvertaling.

In Jeremia 3:19 word die persoon wat aangespreek word, in die Septuagint “Here” genoem (anders as in die Hebreeus), en in plaas daarvan dat hy “’n besitting kry wat liefliker is as enigiets wat enige nasie het,” word Hy “die magtige Heerser oor die nasies” genoem. Sulke vertalings het gepas in die vroeë Christene se oortuiging dat die Messias oor die nasies sal heers, en dat hulle Hom dus aan die heidene moet gaan verkondig.

In Genesis 49:10 word verwys na “die heerser aan wie die volke hulle sal onderwerp”. Dit word in die Septuagint vertaal met: “Die heerser wat die hoop van alle volke sal wees.” Dadelik kom die sending dus in perspektief. Dit is die diepste rede waarom die Christene selfs in Jerusalem die Septuagint verkies het, al het hulle nie die Griekse taal nodig gehad soos Paulus nie.

’n Mens kan natuurlik vra waarom die Jode die Hebreeus só vertaal het. Waarom die nadruk op die Messias en die sending? Daar kan verskillende sienings hieroor wees, maar ’n mens moet onthou die Septuagint is so ongeveer 200 jaar voor Jesus vertaal. In hierdie tyd het dit sleg gegaan met Israel. Hulle is keer op keer deur vyande oorwin en oorheers. Hulle kon dus maklik ’n nuwe behoefte ontwikkel het dat die Messias sou kom omdat hulle geglo het Hy gaan hulle van hulle vyande verlos en die heerlikheid herstel soos dit in die tyd van die groot koning Dawid was. Hulle het dus ’n dringender behoefte aan die Messias ontwikkel.

Verder het hulle juis in hierdie tye baie meer te doene gekry met mense uit ander gelowe. Hulle was klein minderhede in groot wêreldstede soos Alexandrië in Egipte, en Korinte in Griekeland. Dit kon gelei het tot die besef en behoefte dat hulle hulle geloof met ander moet deel. Hulle kon ook hulle godsdiens vergelyk het met die ander, en oortuig geraak het dat hulle iets meer het om aan ander aan te bied. Daar was altyd by die profete ’n belangstelling in ander mense. Die Ou Testament het self die toekomsverwagting dat die volke na Jerusalem sal stroom. Dit alles kon ’n bepaalde dringendheid by hulle laat ontstaan het om hulle godsdiens met die mense rondom hulle te deel, sodat selfs in die vertaling van die Ou Testament die vertalers die boodskap van die sending sterker wou laat deurkom.

Die feit dat die Christene hierdie vertaling verkies het, sê net nog ’n keer dat alles vir hulle om Jesus gegaan het, en dat hulle ’n vertaling verkies het wat hulle nog meer as die Hebreeus gehelp het om Hom en sy boodskap te beklemtoon.

Wat toe agterna gebeur het, is baie interessant. Die Christene het hierdie tendense in die Septuagint met groot vrug gebruik, onder andere ook om die Jode te probeer oortuig dat Jesus die Messias is. Immers hulle het geglo die Messias het in Jesus gekom, en hulle kon die Jode se eie vertaling gebruik om dit te ondersteun. Dit het beteken die Joodse leiers het ’n reaksie teen hulle eie vertaling ontwikkel, so erg dat hulle dit later amptelik verwerp het. Maar die Christene het dankbaar daaraan vasgehou. Die Septuagint het tot in die tyd van die Kerkhervorming die Ou Testament van die Christene gebly; dus vir omtrent 1 500 jaar! Eers die Kerkhervormers het besluit om daarvan af te sien, en wel om redes wat nie almal so oortuigend is nie, en na die Hebreeuse Ou Testament terug te gaan. Die Katolieke Kerk het tot vandag nog meer respek vir die Septuagint as die Protestante.

In die volgende artikel gaan ons na die gesag van die Septuagint kyk.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer:Prof Adrio König