Bekering – meer as net godsdienstige voorkeur

Advice is what we ask for when we already know the answer but wish we didn’t. ” — Erica Jong

Bekering – meer as net godsdienstige voorkeur

Bekering se definisie is: om van een stel dinge wat ons glo na ‘n ander te draai – heiden na Christen – mag nie noodwendig op fundamentele hartsverandering dui nie – dit mag slegs dui op ‘n verandering van intellektuele of teologiese perspektief. Dit is dikwels slegs ‘n aanduiding van godsdienstige voorkeure.

Basies dui dit op bekering deur ‘n besluit – ek het besluit of ek het ‘n sekere gebed gebid. Hoeveel van hierdie besluite eindig met ware dissipelskap is onseker. Daar is ‘n gevaar in ons huidige kerkkultuur wat bekering as ‘n besluit en nie as ‘n lewensverandering sien nie. Die gevaar word groter omdat al hoe meer mense eintlik Bybels ongeletterd is. Om vir hulle te sê dat Jesus Christus vir hulle sondes gesterf het, kan op baie verskillende maniere geïnterpreteer word – of dit mag net soos onsin klink.

Vir evangelisasie om tot bekering te lei, vereis drie faktore:

Dit moet inhoud-spesifiek wees

As ons evangelie sonder inhoud is, is daar die risiko dat enige besluit net sielkundig gemaklik is. Die persoon wat geëvangeliseer word, moet verstaan waartoe hy bekeer word. Die probleem is dat ons evangelisasie so op die mens fokus dat ons God skoon vergeet. Van die inhoud wat ons moet oordra, sluit in: Wie is God? Wie is ons? Wie is Jesus Christus? Wat is sonde? Wat het Jesus Christus oor ons sonde gedoen? Wat moet ons doen na aanleiding van wat Jesus vir ons gedoen het? Hiervoor is veral die tien gebooie en die bergrede van belang. Bekering moet nooit as ‘n blote intellektuele besluit beskou word nie. Dit moet gesien word as ‘n totale lewenstoewyding aan die waarheid van die Christelike wêreldsiening.

Dit moet die siening dat Christus die enigste weg na verlossing is, insluit

Kan ‘n persoon werklik bekeer wees as hy glo dat daar verskillende maniere is waarop ‘n mens verlos kan word? Baie moderne/postmoderne mense glo dat daar nie so iets soos die absolute waarheid is nie. Geen wonder mense sê dat hulle Christene is, maar soek hulle verlossing nie by Jesus Christus nie, maar elders. Baie glo dat ons Jesus Christus plus nog iets nodig het. Johannes 14:6 en Handelinge 4:12 moet vir mense wat tot bekering kom iets beteken.

Nou weet ons dat eksklusiwiteit ‘n gruwel vir die posrmoderne denke is. Alles wat ons glo, is vir hulle iets persoonlik of iets wat deur ons kultuur gekondisioneer word. Daarom mag ons geen siening verwerp nie. Die aanspraak dat een of ander godsdiens intrinsiek beter as ‘n ander is, is verkeerd. Onverdraagsaamheid van iemand anders se siening kan nie verdra word nie. Dit geld beslis nie vir verdraagsaamheid nie. Verdraagsaamheid teenoor onBybelse geloofsoortuigings kan nie verdra word nie.

Dit moet lei tot ‘n radikale verandering in dit wat ons glo en hoe ons optree.

As ek na iets draai, beteken dit dat ek my rug op iets anders draai. Bekering beteken nie net berou nie, maar ‘n omdraai sodat jy in ‘n ander rigting draai. Baie mense glo dat ons lewenswyse nie so belangrik is nie – ons kan ‘n Christen en egbreker terselfdertyd wees.

Metzger gebruik 1 Johannes om ses toetse vir opregte geloof te toets/ontwikkel:

Bewustheid van ons sonde (1:8 en 10).

Gehoorsaamheid (2:3 – 5, 29)

Vry van gewoonte sondes (3:9; 5:18).

Liefde vir ander gelowiges (3:14; 4:7 – 8)

Geloof (5:1)

Oorkom die wêreld en die Satan (2:13 – 14)

Bekering is nie ‘n voorkeur nie – dit is ‘n lewensveranderende saak.

Bekering: Onmiddellik of met verloop van tyd

Plutarch

Bekering: Onmiddellik of met verloop van tyd

Scot McKnight sê dat studies bewys dat mense op een van drie basiese maniere bekeer word:

Deur ‘n proses in die gemeente van voortdurende blootstelling aan die sakramente.

Deur ‘n persoonlike besluit.

Gemeentes gee gewoonlik voorkeur aan een van hierdie prosesse en is dikwels skepties as hulle ‘n ander proses teenkom.

Sy studies kom tot die gevolgtrekking dat bekering ses dimensies betrek. Hy beskryf dit so: bekeerlinge kom uit ‘n

Konteks as gevolg van

‘n Krisis van een of ander soort. Hierdie krisis lei tot

‘n Soeke om die krisis op te los. Hierdie soeke gee aanleiding tot

‘n Ontmoeting of interaksie met iemand wat bekering voorstel. Hierdie ontmoeting lei tot

‘n Toewyding en

Gevolge.

Wat opgeval het was dat daar spesifieke patrone gevolg word. Jode wat na die Christelike geloof bekeer word, volg ‘n spesifieke patroon, Protestante wat na die Katolieke geloof bekeer word, volg ‘n onderskeibare patroon, ens.

Wat duidelik uit sy studies blyk, is dat bekering ‘n proses is. Wat belangrik is, is dat gemeentes sensitief is vir die verskillende kontekste van verskillende persone. Elke persoon moet dus die geleentheid kry om God se genade te ondervind – op sy eie unieke manier.

Wedergeboorte en Bekering

Wedergeboorte en Bekering – Francois Malan

Vraag

Jackie vra:

Wat is die verskil tussen wedergeboorte en bekering?

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Wedergeboorte is die nuwe lewe wat God in die hart van die uitverkore sondaar begin. Dit is nie ‘n geboorte wat uit die mens kom nie, maar uit God:

Johannes 1:13 uit God gebore;

Johannes 3:3,7 gebore van bo-af;

Johannes 3:6,8 gebore uit die Gees;

Jakobus 1:18 God het ons deur die woord van die waarheid voortgebring;

1 Johannes 5:11 God het ons die ewige lewe gegee, en die lewe is in sy Seun;

1 Petrus 1:23 julle is weergebore, nie uit verganklike saad nie, maar uit onverganklike,

deur die lewende en blywende woord van God;

Titus 3:4-7 maar toe die goedheid van God ons Verlosser en sy liefde vir die mens

verskyn, nie op grond van die werke van geregtigheid wat ons gedoen het nie,

maar volgens sy eie ontferming, het Hy ons gered deur die reiniging van die

weergeboorte en die vernuwing van die Heilige Gees, wat Hy oorvloedig op ons

uitgestort het deur Jesus Christus ons Verlosser, sodat ons as geregverdigdes deur

sy genade, erfgename geword het in vertroue op die ewige lewe;

1 Petrus 1:3 deur die groot barmhartigheid van God, die Vader van ons Here Jesus

Christus, het Hy ons weergebore laat word tot ‘n lewende hoop deur die

opstanding van Jesus Christus uit die dood tot ‘n onverganklike onbesmette en

onverwelklike erfenis wat in die hemel vir ons bewaar word.

In die Bybel is weergeboorte nooit ‘n opdrag aan die mens nie. Dit is die werk van die Heilige Gees, wat die woord van God gebruik om ons te oortuig van ons sonde en van verlossing deur Jesus (Johannes 16:7-11), om van ons kinders van God te maak (Romeine 8:15-17. Dit is ‘n geboorte van bo-af (Johannes 3:3). Daarmee word ons in Christus opgeneem as deel van sy opgestane liggaam. Dit is ‘n proses wat deur ons hele lewe werk om ons al meer soos Christus te maak (2 Korintiërs 3:18). Deur die werking van die Heilige Gees in ons word ons verstand verlig om God se wil en sy woord beter te verstaan (Efesiërs 1:18), ons hart/denke word vernuwe (2 Korintiërs 4:16; Efesiërs 4:23; Kolossense 3:10), ons wil word verander en ons gevoel gereinig, ‘n totale lewensvernuwing waarmee die Heilige Gees met ons begin (Efesiërs 4:23,24).

Die herskepping van die hemel en die aarde word in Matteus 19:28 ook as ‘n wedergeboorte beskryf.

Bekering is die mens se hartlike leedwese oor en totale breuk met sy sondige lewe en die begin van ‘n nuwe lewe, uit opregte liefde vir God. Soos wat die Heilige Gees ons oortuig van sonde, van Jesus se geregtigheid waarmee Hy ons aan God verbind, word ons ingeskakel by die werk van die Gees in ons. Dit begin by berou oor my sonde, die omdraai weg van die sonde af en na God toe. Dit is ‘n aanneem van die verlossing wat Jesus vir my bewerk het, en my oorgawe om Hom te volg as my Leidsman. Bekering begin een dag maar word voortgesit dwarsdeur my lewe.

In die oorspronklike Grieks word drie woorde vir bekering gebruik:

Die eerste een metanoia (letterlik: ‘n verandering van jou gees) verwys na ‘n verandering van lewe as gevolg van ‘n totale verandering van denke en gesindheid oor sonde en geregtigheid. Alle sonde is sonde teen God en sy wil en sy gebod van liefde, wat Hy as riglyne vir ons lewe gee.

Geregtigheid is die regmaak van die verhouding tussen ons en God, om van ons God se kinders te maak wat in lewe sy gesin van dié mense wat in Jesus Christus glo, onder sy liefdevolle sorg en wyse leiding (vgl. bv. Matteus 3:2; 4:17; 11:20,21; Markus 1:15; 6:12; Lukas 15:7; Handelinge 2:38; 8:22; Romeine 2:4).

Die tweede en derde woorde, strefomai en epistrefo, beteken om om te draai:

Dit verwys ook na ‘n verandering van jou geloof en opinie van die waarheid, met die fokus op

dit waarnatoe jy draai – omdraai na, tot geloof kom (in Christus), tot aanvaarding kom;

Maar dit verwys veral na ‘n verandering van jou manier van lewe, met die implikasie van omdraai na God toe, doen soos Hy sê (vgl. bv . Matteus 13:15; 18:3; Markus 4:12; Lukas 1:16,17; 17:4; 22:32; Johannes 12:40; Handelinge 3:19; 9:35; 11:21; 14:15; 15:19; 26:18,20; 28:27; 1 Tessalonisense 1:9; 1 Petrus 2:25).

Waar wedergeboorte totaal God se werk in my is, is bekering my reaksie daarop en my daaglikse verantwoordelikheid daarvoor, onder die leiding en met die krag van die Gees van God, volgens die woord van God.

Skrywer: Prof Francois Malan

Wanneer kom Israel tot bekering?

Wanneer kom Israel tot bekering? – Francois Malan

Martin vra:

Ons wil graag weet wanneer en waar Israel tot bekering sal kom.

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Daar is verskillende verklarings vir Romeine 11:25-26. Ek haal hoofsaaklik aan uit Willie Jonker se kommentaar op Romeine.

Die beginwoorde van vers 25 laat merk dat Paulus tans iets baie gewigtigs wil sê. Hy wil aan sy lesers ‘n profetiese waarheid meedeel wat gedeeltelik op Goddelike openbaring berus en gedeeltelik reeds in die geskiedenis merkbaar is. Hy noem dit ‘n verborgenheid, ‘n benaming wat gewoonlik gebruik word vir ‘n waarheid wat tevore verborge was, maar in die loop van God se handelinge met die mense langsamerhand duidelik geword het (vgl. Ef.1:9; 3:3-7; Kol.1:26,ens). Dit is van belang dat Christene uit die heidene hierdie waarheid omtrent Israel sal weet, sodat hulle nie eiewys mag wees nie, d.i. volgens hulle eie insig en wysheid oor Israel sal oordeel nie. Die verborgenheid bestaan dáárin dat die verharding, wat oor Israel gekom het, ten dele is, d.i. dit raak nie die hele Israel nie. Daarby sal die verharding voortduur totdat die volheid van die heidene ingegaan het (die Griekse woord pleroma dui die totale hoeveelheid aan, met klem op die voltooidheid: volle getal, volheid, volledigheid, voltalligheid). Die volheid van die heidene is, net soos die volheid van Israel (die Griekse woord pas dui die totaliteit of volledigheid van enige voorwerp, massa, versameling aan), die volle getal van diegene wat God uit die heidendom verlos. Met ingaan word kennelik bedoel: ingaan in die Koninkryk, deel ontvang van die verlossing. Uit die feit dat die volheid van die heidene seker eers teen die einde van die tye ten volle in die Koninkryk ingebring sal word, mag ons aflei dat Paulus verwag dat die gedeeltelike verharding van Israel sal voortduur tot aan die einde van hierdie bedeling.

26a Met die hele (pas) Israel word dieselfde bedoel as met die volheid (pleroma) van Israel in vers 12 (NAV volle getal), en dié begrip lê in lyn met die begrip volheid (pleroma) van die heidene in vers 25 (NAV volle getal uit die heidennasies). Dit dui Israel as totaliteit aan, Israel soos dit deur God bedoel is om te wees en soos Hy Sy oorspronklike beloftes aan die vaders ten opsigte van hulle waargemaak het. Anders gesê: dit dui die volle getal Israeliete aan wat deur Gods genade gered sal word. Sommige verklaarders meen dat die hele (pas) Israel slaan op die kerk, die geestelike of ware Israel wat uit Jode en bekeerde heidene bestaan. Dié verklaring kan aansluit by die uiteensetting oor die takke van die wilde olyf wat ingeënt word op die mak olyfboom (verse 17,18). Waar Paulus egter nooit die benaming Israel in so ‘n geestelike sin as aanduiding van die kerk gebruik nie, terwyl hierdie hoofstukke spesifiek oor Israel as volk handel, is dit beter om te hou by Israel as volk.

Die woorde ‘en so’ (Grieks houtos met verwysing na wat voorafgaan: so, dus, op die manier) waarmee vers 26 begin, dui daarop dat die hele Israel gered sal word op die wyse wat in vers 25 aangedui is: die gedeeltelike verharding sal oor Israel bly, totdat die volheid van die heidene ingegaan het. Dit beteken nie dat daar dán, nadat die volheid van die heidene ingegaan het, skielik ‘n massabekering van Jode sal plaasvind nie, maar dat die bekering van die Jode só sal plaasvind dat die hele Israel ingebring word terwyl die gedeeltelike verharding voortduur en sommige oortuig word dat die Jesus wat hulle gekruisig het hulle beloofde Messias is. Terwyl sommige verhard bly, kom ander tot bekering. Dit sal so voortduur dwarsdeur die hele tydperk waarin ook die volheid van die heidene ingebring word. Wanneer die volheid van die heidene ingegaan het, sal ook die hele Israel gered wees. Dan is die einde daar. Dan is God se beloftes ten volle vervul. In die lig van Paulus se verkondiging dat die bekering van die heidene Israel jaloers maak, is dit ook duidelik dat die ingaan van die volheid van die heidene die instrument in God se hand is om die hele Israel tot verlossing te lei. (Netsoos die volheid van die heidene nie alle heidene beteken nie, maar die volle getal wat God uit genade red, beteken die volheid van Israel ook nie alle Jode nie, maar die volle getal Jode wat God uit genade red, soos Rom.9:10-13 kras uitgedruk het met slegs een van Rebekka se tweeling vir wie God geroep het sodat die doel van God se keuse sal bly/sodat God se keuse van een seun heeltemal die gevolg sal wees van God se bedoeling; vgl. Rom.9:6).

Die redding geskied slegs deur Christus se offer aan die kruis, en ons verbondenheid aan Hom deur die Heilige Gees wat in ons kom woon en ons oortuig dat Jesus God is wat ons sondes en ons skuld gedra het. Dit geld vir Jode sowel as nie-Jode (Rom.5:1-11; 18-21).

Skrywer: Prof Francois Malan