Heb 11:20-31 (fokus 11:20-31)

 Een van die geloofshelde wat so in Heb 11 besing word, vang nogal die oog… Ragab, die straatvrou. Dit moes ‘n merkwaardige vrou gewees het. Sy was nie eers ‘n Jood nie; tog pryk sy nie alleen hier in die heldegalery van God nie (31), maar is ook deel van die geslagsregister van Jesus (Mat 1:5). Dit is nogal noemenswaardig vir ‘n prostituut.

Hierdie vrou was inderdaad merkwaardig. Wat haar so merkwaardig gemaak het, was haar onwrikbare vertroue in die God van Israel; ‘n vertroue wat haar aangespoor het om alles vir Hom te doen wat Hy gevra het, al sou dit haar wat ook al kos. Al was sy nie deel van Israel nie, maar van hulle vyande (die mense van Jerigo – Jos 2), het sy nie ‘n oomblik getwyfel dat God werklik God is nie. Nog belangriker, as bewys van haar geloof het sy haar eie lewe op die spel geplaas: sy het die spioene van Israel in haar huis vir die Jerigopolisie weggesteek en hulle nog gehelp om weg te kom ook. Elke ding wat sy gedoen het, was lewensgevaarlik en kon haar einde beteken het… nogtans het sy nie vrae gevra nie. Sy het gedoen, omdat sy geweet het haar lewe is in die hande van die lewende God. Dit is wat haar so merkwaardig gemaak het.

Geloof neem jou tot op daardie punt waar jy God so helder en duidelik raaksien, dat jou eie belange begin vervaag. Hy raak vir jou so belangrik dat jy van jouself begin vergeet. Wat dan saakmaak is wat Hy graag wil hê, al kos dit jou wat. Vir sulke mense is daar plek in die heldegalery van God. Het jy ook ‘n plekkie daar?

Heb 11:7-19 (fokus 11:7-19)

‘n Man het eendag opgemerk dat hy so bly is hy is nie in Frankryk gebore nie. Iemand vra hom toe hoekom. “Want ek kan nie ‘n woord Frans praat nie”, sê hy toe. Onnodig om te sê, die fout wat die man natuurlik maak is dat ‘n mens ‘n taal gewoonlik van geboorte af leer. Die twee loop saam.

Net so loop geloof en dade saam. As jy glo, sal dit uit jou dade wys. Dade is eintlik die “geloofstaal” waarmee ons sigbaar en hoorbaar “praat”. Jy kan maar kyk, elke geloofsheld wat in hoofstuk 11 genoem word, het geglo… en gedoen. Hulle dade is die manier waarop hulle hulle geloof sigbaar gemaak het.

‘n Voorbeeld mag ons help om dit te verstaan. Sê nou daar is ‘n swaar wa wat die bult uitgetrek moet word, maar die merrie op die plaas is nie sterk genoeg om dit te doen nie. Uiteindelik kry sy ‘n vulletjie. Nou is dit ‘n ander saak. Saam-saam trek die twee die wa die bult uit. So is dit met geloof en werke. Geloof alleen kan nie die reddingswa die bult uittrek nie. Maar die dade (die vulletjie) wat uit die geloof voortkom, maak van hulle twee ‘n span. Saam trek hulle die reddingswa die bult uit. Die een kan nie sonder die ander nie.

Natuurlik kom geloof eerste. Dit laat jou God sien. Maar juis omdat jy God sien, verander jou manier van lewe. Dade wat God tevrede stel word in jou lewe gebore. Anders kan dit nie. As jy sê jy sien God, jy is sy kind en jy staan in ‘n verhouding met Hom, maar niemand hoor of sien enigiets van die verhouding nie, bluf jy maar net jouself.

Waar geloof dus is, daar word met die taal van dade gepraat. Dade is geloofstaal. Hoe goed praat jy daardie “taal”?

Heb 10:31-11:6 (fokus 11:1-6)

Jou ervaring van die lewe het baie te doen met hoe jy na alles kyk wat rondom jou gebeur. As ‘n boemelaar vir jou sê hy eet net een ete ‘n dag, dan dink jy hy ly honger. As ‘n oorgewig vrou dieselfde vir jou sê dan bewonder jy haar wilskrag. Dit gaan oor hoe jy na dinge kyk.

Geloof het ook te doen met hoe jy na dinge kyk; wat jy rondom jou raaksien. Dieselfde ding kan met twee mense gebeur: die een sal sê dit is toeval, die ander een sal die hand van die Here daarin sien. Die een kyk sonder geloof; die ander een met geloof.

Geloof maak jou oë vir die teenwoordigheid van die Here oop. Dit stel jou in staat om die onsigbare raak te sien… die onsigbare Here wat sigbaar aan die werk is. As jy die Here so raaksien, kan jy nooit weer dieselfde wees nie. Waarom nie, is eenvoudig om te verstaan want dit is alledaags: die teenwoordigheid van mense beïnvloed jou optrede. Ek het al so dikwels ‘n student gesien wat vol selfvertroue en op sy gemak is tot daai meisie op wie hy verlief is by die groep aansluit. Dan begin sy kop draai. Of hy word die bedeesdheid vanself, of hy begin enige nar na die pous laat lyk. Die feit is: ander mense se teenwoordigheid beïnvloed ons; dit doen iets aan ons.

Net so doen die teenwoordigheid van God iets aan ons. As ons Hom raaksien, kan ons nie maak asof Hy nie daar is nie. Ons kan dan nie maak asof ons alleen is of nie krag het nie, want Hy is daar en Hy het alle krag in hemel en op aarde. Ons kan nie van Hom af wegstap en sê dinge is nou maar toevallig nie, veral nie as ons weet ons lewens is in sy hande nie.

Geloof laat jou God in jou lewe raaksien… en dit moet ‘n reuse verskil aan jou manier van kyk en jou manier van leef maak, anders is dit nie regte geloof nie.

Heb 10:11-30 (fokus 10:19-25)

 Min kerkmense het waarskynlik nog nie hulle dominee Heb 10:25 hoor aanhaal nie, want dit is die vers wat die duidelikste van almal in die Bybel sê dat ons as gelowiges gereeld bymekaar moet kom. Christene moenie hulle geleenthede om saam te wees afskeep of verwaarloos nie. As die kerkbywoning begin daal, is dit die vers wat die gate moet toestop.

Wat God hier vra is nie net ‘n opdrag nie, maar ‘n noodsaaklikheid. Dit is God se manier om sy mense geestelik sterk te hou. As ons geestelik onseker of bang raak, wie gaan ons moed inpraat? As ons entoesiasme begin verloor, wie gaan ons weer opgewonde maak? As ons begin om die verkeerde pad te loop, wie gaan ons waarsku? As ons hartseer is, wie gaan ons troos? So kan ons aangaan.

Ons het ander mense rondom ons nodig, want ons is nie masjiene nie. Ons is mense, en mense is en voel nie altyd dieselfde nie. Ons het ons goeie en slegte dae, ons op’s en af’s. Partymaal, veral as die af’s te lank aanhou en ons uitput, het jy ander gelowiges nodig wat ook al daardie pad gestap het. Hulle sal jou vertel dat God jou wel sal deurhelp. Hy los jou nie.

Maar daar is ook ‘n ander rede vir die vers: jy! As mense hulp nodig het wat die Here wil hê jy moet gee, en jy is nie daar nie, wie moet dit dan gee? Die byeenkomste is ook daar vir jou om vir ander iets te beteken. Moenie die geleentheid mis nie. Moet ook nie die gawes wat die Here vir jou gegee het om vir ander te gee van hulle af weghou nie. Dis nie reg nie.

So ‘n laaste gedagte… God en sy Gees werk deur mense. Dit hoe die Here in hierdie wêreld sy werk doen. Hy werk beslis deur jou as gelowige. Moet nooit dink dat Hy jou nie wil gebruik nie. Moet ook nie in God se pad staan (die gedeelte praat van moedswillig wees) deur nie te wees waar Hy jou wil hê nie om te doen wat jy vir Hom moet doen nie.