2 Kor 1:12-22 (fokus 1:12-22)

 Iemand het eenmaal gesê: “Daai man is baie beleefd. Hy slaan altyd eerste maar vra darem om verskoning nadat hy jou geslaan het”. Maar die vraag is, waarom het hy jou in die eerste plek geslaan as hy so beleefd is?

Mense is dikwels so “beleefd” dat hulle totaal oneerlik en agterbaks is. Jy weet nooit waar jy met hulle staan nie. Jy voel altyd ongemaklik, want jy is nie seker of wat hulle voor jou sê dieselfde is as wat hulle agter jou rug sê nie. Partymaal loop hulle “beleefdheid” ‘n ander pad – hulle sal vir jou kom sê: “Ek wil jou nou nie beledig of seermaak nie”, en dan slaan hulle jou pimpel en pers met hulle skerp woorde wat agter hulle valse glimlag uitborrel. Ja, hulle slaan jou “beleefd”. As hulle wegstap en jou seer en gekneus los, wonder jy wat dit wat hulle nou so oor gal gebraak het regtig met hulle te doen het. En as dit hulle wel aangaan, kon hulle nie hulle valse “beleefdheid” gelos het en dit op ‘n liefdevoller en mooier manier gedoen het nie.

So ‘n tweegesig is hy nie en wil hy nie wees nie, sê Paulus (1:12,17). Mense moet eerlik weet waar hulle met hom staan. Dit beteken nie dat hy ongeskik is of soos ‘n bul in ‘n porseleinwinkel alles stukkend hardloop ter wille van “eerlikheid”  nie. Om opreg en liefdevol eerlik te wees, is al pad wat hy wil loop, want dit is die regte pad. Dan klink jou woorde agter die persoon se rug nie anders as wat jy voor hom praat nie. Jy sal ook nooit jou vuiste in “beleefdheid” oplig nie.

Liefdevolle opregtheid en eerlikheid is skaars onder ons mense. Jy kan dit meer maak.

2 Kor 1:1-11 (fokus 1:3-11)

 Swaarkry is nooit lekkerkry nie. As swaarkry en sukkel die musiek rondom jou maak voel jy beslis nie of jy op die tafels wil dans van blydskap nie. Paulus het swaarkry goed geken, byna té goed geken (1:6). Hy vertel juis hoe hy net nou die dag byna dood was (1:8-10). Hoewel swaarkry nie lekkerkry is nie, kan ‘n mens tog baie daaruit leer.

As jy weet hoe dit voel as dinge verkeerd loop maar ook sien hoe dinge weer regkom, kan jy ander troos wat nou die paadjie van swaarkry stap (1:4). Dan het jy die begrip om te luister en die woorde om hulle moed in te praat. God gebruik jou eie swaarkry as sy “les in lewenskennis” vir jou. Deur jou swaarkry leer jy hoe om ander ook deur hulle swaarkry te kan help.

‘n Mens kan verstaan hoekom. As mense swaarkry sê ons baie maklik: “Ek bid vir jou. Die Here sal jou help”. As ons dan in die kar klim en wegry sê ons weer: “Arme Sannie, ek kry haar jammer. Ek wonder wat gaan gebeur”. Paulus sê dat as jy eers self deur so ‘n regtig slegte krisis was, jy nie meer wonder of iets goeds gaan gebeur nie – jy wéét. Jy het dit immers self ervaar. Jy gaan agterkom God stap saam met jou. In daai krisis hoor jy sy voetstappe langs joune en as jy jou bewende hand uitsteek, gaan jy sy sterk hand voel wat joune styf vashou (1:8-10). Dan is die woorde, “Die Here sal jou help” nie meer net woorde nie. Dan is dit ervaring. Dan kan jy vir ander met oortuiging sê: “Die Here sal jou elke keer help as jy in die nood is. Hou net moed” (1:10). Jy wéét, want jy het dit ervaar.

As jy dan wegry, sal jy ook wonder… wonder hoe die Here hierdie keer gaan wys dat Hy die Here is wat sy kinders vashou en deur die moeilikheid help, elke keer!

1 Kor 16:1-24 (fokus 16:1-4)

 “Sondae moet elkeen van julle iets opsy sit…” (16:2). Geld en kerk is vir party mense sinoniem. As iemand nie meer van die kerk hou nie, sê hy sommer maklik die kerk wil net geld hê.

Wel, van die Ou Testamentiese tyd af al was die werk van die Here en geld verweef, nie omdat geld so belangrik is nie, maar omdat die werk van die Here so belangrik is. Die realiteit is dat sonder geld kan ons in hierdie wêreld nie leef nie. Ons het dit nodig. Iemand wat al sy tyd spandeer om vir die Here te werk omdat ons hom of haar gevra het om dit ook namens ons te doen, het hy weinig tyd oor om nog vir ander base ook te werk en geld te verdien. Iewers sal iets dan afgeskeep word. So was dit met die priesters, was dit met die apostels en is dit vandag.

Die persoon wat met die werk van die Here besig is, werk nie vir ‘n baas wat met rande en sente betaal nie. Hy is ook nie veronderstel om dit wat sy “Baas”, die Here, vir hom gee vir homself te hou nie. Hy moet dit vir die ander uitdeel. Daarom vra die Here dat mense wat vir “rande en sente”-base werk iets van hulle inkomste vir die Here se dinge ook gee. So kan die Here se dinge ook ongestoord aangaan. Om so by die Here se dinge betrokke te raak moet die teken van dankbaarheid wees vir alles wat die Here weer vir hulle gee. Jy ruil in ‘n sekere sin munte wat roes vir gawes wat vir altyd hou.

 Baie keer word ‘n mens vir iemand by die kerk kwaad en dan is die versoeking groot om jou geld as manipulasiemiddel te gebruik – “Nou gaan ek die kerk wys; hulle kry nie ‘n sent verder van my nie!” Wie “wys” jy nou eintlik as jy so redeneer? ‘n Mens moet maar net hoop God aap jou nie dan na en gebruik dieselfde argument teen jou nie.

1 Kor 15:50-58 (fokus 15:50-58)

 Die idee van die dood maak ons almal maar so bietjie bang, veral omdat dit so finaal is. As jou tyd hier op aarde verby is, is dit verby. ‘n Tweede kans is daar nie. Maar dinge het verander die dag toe Jesus uit die dood opgestaan het. Daar het God gewys daar is ‘n tweede kans. Hy het met die dood klaargespeel.

Mense het die dood as die einde van die pad gesien. In die Ou Testament het selfs God nie eers meer in die dooies belanggestel nie. Hy was ‘n God van die lewe en lewendes. Solank jy geleef het, was jy by Hom, maar as jy sterf het jy in die doderyk afgesak, weg van Hom af. Daar kon jy ook nie meer God soek of tot bekering kom nie, want Hy was by die lewendes. Dit was die krag of “angel” van die dood (Afrikaanse vertaling) waarvan Paulus praat (15:55). As jy eers eenmaal in die dood se mag was, was jy vir altyd daar, of so is daar gedink.

Dit is waarom Jesus spesifiek uit die dood moes opstaan. Hy moes wys God se krag hou nie op by die grens van die lewe nie. God se krag strek verder tot in die dood. Hy kan in die doderyk instap en gaan uithaal wie Hy wil. Niks gaan Hom keer nie. So gaan haal Hy vir Jesus uit… en so gaan Hy elkeen wat aan Hom behoort ook uithaal. Dit is wat daarmee bedoel word dat Jesus die dood oorwin het. Die dood het nou nie meer enige krag of invloed nie – die krag behoort aan God (15:54)

Jesus het die idee dat die dood die einde is, in ‘n mite kom verander. Nee, vir ‘n gelowige is die dood net die begin. Die begin van ‘n wonderlike lewe saam met God.