Joh 19:1-30 (fokus 19:1-16)

Regte of verkeerde keuses kan ons lewenspad radikaal beïnvloed. Een verkeerde keuse kan jou heeltemal op die verkeerde pad sit. Die Jode het in 19:15 een so ʼn radikale keuse gemaak. Hulle moes tussen God en die keiser kies… en toe kies hulle die keiser. Daarmee het hulle in een oomblik hulle rug gedraai op alles wat hulle geglo het en die verkeerde pad, weg van God af, gekies.

Dit is nie dat hulle doelbewus teen God wou draai nie (sien 16:2). Hulle geestelike oë het egter so dof geword dat hulle Hom nie meer kon raaksien nie. Hulle het so vol van hulleself en hulle eie godsdiens geword dat daar nie meer plek vir God in hulle keuses was nie. As jy jou oë so van God afhaal sal jy Hom nie meer so helder kan sien nie – dan kies jy gewoonlik maar vir jouself en jou eie belange (sien 11:49-50).

As gelowiges moet ons nooit toelaat dat ons geestelike oë so dof word dat ons God in ons keuses begin miskyk nie. En die vinnigste manier om jou oë dof te kry is om net na jou eie behoeftes te staar en van God se agendas te vergeet. Nee, ons keuses en agendas moet die regtes wees… dit wat Jesus gelukkig maak.

Joh 18:12-40 (fokus 18:12-27)

 Hoe goed kan jy onthou? Interessant genoeg, daar is gewoonlik ʼn direkte verhouding tussen die lengte van jou geheue en die situasie waarin jy is. Dink maar hoe vinnig ʼn kind kan vergeet wat hy gedoen het, as die moeilikheid begin nader kom. Aan die ander kant onthou die visserman gewoonlik té goed hoe groot die vis was wat weggekom het. Ons geheues laat ons ook (gerieflikheidshalwe) nogal dikwels in die steek as dit kom by vullis uitdra of daai stukkende ding in die huis wat reggemaak moet word. Natuurlik is dit nie ‘n geval van hoe goed jou geheue is nie, maar hoe sterk jou wil is – wat wil jy onthou en wat wil jy vergeet.

Petrus het ook eenmaal so ʼn “blank” geslaan toe sy situasie vir hom begin warm word het. Hy kon of wou glad nie onthou dat hy Jesus ooit gesien het of naby Hom was nie. “Neeee, hy was noooooit ʼn dissipel van Hom nie” (18:17,25). Toe dinge vir Petrus te warm begin word het, het sy geheue hom ook lelik in die steek begin laat (26).

Dit laat my wonder hoe goed my geheue is as dinge vir my as Christen begin warm word?  Wat onthou ek van Jesus as ek by ʼn plek kom waar mense nie van Jesus wil hoor nie? Vergeet ek ook maar om te onthou?

Hoe goed is jou geheue? Of anders gestel, hoe graag wil jy Jesus onthou as dinge vir jou begin warm word. Die antwoord sal nogal vir jou baie vertel van jou verhouding met Hom. As die antwoord nie so positief is nie, onthou dan maar weer vir Petrus. Hy het kans gekry om sy foute reg te maak en het dit gebruik. Jy moet ook as dit nodig is.

Joh 17:1-18:11 (fokus 18:1-11)

 Petrus kap sowaar Malgus se oor af (18:10). ʼn Mens wonder waarom nou juis sy oor en nie sy hand of so iets nie. Wel, ons weet nie presies nie, maar een ding is seker – Malgus sou nou nie meer so lekker na die Evangelie kon luister nie.

Ons kan soms met die beste bedoelings mense se ore vir die evangelie afkap. Petrus wou die Here beskerm of selfs help. Dit klink tog goed en ʼn mens kan seker nie daarmee fout vind nie. Maar dinge het verkeerd geloop by die manier waarop hy dit wou doen. Hy wou dit met aggressie doen en dit is nie die taal van die evangelie nie. Dit is om ander se ore vir die evangelie af te kap. Hulle hoor dan niks verder van die evangelie nie, maar sien net die aggressiewe swaard raak. Die evangelie wil liewer gesonde ore hê wat die taal van liefde en vergifnis kan hoor.

Baie keer kan dinge vir ons reg lyk. Dit kan voel of ons in die voorste linies vir God veg.  Maar die manier waarop ons daarvoor “veg” kan ander eerder doof maak vir die boodskap van God. Ons moet met die wapens van liefde veg, want dit kap nie ore af nie.

Ja-nee, ons mag nooit die saak van God skei van die manier waarop ons daardie saak in hierdie wêreld stel of verteenwoordig nie…

Joh 16:1-33 (fokus 16:1-5-18)

Ons besef nie altyd hoe bevoorreg ons as Christene is nie. Ons lees byvoorbeeld baie maklik mis wat daar in 16:16 staan: “Julle sal dan ook reguit met die Vader kan praat omdat julle my vriende is”.

Kinders kon destyds nie sommer by hulle pa’s instap en gesels nie. Die reëls was anders. Gewoonlik het die ma of ʼn gunsteling (oudste) seun namens die kinders gaan vra as daar iets te vra was. Daarom is daar gevoel dat ‘n mens nog minder sommer met God aan die gesels kon raak. Dit priesters was veronderstel om dit te doen, nie jy nie. Hulle moes offer en met God praat. Self kon jy dit nie doen nie.

Jesus het dinge kom verander. Hy sê: julle kan maar reguit met die Vader praat… Wat ʼn gewone kind nie eers behoorlik met sy eie pa kon doen nie, kan jy nou met God doen. Jy kan na Hom toe gaan en gesels; op sy skoot sit en praat; in sy oë kyk en hulp vra… sommer so reguit.

Dit is wat Jesus vir sy vriende bring: ʼn Vader met oop arms wat na jou toe uitgestrek is. Dan wonder ek hoeveel keer God vir my sit en wag om met Hom te gesels, en ek nie dáár is nie? Dit is darem nou om ‘n voorreg te mors.