Luk 1:57-2:20 (fokus 1:46-56)

Die verhaal van Jesus se geboorte in Lukas is een groot lofsang. Sagaria loof God (1:68) en Elizabeth prys Hom (1:44-46). Maria kan haar blydskap teenoor die Here nie terughou nie (1:46-55) en die engele sing oor die vrede op aarde (2:13).

Ons kan nogal iets oor egte lof hieruit leer. Egte lof is vreugde wat oorloop; dankbaarheid wat jy nie kan keer nie. Om egter regtig lof te wees, moet daardie dankbaarheid en vreugde altyd weg van jou af na God toe loop. Hy is die fokus en doel van alle lof, anders is dit nie lof nie.

Ons kan maklik die werklike doel van lof mis – solank ons lekker voel tussen die musiek en liedjies deur, dink ons ons het God geloof. As dit egter net by ons lekker gevoel bly, is dit nog nie egte lof nie. Ons mag ook lekker voel – dit is nie verkeerd nie, maar ons het God eers werklik geloof as Hy die lekkerste voel. Hy is die Een oor wie alles gaan, nie jy nie.

Daarom kan ‘n mens in die stilte van jou kamer God loof… as jou dankbaarheid uit jou hart na God toe vloei. In jou grootste krisis kan jy God loof, deur vir Hom opreg dankie te sê dat Hy jou vashou en dra. In vreugde en uitbundigheid kan jy ook liedere sing sodat almal van jou God kan hoor.

Lof is ‘n wonderlike ding… dit is waar jou vreugde en dankbaarheid aan God raak.

Luk 1:29-56 (fokus 1:26-38)

Het jy al ooit gewonder waarom ‘n onbekende jong meisie, Maria, nou juis uitgekies is om Jesus se ma te wees? Waarom nie iemand anders nie? Wel, ‘n mens kan in die Bybel soek, nadink, wonder, maar jy kry geen duidelike rede nie. God het haar eenvoudig gekies (1:42)… Maria, ‘n gewone meisie uit ‘n gewone dorp met ‘n gewone lewe.

Maria mag gewoon wees, maar een eienskap het sy gehad wat vir God onmisbaar was – haar gehoorsaamheid. In 1:38 sê sy: “Ek is in die Here se hand. Sy wil moet in my lewe geskied”. Dit was vir die Here genoeg. Met sulke instrumente in sy hand kan Hy wonders doen.

Vandag nog kies die Here gewone mense as sy instrumente om wonders te doen. Al wat Hy vra is gehoorsaamheid, want gehoorsaamheid maak jou die ideale kanaal vir God om deur te werk. Moet dus nie verbaas wees as die Here ook vir jou kom kies nie. Al voel jy dalk nie so nie, Hy kan ook deur jou wonders doen. Wees dan gehoorsaam deur stil te luister en doelgerig te gaan doen.

Luk 1:1-28 (fokus 1:5-25 )

Die seuntjie het sy ma gevra hoe hy en sy pa gebore is – “Die ooievaar het julle gebring”. “En oupa en ouma?” wou hy weet. “Die ooievaar het hulle ook gebring”, kom die antwoord weer. “Sjoe, dit lyk my ons het geslagte lank geen natuurlike geboorte in die familie gehad nie?”, sê die seuntjie uiteindelik moedeloos.

So van “natuurlike geboortes” gepraat: Min van die geboorteverhaal van Jesus is “natuurlik”, maar dit is nie die ooievaar se skuld nie. Johannes die Doper, wat Jesus se pad moes kom voorberei, se ouers was al so oud dat Elisabet nie meer kinders kon hê nie; in elk geval nie volgens die gang van die natuur nie (1:7). Teen alle verwagting in word sy swanger en word Johannes toe gebore. Wat menslik onmoontlik gelyk het, was vir God moontlik. God kán waar Hy wíl. Dit sien ons op ‘n nog wonderbaarliker manier in die verhaal van die maagdelike geboorte van Jesus. Waar God lewe wil skep, kan niemand Hom keer nie. Hy is immers die Skeppergod wat alles uit niks gemaak het.

Kyk net na God se geestelike familie vandag. In sy familie is daar nie natuurlike geboortes nie, maar sommer baie geestelike geboortes. Elkeen wat in Jesus glo word deur die Gees uit God gebore, ja, kry opnuut lewe. Dit is nie lewe wat eindig nie, maar wat jou verseker dat jy vir altyd saam met God sal wees.

Kan jy ook die verhaal van jou onnatuulike geboorte vertel? Het jy ook al ervaar dat God in ‘n sondaarmens nuwe lewe gee sodat jy sy kind kon word? Het jy die ewige lewe omdat jy uit God weer gebore is?

Dan sal jy weet: Hy kán… want Hy is die God van lewe.

Mark 16:1-20 (fokus 16:1-8)

‘n Mens kan regtig nie help om so biejtie emosioneel te raak by die tuingraf in Jerusalem nie. (Dit kon moontlik Jesus se graf gewees het, hoewel die bewyse daarvoor skraal is). Dit laat ‘n mens in alle geval sien hoe dit kon gewees het: Daar gekom stap jy in die klein grafkamertjie in wat uit rots gekap is. Aan jou regterkant is die plek waar hulle die lyk neergelê het. Maar daar’s niks, want dit is leeg… Bokant die ingang staan daar “Hy is nie hier nie. Hy het opgestaan” (sien 16:6).

Skielik kom die gevoel by jou op: As Hy nie meer daar in die graf lê nie, waar is Hy dan? En dit is die toweroomblik: jy besef dat juis omdat Hy is nie meer daar is nie, kan Hy nou by jou wees. Hy het opgestaan en dit beteken: Hy is nog dáár, by jou in die graf. Jy staan nie alleen daar nie – Hy is by jou, nie as ‘n dooie mens nie, maar as jou lewende Here; nie as iemand wat in ‘n graf gewys het hoe eindig die lewe nie, maar in daardie graf vir jou wys hoe begin die lewe: lewe saam met Hom. Dan wil jy huil en lag tegelyk.

‘n Graf kan dan ook nooit weer vir jou dieselfde wees nie, ook nie jou graf nie. Dit is nie die plek van die dood nie, maar die plek van die lewe – mits jy Jesus ken.