Mark 10:32-11:11 (fokus 10:35-45)

 ‘Jesus antwoord. “Die pad wat vir My voorlê, is bitter swaar. Dit is soos ’n beker vol smart en seerkry wat Ek moet drink. Ek dink nie julle sal dit saam met My kan drink nie.^”’ (10:38)

Die dissipels het nie mooi besef wat in Jerusalem vir Jesus voorlê nie en dit nog minder verstaan. Hulle het iets heeltemal anders verwag as wat uiteindelik gebeur het. Hulle het gedink Jesus gaan die Romeine onderdrukkers uit Jerusalem verwilder en Pontius Pilatus se plek op die troon vat. Juis omdat hulle nie reg oor Jesus gedink het nie, kon hulle ook nie reg oor hulleself dink nie. Hulle grootste bekommernis oppad Jerusalem toe was wie van hulle die beste plekke gaan kry as die “foto’s” van die “nuwe Koning met sy vriende” in Jerusalem geneem gaan word (10:37). Dit terwyl Jesus oppad kruis toe is! Hulle verwag ‘n troon – Jesus gee vir hulle ‘n kruis.

Die begeerte om deur ander raakgesien te word kan jou snaakste dinge laat doen. Status en die handeklap van mense kan ‘n mens nogal bedwelm. Dit kan jou so aan jouself laat dink dat jy van ander belangriker dinge begin vergeet…, ja, dit kan jou so na jouself en jou eie drome laat staar dat die werklike lewe by jou verbygaan.

As ons na die storie van Jesus kyk, is die enigste Een wat uiteindelik regtig “raakgesien” is, Jesus; nie omdat Hy daarna gesoek het nie, maar omdat ons sonde Hom hoog aan die kruis laat hang het. Daar kon almal Hom sien. Op daardie “foto” was net Hy en twee onbekende sondaars; ons ken nie eers hulle name nie. Hulle is onbekend, want hulle is ook eintlik ek en jy. Die een het Jesus om hulp gesmeek… die ander het sy rug op Jesus gedraai. Vir altwee het Jesus ‘n boodskap gehad: vir die een aan die een kant wat Hom aanvaar het, was daar plek in die Paradys. Vir die ander een aan die ander kant wat selfs op daardie oomblik nie sy oë na Jesus wou draai nie, was dit maar net slegte nuus.

As jy nie die beste plek op ‘n troon soek nie, maar bloot wil wees waar Jesus is, kom jy op sy “foto”. Sorg net dat jou plek aan die regte kant is! Dan sal daar nie vir jou verrassings wees soos vir die dissipels nie.

Mark 10:13-32 (fokus 10:17-32)

‘Jesus sê vir die jongman: “Daar is een ding wat jy nie reg doen nie. Gaan verkoop alles wat jy het en gee dan die geld vir die mense wat niks het nie. Op dié manier sal jy ryk wees in die oë van God. Nadat jy dit gedoen het, kom jy terug en word een van my volgelinge.”’ (10:21)

Daar was eendag ‘n verskriklike ryk man wat elke dag die Here gesmeek het om sy goud met hom saam te vat hemel toe. Uiteindelik het die Here ja gesê. Toe hy by die hemelpoort kom, is Petrus nogal verbaas toe hy met die vrag goud daar aankom. “Die Here het gesê ek kan my goud saambring”, verduidelik die man. “Wel”, sê Petrus toe, “ek is nie seker hoekom jy soveel moeite gedoen het om nog ‘n stuk sypaadjie saam te bring nie”.

Dinge is so anders by God as by ons. Wat vir ons baie keer so belangrik is dat ons al ons energie en tyd daaraan spandeer is dikwels vir God totaal onbelangrik. Kan jy jou voorstel dat God vreeslik opgewonde sou raak oor goud, of ‘n sak geld, of miskien ‘n groot huis? Ek dink nie so nie. Hy het dit in alle geval alles gemaak. Daarom is dit tog die moeite werd om jouself te vra waarom ons soms onsself, ons gesin, ons vreugde en geluk daarvoor opoffer. Wat maak dit vir ons so belangrik en hoekom?

Die ryk jongman het nie mooi hieroor nagedink nie – daarom was Jesus se antwoord vir hom ‘n skok. Hy moes weer nadink wat vir hom in sy lewe die belangrikste is. Is hy bereid om nie meer goud en geld en huise te dink nie, maar God en Jesus en mense wat swaarkry? Dit gaan nie help om by die hemelpoort met sakke goud aan te kom nie, daarvan kan ons seker wees. Maar as ons met ‘n sak vol liefde, of ‘n siek man wat op ons skouer leuen of ‘n honger kind wat van die kos uit ons bord eet daar aankom, gaan ons ‘n klomp bly gesigte sien wat vir ons wag. Ja, ons kan sê die ryk jongman het Jesus nie gevolg nie, want sy goud was te swaar om saam te dra. Toe laat hy Jesus maar gaan en bly by sy goud. Wat ‘n fout!

Waaraan spandeer jy die meeste tyd as die Here verbystap? Om jou goud in te pak of uit te pak?

Mark 9:33-10:12 (fokus 9:33-37)

‘Jesus gaan sit toe en roep sy twaalf getrouste volgelinge nader. “Die een wat die belangrikste wil wees, moet die minste van almal word. Hy moet bereid wees om ander mense te dien.”’ (9:35)

‘n Etiopiese spreuk sê dat sonde soos ‘n naald is wat jy plant met ‘n eik wat groei. Dit gebeur te veel dat iets baie klein en onskuldig begin, maar in ‘n monster eindig wat alles verslind. So is dit met ambisie ook.

Dit is nie verkeerd om ideale en drome te hê en selfs alles in te sit om dit te bereik nie. Sonder ideale en drome sou ons nêrens kom nie. Nog minder hoef jy sleg te voel as jy sukses behaal of die hoogste sport bereik waar ander eenvoudig nie kan nie. Die Here wil hê dat ons ons talente moet gebruik – daarvoor het Hy dit vir ons gegee.

Tog staan die woorde van 9:35 ook in die Bybel: “Die een wat die belangrikste wil wees, moet die minste van almal word. Hy moet bereid wees om mense te dien”. Die woorde pleit dat daar balans in ons lewens moet wees – balans wat ander mense as mense raaksien en respekteer. Balans wat nooit sukses sal bou deur op ander te trap of ander seer te maak nie. Sodra jy op ander begin trap om bo te kom, begin die Here vrae oor jou drome en ideale vra. Nee, ons moet dit anders sê, Hy begin vrae oor jou vra! Oppas dat wat vir jou lyk soos naalde wat jy plant nie eike word wat alles wat mooi is in jou dooddruk nie.

Ons is gemaak vir mekaar, nie net vir onssself nie. Daarom kan en mag jou ideale nooit ten koste van ander wees nie; dit moet altyd tot voordeel van ander wees. Die Here wil hê ons moet dien, met ander woorde, ons moet na mekaar kyk en mekaar ondersteun.

Droom om die hoogste sport te bereik en jou beste ideale te vervul, sonder om ander moedswillig seer te maak. Dan droom jy op God se styl.

Mark 9:2-32 (fokus 9:14-29)

‘Die seun se pa sê toe vir Jesus: “Ek vertrou; en as ek hier en daar nie vertrou soos ek moet nie, help my asseblief daarmee ook.”’ (9:24)

Dit is nogal opvallend hoeveel ouers in die Bybel hulle kinders na Jesus toe vat, soos die man met sy seun waarvan ons hier lees (9:17). Ouers wil die beste vir hulle kinders hê en daarvoor sal hulle gewoonlik berge versit. Dit is wat liefde doen.

Tog het iemand nou die dag gesê: “Dit gee my slapelose nagte om te dink my kind leer die meeste van wat sy weet van my af”. Dit het my diep laat nadink. Watter spore trap ons waarin ons kinders kan volg? Hoe gaan hulle eendag uitdraai as hulle ons voorbeeld getrou volg?

As jou kind siek word, is jy vinnig om hom dokter toe te vat. Maar maak ons hulle nie soms juis op ‘n ander manier ‘siek’ deur ons voorbeeld wat ons stel nie. Is ons ongeduldig of onvriendelik, of selfs die hoë verwagtings wat ons aan hulle stel nie juis die die dinge wat hulle soms tot in hulle siel siek maak nie? Druk ons nie oneerlikheid of ‘n kwaai humeur vir altyd op hulle persoonlikhede af deur ons so kwaai of oneerlik te gedra nie? Immers, jou kind is maar ‘n na-aper van die mense wat vir hom of haar saak maak, en dit is jy.

Wat presies leer jy jou kind, of jy nou die ma of die ouma of oupa is? As ons vir hulle die beste wil hê, sal ons by onsself moet begin. Ons moet vir hulle die beste wees wat ons kan. Ons sal na onsself moet kyk.

Uiteindelik is die beste ding om te doen, wat al daardie ouers jare gelede gedoen het: hulle het hulle kinders na Jesus toe gevat. Sy voorbeeld is altyd ‘n goeie voorbeeld.