2.4 Inlywing in die verbond

Naas die vereniging met Christus, het ons hier die betekenis wat die beste ontwikkel is. Ons sal in die volgende hoofstuk terugkom na die inlywing in die verbond wanneer ons kyk na die moontlike verband tussen die besnydenis en die doop.

Dis interessant dat al drie die betekenisse waarna ons so ver gekyk het, met inlywing te doen het. Deur die doop word ons in Christus ingelyf, in sy liggaam ingelyf, en nou ook in die verbond ingelyf. Ons sal later verwys na die korporatiewe betekenis van die doop wat ’n wesenlike faset van die evangelie is. Dit beteken dat God nie net met enkelinge werk nie, maar dat Hy enkelinge in ’n

gemeenskap inlyf, dat Hy ook met mense as groepe werk. Daar is selfs ’n sin waarin Hy met die ganse mensdom as ’n eenheid werk.

♦ Deur Adam se sonde word die hele mensdom geraak (Rom 5:12-21).

♦ Abraham is die vader van alle gelowiges (Rom 4:16).

♦ In Christus word die hele wêreld met God versoen (2 Kor 5:18-19).

Daarom red God ook een groot familie, nie net los enkelinge nie. Maar daarby kom ons later.

Vir die doop wat ons in die verbond inlyf, kyk ons na Galasiërs 3 en 4, en na Handelinge 2:38-39.

Galasiërs 3

Ons het hier naas Romeine 6 en Kolossense 2-4 die rykste hoofstuk oor die doop. Ons het reeds in Romeine en Kolossense gelees wat ook in Galasiërs 3:27 staan: “Julle almal wat deur die doop met Christus verenig is.” Maar hier kom iets by: “En as julle aan Christus behoort, is julle ook nakomelinge van Abraham en erfgename kragtens die belofte van God” (3:29). Dit kan tog nie iets anders beteken

nie as dat die doop ons in die verbond met Abraham inlyf.

Maar is die verbond met Abraham dan nie die ou verbond wat deur die nuwe verbond in Christus vervang  is nie? (Dit word onder 5.4 bespreek.) Kom ons kyk wat Paulus hier in Galasiërs oor Abraham en die verbond met Abraham skryf.

Hy skryf hierdie Brief om die gelowiges in Galasië te oortuig dat ’n mens nie die wet hoef te hou om gered te word nie, maar net die evangelie van Jesus moet glo. Om dit te bereik, stel hy dan die wet en die evangelie skerp teenoor mekaar. Maar kyk nou mooi wat Paulus onder die wet indeel, en wat onder die evangelie (3:1-9).

♦ Onder die wet deel hy in: Moses, die onderhouding van die wet, eie krag.

♦ Onder die evangelie deel hy in: Gees, geloof, Abraham, vryspraak.

Vir Paulus is Abraham dus deel van die evangelie!

Verder lees ons oor Abraham:

♦ Abraham het in God geglo, en daarom het God hom vrygespreek (3:6).

♦ Die goeie nuus (Grieks: “evangelie”) is al aan Abraham verkondig (3:8).

♦ Dié wat glo, is kinders van Abraham (3:7).

♦ Dié wat glo, word saam met die gelowige Abraham geseën (3:9).

♦ Deur Christus se kruis het ook heidene deel gekry aan die seën wat God aan Abraham toegesê het (3:14).

♦ Christus is die eintlike nakomeling van Abraham (3:16).

♦ God het sy genade aan Abraham deur ’n belofte toegesê (3:18).

♦ As ons aan Christus behoort, is ook ons nakomelinge van Abraham (3:29).

Ons kan hier byvoeg wat Paulus in Romeine 4 oor Abraham skryf:

♦ Hy is die vader van alle gelowiges (4:17),

♦ en ons moet glo soos Abraham geglo het (4:17).

As ons dit alles bymekaarsit, is dit natuurlik nie moontlik om die verbond met Abraham die ou verbond te noem nie. In 5.4 sal ons sien die Skrif is duidelik oor wat die ou verbond is: die wetsverbond wat God by Sinai tydens die uittog uit Egipte met Israel gesluit het (Jer 31:31-34).

Die verbond met Abraham was tog van die begin af die geloofsverbond (Gen 15:6) en daarom die genadeverbond. Dis mos eintlik wat Galasiërs 3 ons leer.

Verder is dit duidelik dat ons deur die doop in hierdie verbond opgeneem word. Ons is immers deur die doop met Christus verenig, en omdat ons (deur die doop) aan Hom behoort, is ons nakomelinge van Abraham (3:27, 29), of kinders van Abraham (3:7).

Gaan net eers terug na die lys van tien dinge wat Paulus oor Abraham skryf. Is dit nie byna oorweldigend nie? Van geen ander gewone mens word in die Bybel selfs net die helfte hiervan geskryf nie. Is dit nie sonder meer duidelik nie dat enigeen wat die betekenis van Abraham nie reg

verstaan en tot sy reg laat kom nie, nie die rykdom van die evangelie goed verstaan nie?

Handelinge 2:38, 39

Hier het ons Petrus se oproep aan die Jode om hulle te bekeer en te laat doop. Wat ons hier interesseer, is die driedubbele kwalifisering van die doop. Die 1983-vertaling is

bietjie “los”; daarom gebruik ons liewer 1953.

♦ “Laat elkeen van julle gedoop word tot vergewing van sondes.” Ons kom later op hierdie betekenis van die doop terug.

♦ “en julle sal die gawe van die Gees ontvang”. Wat is “die gawe van die Gees”?

♦ “Want die belofte kom julle toe …” Wat is “die belofte”?

 

Die belofte

Wat is “die belofte” in Handelinge 2:39? Natuurlik die Heilige Gees. Maar is dit al? Skynbaar nie. Skynbaar ook “die vergifnis van sonde”. Maar het “die belofte” nie ook ’n ruimer betekenis nie?

“Die belofte” is ’n uitdrukking wat herhaaldelik voorkom in Handelinge en in Romeine en Galasiërs. Daar is vier gevalle in Handelinge wat belangrik is: 7:17; 13:23, 32; 26:6. In 7:17 is dit die belofte wat God aan Abraham gegee het. In die ander drie gevalle is dit ’n omvattende term wat verwys na die betekenis van Christus, veral sy geboorte (13:23), sy opstanding (13:32), en dan na die algemene

opstanding (26:6). Dit word alles saamgevat onder “die belofte aan die voorvaders” (13:32). In Handelinge is “die belofte” dus die lyn uit die Ou Testament waarby die apostels aangesluit het, die lyn wat teruggaan tot by Abraham. Dit sluit die blywende betekenis van die Ou Testament in.

Hieruit kan ’n mens alreeds vermoed dat “die belofte” in Petrus se Pinksterpreek ook ’n omvattende betekenis het en meer insluit as net die Gees en die vergifnis. Maar dis nog nie duidelik nie. Wanneer ons na “die belofte” in Paulus se Briewe kyk, word die betekenis nog duideliker. Dit blyk dat “die

verbond met Abraham”, “die seën van Abraham”, en “die belofte aan Abraham” wisselterme by Paulus is. Net in Romeine 4:13-22 alleen kom die term “die belofte” sewe keer voor as aanduiding van die verbond met Abraham. “Belofte” kan elke keer vervang word met “verbond”. Die betekenis is nog duideliker in Galasiërs 3-4. Hier word oor en oor van die “belofte” gepraat as die verbond met Abraham bedoel word (oa Gal 3:16, 17, 18, 22, 29). Dit is dus skynbaar redelik om te aanvaar dat “die

belofte” van Handelinge 2:39 die verbond met Abraham insluit.

Maar wat dan van die Gees as die primêre inhoud? Dis interessant dat die Gees juis direk met Abraham en die verbond met Abraham verbind word wanneer daar sprake is van “die belofte”. Die beroemde Galasiërs 3:14 – waar ons lees dat Christus eintlik aan die kruis die verbond met Abraham vir die heidene toeganklik gemaak het – vervolg: “dat ons die belofte van die Gees deur die geloof ontvang het” (1953-vertaling). Hier word die verbond met Abraham en die Gees op ’n merkwaardige

manier aan mekaar verbind. Dit gebeur weer in 4:28, 29 waar ons lees van Isak as die kind wat deur die Gees in die wêreld gebring is. Ons weet dat Isak juis die kind van die belofte genoem word, wat beteken dat die Gees en die belofte (verbond) ook hier aan mekaar gekoppel word.

Wat beteken dit alles vir “die belofte” in Petrus se Pinksterpreek? Dat “die belofte” waarskynlik minstens onder andere na die Abrahamverbond verwys.

Maar kom ons kyk na die ander onsekerheid in Handelinge 2:39: “Julle kinders”. Wie is dit? Petrus verwys na drie groepe vir wie God se belofte bedoel is:

♦ Julle,

♦ julle kinders,

♦ en almal wat daar ver is.

Daar is min verskil oor die eerste en derde groepe. “Julle” is die Jode wat besig is om na Petrus te luister, en “almal wat daar ver is” is die heidene wat later die evangelie sal hoor. Maar wat word bedoel met “julle kinders”? Beteken dit dat die kinders, net soos in die geval van Abraham, van

kleins af deel van die “belofte”, die verbond sal wees? Of is “julle kinders” hier eenvoudig ’n aparte groep wat net soos die ander twee, Jode en heidene, die evangelie moet hoor, moet glo en dan gedoop word?

’n Mens kom nie veel verder deur net na die woorde “julle kinders” te kyk nie. Maar wat hier opvallend is, is die feit dat hier drie groepe genoem word in plaas van net twee.

Dit kan min twyfel laat dat Petrus met hierdie drie groepe eintlik bedoel die hele wêreld. Dit was die opdrag van Jesus: die evangelie aan alle mense. Maar ons weet alle mense word normaalweg in die Bybel in twee groepe ingedeel: Israel en die nasies, Jode en heidene, Jode en Grieke, Jode en nie-Jode (Hand 14:1; 18:4; 19:10, 17; 20:21; Rom 1:14, 16; 2:9, 10; 3:9; 10:12) om maar net na die voorbeelde in twee Bybelboeke te kyk. Met hierdietweedeling word dan die hele mensdom bedoel.

In Efesiërs 2:17, 18 is daar nog so ’n tweedeling vir die hele mensdom: “dié wat naby is, en dié wat ver is”. Dis duidelik net ’n alternatief vir “Jode en heidene”. As daar dan konsekwent na die mensdom met hierdie tweedeling verwys word, waarom in Handelinge 2:39 skielik ’n driedeling? Waarom kom “julle kinders” by? As Petrus slegs gesê het: “Julle en almal wat daar ver is” was dit klaar duidelik wat hy bedoel: die hele mensdom. Is dit nie nog ’n teken dat die verbond met Abraham hier ter sprake is nie? Dit is mos die enigste voorbeeld  in die Bybel waar die mensdom nie met die bekende tweedeling aangedui word nie, maar met ’n driedeling:

♦ Abraham

♦ sy nageslag

♦ en al die volke van die aarde (Gen 12:2, 3).

En wanneer Paulus na Abraham, en spesifiek na die verbond met Abraham en die besnydenis verwys, gebruik hy juis hierdie driedeling vir die mensdom:

♦ Abraham (4:11)

♦ sy nageslag (4:12)

♦ en die heidene (4:11).

Ons het hier dus die tweede aanduiding dat “die belofte” waarna Petrus verwys die Abrahamverbond insluit. Net soos in Galasiërs 3 het ons dus ook hier ’n direkte verband tussen die doop en die verbond met Abraham.

Mense wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike doop. Leef uit jou Doop (2011) deur prof Adrio König is ʼn baie nuttige naslaanwerk wat ʼn betrokke en uitdagende verduideliking bied van die doop.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

2.3 Inlywing in sy liggaam, die kerk

Hierdie betekenis is nie naastenby so sterk ontwikkel soos die vorige een nie. Ons kry dit net een keer duidelik by Paulus: “Ons is almal deur een Gees gedoop in Christus se liggaam (in)” (1 Kor 12:13, NLV). Maar dis eintlik ’n logiese uitvloeisel van ons vereniging met Christus. Aangesien God ons deur die doop in Christus inlyf, is dit tog vanselfsprekend dat ons ook in sy liggaam opgeneem word, die kerk.

Maar hiermee kom ’n belangrike saak na vore. In die vorige betekenis het dit gegaan om ons verhouding met Christus, nou gaan dit om ons verhouding met ander gelowiges. En dié twee verhoudings is onafskeidelik van mekaar. Ons kan nie in gemeenskap met Christus leef

sonder om ook in gemeenskap met sy kinders te leef nie. Ons is immers almal deel van een liggaam.

En Paulus werk die beeld van die liggaam baie konsekwent uit. Elke gelowige is ’n lid in sy liggaam.  Dit beteken die gelowiges het mekaar onderling nodig. Ons ontvang elkeen ’n gawe van die Gees waarmee ons mekaar moet bedien (1 Kor 12).

Daar is ’n sin waarin die ander betekenisse van die doop geleidelik uit hierdie een kon ontwikkel het. Ons moet onthou dat alle geloofsake en gebruike nie van die eerste dag na die koms van die Gees af duidelik en klaar uitgewerk was nie. Daar was duidelike ontwikkelings in die tyd wat die Nuwe Testament geskryf is. Ons het reeds gekyk na die feit dat die apostels aan die begin die kruis net as ’n wandaad, selfs ’n moord, gesien het. En dat eers na jare Paulus die eerste was wat die heilsbetekenis van die kruis begin verkondig het.

Daar is min twyfel dat die doop ook nie van die begin af al die betekenisse gehad het wat ons later kry nie. Waarskynlik was die doop aan die begin veral die opname in die klein geloofsgemeenskap wat Jesus as Messias en Here bely het. Gaandeweg kon die ander betekenisse na vore gekom het, soos die inlywing in die verbond (omdat die gelowiges die nuwe vorm van die ou verbondsvolk was), die vereniging met Christus (omdat  die geloofsgemeenskap sy liggaam was). Omdat die geloofsgemeenskap deel in die heil, het die doop as inlywing in hierdie gemeenskap mense deel gegee aan die versoening en die vergifnis van sonde.

Dit alles is egter maar net ’n gedagte. Ons weet nie regtig veel van hierdie ontwikkeling nie. Maar ons weet wel die betekenis van die doop het gaandeweg al ryker geword.

Mense wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike doop. Leef uit jou Doop (2011) deur prof Adrio König is ʼn baie nuttige naslaanwerk wat ʼn betrokke en uitdagende verduideliking bied van die doop.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

2.2 Vereniging met Jesus Christus

Dit is een van die wonderlikste betekenisse van die doop. Dit is ook die een wat die volledigste uitgewerk is. Dit is die kern van die klassieke doophoofstuk, Romeine 6, maar kom ook sterk na vore in ander dele soos Kolossense. Verder word dit natuurlik ook oor en oor met die geloof in verband gebring (oa Gal 2:19-20). Een van die sentrale gedagtes by Paulus, dat ons “in Christus” is, het presies dieselfde betekenis. Trouens “in Christus” is ’n deel van die hart van die evangelie soos Paulus dit verstaan het.

 

Romeine 6

Volgens Paulus is ons in Christus “in ge doop”, wat beteken ons is deur die doop met Hom verenig. Maar dit is dan ’n vereniging met sy hele lewe, verenig met sy kruisiging, dood, begrafnis en opstanding.

♦ Ons was saam met Hom aan die kruis (6:6),

♦ ons is in sy dood ingedoop (6:3),

♦ ons het deel aan sy begrafnis (6:4),

♦ en aan sy opstanding (6:4, 5, 8).

In later Briewe werk Paulus dit selfs nog verder uit.

♦ Ons het saam met Hom hemel toe opgevaar (Ef 2:6),

♦ ons is nou saam met Hom verborge in God (Kol 3:3),

♦ ons sal ook saam met Hom verskyn by sy wederkoms (Kol 3:4).

Dit dui op ’n omvattende vereniging met Christus wat ons deel gee aan sy hele geskiedenis. Op grond hiervan ontwikkel Paulus dan ons omvattende deelname aan die lewe van Christus. Hy doen dit met ’n paar begrippe:

♦ “Ons in Christus”.

♦ “Christus in ons”.

♦ “Ons saam met Christus”.

♦ “Ons deur Christus”.

Maar die basis van dit alles is dat God ons deur die doop (en die geloof) met Christus verenig het sodat ons aan sy lewe deelneem. Paulus kan selfs skryf dat hy nie meer sy eie lewe het nie omdat hy saam met Christus aan die kruis was, en dat hy nou net aan Christus se lewe deelneem, trouens dat Christus ons lewe is (Gal 2:19-20; Kol 3:4).

Vir ons lewe het dit (dit beteken ons doop!!) dus geweldige implikasies. Ons is dood vir die sonde, want ons was saam met Christus aan die kruis, en ons lewe net vir God omdat ons saam met Christus opgewek is en aan sy lewe deelneem, sy opstandingslewe wat Hy net aan God wy. Paulus vat dit alles só saam: Hy (Christus) het gesterwe en is eens en vir altyd vir die sonde dood. Nou lewe Hy, en Hy lewe vir God. Julle moet dus altyd onthou dat ook júlle vir die sonde dood is, maar vir God lewe, omdat julle een is met Christus Jesus (Rom 6:10-11).

Die feit dat ons nou vir die sonde dood is en net vir God leef, is nie ’n vanselfsprekende toestand nie. Dit beteken nie dat dit nou onmoontlik is om sonde te doen nie. Verhoudings werk nie só nie. Dit is egter die “wegspringblokke” van waar ons nou kan wegspring op die baan van die nuwe lewe. Ons is nou in staat gestel om met ons ou lewe op te hou en ons lewe volkome aan God te wy. En dis byna vanselfsprekend! Hoe kan iemand wat dood is, nog na sy ou baas (sonde) luister? (Rom 6:7)

Daarom vervolg Paulus direk na Romeine 6:11 met ’n opdrag: “Moet dan nie toelaat …” (Rom 6:12-14). Ons doop en geloof stel ons in staat om Nee te sê vir die sonde, en Ja vir God. Doen dit! Hou nou op met jou sonde, en wy jou lewe aan God. Jy kan, want deur jou doop is jy met Christus verenig sodat jy deel in sy dood vir die sonde en in sy nuwe lewe wat Hy net vir God leef. Leef in hierdie

verhouding met Hom. Hy wil deur jou met die sonde ophou en net vir God leef. Paulus skryf: “En nou is dit nie meer ek wat lewe nie, maar Christus wat in my lewe” (Gal 2:20).

Ontwikkel hierdie verhouding met Christus. Neem bewustelik aan sy lewe deel.

Kolossense 2-3

Dit is verrykend om nou in meer besonderhede te kyk na die merkwaardige manier waarop Paulus hierdie selfde saak verder ontwikkel in Kolossense. Sy uitgangspunt is dieselfde as in Romeine 6: Deur

die doop is die gemeente saam met Christus begrawe en opgewek (Kol 2:12). Maar wat net geïmpliseer was in Romeine, doen hy nou hier uitdruklik: Hy bring die geloof by. Immers die doop werk altyd in bepaalde verbande (hoofstuk 3), veral in die verband van die geloof.

En van hier af kry ons dan ’n geweldige gedagte-ontwikkeling oor ons nuwe lewe wat alles direk aan ons doop verbind word. Die sleutel om hierdie deel te verstaan, is om die voegwoorde te onderstreep wat telkens ’n deel uit die vorige een laat vloei:

♦ daarom (2:16),

♦ dus (2:20),

♦ aangesien (3:1),

♦ want (3:3),

♦ daarom (3:5),

♦ daarom (3:12).

Hierdie ses voegwoorde voeg hierdie deel in ’n eenheid saam tot een geweldige perspektief op ons nuwe lewe wat gegrond is op die doop en die geloof. Die punt is elke keer: Omdat julle gedoop is, is dit en dit die gevolg.

Kort saamgevat het ons die volgende.

2:16-19 Omdat ons gedoop is, is ons nie meer gebonde aan die talle voorskrifte oor kos en feeste soos die Sabbat in die Ou Testament nie. Christus oorheers nou die hele toneel. Later lees ons selfs: “Hier is Christus alles en in almal” (3:11).

2:20-23 Hier is weer ’n verwysing na ongeveer dieselfde soort voorskrifte. Omdat ons deur ons doop saam met Christus gesterwe het, staan ons nie meer onder allerlei wettiese voorskrifte nie.

3:1-4 Omdat ons deur die doop saam met Christus opgewek is, moet ons ons lewe op Hom rig en die dinge  “daarbo” soek waar Hy is, nie dié wat “op die aarde” is nie. Die rede is (“want”) dat ons deur die doop aan Christus se dood (3:3) en sy opstanding (3:1) deel gekry het en nou saam met Hom “verborge is” (weggesteek is) in God. (Hierdie “weggesteek wees” beteken dat ons lewe veilig by Hom is.) Ons vereniging met Hom beteken ook dat ons by sy wederkoms saam met Hom sal kom (3:4). Ons is immers reeds saam met Hom in die hemel! (Ef 2:6).

Is dit nie bietjie “dik vir ’n daalder” (te erg) nie? Dis ’n byna oorweldigende gedagte. Ek is nie eens seker ek weet regtig wat die implikasies daarvan is nie. Maar dit wys net hoe konsekwent Paulus dink aan ons vereniging met Christus. Ons het nie meer ons eie lewe nie. Hy is nou ons lewe. Ons neem dus nou aan sy lewe deel. En Hy is in die hemel by die Vader! Ons lewe is dus nou daar, al is dit

natuurlik ook nog hier, eenvoudig omdat Hy ook nog by ons op aarde is.

In hierdie lig is dit vir my die hoogtepunt van die hele doopsiening wanneer Paulus skryf dat Christus ons lewe is. Alles wat vooraf gaan én wat volg, vloei hieruit voort. As Hy ons lewe is, kan ons mos onmoontlik nog aanploeter in die sonde. As Hy ons lewe is, kan ons mos eintlik nie anders as om ons lewe volkome aan God te wy nie.

3:5-11 Met hierdie “daarom” maak Paulus nou sy oproep konkreet. Hierdie “daarom” is gebou op alles wat voorafgaan. Hy skryf nou uitdruklik hoe ons as gedooptes se lewe op grond van ons doop moet lyk. Die eerste wat hy duidelik maak, is wat “die aardse dinge” is (3:2) waarop ons lewe nie meer gerig moet wees nie. Dis nie sonder meer ons lewe op aarde nie, maar ons lewe in sonde. Daarom volg daar ’n hele lys sondes wat nou nie meer pas in ons lewe nie. Dis ons ou lewe.

Van 3:10 af gaan hy dan oor om ons nuwe lewe te beskryf. Hy beklemtoon dat ons lewe “al hoe meer vernuwe word” wat beteken dat alles nie van die eerste dag af in plek val nie, dat ’n gedoopte baie te leer het, en baie te oefen het in die nuwe lewe.

3:12 en verder Na die beskrywing van dit wat nie meer pas nie, die sonde, is hier nou ’n oproep tot die dinge “daarbo”. As ’n mens mooi hierna kyk, sien jy maklik dis eintlik dieselfde as Galasiërs 5:22-23 se vrug van die Gees. Daarvan moet die gedoopte se lewe uiteindelik vol wees.

Kolossense 2-4 is die breedvoerigste bespreking van die lewe van die gedoopte. Dit is ’n lewe in gemeenskap met Jesus Christus en dit word gekenmerk deur die vrug van die Gees.

Uit Romeine 6 en Kolossense 2-4 leer ons dat ons gewone siening van die doop ver onder die maat van die Nuwe Testament is.

Maar daar is nog veel meer.

Mense wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike doop. Leef uit jou Doop (2011) deur prof Adrio König is ʼn baie nuttige naslaanwerk wat ʼn betrokke en uitdagende verduideliking bied van die doop.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

Leef uit jou Doop: ‘n Vreemde Situasie – Adrio König

1.5 ’n Vreemde situasie

Dit lyk dus of ons in die algemeen met die doop in ’n vreemde situasie sit: Daar is skynbaar geen groep in ons kerklike gemeenskap wat maar enigsins die ryk betekenis van die doop verkondig en beleef nie. Ons het reeds gekyk na die een voorbeeld wat ons kon verwag bo al die ander groepe sal uittroon in hulle verstaan van die doop, die Pinkstergroepe wat juis in Suid-Afrika gegroei het deurhulle siening van die doop.

’n Mens kon tog redelikerwys verwag dat hulle die rykste siening oor die doop sal hê, en die Nuwe Testament hieroor noukeuriger as enige ander groep sou gelees het. Maar ons het gesien die klassieke Pinksterboek oor die doop het vreemde beklemtonings wat nie regtig uit die Nuwe Testament kom nie.

Sou dit ’n eenmalige vreemde situasie wees? Is dit net die doop wat teologies afgeskeep word, terwyl kerke die ander aspekte van die evangelie deeglik ondersoek en uit die volle rykdomme daarvan leef? Of is die teendeel waar? Is kerkgemeenskappe oor die algemeen traag om meer in die Bybel te soek as hulle eie welbekende tradisie? Kom ons kyk na ’n paar aspekte van die Bybelboodskap.

Jesus

Wat sou gemeentelede skryf as hulle gevra word wie Jesus is en wat Hy vir hulle beteken? Mag ek raai dat baie nie verder sal kom nie as dat Hy aan die kruis vir ons sonde gesterf het? En natuurlik is dit nie min nie. Dis deel van die hart van die evangelie. Maar wat van die rykdom oor Hom in die Nuwe Testament? Wat van sy wonderwerke? Wat van sy titels? Wat van die profesieë wat deur Hom vervul is? Dink net aan die merkwaardige feit dat daar minstens vier figure is wat volgens die Ou Testament in die toekoms sou kom, die Profeet, die Messias, die dienaar, en die Seun van die mens, dat hierdie vier heeltemal verskillende figure was, en dat al vier in hierdie een Persoon vervul is.

♦ Die Messias is ’n aardse figuur, die seun/nasaat van Dawid wat regverdig oor Israel sou kom regeer.

♦ Die Seun van die mens kom as ’n hemelse figuur en ontvang ’n hemelse heerskappy oor alle nasies, ’n heerskappy wat nooit beëindig sal word nie.

♦ Die dienaar sal verneder en verwerp word.

♦ Die profeet kom om die wil van God aan die volk te verkondig.

Onder verskillende omstandighede en in verskillende tye is hierdie vier figure aangekondig. Maar uiteindelik word al vier vervul deur een en dieselfde Persoon, Jesus. Hoe ryk moes sy lewe nie gewees het dat die apostels al vier hierdie figure in Hom gesien het nie: regeer, met hemelseheerlikheid beklee wees, ly, God se wil verkondig. Kan dit alles van een persoon waar wees? Wat het die apostels alles in Jesus gesien wat hulle tot hierdie oortuiging gebring het?

Maar die belangriker vraag: Hoeveel van hierdie rykdom van sy lewe is deel van ons belewing en gemeenskap met Hom? Het ons nie ’n arm beeld van Jesus nie? Net so arm as van die doop?

Die kruis

Is dit nie dieselfde geval met die betekenis van die kruis nie? Waaraan dink gelowiges as hulle by die kruis staan? Natuurlik dat Jesus aan die kruis vir ons sonde gesterf het, dat Hy dáár die groot offer gebring het dat ons sonde vergewe kan word. Wonderlik. Maar niks meer nie? Dink daaraan

♦ dat Hy daar die bose magte oorwin het (Kol 2:14, 15; Heb 2:14),

♦ dat Hy ook ons siekte op Hom geneem het (1 Pet 2:24),

♦ dat Hy deur die kruis ’n nuwe wêreldorde geskep het (2 Kor 5:17),

♦ dat ons deur die doop met sy kruisdood verenig word (Rom 6; Kol 2),

♦ en dat die kruis ’n simbool is van hoe ons as Christene moet leef (Mark 8:34, 35).

Verloor ons nie baie van die rykdom van die evangelie met ons eina-eina geloof nie, om altyd met die minimum tevrede te wees?

’n Mens sou so kon aangaan, en telkens tot dieselfde gevolgtrekking kom: Ons leef ver onder die maat van die volle evangelie. Dit is skokkend hoe ons die Bybel verwaarloos deur net kort “opsommings” van die groot sake te maak, en die res ongebruik en onontgin te laat lê. Dit is presies wat ons ook met die doop gedoen het. En daarom is die volgende hoofstuk die heel belangrikste

deel van hierdie boek. Al lees jy niks verder nie, lees hoofstuk 2 en maak dit deel van jou lewe. “Leef uit jou doop” beteken: Leef uit die gawes wat God in jou doop aan jou gegee het.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König