Moderne Engele

Ons tyd sien ‘n groot belangstelling in engele.  Televisie-reekse word aan die onderwerp gewy, en talle boeke verskyn maandeliks wat vertel van mense se ervaring met dié bonatuurlike wesens.  Moet Christene bly wees oor dié nuwe belangstelling?

Christene betwyfel nie die bestaan van engele (en ander bonatuurlike wesens waarvan ons min verstaan) nie.  En ons twyfel ook nie daaraan dat engele by geleentheid aan Christene verskyn nie.  Maar die nuwe en diepgaande belangstelling in die bonatuurlike is nie as sodanig iets om oor opgewonde te raak nie.  Dit het veel eerder met die New Age-filosofie van panteïsme te doen as met die God van die Bybel.

Ongelukkig besef Christene dit nie aldag nie, en dra dan die vreemde idees wat deur die tydsgees versprei word, in die Kerk in.  Ek wil u daarteen waarsku.  Die nuwe belangstelling in engele word deur drie kragte gedryf, of deur drie veronderstellings gedra.  Die eerste is panteïsme, wat die hele skepping en alles daarin as god sien.  Die nuwe geloof is ook misties, deurdat dit waarheid beskou as iets wat in die mens is, en wat die mens slegs moet ontsluit.  Dit is ook sinkretisties, met ander woorde, dit beweer dat alle godsdienste idees ewe waardevol is, en dat die waarheid uit die somtotaal van alle godsdienste bestaan.

ELIZABETH KüBLER-ROSS

Elizabeth Kübler-Ross het bekend geword vir haar wetenskaplike waarneming van wat gebeur as mense sterf.  Haar boek, “On Death and Dying“, het met reg wêreldbekend geword.  As sy die vrede sien waarmee mense sterf, en hoor hoe die sterwendes getuig van ‘n liefdevolle Lig wat hulle bely, word sy ‘n gelowige.  In haar outobiografie, “The Wheel of Life“, vertel sy dat haar reis egter nie by geloof in God geëindig het nie.  Sy het begin glo dat engele mense begelei wat sterf, en sy het kontak met dié wesens begin maak.  Vandag lei sy seances waar geeste materialiseer en allerlei onheile uitbroei.

Onthou gerus die waarskuwing van Paulus in 2 Korintiërs 11:13-15.  Daar is vals apostels wat voorgee dat hulle deur God gestuur is, maar in diens van Satan staan wat hom as ‘n engel van die lig voordoen.  Moenie almal vertrou wat die taal van geloof gebruik nie!

VERSIGTIGHEID

As daar een eienskap is wat Christene in ons dag nodig het, is dit dié van die Bereaanse Christene.  “Die mense daar (in Berea) was ontvankliker as dié in Tessalonika.  Hulle het met groot belangstelling na die woord geluister en elke dag die Skrif ondersoek om te sien of dit is soos Paulus sê” (Hand 17:10).

Om die taal van die Bybelse Christendom te gebruik, is nog nie om ‘n Christen te wees nie.  Wees gewaarsku!

ENGELE

Wat kan ons van engele sê?  Wanneer ons oor iets praat wat in God se dimensie bestaan, is dit belangrik om die beginsel te gebruik wat in Deuterononium 29:29 vermeld word: “Die verborge dinge is vir die HERE onse God; maar die geopenbaarde dinge is vir ons en ons kinders tot in ewigheid, om te doen al die woorde van hierdie wet”.  Sê wat die Bybel sê.  En bly weg van wat nie geopenbaar is nie.

Nehemia 9:6 noem dat God die hemelinge gemaak het – ‘n magtige leërmag wat in diens van God staan.  Die hemelinge word die seuns van die Magtige (Psalm 89), die seuns van God (Job), gode (Psalm 8), môresterre (Job), prinse (Daniël) en magte in die hemelruim (Efesiërs 3) genoem.  Iewers het ‘n belangrike leier van die hemelinge geval deur aan God ontrou te word, en hy en sy volgelinge is uit die hemel geban.  Die metaforiese taal van Jesaja 13 en Esegiël 28 vertel daarvan.

Wat doen die engele wat aan God se hof is?  Hulle dien God (Jesaja 6:1-4), funksioneer op ‘n vlak wat vir ons verborge is en word uitgestuur om dié te dien wat die saligheid gaan beërf (Hebreërs 1:3-14).

BELANGSTELLING

Waar kom die skielike belangstelling in engele vandaan?  Ek meen dit is die gevolg van die onsekerheid wat mense van ons dag beleef as hulle oor die toekoms dink.  Die wêreld het vir mense te groot geword om te hanteer.  Dink aan Suid-Afrika – jy kan enige dag die slagoffer van misdaad, geweld of regstellende aksie word.  Die mens wat bang en benoud, angstig en gespanne is, soek na iemand wat groter is en jou kan help.  Iemand wat jou kan beskerm en verantwoordelikheid vir jou toekoms kan aanvaar.

Kyk weer na Hebreërs 1:3-14.  Jesus Christus is ver verhewe bo die engele (vers 4).  Hy is die heerlike verskyning van God.  Deur sy Woord en mag hou Hy alles in stand.  En Hy bly vir ewig.  Hoekom verder soek?  Die moderne mens soek op die verkeerde plek.

Engele in die Bybel (11)

Engele in Openbaring

Vir baie mense is die boek Openbaring ‘n vreemde boek. Dit is asof ‘n mens skielik in ‘n ander wêreld is: vreemde simbole, snaakse getalle, aardige diere… Tog sou die mense vir wie Openbaring oorspronklik geskryf is, allesbehalwe ontuis gevoel het toe dit vir hulle voorgelees is. In die destydse wêreld was daar ‘n hele groep mense wat baie goed geweet het hoe ‘n mens sulke boeke moet verstaan. Vir moderne mense is Openbaring dalk ‘n boek wat so half een kant staan, maar vir hulle was dit deel van ‘n hele klomp boeke wat so geklink het. Geleerdes noem hierdie soort boeke apokaliptiese boeke. Dit beteken dat hulle “bekendmakingsboeke” is wat almal min of meer op dieselfde manier geskryf is. So byvoorbeeld gebruik hulle graag simbole. Hulle beklemtoon ook almal dat die einde van die tyd naby is. Verder is almal op so ‘n manier geskryf dat hulle bestaan uit ‘n klomp bekendmakings wat uit die hemel kom. Daarom gee hulle gewoonlik ook baie aandag aan die hemel en aan die engele. Dit kan ‘n mens ook baie goed in Openbaring sien. Van die 175 keer wat die woord “engel” in die Nuwe Testament gebruik word, kom dit 67 keer in Openbaring voor.

Vir die mense vir wie Openbaring geskryf is, was dit ook asof hulle in ‘n ander wêreld ingegaan het as hulle na Openbaring geluister het, maar dan op ‘n ander manier as wat dit vir ons na ‘n ander wêreld voel. Vir hulle was dit ‘n beter en lekkerder wêreld as die een wat hulle elke dag in die oë moes kyk. Die wêreld waarin hulle geleef het, was ‘n wêreld wat hard en ongenaakbaar teenoor Christene was. Dit was ‘n wêreld waarin die Romeinse keiser almagtig was en selfs as god vereer is. Dit was ‘n wêreld waarin Christene onwelkom was en gedurig op een of ander manier benadeel is omdat hulle in Jesus geglo het. Wanneer hulle na Openbaring geluister het, is hulle meegevoer na ‘n wêreld wat heeltemal anders was. In Openbaring is hulle gerusgestel dat God in beheer is en dat Hy besig was om sy plan met die wêreld stap-vir-stap uit te voer. In Openbaring is hulle ook aangemoedig om vas te staan en uit te hou in die alledaagse wêreld waarin hulle die spit so moes afbyt. Hulle kon vorentoe kyk en vorentoe lééf omdat hulle seker kon wees dat Jesus weer op pad terug was na die wêreld.

Dit is ook belangrik om te besef dat daar een groot verskil is tussen Openbaring en al hierdie ander “bekendmakingsgeskrifte” wat ook in daardie tyd geskryf is. In Openbaring speel Jesus Christus altyd die Hoofrol. Daar is nie ‘n hoofstuk in Openbaring waarin Jesus nie genoem word. Alles draai om Hom. Soos Jesus self in Openbaring sê: Ek is die Alfa en die Omega, die Eerste en die Laaste, die Begin en die Einde (Openbaring 22:13.) Dit maak dat Openbaring in sy diepte heeltemal anders is as al die ander bekendmakingsgeskrifte – selfs al is daar soveel ander sake waarin hulle ooreenstem. Uiteindelik draai alles om Hom – ook as die engele genoem word, is dit nie omdat hulle op sigself interessant is nie, maar omdat hulle ‘n rol speel in God se Groot Plan met die wêreld – die plan wat geanker is in Jesus Christus, die Lam van God.

Engele en natuurkragte

In van die ander Joodse geskrifte wat in die tyd ná die Ou Testament geskryf is, kry ‘n mens gereeld die gedagte dat sekere engele beheer uitoefen oor natuurmagte. Dié gedagte kry ‘n mens ook in Openbaring. So vertel Openbaring 14:18 byvoorbeeld van ‘n engel wat mag oor vuur het en Openbaring 16:5 van ‘n engel wat toesig oor water hou. In Openbaring 7:1 word weer vertel van vier engele wat by die vier hoeke van die wêreld staan en die vier winde van die aarde vashou.

Engele: oordeel en verlossing

In die wêreld wat in Openbaring geteken word, is daar twee groot gedagtes wat oor en oor voorkom: verlossing en oordeel. Die gelowiges wat aan God getrou gebly het in die moeilike omstandighede waarin hulle moes lewe, word oor en oor daarvan verseker dat God hulle raaksien en dat Hy hulle uiteindelik sal verlos. In die wêreld wat Openbaring teken, maak God soms juis van engele gebruik om hierdie verlossing en bemoediging aan die gelowiges te bring. So vertel Openbaring 7:2-3 byvoorbeeld dat God ‘n engel met ‘n seël (‘n soort “stempel”) stuur om al sy kinders met ‘n seël op hulle voorkoppe te merk. Dié aangrypende beeldspraak sou die lesers van Openbaring geweldig bemoedig het, want die merk van God was die teken dat hulle God se “eiendom” is en dat Hy hulle daarom sal beskerm.

Openbaring 12 is nog ‘n goeie voorbeeld: In dié hoofstuk word vertel hoekom die kerk so moet swaarkry. Dié hoofstuk sê dat dit eintlik maar net ‘n desperate plan van die Satan is omdat hy eintlik klaar die oorlog teen God verloor het. Hy probeer om die kerk te vernietig, maar sal dit nie regkry nie omdat God die kerk beskerm. Daarom vertel Openbaring 12 ook in mooi beeldspraak van die oorlog wat daar in die hemel plaasgevind het. Die Satan en sy engele het teen Migael en sy engele geveg, maar hulle het die oorlog verloor omdat hulle nie opgewasse was teen die bloed van die Lam nie.

Die ander gedagte wat Openbaring baie beklemtoon, is die gedagte van oordeel. Die opstandige mensdom wat agter die Satan aanloop en nie vir God wil luister nie, sal deur Hom gestraf word. In die wêreld wat Openbaring teken, gebruik God juis baie keer engele om hierdie straf uit te voer. Elke keer as ‘n engel op ‘n trompet blaas of ‘n bak op die aarde uitgooi, tref God se oordele die ongelowiges. In Openbaring 16 word vertel van wat alles gebeur as die engele God se “wraakbakke” op die aarde uitgooi: Die mense kry byvoorbeeld pynlike swere; die see en die riviere verander in bloed; die son brand die mense; en daar kom duisternis oor die hele wêreld.

Engele wat verduidelik

In die meeste bekendmakingsgeskrifte van daardie tyd was daar gewoonlik ‘n engel wat gehelp het om te verduidelik wat aan die gebeur was. In Openbaring kry ‘n mens dieselfde. In Openbaring 17 sien Johannes byvoorbeeld ‘n vrou wat op ‘n helderrooi dier in die woestyn sit. As hy hom daaroor verwonder, verduidelik ‘n engel vir hom wat dit beteken (Openbaring 17:7). In Openbaring 21 kry ‘n mens iets soortgelyks: Johannes kry die voorreg om die wonderlike nuwe hemelse stad te sien. Saam met hom word ‘n engel gestuur om vir hom alles te verduidelik.

Engele prys God

Skrywer: Prof Francois Tolmie

Engele in die Bybel (10)

Jesus is baie belangriker as die engele

Een van die ander skrywers in die Nuwe Testament wat ook heelwat oor die engele praat, is die skrywer van die Brief aan die Hebreërs.

(Ongelukkig weet ons nie meer vandag wie dit was nie.) In die eerste twee hoofstukke tref hy byvoorbeeld ‘n vergelyking tussen Jesus en die engele. Elke keer is die resultaat dieselfde: Jesus is baie groter as die engele. Hy is nie maar net ‘n (groter) hemelwese as wat hulle is nie. Hy is in ‘n totaal ander klas as hulle. Hy is een met God, en daarom is Hy self ook God.

Beskermengele?

In Matteus 18:10 staan daar:

Julle moet nooit een van hierdie kleintjies minag nie, want ek verseker julle dat hulle engele in die hemel gedurigdeur by my hemelse Vader is.

Om hierdie gedeelte te verstaan, moet ‘n mens onthou dat die meeste Jode in daardie tyd vas geglo het dat sekere engele spesiaal die werk gehad het om mense of selfs ‘n hele volk te beskerm. Alhoewel hierdie gedagte redelik algemeen was in die tyd toe die Nuwe Testament geskryf is, kom dit nie baie in die Bybel voor nie. Daar is maar net twee ander plekke in die Bybel waar ‘n mens dieselfde soort gedagte baie duidelik kan sien.

In die boek Daniël word vertel dat Daniël ‘n visioen gesien het. In dié visioen het ‘n “man” na hom toe gekom en gesê dat die engel van die Persiese Ryk hom vir een en twintig dae lank gekeer het sodat hy nie na Daniël kon kom nie. Gelukkig het Migael, die engel wat Joodse volk beskerm, hom te hulp gekom (Daniël 10:13). Nadat die man sy boodskap vir Daniël gegee het, is hy weer daar weg om met die hulp van Migael teen die engel van Persië en daarna teen die engel van Griekeland te gaan veg (Daniël 10:20-21). Hier kry ons baie duidelik die gedagte dat elke volk ‘n beskermengel het, maar dat die beskermengel van die Joodse volk sterker is as die van die ander volkere. Soos ons reeds vroeër gesien het, is die boek Daniël op ‘n baie laat stadium geskryf – eintlik in die tydperk tussen die Ou en die Nuwe Testament. Dit is juis in hierdie tyd dat die nuwe gedagtes oor beskermengele in die Jodedom ontstaan het.

Die ander voorbeeld kom uit die boek Handelinge. Hierdie keer gaan dit nie oor ‘n engel wat aan ‘n spesifieke volk gekoppel is nie, maar oor die gedagte dat elke mens ‘n spesifieke beskermengel het wat as’t ware sy “dubbelganger” is en net soos hy lyk en optree. In Handelinge 12 word vir ons vertel dat Petrus in die tronk was. Die Christene het ernstig gebid dat hy vrygelaat sou word. Toe dit uiteindelik gebeur en hy daar by die huis aankom waar hulle besig was om te bid, het hy aan die deur geklop. Die diensmeisie, Rhodé, het by die voordeur gaan hoor wie dit is. Toe sy vir Petrus buite die deur hoor roep, was sy so bly dat sy nie eers die deur oopgemaak het nie, maar dadelik teruggehardloop het om vir die ander te sê dat Petrus voor die deur is. Hulle het haar nie geglo nie en vir haar gesê sy is mal. Toe sy aanhou dat dit wel Petrus is wat sy gehoor het, het hulle vir haar gesê dat dit dan seker maar sy engel is wat sy gehoor het (Handelinge 12:15. Die Nuwe Afrikaanse Vertaling gebruik die woord “gees”, maar in die Grieks staan daar “engel”.) Soos die ander mense van hulle tyd het hulle blykbaar ook geglo dat elke mens ‘n spesifieke engel het en dat dit Petrus se engel was wat voor die deur gestaan het. Dit is egter belangrik om raak te sien dat Lukas (die skrywer van Handelinge) nie sê dat hierdie siening van hulle reg of verkeerd was nie. Die punt wat hy wil beklemtoon, is dat hierdie groep Christene gebid het dat Petrus vrygelaat moes word, maar dat hulle dit self nie kon glo toe dit wel gebeur nie. Selfs al was hy fisies daar voor hulle deur, het hulle nogtans nie geglo dat hy vrygelaat is nie en het hulle dit op ‘n ander manier probeer verstaan.

As ‘n mens ‘n bietjie dieper ingaan op die voorbeeld uit Matteus se evangelie hierbo, is dit belangrik om raak te sien dat hy praat van “hulle” (oftewel die “kleintjies”) se engele. Die agtergrond vir dit wat Matteus hier sê, is die algemene Joodse gedagtes dat mense beskermengele het. Die eintlike punt waaroor dit gaan, is dat sy gemeente nie die “kleintjies” moet minag nie. Die “kleintjies” waarvan hy hier praat, is nie – soos wat ‘n mens dalk met die eerste aanhoor sou dink nie – klein kindertjies nie, maar wel die “minder belangrike” gemeentelede. Blykbaar was daar in Matteus se gemeente die probleem dat sommige gemeentelede neergesien het op die ander wat in hulle oë minder belangrik was. In hierdie vers wil Matteus juis vir hierdie “belangrike” gemeentelede aan die verstand bring dat God heeltemal anders oor die saak dink. Vir Hom is daar nie onderskeid tussen minder en meer belangrike gemeentelede nie. Om hierdie waarheid uit te druk, sê Matteus dat die “kleintjies” in die gemeente vir God so belangrik is dat Hy van sy engele aan hulle toegesê het – nie sommer enige engele nie, maar juis van die engele wat in sy direkte teenwoordigheid is. Volgens die Joodse gedagtes was die engele wat in God se direkte teenwoordigheid is, van die heel belangrikste engele.

Skrywer: Prof Francois Tolmie

Engele in die Bybel (9)

‘n Dieper kyk

As ‘n mens vra wat die Nuwe Testament oor engele sê, is een van die heel belangrikste goed wat ‘n mens moet raaksien dat engele nooit die hoofkarakters in die Nuwe Testament is nie.

In die Nuwe Testament is Jesus soos die Son wat opgekom het. Teen Hom is alles anders (ook die engele) soos sterre wat ‘n mens moeilik in die daglig raaksien omdat sy wonderlike lig so skerp is. Daarom kan die engele vir die skrywers van die Nuwe Testament nooit die hoofkarakters in hulle boeke word nie. Jesus is altyd die Hoofkarakter. As die engele genoem word, is dit omdat hulle op een of ander manier nodig is vir dit wat oor Jesus vertel word.

Dit is beslis nie omdat die skrywers van die Nuwe Testament te min gedagtes oor die engele gehad het dat hulle so min oor die engele gepraat het nie. Onthou, hulle was mense van hulle tyd. Hulle het nie net dit wat die Ou Testament oor engele sê, geken nie; hulle was ook terdeë bewus van baie van die nuwe gedagtes oor die engele wat in die tyd na die Ou Testament ontstaan het omdat dit algemene kennis in daardie tyd was. Die meeste van hulle sou byvoorbeeld geweet het van al die gedagtes wat daar in hulle tyd was oor die name wat die engele sou hê of die klasse engele wat daar sou wees. Hulle het waarskynlik ook die stories waarin engele so ‘n groot rol gespeel het, geken en ook geweet dat daar bespiegelings was oor hoeveel verdiepings die hemel gehad het. Tog gebruik hulle feitlik nooit hierdie gedagtes nie! Hier en daar loop ‘n mens iets in die Nuwe Testament raak wat sinspeel op die groot klomp gedagtes oor die engele wat die skrywers van die Nuwe Testament tot hulle beskikking gehad het. So praat Paulus byvoorbeeld van “engele of magte” (Romeine 8:38) of van “elke mag, gesag en krag” (1 Korintiërs 15:24). Dit wys vir ons dat hy moes kennis gedra het van die gedagtes dat daar ‘n soort hiërargie in die engeleryk is. Dit is egter nooit meer as ‘n terloopse opmerking oor hierdie spekulasies nie.

Engele en die hoogtepunte in Jesus se lewe

Soos hierbo aangetoon is, is engele in die Nuwe Testament – net soos in die Ou Testament – nooit die hoofkarakters nie. Die klem val altyd op Jesus. Dit kan ‘n mens baie mooi sien in die rol wat engele in die vier Evangelies speel. Dit is veral Markus, Matteus en Lukas wat van engele praat. Interessant genoeg is dit juis by die groot hoogtepunte in Jesus se lewe wat engele genoem word.

Jesus se geboorte

By Jesus se geboorte hoor ‘n mens heelwat van engele. As Lukas sy verhale oor Jesus se geboorte vertel, praat hy ‘n hele paar keer van engele. Elke keer is die engele die aankondigers van die goeie nuus dat Jesus gebore sou word. Dit is natuurlik nie die eerste keer dat ons hoor van engele wat ‘n geboorte aankondig nie. In die Ou Testament is engele ook gebruik om geboortes aan te kondig, byvoorbeeld in die geval van Ismael (Genesis 16:1) en Simson (Rigters 13:3-5). Daar is natuurlik ‘n groot verskil tussen die aankondiging van Jesus se geboorte en die voorbeelde uit die Ou Testament. Jesus was die Seun van God – miskien daarom dat Lukas so gereeld verwys na die engele as hy van Jesus se geboorte vertel. Volgens Lukas het God eers vir Gabriël gestuur om die geboorte van Johannes die Doper, Jesus se voorloper, aan te kondig (Lukas 1:11-20). Daarna is Gabriël ook na Maria gestuur om vir haar te sê dat sy swanger is en dat die Kind wat sy dra, eintlik die Seun van God is (Lukas 1:26-38). Nadat Jesus gebore is, gebruik God weer engele om die wonderlike nuus oor sy geboorte aan te kondig: Vandag is vir julle in die stad van Dawid die Verlosser gebore, Christus die Here.

As Matteus van Jesus se geboorte vertel, hoor ‘n mens ook van engele. Hy vertel dat Josef uitgevind het dat Maria swanger was. Omdat so iets in daardie tyd ‘n groot skande was, het hy besluit om nie met haar te trou nie en haar liewers te verlaat. Toe het ‘n engel egter in ‘n droom aan hom verskyn en vir hom verduidelik dat Maria ‘n baie besondere Seun verwag: Hy sou die mensdom van hulle sondes verlos (Matteus 1:18-25). Later het ‘n engel weer in ‘n droom aan Josef verskyn. Dit was nadat Herodes begin planne maak het om vir Jesus te laat dood maak. Die engel het vir Josef gewaarsku en vir hom gesê dat hulle na Egipte toe moes vlug. Toe Herodes later dood is, verskyn ‘n engel weer aan Josef in ‘n droom en sê vir hom dat hulle weer kan teruggaan na Palestina toe (Matteus 2:19-20). Op pad daarheen het ‘n engel nog ‘n keer in ‘n droom aan hom verskyn en vir hom gesê dat hulle in Nasaret in Galilea moet gaan bly omdat dit daar veiliger sou wees (Matteus 2:21-23).

Jesus se versoeking

Die versoeking van Jesus was een van die groot gebeurtenisse in sy aardse lewe. ‘n Bybelkenner het een keer daaroor geskryf en gesê as ons daar kon wees toe dit gebeur het, sou ons die hele tyd sit en asem ophou het om te sien wie gaan wen. Gaan Jesus toegee aan die Satan of nie? Dit is baie belangrik om raak te sien dat die drie Evangelies wat daaroor skryf (Matteus, Markus en Lukas), al drie vir ons sê dat dit gebeur het direk ná Jesus se doop. Jesus se doop was as’t ware die amptelike begin van sy aardse loopbaan. By sy doop het God self uit die hemel gepraat en openlik bevestig dat Jesus sy Seun is. Direk hierna word Jesus deur die Satan geopponeer. Dit was asof die Satan sommer hier heel aan die begin van Jesus se openbare optrede die oorhand wou kry. Een van die verraderlike voorstelle wat hy maak, is dan juis ook dat Jesus moet wys dat Hy die Messias is deur van die tempel se hoogste punt af te spring. Sy eintlike plan was dat Jesus ongehoorsaam moes wees aan God se opdragte. Dit doen Jesus nie en daarom moes die Satan uiteindelik die aftog blaas. Al drie die Evangelies vertel dan dat die engele toe gekom het om vir Jesus te “versorg”. Dit beteken waarskynlik dat hulle toe vir Jesus kos gebring het. Dit lyk ook of iemand soos Markus wil sê dat Jesus se versoekings ons moet laat terugdink aan wat in die Tuin van Eden gebeur het. Daar het Adam en Eva voor die versoeking geswoeg. By Jesus gebeur die omgekeerde: Hy, die “Nuwe Adam”, het nie voor die Satan se versoekings geswig nie, maar end-uit getrou gebly. Adam en Eva was ongehoorsaam aan God se opdragte en daarom moes Hy hulle uit die tuin wegjaag en gerubs stuur om die plek te bewaak. By Jesus gebeur die teenoorgestelde: Hy was gehoorsaam en daarom stuur God sy engele om Hom te versorg!

Jesus se opstanding

Die opstanding van die Here Jesus is die hartklop van die Christendom. As Hy nie uit die dood opgestaan het nie, was ons inderdaad die bejammerenswaardigste van alle mense – soos Paulus dit so treffend uitdruk. Omdat Jesus se opstanding die hoogtepunt van sy aardse optrede was, is dit geen wonder nie dat al vier die Evangelies vir ons sê dat engele ook daar ‘n belangrike rol gespeel het nie. Markus sê dat die drie vroue ‘n “jongman” met lang wit klere in Jesus se graf sien sit het (Markus 16:4-7). Dit was ‘n engel wat vir hulle die boodskap moes gee dat Jesus uit die dood opgewek is. Matteus vertel dat dit ‘n engel was wat die groot klip voor Jesus se graf weggerol het (Matteus 28:2). Dieselfde engel het die twee vroue bemoedig en vir hulle ‘n boodskap gegee om vir die dissipels te gaan gee. Lukas vertel weer van twee “manne” met blink klere aan wat vir die vroue gevra het hoekom hulle die Lewende by die dooies soek (Lukas 24:1-12). Johannes (wat omtrent nooit iets oor engele sê nie) vertel ook van twee engele in Jesus se graf wat vir Maria gevra het hoekom sy huil.

Jesus se wederkoms

As Jesus in die Evangelies oor sy wederkoms en die laaste oordeel praat, word die engele ook gereeld genoem. In die boek Daniël word al reeds ‘n aangrypende tekening van God se oordeel gegee (Daniël 7:9-10):

Terwyl ek kyk, is daar trone reggesit, en Hy wat ewig lewe, het op sy troon gaan sit.

Sy klere was so wit soos sneeu, sy hare soos skoon wol.

Sy troon was van vuurvlamme met wiele van vuur.

Vuur het uit die troon gestroom en verder gevloei.

Duisende der duisende (engele) het Hom gedien.

miljoene der miljoene het daar voor Hom kom staan.

Die hofsitting het begin,

en die boeke met die aanklagte is oopgemaak.

In die tyd nadat die Ou Testament geskryf is, het die gedagte dat die engele op een of ander manier betrokke sou wees by die finale oordeel, baie aandag gekry. Baie keer word die engele voorgestel as ‘n soort hemelse “polisiemag” wie se werk dit is om die oortreders aan te keer, voor God te bring, getuienis oor hulle verkeerde dade voor te lê, en ook uiteindelik die oortreders te straf. As die Evangelies oor Jesus se wederkoms en die finale oordeel skryf, kry ‘n mens dieselfde soort gedagtes:

Skrywer: Prof Francois Tolmie