DIE VLEUELS VAN GEBED (3) – Jan van der Watt

Die hart van gebed. 

Ons gaan voort met ons bespreking van die hart van gebed.

‘n Verhouding maak al die verskil!

 

As die Bybel praat oor wat presies met ons gebeur as ons gelowig word, word verhoudingsterme gebruik: ons word God se kinders; as slawe van die sonde word ons vrygespreek om vriende van God te word, en so aan.

Daarin lê ‘n belangrike motivering vir gebed. Vriende gesels tog met mekaar. ‘n Kind klim tog graag op die pa se skoot om hom alles te vertel. In die verhouding tussen God en sy kinders is dit ook nie anders nie. God wil hê en verwag dat ons op sy skoot sal klim en met Hom gesels – en sommer gereeld ook!

Die diepste belang en grond van gebed is dus nie dat ons noodwendig alles kry wat ons vra nie, maar dat ons die warmte van ons verhouding met God ervaar en beleef. Gebed is eintlik om die hartklop van God te hoor. Dit is om in geloof sy hand op jou skouer te voel. Dit is om verseker te wees van sy nabyheid. Daarin lê geestelike vervulling.

In die stilte oorweldig deur die teenwoordigheid van God!

Ons sê mos baie dat ons ‘stil’ word voor die Here. Dit is juis in daardie oomblikke van ‘stilte’ dat die wonder van God se teenwoordigheid jou oorweldig!

Geliefde, dit is nie iets waaroor ‘n mens eintlik kan skryf of praat nie! Dit is iets wat jy moet ervaar! Dit is iets wat jy kan ervaar as jy jou hand en hart in geloof na die Here rig. Dan eers word dit deel van jou lewensrealiteit. Jy weet, ‘n mens kan baie OOR God en gebed praat, maar dit is eers as jy werklik die nabyheid van GOD ervaar het dat jy daarin slaag om MET Hom in gebed te praat. 

Dit doen ‘n mens nie met jou kop vol van die gejaag en gebeure van die dag nie. Dit doen jy met die stille verwagting van iemand wat rustig wag vir sy afspraak met die Koning van die konings, sy Vader. Stille voorbereiding is daarom deel van die ABC van gebed!

‘n Verhouding met konsekwensies.

Gebed kan ‘n mens daarom nie koud laat nie! Om met die lewende God te gaan praat beteken om iets van die gesprek te verwag! Elke gesprek met God het konsekwensies, want God neem gebed ernstig! Hy luister!

Veronderstel jy het ‘n probleem met jou stukkende motor wat jy nie kan regkry nie. Jy gaan praat met jou buurman wat ‘n uitstekende werktuigkundige is. Hy kom en verseker jou dat hy dit dadelik sal regmaak. Die gevolg van julle gesprek sal wees dat jy nie eers meer daaroor bekommerd sal wees nie. Jy weet nie hoe hy die motor gaan regkry nie, maar jy weet hy sal. Jou gesprek het dus konsekwensies vir jou.

Met gebed is dit ook so. Dit moet ook konsekwensies vir ons praktiese lewe hê. Ons kan eintlik nooit dieselfde mense van ons knieë af opstaan nie. Gebed verander dinge, omdat ons met God praat… en God kan dinge laat verander. Wat maak ons buurman beter as God, dat ons buurman sy woord sal hou, maar as ons God iets vra ons soms nie verwag dat Hy iets daaraan gaan doen nie? Dit is tog absurd!

As ons van die lewende God iets vra, moet ons weet dat Hy daaraan sal aandag gee! Dit moet ons verwagting wees! As ons halfhartig bid, wat sê ons eintlik daarmee vir God? Stel ons nie so eintlik ‘n mosie van wantroue in Hom in nie?

Nee, deel van die hart van gebed is om te weet en te vertrou dat God na jou gebede en smekinge luister! Hy luister nie net nie, maar doen ook iets daaraan! En die wonderlike is om te weet dat God jou Vader is wat net die beste vir jou wil hê.

Gebed… die geestelike barometer van elke gelowige.

Gebrek aan geloof lei gewoonlik direk na gebrek aan die begeerte om te bid. As jy God nie meer helder in jou lewe raaksien nie, sal jy ook nie meer die begeerte hê om met Hom te praat nie. As jy nie meer dink dat Hy na jou luister nie, sal jy ook nie meer vra nie.

Jou gebedslewe ‘verraai’ eintlik jou siening van God. Die manier waarop jy na God gaan sê eintlik wat jy van God dink en hoe jy oor Hom voel. Immers as Hy vir jou die Vader is wat vir jou lief is en na jou luister, sal jy tog nie onbetrokke of ongereeld kan bid nie. Maar as Hy vir jou ‘n veraf God is wat soms in die mis van onsekerheid verdwyn, sal die erns waarmee jy Hom soek ook dienooreenkomstig taan!

Gebed… Geestelike sensitiwiteit en sensitiewe geestlikheid.

Gebed is, so het ons gesien, die ineenvloeiing van God se realiteit, sy wêreld, in my werklikheid in. Dit is God wat aan my die geleentheid gee om met Hom te praat soos ‘n kind met sy of haar pa. In gebed gaan ons oë besonderlik oop vir God se nabyheid. Anders gestel, God se nabyheid maak ons geestelik sensitief. Daar staan immers in Gal 4:6: ‘En omdat ons sy kinders is, het God die Gees van sy Seun in ons harte gestuur, en in ons roep Hy uit: “Abba!” Dit beteken: Vader!’

Gebed is dus ook om God se Heilige Gees in jou te laat uitroep! In stille afhanklik van God se Gees moet jou gebed ook voor die troon van God opklink.

 

Skrywer: Prof Jan vander Watt

DIE VLEUELS VAN GEBED (2) – Jan van der Watt

Die hart van gebed. 

Wat maak gebed GEBED?

Wat maak gebed GEBED? Die antwoord is eenvoudig: GOD!

Gebed is eintlik ‘n snaakse ding. Sê nou maar Manie die Marsman sou by die slaapkamer kon inloer as jy bid. Daar staan jy op jou knieë in doodse stilte met jou hande gevou vir vyf of tien minute. Op die oog af moet hierdie houding seker snaaks lyk vir iemand wat nie weet wat daar gebeur nie. Vir jou is dit egter nie so snaaks nie. Jy weet jy het Iemand met wie jy praat, hoewel jy Hom nie kan sien nie. Dit maak wat jy doen sinvol – die stilte, die staan op die knieë, jou hande wat gevou is.

 

Gebed is net sinvol omdat dit ‘n gesprek is tussen jou en God! Jy praat nie alleen nie – God is daar om te luister: daarom maak gebed sin!

‘n Wêreld wat ons te klein gemaak het vir God om in tuis te voel!

Nou gebeur dit nogal baie dat mense sukkel met gebed. Hoewel hulle teoreties vir jou allerhande mooi dinge oor gebed sal sê, bid hulle tog nie so gereeld nie. Wat hulle oor gebed sê en wat hulle uiteindelik doen, stem nie ooreen nie. Dit is amper asof hulle nie aan die bid kan kom nie en veral nie gereeld kan bid nie.

Daar kan ander redes ook wees, maar die algemeenste rede is sekerlik dat ons ons wêreld te klein gemaak het vir God!

Wat word hiermee bedoel?

Ons leef in ‘n wetenskaplike en tegnologiese tyd. Vir omtrent elke ding is daar ‘n wetenskaplike verklaring. Met die rekenaars kan ons ook omtrent alles uitwerk. Ons word van skool af geleer om alles te verklaar en met ons verstand uit te werk. Alleen dit is ‘regtig’ wat so met die verstand verklaar kan word of met die oog gesien kan word!

Dit beteken natuurlik dat ons ons wêreld net so groot gemaak het soos ons verstand of so ver as wat ons met ons oog kan sien. Enigiets wat ons nie kan verklaar nie of wat ons nie kan sien nie, ‘bestaan’ eenvoudig nie vir ons nie.

Ons kan egter nie vir God so in die beperkinge van ons verstand inhok nie. Ons kan Hom ook nie met ons blote oog sien nie! Vir mense wat gewoond is om te sê dat alleen dit werklik is wat met die oog gesien kan word of met die verstand verklaar kan word, word God vreemd. Hy pas nie binne hulle ‘wêreldjie’ wat so groot is soos hulle oë ver kan sien of hulle verstand kan uitredeneer nie.

Hulle wêreld van verstandelike verklaring het te klein geword vir God. God is nie net so groot dat Hy in die beperkinge van die menslike verstand of sintuie moet bly nie! HY IS BAIE GROTER!  

Nou kry party mense swaar om te bid omdat hulle wonder of God regtig dáár is. Hulle wonder of Hy na hulle sal luister. Hulle verstand sê vir hulle dat daar nie ‘n oplossing vir hulle probleem is nie… sal dit nou regtig help om te bid. Is God regtig daar om te luister! Soos ‘n ateïs een maal vir my gesê het: ‘Ek kan eenvoudig nie glo in ‘n God wat heeltyd reg sit om na mense te luister nie. Hy moet darem iets beter hê om te doen!’ Of ons sluit God uit ons wêreld omdat ons dink dat ons probleme Hom nie eintlik aangaan nie; of ons ons sluit God uit ons wêreld uit omdat Hy nie binne ons verstandlike grense pas nie.

Hoe ons ook al dink, dit beïnvloed ons gebedslewe! Immers, as jy twyfel aan die persoon met wie jy moet praat, gaan die gesprek maar vrotterig verloop! As jy nie regtig oortuig is dat die persoon na jou luister nie, gaan jy eintlik nie eers met Hom praat nie. Meer nog, as jy nie weet of Hy regtig in jou belangstel of regtig dáár is as jy met Hom praat nie, gaan jy nog minder ure aan die gesprek spandeer.

Stoot die grense tussen jou en God oop!

Die hart van gebed lê in die oorweldigende teenwoordigheid van God by jou as gelowige! Dit is ‘n teenwoordigheid wat jou vasgryp, jou op jou knieë dwing.

Vir die gelowige wat op sy knieë gaan om te bid, is dit belangrik dat die grense van sy wêreld oopgestoot moet word. Sy of haar wêreld moet groter word. Sy wêreld kan nie eindig by wat sy verstand kan verklaar of sy oë kan sien nie! Die gordyne moet weggestoot word sodat die bidder die wêreld van God kan betree. Sy oë moet oopgaan sodat hy in geloof die troonsaal van God kan ingaan. Meer nog, die bidder moet die werklikheid en teenwoordigheid van God self raaksien.

In gebed word die grense tussen jou en God weggestoot. Dit is die geleentheid waarin jy uit jou aardse gebondenheid tree en in geloof voor die lewende God gaan staan!

Dit is immers wat geloof is: geloof is jou geestelike oë wat oopgaan. Jy kyk verby die geslote grense van jou verstand of die wetenskaplike reëls. Jou oë gaan oop vir wie God regtig is! Jy besef dat Hy regtig dààr is (Heb 11:6)! Dit maak al die verskil. Jou wêreld, jou werklikheid word deel van sy wêreld! Jy kom agter dat God nie buite jou wêreld staan nie, maar dan moet jy in geloof in sy wêreld staan! So gesien lyk jou wêreld ook sommer heeltemal anders! Met God se teenwoordigheid wat deel word van jou wêreld kan jou wêreld nooit weer dieselfde lyk nie. Julle belange vervloei. Nooit weer kan of hoef jy alleen te wees nie! Met Hom by jou lyk ook jou probleme anders, en jou smart en jou blydskap!

Kom ons dink vir ‘n oomblik hieroor na:

WIE IS HIERDIE GOD WAT JY AANBID PRESIES? WAT KAN HY DOEN? HOE Sê HY VOEL HY OOR JOU? WAT SOU JY ALLES VAN HOM KON VERTEL?

* Skryf dit wat jy oor God kan sê hier neer: …………………………… …………………………… …………………………… …………………………… …………………………… ……………………………	* Wat is die konsekwensies van dit wat jy oor God gesê het vir jou eie lewe: …………………………… …………………………… …………………………… …………………………… …………………………… ……………………………

Wie is hierdie God regtig met wie jy in gebed kan en mag praat?

*   Is dit nie die God wat gesê het dat Hy jou so lief het dat Hy sy Seun vir jou gegee het nie? Dink jy Hy sal jou dan sommer vir enigiets uit sy hand laat glip?

*   Is dit nie die God wat sê dat elke haar op jou hoof getel is nie? Sal Hy dan sommer vir sy rug op jou draai en jou in die steek laat?

*   Is dit nie die God wat gesê het dat sy las lig is en sy juk sag is nie? Sal Hy dan sommer vir jou ‘n swaar las uitsoek?

*   Is dit nie die God wat sê dat jou naam op sy handpalm geskryf is nie? Sal Hy jou roep om hulp ignoreer?

Ja nee, is Hy nie die Een wat alles gemaak het nie? Is Hy nie die Almagtige en Barmhartige nie? Is Hy nie die Een wat alles in sy hand hou nie. Is Hy nie die Een wat nooit sluimer of slaap nie, maar jou rotsvesting is nie?

Word ‘n oomblik stil en dink!

As jy mooi stil gaan sit en dink Wie God presies is, sal jy tot een duidelike besef kom: Gebed is nie speletjies nie… Gebed is die wonderlike geleentheid wat God jou gee om jou bewende mensehand in die rigting van goddelike almag uit te hou. As jy op jou knieë neersak voor ‘n Almagtige God, moet jou verwagting reg wees. Jy moet steeds daaraan dink Wie hierdie God is… maar ook wie jy is!

Per slot van sake is die kind van die staatspresident steeds sy kind en die staatspresident sy pa. Daarom is daar ‘n spesiale verhouding tussen hulle. Die pa gee die kind spesiale voorregte. Net so is die Almagtige God jou Vader. En daarom het jy die spesiale voorreg om in gebed met Hom te kan praat!

Maar gebed doen ook iets aan jou. As jy in die teenwoordigheid van die Almagtige God staan, sien jy ook jou eie gebrokenheid raak. Geen mens wat werklik besef voor Wie hy of sy in gebed staan, kan met enige sweempie van hoogmoed daar staan nie. Juis daar besef jy waar jou krag en sterkte vandaan kom. Daar, voor die troon van die Barmhartige God, besef jy jou eie onmag en nietigheid. En as ‘n mens dit eers besef, is jy gereed om werklik voor die God van hemel en aarde te buig!

 

Skrywer: Prof Jan van der Watt

DIE VLEUELS VAN GEBED (1) – Jan van der Watt

Inleiding.

Manie die Marsman kom kuier.

Kom ons begin met ‘n verhaaltjie. Veronderstel Manie die Marsman kom land met sy vlieënde piering iewers hier naby ons. Die eerste persoon wat hy raakloop is sowaar ‘n dominee!

So in die gesels vertel die dominee hom wat hy doen. Hy vertel vir Manie die Marsman dat ons hier op aarde die groot Skepper, die God van die heelal ken! Hy het ons lief. Deur sy Seun, Jesus, het Hy ons kom besoek. Meer nog, Hy bly elke dag naby ons en gee ook aan ons sy krag. Manie is verstom! Wat ‘n wonderlike voorreg. Op Mars ken hulle so iets nie. Dit moet seker wondere in mense se lewens werk. Manie wil dadelik meer weet.

 Ja, sê die dominee, God is so naby ons dat ons met Hom kan praat en alles van Hom kan vra… soos ‘n kind na sy pa kan gaan, so kan ons na God gaan!

 Hy is nou juis oppad na so ‘n gesprek, vertel die dominee. Dit word ‘n biduur genoem. Die hele gemeente het een maal per week kans om saam te kom en net met God te praat, vir Hom alles te vertel en vir Hom hulp en leiding te vra! WONDERLIK, sê Manie. Mense moet seker nie kan wag om daar te kom nie.

 Manie was verstom! Van die duisend mense in die gemeente sit daar ‘n skrale twaalf… gereed vir die groot gesprek! Manie begin vrae vra… dink die mense nie die gesprek met God is belangrik genoeg nie? Glo hulle nie God wil met hulle praat nie, of nog erger, wil hulle nie eers tyd maak om met God te praat nie!? Miskien dink hulle in hulle harte dat gebed regtig nie meer werk nie.

 Daardie aand gaan loer Manie by ‘n paar huise ook in. Die dominee het aan hom vertel dat mense voor hulle gaan slaap ook eers met hulle God praat. Dan bespreek hulle alles van die dag en vra hulp en raad. Dat die grote God Homself so beskikbaar stel vir persoonlike gesprekke was vir Manie byna ongelooflik. By die eerste huis kry Manie egter sy eerste verrassing. Die persoon was skaars op sy knieë en toe is hy alweer klaar. Het hy dan niks om vir God te sê of te vra nie, het Manie gewonder. In die tweede geval het die gebed heeeeelwat langer geduur. Maar toe Manie mooi luister en die snorkgeluidjies hoor, besef hy die persoon is nie besig met ‘n gesprek nie.

 Nou het Manie begin wonder oor hierdie ding wat GEBED genoem word. As dit regtig waar is dat gebed die krag van die gelowige se geestelike lewe is, waarom neem die mense dit skynbaar nie so ernstig nie? Waarom bid mense nie meer en langer nie, het hy gewonder.

As gebed die sluise van God se krag vir die gelowige is…

Dit is presies die vraag wat Andrew Murray per geleentheid aan ‘n saal vol predikante gevra het. Hy het verduidelik dat gebed ‘n belangrike manier is waarop God sy krag oor die bidder uitstort. Dit is waar die gelowige hom of haarself weer in die teenwoordigheid van die lewende God versterk. Natuurlik sal al wat gelowige is dit beaam. Hy vra toe hoeveel van die predikante spandeer ‘n uur in gebed per dag. As gevolg van die swye het hy dit verlaag na ‘n halfuur toe en so het hy die tyd al hoe minder gemaak.

 Dit is eintlik ‘n vraag wat ons elkeen aan onsself moet vra. Hoeveel tyd spandeer jy in gebed per dag. As jy die antwoord gegee het, wat sê dit vir jou van jou houding teenoor gebed? Wat sê dit vir jou van wat jy nog van gebed verwag?

 As jy saamstem dat gebed die sluise van God se krag vir die gelowige is… wat doen dit aan jou gebedslewe?

 

Ons  geestelike barometer.

Gebed kan eintlik as die barometer vir jou geestelike lewe dien. As dit nie so goed gaan met jou geestelike lewe nie is gebed byna die eerste plek waar jy dit kan begin sien.

Jy bid nie meer so graag nie. Eintlik luister jy ook nie meer as daar in die kerk gebid word nie. Jou eie gebede word ook net ‘n klompie los sinne of ‘n klomp reëls wat jy soos ‘n resitasie elke keer opsê. Daar is nie meer ‘lewe’ in jou gebede nie. Daarom verwag jy ook nie veel van wat jy bid nie.

Dit is nie sulke goeie tekens vir ‘n mens se geestelike lewe nie. Dit is byna soos om ‘n mens te sien versmoor omdat hy nie wil asem haal nie. Daardie bietjie vars lug, daardie asem, kan al die verskil maak. Gebed is vir die gelowige daardie asem wat al die verskil kan maak. Dit kan weer lewe in ‘n dor geestelike liggaam bring.

Daarom is dit nie verbasend dat iemand soos Luther gesê het dat hoe besiger hy is hoe meer tyd staan hy aan gebed per dag af nie. Dit is immers waar hy God ontmoet en sy krag vandaan kry.

‘n Mens kan inderdaad deur die hele geskiedenis stap. Al die ‘groot bidders’ in die geskiedenis van die kerk was gedissiplineerde bidders. Hulle het gereeld en ernstig die genadetroon van God gaan opsoek! Hulle het ten minste geweet waar hulle krag vandaan kom.

 

Ons verkeerde verwagtings ‘n lekker wapen vir die duiwel.

Daar is krag in die gelowige se gebed! Dit sê die Bybel vir ons. Omdat dit so is, skep dit dikwels allerhande verkeerde verwagtings by die gelowige! Hy of sy begin dink dat gebed die kraan is waarmee hulle maar soos hulle wil God se krag kan tap. As hulle die kraan draai, moet God spring! As God nie spring nie, of die kraan nie wil loop soos hulle wil hê dat dit moet loop nie, dan sê hulle sommer gou ‘gebed werk nie’.

Vir hulle is daar ‘n verrassing: Gebed werk nie so nie!

God sal sekerlik nie ‘n klomp kinders in ‘n wapenfabriek met allerhande bomme, gewere en kanonne loslaat en sê hulle kan maar aangaan soos hulle wil nie. Die krag van God is ontelbaar maal sterker as dit wat mense in ‘n wapenfabriek kan opsluit. Daarom moet die bidder goed verstaan wat presies met gebed bedoel word. Gebed is nie die plek waar die bidder God ‘laat spring’ nie. Tog bly dit die plek waar die volheid van God se genade en krag ervaar kan word. Soos F. Huegel gesê het: ‘Dit is wanneer mense op hulle knieë gaan en God aanroep dat hulle in ‘n sekere sin net so ‘magtig’ word as die almagtige God’. Dit gesê, moet ons egter weet wat om te verwag. Gebed maak ons nie die ‘almagtige God’ self nie. Ons word nie die voorskrywers nie. Nee, gebed maak ons mense wat alleen maar op ons knieë voor die almagtige God kan staan en uit sy genadige hand kan ontvang wat Hy wil gee!

Verkeerde verwagtinge het al te veel gelowiges baie seer gemaak. Omdat hulle dink hulle is kinders in ‘n wapenfabriek of dat hulle maar net die kraan kan draai en God moet spring, is hulle al dikwels teleurgestel. Gebed bied dikwels nie so ‘n kitsoplossing as wat hulle gedink het nie. Dikwels besluit God om sy kinders op ‘n ander manier te help as wat hulle in gebed voorskryf. Omdat dinge dan nie so uitwerk soos hulle dit wil hê nie, verloor hulle vertroue in gebed. Hulle bid al hoe minder en later glad nie meer nie! So sny hulle hulle eie geestelike suurstof af. Dit is nie die suurstof wat klaar geraak het nie, maar hulle wat nie die suurstof op die regte manier wil inasem nie!

Dit gebeur ook dat gelowiges kan dink dat sal gebeur wat moet gebeur, bid of te nie! Uiteindelik maak dit nie vir hulle meer saak of hulle bid of nie. Hulle dink in alle geval dit sal nie soveel verskil maak nie. Die ernstige suurstoftekort in hulle geestelike lewe kan nie lank weggesteek word nie!

 

Jesus gee aan ons die voorbeeld.

Natuurlik het die Here Jesus self aan ons die voorbeeld gegee om te bid (Mat 14:23; Mk. 1:35). Hy het nie alleen aan ons die ‘Ons Vader’ gegee nie, maar het self op belangrike tye in sy lewe gebid (Luk. 3:21-22, 6:12; 22:39-46). By geleentheid het Hy sommer die hele nag deur gebid (Luk. 6:12). Hy het nie net vir Homself gebid nie (Joh. 12:27), maar ook vir ander, vir sy dissipels (Joh. 11:41; 17:1vv) en per geleentheid selfs vir sy vyande (Luk. 23:34). By ander geleenthede het Hy met enkele sinne die Vader vir kos gedank (Joh. 6:11).

Jesus het ook belangrike kritiek op die gebede van ander gehad. Hy het die Fariseer wat so vol van homself was, se gebed gekritiseer (Luk. 18:9-14). Ook die mense wat op die hoeke van die strate gestaan en gebid het, het onder die tong van Jesus deurgeloop (Mat. 6:5-8).

As ‘n mens so na die lewe en voorbeeld van Jesus kyk, blyk dit dat gebed baie belangrik is. Tog kan ‘n mens die pad ook byster raak met gebed. Jy kan ernstige foute begaan!

Laat ons dan nou eers gaan kyk na wat die hart van gebed is en dan na gebed self. Aan die einde sal die foute wat met gebed gemaak word, bespreek word.

 

Skrywer: Prof Jan van der Watt

 

Gebedsverhoring – Francois Malan

Fia vra:

Wat verhinder dat ons bid? Maak gebed enige verskil in die lewe? Gebedsverhoring – hoeveel kan daaraan toegeskryf word?

Antwoord:

Prof Francois Malan antwoord:

1.  Wat verhinder dat ons bid?

Gebed is ‘n gesprek met ons hemelse Vader. In sy omsendbrief wat hy o.a. aan die Efesiërs geskryf het, sê Paulus: in ons verbondenheid met Christus Jesus en deur ons geloof in Hom kan ons met vrymoedigheid en vertroue na God gaan (Efesiërs 3:12). Vir die gemeente in Filippi sê hy: Moet oor niks besorg wees nie, maar maak in alles julle begeertes deur gebed en smeking en met danksegging aan God bekend. En die vrede van God wat alle vestand te bowe gaan, sal oor julle harte en gedagtes die wag hou in Christus Jesus (Filippense 4:6-7).

Vir die gemeente in Tessalonika sê Paulus (1 Tessalonisense 5:16-19): die mense wat in Christus Jesus glo moet lewe ‘soos God van hulle verwag’, dat die wil van God vir ons ten slotte meer aanneemlik word as ons eie. God het deur sy Gees in ons kom woon om ons die krag te gee om te lewe soos Hy wil: naamlik in vreugde, gebed en dankbaarheid. Daarom moet ons nie ‘die Heilige Gees teenstaan nie’ (letterlik: uitblus nie; In Efesiërs 4:30 sê hy ‘En moenie die Heilige Gees van God bedroef nie).

‘Wees altyd bly’, God verwag van ons om in alle omstandighede bly te wees, selfs onder vervolging soos wat die Tessalonisense gely het (1:6; 2:14) en in rou oor hulle geliefdes wat gesterf het (4:13,18). Ons vreugde is nie afhanklik van ons omstandighede nie, want ons bly voortdurend bly dat God ons aan sy Seun Jesus verbind het en so as sy kinders aangeneem het (Romeine 8:14-17).

‘Bid gedurig’. Die opdrag tot volhardende gebed kom herhaaldelik by Paulus voor (Romeine 12:12; Kolossense 4:2; Efesiërs 6:18; vgl. Jesus se opdrag in Lukas 18:1). Hiermee word gebed uitgebrei oor die hele lewe, en ons hele lewe word geleef in gebed, saam met die Gees van God wat permanent in ons kom woon het. Ons moet van Hom afhanklik word om ons te lei in alles wat ons dink en sê en doen, sodat ons in ‘n voortgaande gespreksgemeenskap met God sal lewe.

‘Wees in alle omstandighede dankbaar’ (vgl. Romeine 8:35-39), in voorspoed en teenspoed. Dank God vir alles wat oor jou pad kom en met jou gebeur. Verrig ook jou daaglikse werk met toewyding aan jou werk om ander mense daarmee te dien as jou dank aan God vir jou lewe wat Hy in sy hand hou en vir jou sorg, ook deur jou werk (vgl. 2 Tessalonisense 3:10 en Matteus 6:11 – ons moet werk en ons brood uit die hand van God vra).

Jesaja 59:2 sê: ‘Dit is julle oortredinge wat skeiding gebring het tussen julle en julle God, dit is julle sondes wat maak dat Hy Hom nie aan julle steur nie’ en dan noem hy ‘n lang lys van sondes van die Jode wat teruggekom het uit die ballingskap. Dit is dié sondes wat verhinder dat hulle bid en dat die Here hulle hoor (vgl. ook die lys in Galasiërs 5:21-22).

Wat ons verhinder om te bid is ‘n oneindige lys, alles dinge wat om ons self draai, nie om God nie: ons omstandighede: te besig om te bid in voorspoed, twyfel in teenspoed, die sorge van die lewe en die verleiding van rykdom en begeerte na allerhande dinge en besittings (Markus 4:19); ons selfgesentreerdheid, dat alles wat ons dink en doen om ons self draai: selfgenoegsaam sonder om God se versorging raak te sien of daarom te vra, vertroue op mense en nie op God nie (Psalm 146:3-5), laksheid en luiheid, ens.

As ons God liefhet met ons hele hart sal ons graag met Hom praat. As ons ons naaste liefhet soos onsself sal ons graag vir hom/haar voorbidding by die Here (Matteus 22:37-40). Ons liefdeloosheid verhinder ons om te bid.

2.  Maak gebed enige verskil in die lewe?

Jakobus 4:1-3 sê dat onderlinge stryd en rusies kom van ons selfsugtige begeertes . Ons wil dinge hê, maar kry dit nie en wil dan moord pleeg. Ons is jaloers op ander se goed en kan dit nie in die hande kry nie, en dan maak ons rusie en baklei ons. Ons kry nie omdat ons nie bid nie. En as ons bid ontvang ons nie, omdat ons verkeerd bid. Ons wil net ons selfsugtige begeertes bevredig. As ons begin bid, ook vir ons vyande (Matteus 5:43-48) verander ons wraakgedagtes, jaloesie en lus om rusie te maak en te baklei, en kan ons begin om in vrede te lewe met alle mense sover dit van ons afhang (Romeine 12:18,19).

Volgens Matteus 7:7-11 het Jesus gesê: Vra, en vir julle sal gegee word…hoeveel te meer sal julle Vader wat in die hemel is, goeie gawes gee aan dié wat dit van Hom vra?’ Jesus nooi sy volgelinge om te vertrou op die getrouheid van hulle hemelse Vader wat hulle sal versorg. Die goeie gawes sluit die daaglikse behoeftes van sy kinders in, en sluit ook die ewige seëninge van sy koninkryk in. In Lukas 11:13 word nog meer gesê: ons Vader in die hemel sal die Heilige Gees gee vir dié wat vra. Dit beteken dat God self by ons sal wees in alle omstandighede om ons by te staan en te lei.

In Matteus 21:22 sê Jesus: ‘…as julle glo, sal julle alles ontvang wat julle in die gebed vra.’ Die belofte wys na die krag wat beskikbaar is vir Jesus se volgelinge om hulle roeping te vervul om vrug te dra in sy koninkryk.

In Johannes 15:7,8 sê Hy: ‘As julle in My bly en my woorde in julle, vra dan net wat julle wil hê, en julle sal dit kry. My Vader word juis daardeur verheerlik dat julle baie vrugte dra en my dissipels is.’ Die mens wat Jesus se woord glo kan seker wees sy gebede word beantwoord, want sy gebede sal beheers wees deur die begeerte om God se koninkryk te dien op aarde (vgl. 14:12-14).

En in Johannes 16:23-24 ‘…Dit verseker Ek julle: Wat julle die Vader ook al in my Naam sal bid, sal Hy vir julle gee. Tot nou toe het julle nog nie in my Naam gebid nie. Bid, en julle sal ontvang, sodat julle blydskap volkome kan wees.’ ‘In my Naam’ beteken twee dinge: dit verwys na dinge wat ons vra vir sy saak en sy heerlikheid, en na die Vader wat in Jesus se Naam gee, op grond van die versoening wat Hy bewerk het en ons verhouding tot Hom. Die belofte rus op wat Jesus doen om God se reddende almag vir ons beskikbaar te maak as ons daarom vra in gebed..

3.  Gebedsverhoring – hoeveel kan daaraan toegeskryf word?

1 Joh.5:14 sê: ‘En nou kan ons met vrymoedigheid na God gaan, omdat Hy ons gebede verhoor as ons enigiets volgens sy wil vra. En aangesien ons weet dat Hy ons gebede verhoor as ons iets só vra, weet ons ook dat ons kry wat ons van Hom vra.’ Ons vrymoedigheid om na God te gaan spruit uit ons aktiewe verhouding van ‘n lewe saam met ons Vader. Om te vra na sy wil beteken dat ons wil omgebuig word om sy wil te doen. Gebed is nie ‘n geveg met God nie, maar ‘n reaksie wat ons wil verander om te doen wat Hy wil, nie om sy wil te verander om ons wil te doen nie (vgl. Jesus se worstelstryd met Homself in Getsemane; Matteus 26:39,42,44). Daarvoor het die Heilige Gees in ons kom woon om ons in ons swakheid, dat ons nie weet wat en hoe ons moet bid nie, by te staan. Hy pleit vir ons by God volgens die wil van God, dat ons almeer gelykvormig sal word aan die beeld van Jesus en sy selfopofferende liefde (Romeine 8:26-29).

Jakobus 5:16-18 sê dat die gebed van ‘n gelowige ‘n kragtige uitwerking het, en gebruik die voorbeeld van Elia, ‘n mens soos ons, ‘n mens wat opreg en ernstig gebid het in sy stryd teen die hemeltergende sondes van koning Agab en sy vrou Isebel (1 Konings 17:1) en dit het vir drie jaar nie gereën nie, en toe hy weer bid het die Here dit weer laat reën in die land (1 Konings 18:1,45). Maar die Here kan ook nee sê vir wat ons bid (2 Korintiërs 12:8-9). Jakobus 5:11 verwys na Job se volharding in sy lyding en waarop dit uitgeloop het, met die opmerking: Die Here is immers ryk aan barmhartigheid en ontferming.

Jesus waarsku teen gebede wat die eer van mense soek en sê: as jy bid, gaan na jou binnekamer toe, maak die deur toe en bid tot jou Vader wat jy nie kan sien nie. Jou Vader wat sien wat verborge is, sal jou beloon (Matteus 6:5-6).

 

Skrywer: Prof Francois Malan