‘n Evangelis vra vir ‘n man wanneer hy verlos is. Hy antwoord: “Twee duisend jaar gelede, maar ek het dit eers onlangs uitgevind.”

Ek het my geloof verloor

‘n Priester maak ‘n afspraak om met Karl Barth oor ‘n persoonlike saak te gesels. Na ‘n tydjie kom hy tot die punt: “Die probleem, Dr Barth, is dat ek my geloof verloor het.”

Karl Barth antwoord: “Wat op aarde het jou die indruk gegee dat dit joune was om te verloor?”

When we are devastated by someone’s critique it usually shows how addicted we are to their praise. – Tullian Tchividjian

Le Chambon-sur-Lignon

Tydens die Tweede Wêreldoorlog daag die Franse dorpie Le Chambon-sur-Lignon die Nazi’s uit. Andre Trocme was ‘n leraar wat besluit het om hom nie te onderwerp aan enigiets wat teen die Bybel is nie. Hy weier om die invallers se vlag te salueer en die kerkklok vir hulle te lui. Die hele dorp doen dieselfde. Hulle besluit ook dat hulle die Jode sal beskerm.

Die dorp was so uitdagend dat die kinders ‘n brief vir die regering geskryf het om te verduidelik dat daar Jode tussen hulle woon en dat hulle geen onderskeid tussen Jode en nie-Jode maak nie, want dit is teen die evangelie. Hulle voeg by: “As julle hulle probeer kry, sal ons hulle wegsteek.”

Die mense was gereed vir die ergste. Vroeëre vervolging deur onder andere die Rooms-Katolieke het hulle geleer om saam te staan en sterk te wees. Belangriker: dit het hulle die krag van geloof geleer. Toe kom die Nazi’s en hulle sê: Ons het al erger gesien. Hoekom sal dit nou anders wees?”

Daar was een vrou wat Jode gehuisves het. Sy sê: “Ek het nie geweet dit is gevaarlik nie.” Sy sien haarself nie as die underdog nie. Daar was baie ander Christene in Frankryk wat nie so opgetree het nie. Hulle het hulleself as die underdogs gesien

Om die krag van ons geloof te onderskat het gevolge vir die wêreld.

The Shema means that you have to love God intellectually (“with all thy heart), emotionally “with all thy soul”) and practically (“with all thy might) – Mordecai Kaplan

Die noodsaaklikheid van geloof

Die woorde geloof en glo word algemeen in ons taal gebruik. Politici vra dat ons in hulle beleid moet glo; die huwelik is basies ‘n geloofsband tussen twee mense wat mekaar ken, vertrou en in mekaar glo. Omdat die lewe so onseker is, kyk ons na mense, instellings en idees waarin ons kan glo. Geloof, vertroue, hoop spruit voor uit ‘n lewe van teenstrydighede – lewe en dood, trou en ontrou, behoort en verraad, ens. Ons hele lewe is een van geloof in onsself of ons familie of ons vriende, planne, mense instellings, ens. Ons soek vir iets of iemand om ‘n rots of anker te wees waaraan ons kan vashou terwyl die wêreld buite beheer is – altans so voel dit vir ons.

Geloof is ‘n onvervreembare eienskap van die mens se bestaan. Ons het wel ‘n keuse in wie of in wat ons glo. Maar of ons nou in iets of in iemand glo, dit is ‘n noodsaaklikheid – dit is deel van menswees in die wêreld. Dit is ons aard om ons hand uit te steek na die onbekende en te hoop vir wat ons mag kry.

As die Apostoliese Geloofsbelydenis met Ek glo … begin, vra dit van mense wat die belydenis lees om hulle behoefte aan kennis, vertroue en aan iets te behoort, te erken – iets buite hulleself. Ons het baie behoeftes – kos, skuiling, doel en vriendskap. Ons kan self sekere van hierdie behoeftes hanteer. Daar is egter ‘n behoefte wat in elke mense ingebou is – om God te ken. Augustinus stel dit so: U het die ewigheid in ons harte geplaas en ons harte is rusteloos totdat hulle in U rus. Hierdie gevoel van ontevredenheid word net bevredig as ons ontdek dat ons gemaak is om God te ken en lief te hê. Geloof is as ons geestelike honger bevredig word. Die Apostoliese Geloofsbelydenis sê vir ons wat ons behoefte is – ‘n behoefte om in God te glo.

There is no ordinary people. You have never spoken to a mere mortal – C. S. Lewis

Drie slaggate vir geloof in die openbare lewe

Oss Guinness identifiseer drie slaggate vir geloof in die openbare lewe:

• Die skeiding tussen die openbare en private gebiede van ons lewens. Die private gebied is daardie spesiale gebied waar ek my individuele vryheid uitleef. Geloof val dan in hierdie gebied – dit is privaat en het niks met ander mense te doen nie. Hier kan ek heeltemal onafhanklik dink en optree. Die belangrike is dat in hierdie private gebied is daar baie moontlikhede om van te kies – geld en tyd is die enigste beperkings. Hierdie skeiding beteken dat as ek gaan werk ek my persoonlike oortuigings – ook my geloof – by die deur moet uittrek en daar los. Dit is egter nie wat Jesus Christus van my verwag nie. Hy is nie ‘n godsdienstige leier nie – Hy is die Here van my hele lewe. Dit sluit my private en openbare lewe in.
• Politisering van ons godsdiens. Christelike aktivisme in die openbare lewe lei dikwels tot politisering van die kerk. Ons het dit tydens die apartheidsjare beleef. Dit is vandag steeds ‘n groot probleem in die VSA. Sodra die kerk gepolitiseer word, vind daar vervreemding tussen gelowiges in die kerk plaas.
• Die bou van silo’s. Elke geloofsgemeenskap bou sy eie netwerk en instellings. Ook in ons gemeenskappe is daar baie van hierdie silo’s. Christene spandeer feitlik al hulle tyd en energie aan die instandhouding van hierdie instellings. Die gevolg is dat die kerk al sy tyd en energie na binne spandeer en hy verloor sy uitwaartse beweging in die samelewing. Die kerk is nie meer die sout en lig vir die hele wêreld nie.

Kyk weer na hierdie drie slaggate. Al wat ons kan sê, is: Jammer, ons is skuldig.