Vraag:

Boodskap Teks:
Ons mense wie gereeld kerk besoek word nie mooi gelei om geloofsekerheid en sekerheid van redding ons eie te maak nie.
Die pragtige LB334 “God is liefde juig ons harte” gee die perfekte fondasie en dit kan gebruik word om persoonlik sekerheid en vrede te ontdek.
Dalk is daar 20 % van ons kerkgangers wie dan `n nuwe lewe het en alle mense met liefde te behandel.
Dit sal onse land totaal omdop en dit hemel op aarde maak.
Sal kommentaar hartlik waardeer.
Shalom.

Antwoord

Sommanet so ‘n gedagte oor wat jy vra oor wat ons met “geloofsekerheid” en ons “sekerheid van redding” moet maak. As ‘n mens in Johannes 1:43 – 51 lees van die gesprek tussen Filippus en Natanael oor daai sekerheid … is Filippus se antwoord hierop ‘kom kyk self’. Daar was nog altyd baie slim antwoorde of ek regtig op hierdie oomblik nodig het om vir die eerste of hoeveelste keer te moet loop kyk na wie hierdie ‘Jesus van Nasaret’ nou eintlik is, en hoe­kom dit nie eers kan wag tot ander dag as ek lus het om dit te wil doen nie. Hiermee probeer ek nie sê dat almal wat al klaar loop kyk het na wie die ‘Jesus van Nasaret’ is beter as enige ander mense is wat nie gaan kyk het nie. Dit het ook nie van hulle mense gemaak wat nou ewe skielik alle vrae kon beantwoord nie. Al wat Johannes vir ons hiermee wil probeer sê, is: “Daar kom ’n dag dat jy met Jesus te doen kry vir wie Hy werklik is as al die ander paaie wat jy probeer het, nie meer werk nie”. Soms verloor baie van ons mekaar ook by dié punt omdat ons onverduurlik met mekaar raak omdat almal wat loop kyk het na wie Hy is, nie altyd saamstem oor wat hulle gesien het nie. Filippus het nie met Natanael hieroor in ’n stryery betrokke geraak nie. Al wat hy gesê is: “Kom kyk vir jouself”  ^{Johannes 1:46}. Toe verander Natanael se lewe … nie oor wat Filippus gesê of vergeet het om te sê nie, maar om­dat hy in sy kom kykery met Jesus persoonlik te doen gekry het.

            Net so belangrik as wat jou kom kyk is, is wat jy daarna maak met wat jy gesien het. Iets hiervan word verduidelik in ʼn storie wat vertel word van ʼn jong priester wat by Franciscus van Assisi wou kom leer het hoe om te preek. Die hele dag het hy saam met Franciscus deur die stadstrate geloop waar hulle oral met mense gepraat het en gehelp het waar en hoe hulle kon. Die aand op pad terug was hy half omgekrap omdat Franciscus nêrens ge­preek het nie. Franciscus se antwoord: “As mense nie Jesus se boodskap van liefde kan raaksien in wat ons doen nie, sal hulle dit ook nie glo as ons hulle daarvan vertel nie”.

Ek wil ook voorstel dat jy op ons webtuiste (http://www.bybelkennis.co.za) by die soekfunksie intik “geloofsekerheid” jy sal daar 4 artikels hieroor kry wat ook jou vraag sal help antwoord. 

Skrywer: Dr Johann Voges

Willie vra:

So baie maal hoor ek van mense (en predikante) wat sê op so en so ‘n datum het hulle tot bekering gekom en alles het verander en die vrede van die Bybel het deel van hulle lewe geword. Sulke stellings laat my twyfel of ek wel gered is.

 Antwoord

Prof Jan van der Watt antwoord:

Dit is wel so dat daar tekste in die Bybel is wat vertel van mense wat op ‘n spesifieke datum tot bekering gekom het. Sulke voorbeelde is Paulus op die Damaskuspad (Hand 9:1-8) of die Ethiopiër oppad terug huis toe van Jerusalem af (Hand 8:26-40). Hulle sal dus na ‘n spesifieke datum kan verwys waarop hulle die Here ontmoet het. So het hulle pad saam met die Here begin.

Dit is egter nie die enigste manier waarvan ons in die Bybel lees waarop mens ‘n gelowige kan word nie. Ons lees van gelowiges wat van geboorte af as gelowiges grootgeword het. Hulle kan nie ‘n datum noem nie – van hulle maar weet is hulle kinders van die Here. Hulle word as’t ware op die moederskoot met die boodskap van God gevul. Markus (Hand 12:12) is waarskynlik so ‘n voorbeeld van iemand wat in ‘n Christelike gesin grootgeword het en van vroeg af al die boodskap gehoor het.

Dit lyk dus nie of daar een resep is nie – party het ‘n datum en ander nie. Wat egter wel baie belangrik is, is hoe mens leef as jy van die Here bewus raak, hetsy of dit op ‘n spesifieke datum is en of omdat jy doodgewoon in ‘n Christelike huis van die Here bewus geraak het en hom so leer ken het. In Openbaring 2-3 sê Johannes gedurig dat die gelowiges wat van die pad van die Here afdwaal hulle moet bekeer, met ander woorde hulle lewe weer volgens die wil van God moet leef. Van die ander skrywers van die Nuwe Testament praat van ‘jouself as offer stel’ (Rom 12:1-2) of om die dinge daarbo te bedink (Kol 1:1-2), waarmee hulle dieselfde bedoel as Johannes wat van bekering praat. Behalwe vir Openbaring en Jak 5 word die woord bekering gewoonlik gebruik om die eenmalige draai na God toe te beskryf, met ander woord, die oomblik as jy na die Here toe draai en in Hom begin glo. As Openbring die woord gebruik gaan dit om die pad van heiligmaking, met ander woorde, jou daaglikse toewyding aan God. 

Skrywer:  Prof Jan van der Watt

Willie het ‘n paar vrae oor geloofsekerheid gevra

Antwoord

Prof Jan van der Watt antwoord:

Die vraag gaan oor geloofsekerheid. Hier volg ‘n kort opsomming van die vraag:

Vraag 1: So baie maal hoor ek van mense (en predikante) wat sê op so en so ‘n datum het hulle tot bekering gekom en alles het verander en die vrede van die Bybel het deel van hulle lewe geword. Sulke stellings laat my twyfel of ek wel gered is.

Dit is wel so dat daar tekste in die Bybel is wat vertel van mense wat op ‘n spesifieke datum tot bekering gekom het. Sulke voorbeelde is Paulus op die Damaskuspad (Hand 9:1-8) of die Ethiopiër oppad terug huis toe van Jerusalem af (Hand 8:26-40). Hulle sal dus na ‘n spesifieke datum kan verwys waarop hulle die Here ontmoet het. So het hulle pad saam met die Here begin.

Dit is egter nie die enigste manier waarvan ons in die Bybel lees waarop mens ‘n gelowige kan word nie. Ons lees van gelowiges wat van geboorte af as gelowiges grootgeword het. Hulle kan nie ‘n datum noem nie – van hulle maar weet is hulle kinders van die Here. Hulle word as’t ware op die moederskoot met die boodskap van God gevul. Markus (Hand 12:12) is waarskynlik so voorbeeld van iemand wat in ‘n Christelike gesin grootgeword het en van vroeg af al die boodskap gehoor het.

Dit lyk dus nie of daar een resep is nie – party het ‘n datum en ander nie. Wat egter wel baie belangrik is, is hoe mens leef as jy van die Here bewus raak, hetsy of dit op ‘n spesifieke datum is en of omdat jy doodgewoon in ‘n Christelike huis van die Here bewus geraak het en hom so leer ken het. In Openbaring 2-3 sê Johannes gedurig dat die gelowiges wat van die pad van die Here afdwaal hulle moet bekeer, met ander woorde hulle lewe weer volgens die wil van God moet leef. Van die ander skrywers van die Nuwe Testament praat van ‘jouself as offer stel’ (Rom 12:1-2) of om die dinge daarbo te bedink (Kol 1:1-2), waarmee hulle dieselfde bedoel as Johannes wat van bekering praat. Behalwe vir Openbaring en Jak 5 word die woord bekering gewoonlik gebruik om die eenmalige draai na God toe te beskryf, met ander woord, die oomblik as jy na die Here toe draai en in Hom begin glo. As Openbring die woord gebruik gaan dit om die pad van heiligmaking, met ander woorde, jou daaglikse toewyding aan God. .

Vraag 2: As ek sê dat ek nog nooit so n persoonlike ontmoeting met Hom gehad het nie,het ek ook nie n spesefieke dag, datum , geleendheid , gebeurtenis waar ek kan se daar het ek tot bekering gekom nie.
Bekering maar een van die woorde om te praat van die verandering in mens se lewe naamlik dat jy kind van God geword het. Daar is ook wedergeboorte (Johannes 3:3, 5) of regverdigmaking of loskoping (Paulus). Dan is dit uit bogenoemde duidelik dat sommige mense as Christene grootword en dus nie op ‘n dag of datum bekeer is nie.

Vraag 3: Ek kan nie onthou dat ek ooit ʼn “persoonlike ontmoeting” met Jesus Christus gehad het nie. Wat presies is ʼn “persoonlike ontmoeting”? Hoe sal ʼn mens dit ervaar en weet dit is dit, sou dit wel gebeur?

In die kerklike spreektaal word daar in die algemeen gepraat van ‘n persoonlike ontmoeting met Jesus. Ons moet onthou dat ons nie die verhale oor Jesus VOOR sy dood en opstanding moet verwar met sy teenwoordigheid na opstanding nie. Voor sy opstanding was Hy fisies as mens op aarde, maar is na sy opstanding in die hemel opgeneem. Volgens die verhale van die Bybel neem Jesus se verskynings na sy opstanding verskillende vorme aan. Paulus het die opgestane Jesus op die pad na Damaskus in ‘n helder lig ontmoet, Petrus of die dak in ‘n visioen, die dissipels weer in lewende lywe na sy opstanding, sodat hulle selfs aan hom kon vat. Dit is dus moontlik om Jesus op so manier te ervaar, maar dit lyk meer na die uitsondering as die reël – die verhale hierbo is maar min relatief tot al die Christene wat daar was. As ons Joh 14 lees oor hoe die Jesus by sy dissipels teenwoordig is, sien ons dat dit deur die Heilige Gees (met ander woorde die krag van God) deur ander mense teenwoordig is. Daar lees ons dat die Vader in Jesus ontmoet kan word deur die woorde en dade van Jesus wat soos die Vader s’n lyk (Joh 14:8-10). Net so moet gelowiges Jesus deur hulle woorde en dade teenwoordig maak. So ontmoet mens Jesus – sy liefde, sy genade, sy boodskap. Deel van die proses is om te bid (in gesprek met God te bly) en deur die Gees te leef.

Vraag 4: Ek het ook nie ‘n idee wat se geestelike gawes ek het nie, indien enige.
‘n Mens moet nie geestelike gawes met talente verwar nie. Talente is dinge waarmee mens gebore word, soos om vinnig te hardloop of vanself mooi te kan teken of te sing. Geestesgawes word vir ons beskryf in plekke soos 1 Kor 12-14, Rom 12:4-8, Ef 4:7 verder aan. Die Griekse woord ‘charis’ word gebruik om dit te beskryf. Die gawes in die Bybel het ‘n paar eienskappe, byvoorbeeld dat dit veral en in die eerste plek bedoel is tot opbou van die gemeente, hoewel dit ook individueel gebruik kan word, soos spreek in tale (lees 1 Kor 12-14), met ander woorde, om ander te versterk; dat dit veral gaan oor Christelike diens en koestering van die Woord van God; dat die gee van die gawes nie in die hande van mense rus nie, maar dat die Heilige Gees gee aan wie Hy wil (1 Kor 12:11). ‘n Mens kan wel streef na gawes (1 Kor 12:34), maar dit beteken nie dat die Gees dit aan jou gee nie. Hierdie verwysing na die ‘streef’ staan natuurlik in die konteks van die liefde. Hierdie soort gawes, waaraan mens self ook die verantwoordelikheid het om aan te moet werk (lees 1 Joh 4) help ons om te verstaan waaroor die ‘streef’ gaan. ‘n Ander faset van die ‘streef’ is om gereed te wees dat as die Gees op mens se knoppie druk, jy gereed is om te reageer.

Die vraag is inderdaad hoe mens weet God druk op jou knoppie en hoe jy weet wat Hy wil hê jy moet doen. Daar is nie ‘n eenvoudige resep nie – soms nader God jou deur mense, soms deur ‘n diepe oortuiging dat jy iets moet doen, soms deur ‘n geleentheid wat Hy oor jou pad stuur. Die punt is dat mens se geestelike antennas dan gereed moet wees om die stem van die Here te hoor. Die geestesgawes is ook nie almal spektulêr soos om wonders of genesings te doen of ‘n spesialis in spreek in tale te wees nie. Van die voorbeelde wat gebruik word as die gawes beskryf word, verwys na diens aan die liggaam van Christus, wat daarop neerkom dat as jy die liggaam van Jesus help om effektief liggaam te wees, dit ook ‘n geestesgawe is. Dus om by iemand wat siek is te sit en te help, of om te sorg dat die plek waar gelowiges aanbid gereed en skoon is, sou alles as spesiale gawes gesien moet word. God se teenwoordigheid en wonderdade vind ook deur klein dingetjies plaas.

Vraag 5: My gebedslewe is tans van so ‘n aard dat ek nie mooi weet wat om vir God te se nie.

Op Bybelkennis.co.za is daar oor ‘n duisend artikels wat oor gebed gaan.

Skrywer:  Prof Jan van der Watt

Geloofsvrae: Begrippe vir die heilsweg: Geloofsekerheid – Adrio König

Geloofsekerheid 

Onder geloofsekerheid (of heilsekerheid of sekerheid van saligheid) word verstaan dat ‘n mens nie in twyfel hoef te leef oor jou verhouding met die Here nie. ‘n Mens hoef nie maar net jou bes te doen en dan vir die beste te hoop nie. ‘n Mens kan `weet dat jy die ewige lewe het’ (1Joh 5:12,13). Dit is ‘n baie belangrike saak omdat dit gelowiges sterk motiveer. Daar kom ‘n vastigheid en geborgenheid in ‘n mens se lewe wat jou inspireer in jou diens aan die Here. Wie leef uit die genade, uit die oortuiging dat God die goddelose regverdig, kan net weens ‘n misverstand huiwer oor die vraag of jy persoonlik in die heil deel.

In noue verband met geloofsekerheid kom die getuienis van die Heilige Gees ter sprake. Hiervoor kan ‘n mens jou beroep op o.a. Rom 8:16. Daar is ook ander uitsprake wat hiermee in verband gebring word (soos Joh 17:7; 1Joh 5:10). Die getuienis van die Gees is natuurlik allereers sy getuienis deur die evangelie wat ons hoor en lees. ‘n Mens sou dit sy uitwendige getuienis kon noem. Maar daar is skynbaar ook van ‘n inwendige getuienis sprake: `Hierdie Gees getuig saam met ons gees dat ons kinders van God is,’ `Wie in die Seun van God glo, besit die getuienis in sy hart.’

Daar is uiteraard verskillende interpretasies hiervan (‘n intuïtiewe sekerheid, ‘n stemmetjie), en dit bly ‘n uiters moeilike saak om in woorde te beskryf. Dit is egter duidelik dat gelowiges wat bewustelik in gemeenskap met die Here en met ander kinders van God leef, ‘n oortuiging oor hulle verlossing ontwikkel wat nie aan voortdurende twyfel onderworpe is nie – al sal krisiservaringe nie noodwendig ‘n persoonlike worsteling uitsluit nie. Die belewing en omskrywing van hierdie `inwendige sekerheid’ is egter baie sterk gekoppel aan die besondere spiritualitiet van verskillende groepe.

Dit is egter ‘n vraag of die nadruk moet lê op heilssekerheid of op verlossing. Wanneer ‘n mens iemand vertrou, soek jy nie sekerheid oor jou verhouding met so ‘n persoon nie. ‘n Man wat sekerheid soek oor sy vrou se verhouding met hom, doen dit net omdat Hy klaar ‘n probleem het. Wat hy moet soek, is nie sekerheid nie, maar ‘n gesonde verhouding. Die vraag is nie of ons seker is van ons verlossing nie, maar of ons verlos is. ‘n Mens is verlos as jy die evangelie glo, as jy glo wat God in Jesus vir jou gedoen het.

Hierdie nadruk is nodig omdat `die soeke na sekerheid’ op allerlei uiterstes kan uitloop van (oor-)emosionele innerlike worstelinge wat nie net totaal onnodig is nie (glo liewer eenvoudig net die evangelie!) maar baie ontwrigtend kan wees. ‘n Mens kry nie sekerheid van jou verhouding met die Here in jou binneste nie, maar in die evangelie wat jy hoor of lees, en dan glo. God is betroubaar. Ons hoef nie naas sy Woord nog ekstras te soek nie.

Skrywer: Prof Adrio König