Lynette vra:

Iets wat ek net nie kan verstaan nie, is die feit dat God ons toekoms in Sy hande het en Hy alles van ons weet. Maar hoe gebeur dit dat ons vir Hom vra om bv. iemand te genees, of wat ook al, ons antwoord op gebed beantwoord word. As mens naby aan die dood is, met ‘n ernstige siekte en daar word gebid en die persoon herstel of spring die dood vry, gee God dan vir die persoon nog ‘n kans, of het Hy ook dit beplan dat die persoon wel langer sou bly leef?

Het ons die reg in ons hande om vir Hom te oorreed om iemand se lewe te verleng? en was dit wel Sy plan gewees?

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

In Jesaja 55:8-9 sê die Here: My gedagtes is nie julle gedagtes nie, en julle optrede nie soos Myne nie; soos die hemel hoër is as die aarde, so is my optrede verhewe bo julle optrede en my gedagtes bo julle gedagtes.

Prediker 3:11 sê: God het elke ding gemaak dat dit pas in ‘n bepaalde tyd, maar Hy het ook aan die mens die die besef gegee van die onbepaalde tyd. Tog kan die mens die werk van God van begin tot einde nie begryp nie.

Ons kan nie God se plan en optrede ten volle begryp nie. Daarvoor is ons menslike denke te klein. Maar God is vry om sy plan op sy tyd en wyse te laat geskied. Oor die spotters wat spottende vra wat van Jesus se belofte van sy wederkoms geword het, sê 2 Pertus 3:8-9: By die Here is een dag soos duisend jaar, en duisend jaar soos een dag. Die Here stel nie die belofte uit, soos party mense dink nie. Inteendeel Hy is geduldig met julle, omdat Hy nie wil hê sommige moet verlore gaan nie, maar dat almal tot bekering moet kom.

So sê die Here vir Hiskia in 2 Konings 20:1: Sê vir jou gesin wat jou laaste wense is, want jy gaan sterf, jy sal nie langer lewe nie. En dan bid en huil Hoskia en vra dat die Here tog in ag neem dat hy in trou en volle oorgawe aan die Here gelewe het. En voor Jesaja die paleisterrein verlaat het, het die Here hom teruggestuur: Gaan terug en sê vir Hiskia….ek het jou gebed verhoor…Ek sal jou gesond maak…Ek sal jou lewe met 15 jaar verleng (20:4-6). En toe tree Hiskia dwaas op en word die ballingskap van sy volk na Babel voorspel (20:16-18).

Vir Jesus, wat met angs en sweet soos groot druppels bloed by sy Vader gepleit het dat die lydensbeker met al die sonde van die wêreld op Hom, van Hom af weggeneem word, maar ‘laat nogtans nie my wil nie, maar U wil geskied,’ het die Vader dit nie weggeneem nie (Lukas 22:42-45).

Paulus, wat volgens Handelinge 14:9-10; 16:18; 19:12) siekes in die Naam van Jesus genees het, het die Here drie maal gesmeek dat die doring in sy vlees, ‘n engel van die Satan om hom met die vuis te slaan, van hom moes wyk. Maar die Here het vir hom gesê: My genade is vir jou genoeg, want my krag word in swakheid volbring (2 Kor 12:7-9).

Jakobus 5:15 sê: Die gelowige gebed sal die sieke gesond laat word en die Here sal hom weer laat opstaan. Jesus het sy 12 dissipels uitgestuur met die opdrag: Gaan verkondig die koninkryk van die hemel het naby gekom. Maak siekes gesond, wek dooies op, reinig melaatses en dryf bose geeste uit (Matteus 10:7-8).

Ons word aangemoedig om te bid vir siekes. Maar God sal in sy wysheid besluit wanneer die dood moet intree – vir die gelowige wat aan Jesus verbind is deur die geloof, is die dood ‘n heerlike uitsig om vir ewig by God te wees (Filippense 1:23); vir die ongelowige is dit ‘n verskrikking van God se straf (Openbaring 20:15). Gelowiges het die voorreg om as kinders van God wat aan sy Seun verbind is, mede-erfgename met Christus te wees, sodat, as ons saam met Hom ly, ons ook saam met Hom verheerlik kan word (Romeine 8:17). Paulus sê in Kolossense 1:24: Nou is ek bly oor die lyding wat ek om julle onthalwe verduur. Ja met my liggaam vul ek die oorblywende deel van Christus se verdrukking aan, tot voordeel van sý liggaam, die kerk.

Skrywer:  Prof Francois Malan

“The statement ‘I am a mere layman and not a theologian,’ is evidence not of humility but of indolence.” — Karl Barth

God se plan en ons planne

‘n Mens bepaal sy pad, maar die Here bepaal hoe hy loop (Spreuke 16:9). Die skrywer aanvaar dat die mens sy planne maak, maar dat dit by God se groter plan inpas. Ons sien dit baie mooi in die verhaal van Josef. Uit jaloesie verkoop sy broers hom aan ‘n klomp slawehandelaars. Uiteindelik word hy ‘n baie belangrike man in die paleis van die farao. Na ‘n lang tyd sien hy weer sy broers. Toe hulle uiteindelik agterkom dat dit Josef is val hulle op hulle knieë voor hom. Dan antwoord Josef hulle: Julle wou my kwaad aandoen, maar God wou daarmee goed doen (Genesis 50:20).

Wat hulle gedoen het, was verkeerd, maar tog was dit deel van God se plan. In die Nuwe Testament kry ons presies dieselfde: Ons weet dat God alles ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet, dié wat volgens sy besluit geroep is (Romeine 8:28).

Kry ons nie ‘n teenstrydigheid in Moses se konfrontasie met die farao in Eksodus 7 – 14 nie?  Maar Ek sal die farao hardkoppig maak (7:3). Ons lees op ‘n paar plekke dat dit die Here is wat die farao koppig laat bly het. Op ander plekke lees ons dat die farao self besluit het om koppig te bly. Wat is die regte siening? Die Bybel antwoord: beide.

Die mens het die inisiatief om sy vryheid te gebruik wetende dat God hom daarvoor verantwoordelik sal hou. Ook weet ons dat God ons mislukkings tot sy voordeel kan gebruik. Hierdie het implikasies vir hoe ons lyding benader. Ons het ook die versekering dat boosheid en tragedies nie deel van God se oorspronklike ontwerp was nie. Nogtans word dit in sy wyse plan ingeweef. Daarom is Romeine 8:28 ‘n vertroosting vir alle gelowiges: Ons weet dat God alles ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet, dié wat volgens sy besluit geroep is (Romeine 8:28).