Vraag:

Tjaart vra hoe dit verstaan moet word dat daar in Eksodus 33 staan dat niemand God se aangesig sal sien nie, maar dat Moses het God wel van agter gesien het.

Prof Jan van der Watt Antwoord

Daar staan in ‘n paar plekke in die Bybel dat mense God nie mag of kan sien nie (bv. Eksodus 33:20, 23; of Johannes 1:18). Die verskil tussen God en mens is te groot. God se heerlikheid is ver bo wat ‘n mens kan aanskou.

Ons moet Eksodus 33 dus in verband sien. Moses verteenwoordig God se volk en is in gesprek met God. In die gesprek vra Hy om God se magtige verskyning te sien. Uit genade het God se magtige voortreflikheid wel voor Moses verbygekom en in Eksodus 33:21-23 word dan verduidelik hoe dit gebeur. God sal Moses se oë met die palm van sy hand toegehou tot Hy verby is. So het God self vir Moses beskerm om nie dalk tog na Hom te kyk (te loer) nie. Hy het God toe net van agter gesien. In vers 23 word dan gesê wat presies bedoel word met “om God te sien’’: “Niemand mag sy gesig sien nie”, staan daar. Hierdie gebeurtenis moet as ‘n spesiale genadegeskenk van God aan Moses gesien word.

Daar is egter geleerdes wat argumenteer dat Moses God glad nie gesien het nie. God se heilige teenwoordigheid het by Moses verbygegaan en toe God verby is, kon Moses alleen maar die weg sien waar God by hom verbygegaan het. Die verklaring vertolk egter nie presies wat daar in die teks staan nie. 

Skrywer:  Prof Jan van der Watt

Jane  vra:

Wat beteken die woord….deo –

Antwoord  

Prof Jan vsn der Watt antwooord:

Die woord deo (deus) is die Latynse woord vir God of ‘n god. Theos (TEO logie) is die Griekse woord vir God of ‘n god.

Skrywer:  Prof Jan van Der Watt

Het God Jesus letterlik verlaat?

Vraag

Pieter vra:

Het God Jesus na aanleiding Markus 15:34 letterlik verlaat aan die kruis?

Antwoord

Prof Jan van der Watt antwoord:

Die teks lees: 15:34: Om drie-uur het Jesus hard uitgeroep: “Eloï, Eloï, lemá sabagtani?” Dit beteken: My God, my God, waarom het U My verlaat?’

Hierdie uitroep van Jesus in Aramees (Jesus se moedertaal) is ‘n aanhaling uit Ps 22:2, ‘n Psalm waarin die skrywer aanvanklik heeltemal verlate en alleen voel, tot God roep en dan ervaar dat sy gebed verhoor is en God tog by hom is. Daarom eindig die Psalm in lofsange vir God. Sommige Bybeluitleggers sien Jesus se uitroep in die lig van die Psalm, naamlik dat Jesus op daardie oomblik alleen en verlate gevoel het, maar tog geweet het dat God Hom nie sal verlaat nie en dat, soos in die Psalm, Hy vertrou het dat alles in lofsange vir God sal eindig.

Ander Bybeluitleggers voel dat bogenoemde verklaring nie presies weergee wat Markus bedoel het nie. Volgens hulle wil Markus beklemtoon dat Jesus heeltemal verlate gevoel het, asof God nie meer daar is nie. Dit is hoe mense wat God verwerp het en by wie Hy nie meer is nie, ook voel. Daarmee beskryf Markus hoe groot Jesus se lyding vir ons was.

Tog het Jesus nie opgehou om God se Seun aan die kruis te wees nie. Daaroor twyfel Markus nie. Dit is egter nie vir Markus ‘n probleem om nogtans die groot lyding van Jesus in terme van Godsverlatenheid te beskryf nie. Die strekking kombineer dus bogenoemde twee verklarings. Jesus het regtig ons sondeskuld gedra en dit het vir Hom gevoel asof God Hom verlaat het, maar tog was God steeds daar en sy opstanding sou dit bewys. Daaroor kan ons saam met die engele bly wees. God se lof het oorwin. 

Skrywer:  Prof Jan van der Watt

Hester vra:

Waar in Genesis het God spyt gekry omdat hy die mens gemaak het?

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Genesis 6 vers 5-8: Toe die HERE sien dat die boosheid van die mens op aarde groot is, en dat alles wat Hy in sy hart bedink, altyd net sleg is, was die HERE jammer dat Hy die mens op die aarde gemaak het. Toe sê die HERE: Ek sal die mens wat Ek geskep het, van die aardbodem uitwis – mense sowel as diere, ook kruipende diere en die voëls in die hemel, want Ek is jammer dat Ek hulle gemaak het. Maar Noag het guns gevind in die oë van die HERE. Na die groot vloed en Noag se offer aan die HERE het die HERE in sy hart gesê: ‘Ek sal nooit weer die grond vervloek vanweë die mens nie, alhoewel die mens se hart van sy jeug af neig na wat boos is. Ek sal nooit weer alles wat lewe tref nie, soos Ek gedoen het nie’ (Gen 8:20-21; vgl. ook Eksodus 32:14 waar die HERE ook spyt gekry het oor die onheil wat Hy gesê het Hy sy volk – Israel wat die goue kalf aanbid het – sou aandoen).

Skrywer : Prof Francois Malan