Die hoofstuk het Jesaja se bekende temas: die verheerlikking van die Here; die val van Babel; die bevryding van Israel. Die gedig stel bevestiging en bestraffing teenoor mekaar, want die Here is wonderlik sorgsaam, wat as die enigste heerser ook eise stel. Die woord shema ‘hoor’ word in v1 gebruik as ‘n uitnodiging om te luister (gehoorsaam), in v3 bekendmaak (aangekondig),  in v5 aankondig, in v20  laat hoor (aankondig). Israel se toekoms as ‘n gemeenskap hang af van luister na die beloftes van die Here en ag slaan op die bevele van die Here. Hoor beteken om jou lewe oor te gee aan die goeie heerskappy van die Here en ander lojaliteite prys te gee (vgl. Jesus se boodskap oor die koningskap/koninkryk/koningsheerskappy van God in die drie sinoptiese Evangelies).

48:1 Israel word opgeroep om te hoor, dit is om te luister, te gehoorsaam en te vertrou. Dit plaas Israel in die bevoorregte posisie dat die Here aan hulle aandag gee en oor hulle besorg is. Hulle geskiedens gaan terug tot by hulle voorvader Jakob, hulle roep die Here as getuie by hulle eedswering en aanbid die God van Israel, die verbondsnaam wat die Here aan hulle voorvader gegee het (Gen 32:28). Maar dit word nie in waarheid gebruik en nie in geregtigheid uitgeleef nie. Die profeet wys op Israel se dubbelhartigheid, op hulle inkonsekwente toewyding aan die Here.

48:2 Hulle beskou hulleself nog steeds as burgers van die Godstad Jerusalem, al woon hulle al lank in die vér land,  en hulle steun op die hulp van die Here van die leërskare in hulle ballingskap. Daarom word hulle opgeroep om gehoorsaam te luister na wat die Here, wat die ganse skepping beheer, vir hulle sê.

48:3 ‘Die vorige dinge het Ek vooraf  duidelik vir julle uitgespel, uit my mond het hulle voortgekom, en Ek het hulle laat hoor/aangekondig; plotseling (of: verrassend) het Ek dit uitgevoer, en dit het onverhoeds gebeur.’ Dat dit plotseling gebeur het, bewys dat dit van die Here kom en dat Israel nie daarop voorbereid was nie. Wat die vorige dinge was, is nie so duidelik nie: dit kan die strawwe wees wat in hoofstukke 1-39 in Jesaja se tyd aangekondig is en plotseling gebeur het toe Nebukadneser 120 jaar later Jerusalem ingeneem het, waarby v4 kan aanpas. Of dit kan verwys na hulle verlossing wat reeds in die eerste 39 hoofstukke voorspel is, en met Kores se optrede onverwags vervul word, wat beter by v5 aanpas.

48:4  Die Here het dit voorspel omdat Hy weet dat Israel eiesinnig is met ‘n nek so sterk soos yster wat nie maklik buig onder ‘n juk nie en ‘n voorkop so hard soos brons – Israel luister nie maklik na vermanings nie, wil sy eie kop volg, is dwars en bloos nie maklik van skaamte oor sy gedrag nie.

48:5 Met die vroegtydige aankondiging van Israel se bevryding uit die ballingskap wou die Here vir hulle duidelik bewys dat dit Hy is wat hulle gaan verlos, en nie hulle afgode of afgodsbeelde nie, waarop hulle vertrou het reeds voor hulle in ballingskap gegaan het. Gedurende die ballingskap het baie saam met Babel voortgegaan met hulle dien van die afgode. Daar was slegs ‘n oorblyfsel wat nog op die Here vertrou het, soos in die oertyd met Noag (vgl. Gen 5:9-12;  Eseg 14:20. Hebr 11:7; 2 Petr 2:5) en later in Elia se tyd (1 Kon 19:18).

48:6-8 Die eerste deel van vers 6 verwys na Israel se verlossing (vers 5: wat Ek lank tevore aangekondig het): ‘Jy het gehoor’ – die Here se beloftes van verlossing uit die ballingskap, soos in die eerste deel van die boek, hoofstukke 1-39, uit die tyd van  die profeet Jesaja 120 jaar tevore. ‘Kyk!’ – jy moet kyk na die visioen wat aan hulle oorgedra is deur die profeet. Nou gaan julle dit sien gebeur. Gaan julle dit nie verkondig/aan die groot klok hang nie? (iets hoog en duidelik onmiskenbaar voor iemand plaas).

Die nuwe dinge wat die Here hulle van nou af gaan laat sien is hulle verlossing deur Kores. Dié plan van die Here was vroeër vir hulle verborge en onbekend – die Here het dit vir hulle verberg want so iets het nog nooit voorheen gebeur dat volke vrygelaat is sonder ‘n opstand of ‘n geveg nie, en Israel kan nie sê: ek het geweet die Here gaan so optree nie. Want die Here ken Israel, dat hulle misbruik daarvan sou gemaak het en vir hulleself roem toegeëien het asof húlle dit beplan het; want van die moederskoot af word jy ‘n rebel genoem – in opstand teen die Here en sy groot verlossingsplan. Dit is ‘n nuwe skepping wat die Here beplan het (bara ‘skep’ v7; nou word dit geskep; 1983-vertaling Ek gaan dit nou doen). Die besluit van Kores is in 2 Kronieke 36:22-23 en Esra 1:1-4 opgeteken.

48:9-11 Vers 9 begin met wat die Here doen ter wille van sy Naam en van sy eer (Hy bedwing sy toorn oor Israel en vernietig hulle nie – ten spyte van hulle sonde; die Nuwe Testament noem dit genade, soos in Eks 34:6-7, vgl. Num 14:13-16), en vers 11 sluit af met wat Hy nie toelaat om met sy Naam en sy eer gedoen te word nie (dat sy Naam  onteer word en sy eer aan iemand anders gegee word). Dit is die motief vir die Here se optrede met Israel en met Kores. Die nasies het geweet die Here is die God van Israel. As Hy Israel sou uitwis sou die nasies dink dat Hy nie meer bestaan nie, dat Hy uitgewis is soos die afgode van verslane volke. Nou kan hulle sien die Here het sy volk met die ellende van ‘n  70/200-jarige ballingskap gestraf, en Hy bring hulle weer terug, ná hulle loutering, wat erger is as die loutering van silwer deur vuur (Jeremia 11:4 noem Israel se 400jaar in Egipte die ystersmeltoond; vgl. 1 Petr 1:6-7).

v11 ‘Ter wille van Myself en daarom alleen, doen Ek dit’ – in 45:4 het die Here vir Kores gesê, ter wille van Israel het Hy hom geroep; in 45:6 sodat alle mense kan weet dat daar buiten My geen God is nie.

48:12-13 Soos in 48:1 begin die slotdeel van die hoofstuk ook met ‘n oproep van die Here tot Jakob/Israel om na Hom te luister, na Hom wat met hulle praat, en wat Hy sê: ‘Ek is Hy (41:4 Ek Jahweh Die ‘Ek is’ die persoonlik teenwoordige, van Eks 3:14), Ek is die Eerste (re’sjon, die hoof wat voor alles was en wat alles begin het), Ek is ook die laaste (‘ageron, wat agter alles is en ook die laaste sê het). Met menslike terme verduidelik die Skepper: my hand het die fondamente van die aarde gelê (soos ‘n bouer ‘n huis vir mense bou), en my regterhand het die hemelkoepel uitgesprei (soos ‘n tent as ‘n beskerming vir mens en dier). Die Here roep die aarde en die hemelkoepel op en hulle tree soos twee soldate aan, wat saam vorentoe staan vir diens, op aandag en gereed om sy bevele te gehoorsaam (maar Israel het nie geluister toe die Here hulle voor die ballingskap dikwels opgeroep het nie, 48:18). Hierdie majestieuse Here van die hele skepping noem Jakob/Israel op sy naam en noem hulle ‘my groepenes’ – die mense wat aan Hom behoort ten spyte daarvan dat hulle hulle rug op Hom en sy woord gedraai het.

Skrywer:  Prof Francois Malan

47:8-11 Babilon word opgeroep om die aanklag teen haar aan te hoor. Sy word aangespreek as ‘jy wat in weelde lewe (1983 in wellus), wat sorgeloos sit en in jou hart sê: Ek (is), en (daar is) niemand buiten (my nie)’ – Ek alleen is die gebiedster van die nasies, niemand kan teen my standhou nie. In 43:11; 45:5,6,21; 46:5,9 het die Here gesê: buiten My is daar geen god nie. Nou eis die Babiloniese ryk dié uniekheid vir homself op, met klem op ‘Ek,’ amper soos die naam  Jahweh, die Ek is.

Die beeld van die jongvrou van vers 5 word vervang met die beeld van ‘n vrou en ‘n moeder.  Die kinders verwys na die bevolking. Weduwee en kinderloosheid was van die grootste rampe wat ‘n vrou kon tref en het  haar weerloos en onbeskermd gelaat.  Arrogant beweer Babel dat sy nooit van haar beskermers en haar bevolking beroof sal word nie.

47:9 Die straf pas by die arrogansie van vers 8. In een oomblik, op dieselfde dag en in volle maat sal sy ‘n weduwee en sonder kinders word – in die gemeenskap waar ‘n vrou totaal afhanklik was van haar man en kinders vir beskerming en versorging, is dit ‘n skrikwekkende beeld. Dit gaan gebeur ten spyte van Babel se menigte toorderye wat hulle veiligheid moes waarborg, en hulle sogenaamde wysheid en kennis waarop hulle vertrou, maar  wat as kragtelose beswerings afgemaak word. Niks gaan hulle geweldige verlies aan mense en goedere verhoed nie, nie hulle godediens, tegnologie of kennis nie. Die Babiloniese ryk wat homself mislei, is totaal magteloos en hulpeloos voor die aanslag van die Here.

47:10 Die oordeel word gevel. Jy het op jou bose dade vertrou – tevergeefs het hulle geglo dat hulle groot mag hulle bose geweld en onderdrukking van mense sal bedek, en dat hulle steeds hulle bestaan op slawe-arbeid kan bou (vgl Eks 14:5).  Hulle sê: niemand sien ons nie, maar vergeet van die alsiende oog van die Here. Babel se vertroue op sy wysheid en kennis, hulle ingebeelde kennis van towery en waarsêery,  het hom mislei sodat hy kon sê: Ek en niemand anders nie (vers 8).

47:11 Die straf oor dit alles is onafwendbaar: ‘n ramp wat hulle toorkunste nie kan voorkom nie; ‘n onheil wat ‘n losprys nie kan keer nie, sy onverwagse ondergang. Babel se wysheid en kennis het hulle tot boosheid gelei, wat ‘n ramp geword het en vernietiging. Die huis van leuens stort op Babel ineen.

47:12 In die krisis weet Babel van geen ander hulp nie, en wend hulle nog steeds tot beswerings en toordery. Hulle word uitgedaag om dit te gebruik (soos Elia die Baälpriesters spottend uitgedaag het, 1 Kon 18:27). Die laaste sin sê tweemaal ‘miskien’ (letterlik: of nie) – miskien mag jy daaruit voordeel trek; miskien sal jy dan kan weerstand bied – maar ons weet beter.

47:13 Jy is moeg gemaak deur jou baie skemas/beraadslagings. Soos Babel ywerig besig was met towery, so was sy ook besig om raad en leiding te soek by sterrewiggelary, wat in Babel sy oorsprong het. Laat dié haar nou red en raad gee wat om nou te doen. Hulle deel die hemel in ‘huise’ van die diereriem/sodiak zooön ‘dier’ – die denkbeeldige gordel van 12 sterrebeelde in die hemelruim (ram/aries, bul/taurus, tweeling/gemini, kreef/cancer, leeu/leo, maagd/virgo, weegskaal/libraque, skerpioen/scorpius, boogskutter/arcitenens, steenbok/caper, waterdraer/amphora, visse/pisces) wat die baan van die maan en die planete bevat en volgens die astroloë groot invloed op die mens en sy handelinge bevat. Die sterrewiggelaars voorspel die toekoms van  elke maand  se gebeure. Daarmee was Babel van sy jeug af besig.  Laat hulle nou die pad aanwys!

47:14-15 Die straf word ingelei met ‘n oproep: Kyk! – hier kom ‘n belangrike aankondiging met twee negatiewe uitsprake: Die geleerde sterrewiggelaars kan hulleself nie help nie – en aan die einde: niemand kan red nie. Die Babiloniese ryk is magteloos om die besluit van die Here te weerstaan of af te wend. Die gedig skilder die ondergang van die ryk met ‘n vernietigende veldbrand, wat nie eers kole laat oorbly om hulleself by warm te maak nie. Babilon is so diep in sy toordery en sterrewiggelary vasgevang met wie sy haar van jongs af inlaat, dat sy nie meer gered kan word nie. Soos die gode geen bron van redding is in hoofstuk 46 nie, so is die politieke organe kragteloos in die teenwoordigheid van die Heilige van Israel, die Here wat aan Israel toegewy is. Babel se baie godsdienstige en bygelowige handelinge wat sy van haar jeug af bedryf, kan hulle nie uit die Here se hand red nie en kan nie die onbeheersde onafhanklikheid om self hulle lot te bepaal, hulle hebsug en die uitbuiting van hulle beleid, bedek nie.

Dit is die vierde maal wat na Babel verwys word en aangespreek word (hoofsukke 13-14,21,39,47). Die Babel van Genesis 11 was ook bekend vir hulle trots en ambisie (47:10 daar is niemand soos ek nie), wat die simbool is van die sonde van die mens, van sy selfmisleiding, sug na mag, sukses en weelde. Die mens se selfmisleiding is jou illusie dat jy ewig en goddelik is (47:7a), sonder insig in die gevolge daarvan (dit kan nie met my gebeur nie, 4747:7b), sonder ‘n gedagte aan rekenskap gee van jou dade (daar is niemand wat my sien nie, v10).

Die kras oordeel oor Babel is bedoel om die ballinge en ander uit Babel opnuut te verseker van die Here se sorg oor dié wat op Hom vertrou, en ‘n waarskuwing aan dié wat nog nie op die Here vertrou nie. Die oorwinning van Kores oor Babel is ook ‘n oorwinning oor alles waarvoor Babel gestaan het.

Hierna spreek die Here sy eie mense aan oor hulle nuwe rol in die nuwe bedeling.

Skrywer:  Prof Francois Malan

Hoofstuk 46 wys die afgode van Babel af en hoofstuk 47 die politieke mag van Babel – die oordeel oor Babel se politiek is gebou op die afwysing van Babel se teologie, want die doel en funksie van die gode is om die politieke beheer te wettig en te waarborg.

Die passiewe, onbeweeglike, stom afgode word in hoofstuk 46 weer gestel teenoor die persoonlike aktiewe teenwoordige Here. Die hoofstuk is ‘n oproep tot Israel om die hopelose staatsafgode te los en tot die Here terug te keer.

46:1-2 Die profeet sien in sy geestesoog dat Babel reeds ingeneem is deur Kores se Perse, soos 43:14 aangekondig het, en die magteloosheid van Babel se gode om te red. Bel (Mardoek) en Nebo, die twee hoofgode van Babel ‘het op hulle knieë geval en hullle neergebuig’ – met Kores se aankoms het hulle magteloos op die grond geval. Die profeet noem hulle ironies ‘julle beelde wat julle rondgedra het’ – in hulle feestelike optogte het hulle die beelde uit die tempels gaan haal en op hulle skouers deur die strate gedra om die volk te verenig in hulle verering van die afgode.  Maar nou word die magtelose beelde agter die geboeide Babiloniërs in Kores se triomftog op moeë diere vasgemaak as deel van sy roem oor hierdie gode en hulle aanhangers. Die afgode kan nie red nie, nie eers hulleself nie. So word hulle deur die hemelse hof afgeskryf as heeltemal onbevoeg.

46:3-4 Die Here roep die oorblyfsel van Israel op om die kontras raak te sien. In plaas daarvan dat hulle hulle gode dra, het die Here hulle gedra van voor hulle geboorte, nog in die moederskoot (toe hulle net ‘n belofte was in die Here se verbond met Abraham). Nou is Israel oud en tot in hulle grysheid sal die Here hulle vir wie Hy gemaak het aanhou dra en red. Die persoonlike verhouding van die Here met Israel word beklemtoon met vier persoonlike voornaamwoorde: Dit is Ek wat dieselfde bly tot in jou ouderdom, tot in jou grysheid sal Ek jou dra, Ek het (jou) gemaak,  Ek sal jou dra en jou verlos. Die Here is die enigste akteur in Israel se lewe op wie hulle mag reken vir die toekoms. Dit is die versekering aan elkeen wat in geloof aan Jesus verbind is (Rom 8:38,39).

46:5-7  Terwyl die Here onvergelykbaar enig is in wat Hy is en wat Hy doen, kan niemand en geen god met hom vergelyk word nie (40:18; wie? 41:2-4,26). Enigeen kan met geld vir hom/haar ‘n god laat maak wat nie kan beweeg of antwoord op ‘n hulproep nie (goudsmit 41:7; yster en houtwerkers 44:12-13) – soos die Babiloniërs nou in trane agterkom, toe hulle deur Kores oorgeneem  en saam met hulle afgode verneder word. In vergelyking met die lang geskiedenis van die Here se sorg en reddingskrag, van voor geboorte tot in die grysheid, word die afgode afgeskryf as niks werd nie, hulle staan waar jy hulle staangemaak het.

46:8 Die Here rig Hom spesifiek tot die Israeliete wat van Hom afvallig geword het en verlei is om aan die afgodediens mee te doen (‘julle oortreders’). ‘Dink hieraan’ – aan die dwaasheid van die afgode wat nie kan red nie. ‘en luister’ – die betekenis van die woord ‘luister’ is onseker; die Hebreeuse woord word slegs hier gebruik en kan iets soos ‘wees ‘n man,’ ‘vat jouself vas’  beteken.  Moenie langer weifel tussen die Here en die afgode nie.

46:9-10 Dink terug aan wat die Here van ouds af gedoen het, en jy sal weet dat die Here alleen God is. Hy het toekomstige dinge lank voor die tyd verkondig want Hy het dinge, wat nog nooit van gehoor is nie, beplan en uitgevoer. Sy beplanning staan vas en Hy sal sy wil deurvoer.

46:11 Die Here roep die man uit die ver land, ‘n roofvoël uit die ooste (41:2) sy dienaar Kores (45:12) wat met die krag en die spoed van ‘n roofvoël die Here se besluit kom uitvoer en Babel wegvoer soos ‘n roofvoël met sy prooi wegvlieg. Kores word genoem ‘die man van my raadsplan/strategie’ wat vir die taak aangewys is.  En die Here se besluit staan vas, dit word met vier werkwoorde uitgedruk: Ek het dit gesê, Ek sal dit laat gebeur, Ek het dit beplan, Ek sal die ook uitvoer. Dit is die Here se langtermyn bedoeling vir Israel se welwese.

46:12-13 Die oproep van die Here aan die hardkoppiges (Letterlik: mense met harde harte): Luister na My (soos in vers 3), Hy kom na mense wat nie met die sy verlossingsplan saamstem nie, geen redding verdien nie, letterlik: wat ver is van geregtigheid af.  Maar die Here se geregtigheid is egter nie ver van Israel af nie. Die Hebreeuse woord vir geregtigheid, tsadek, verwys na wat reg is, maar veral na die regte verhouding met God. ‘Ek het my geregtigheid laat naderkom’  – die Here het sy verhouding met Israel reg gestel deur hulle te vergewe. ‘dit sal nie ver wees nie en my verlossing sal nie talm nie, Ek sal verlossing aan Sion skenk’ – twee maal word na verlossing verwys. Die woord kan na die verlossing van hulle sonde/hardkoppigheid en na hulle vrylating uit ballingskap verwys – 40:1-2 het begin met Israel se verlossing uit die ballingskap, en 43:25 het die vergifnis van hulle opstandigheid en sondes aangekondig. ‘Ek gee aan Israel my heerlikheid’ – Hulle sal nie meer soek na hulle eie eer en roem nie, maar sal beklee wees met die Here se heerlikheid wat vergewe en van sonde reinig, sodat hulle ook mekaar sal vergewe en in vrede woon. Die Here roep hulle tot ‘n nuwe soort lewe, wat Jesus later die koninkryk van God noem (Mk 1:15)

Israel moes besluit oor die oop aanbod van die Here, en slegs ‘n oorblyfsel het dit aangeneem.

Skrywer:  Prof Francois Malan

45:18 Die verse word ingelei met ‘n plegtige verklaring: So sê die Here; daarop volg die profeet se verduidelikkings, eers oor die Here as die Skepper van die hemele en Formeerder van die aarde wat Hy gevestig het – met sy skeppingswerk het die Here getoon dat Hy die ware God is. Verder toon die profeet aan dat die Here dit nie vir chaos (tohu leegheid, niks, nietigheid) geskep het nie, maar Hy het dit gevorm as ‘n woonplek/rusplek. Die chaos kan verwys na Gen 1:2, en na die doodsvonnis van die ballingskap, en na die verwarde afgodsmakers (44:9 waar tohu ook gebruik word), en na die afgode wat vir die wanorde verantwoordelik is (41:24 hulle is minder as niks).

Die vers word met ‘n plegtige woord van die Here aan vers 19 gekoppel: Ek is die Here en niemand anders nie.

45:19 Die kontras tussen die Here en die afgode is absoluut.  Aan Israel het God, wie se raadsplan vir die mens se verstand verberg is (45:15), sy woord deur die profete openlik bekend gemaak (44:26), nie in ‘n verborge en donker plek van die aarde, soos die afgodspriesters wat in die geheim met hulle gode sou praat nie – bv. Delfi se priesters se dubbelsinnige uitspraak aan Kroesus, toe Kores teen Kroesus en sy Lidiese mag opgetrek het: as jy die Halus rivier oorsteek sal jy ‘n magtige ryk vernietig. En toe verloor Kroesus, wat deur die jare baie rykdomme vir Delphi gegee het om die Grieke se simpatie te wen, en sy magtige ryk verkrummel voor Kores.

Israel het duidelik geweet wat die Here van hulle verwag. ‘n Plek in die land van die duisternis verwys waarskynlik na die doderyk en die oproep van dooies om by hulle raad te vra. Die Here het egter in die land van die lewendes gepraat. Aan die saad van Jakob het Hy nie gesê: soek My tevergeefs nie. Alle soeke van die Here word ryklik beloon! (Amos 5:4). Die Here praat in geregtigheid (wat deur hulle reddende uitkoms bevestig word) en Hy verklaar wat betroubaar is – teenoor die heidense bedrieglike orakels en dubbelsinnige antwoorde. Die Here maak egter ‘n geordende lewensvatbare en vrugbare lewe moontlik.

45:20-21 Die vlugtelinge wat voor die aanslag van Kores gaan vlug, o.a. die Babiloniërs wat met feestye hulle afgode van hout in prosessies deur die strate gedra het (46:1), word uitgenooi om hulle bewyse voor te lê en vooraf met mekaar daaroor te beraadslaag. Het hulle gode iets oor die oorwinning van Kores vooruit voorspel? Hulle word dwase genoem, mense wat geen insig het nie, omdat hulle bid tot ‘n god wat nie kan red nie en nie vooraf reg kan voorspel nie.

Die profeet sien die magtige uitwerking van Kores se optrede: Kores gaan Israel bevry en die heidene beweeg om Israel se God te erken. Die Here se voorspelling van Kores se opmars en bevryding van Israel  bewys dat Hy die enigste regverdige God is (wat doen wat Hy vooraf sê) en Verlosser vir wie Hom aanroep. Selfs Babilon word uitgenooi om vir sy toekoms te kies. Die Here bied aan: ‘n verborge God (v15), ‘n herskepte woonplek (v18), ‘n God wat red (v21). Wat die Here aan die Joodse ballinge aanbied, word ook aan die heidenwêreld aangebied.

45:22 Die eindes van die aarde word uitgenooi om om te draai na die Here toe, weg van die afgode wat geen gode is nie, om gered te word. Die hele mensdom word uitgenooi. Dit gaan om die beroeringe in die wêreld van destyds, maar sterk veel verder tot aan die einde van die wêreld, want daar is geen ander God nie! en dit sluit in die redding uit sy toorn oor dié wat sy uitnodiging verwerp.

45:23-24 Geregtigheid het uit die Here se mond gekom, ‘n woord wat nie onvervuld sal bly nie: voor My sal elke knie buig –  almal sal Hom as God eer en dien. Daar is slegs een keuse, om deur Hom gered te word, of deur Hom verdelg te word. Aan My sal elke tong trou sweer – die mensheid sal Hom as God eer en dien. Die woord word in Filippense 2:10 as ‘n belofte herhaal, en in Romeine 14:11 as ‘n bevel.

Elke mens sal voor Hom moet rekenskap gee van sy/haar regte of verkeerde lewe volgens die aanwysings van die woord van God. Hulle sal moet erken dat net in die Here is daar geregtigheid en krag – deur sy dade betoon die Here sy geregtigheid, Hy doen wat Hy sê vir dié wat op Hom vertrou. Ook teenoor die kragtelose afgode betoon die Here sy krag om te doen wat Hy sê. Dan sal dié wat teen die Here te kere gaan, beskaamd daarvan afkom.

45:25 Al die saad (nakomelinge) van Israel – waarby almal ingesluit is wat hulle by Israel se God aangesluit het – sal in gemeenskap met die Here geregverdig word (in die regte verhouding tot die Here gestel word) en in Hom roem – teenoor die ander wat beskaamd sal staan. Die reëls vir die Here se huisgesin lei tot ‘n opgeruimde, vrolike, geesdriftige, fees van ‘n lewe van roem in die Here. So vervul die Here sy verbond met Abraham waarby ‘n menigte nasies ingesluit is (Gen 12:3; 17:4-5).

Skrywer:  Prof Francois Malan