Anna vra:

Ek het, vir my, ’n komplekse vraag. Kan iemand vir my die volgorde van gebeure gee, vanaf Jesus se kruisiging tot Jesus weer kom. Ek weet dis die kruisiging, dan die opstanding, dan hemelvaart. Maar wat gebeur daarna, en wanneer? Wanneer is die wederkoms? Waar gaan die nuwe aarde wees en dan ook die nuwe hemel? Wie gaan waar heers? Wanneer gebeur Armageddon, wanneer is die wegraping, duisendjarige vasbind van satan, wanneer gaan God met sy een voet op die Olyfberg staan?

Antwoord

Prof Hermie van Zyl antwoord:

Wat die volgorde van die eindtydgebeure betref, hang dit af van watter siening ’n mens huldig oor sake soos die duisendjarige vrederyk, die wegraping en die groot verdrukking. ’n Tipies chiliastiese standpunt (dat daar letterlik ’n tydperk van ’n duisend jaar sal kom waar Christus op aarde regeer en die Satan gebind sal wees, en dat Christus se wederkoms vóór die duisendjarige vrederyk sal plaasvind – die sg premillennialistiese standpunt) sal byvoorbeeld die onderstaande volgorde van gebeure tot gevolg hê (ek laat kruisiging, opstanding en hemelvaart uit aangesien dié reeds plaasgevind het):

• die wegraping van alle lewende gelowiges
• die opstanding van gelowiges wat reeds gesterf het
• die oordeel oor alle gelowiges
• die bruilof van die Lam in die lug
• die verskyning van die Antichris op aarde
• die groot verdrukking wat sewe jaar lank duur (in hierdie tyd sal slegs diegene wat die merk van die dier [666] op hulle hand of voorkop het, kan koop of verkoop)
• die wederkoms van Christus
• die slag van Armageddon
• die massabekering van die Jode
• die binding van Satan
• die duisendjarige vrederyk waar Christus vanuit Jerusalem die wêreld sal regeer
• die ontbinding van die Satan ná die millennium
• die oorlog van Gog en Magog
• die vernietiging van Satan en die bose magte
• die opstanding van die ongelowiges en dié se veroordeling
• die vernuwing van die hemel en die aarde

By bogenoemde volgorde is daar kleiner verskille tussen chiliaste, byvoorbeeld dié wat sê dat die wegraping nie vóór nie maar in die middel van die verdrukking plaasvind, en ander wat weer sê dat dit ná die verdrukking sal gebeur. Daar is ook die standpunt van die sogenaamde postmillennialisme wat sê dat die wederkoms van Christus eers ná die duisendjarige vrederyk sal plaasvind.

Die Chiliastiese standpunt word veral aangehang in die meer fundamentalisties-evangelikaliese stroom van die Protestantisme.

Dié wat die duisendjarige vrederyk nie letterlik opneem nie maar as ’n simboliese tydperk van (relatiewe) vrede op aarde sien, ingelui deur die eerste koms van Christus na die aarde en moontlik gemaak deur die daaropvolgende wêreldwye prediking van die evangelie, se toekomsverwagting van die eindgebeure en dié se volgorde is eintlik baie eenvoudig in vergelyking met dié van die chiliastiese standpunt. Dit behels:

• kruisiging, opstanding, hemelvaart en uitstorting van die Heilige Gees (hierdie gebeure het reeds plaasgevind)
• ’n voortgang van die huidige tyd tot die wederkoms van Christus
• die wederkoms van Christus
• die opstanding van alle dooies (gelowiges én ongelowiges)
• gelyktydig daarmee die transformasie en verheerliking van alle lewende gelowiges
• die laaste oordeel
• die ewige straf van die bose
• die koms van die nuwe hemel en die nuwe aarde waar God alles in almal sal wees, waar Hy tot in alle ewigheid sal regeer en die gelowiges ewige heerlikheid saam met God sal geniet

Hierdie standpunt word deur die meeste hoofstroomkerke in die Oosters-Ortodokse, Anglikaanse en Rooms-Katolieke tradisies gehuldig, asook in ’n groot deel van die Protestantisme.

Ek nooi die leser wat meer oor die besonderhede van bogenoemde gebeure wil weet om die artikels op Bybelkennis se webblad te lees wat oor hierdie sake handel ten einde ’n weldeurdagte en goed begronde teologiese siening te bekom. Die mees uitvoerige artikel is dié van prof Adrio König, met die titel: http://www.bybelkennis.co.za/die-groot-geloofswoordeboek-die-eindtyd/. Dan is daar ook een deur myself geskryf, wat by http://www.bybelkennnis.co.za/eindtyd/ te vinde is. Daar is egter heelwat ander artikels ook; sleutel net die soekwoord “eindtyd” in en ontdek hulle almal.

Skrywer: Prof Hermie van Zyl

The role of a pastor is not to grow a big church. The pastor’s role is to grow mature disciples who make disciples. — Rick Howerton

Moet mense volgelinge van Jesus Christus wees?

‘n Leser vra vir Lee Strobel: Is dit nie ‘n bietjie meerderwaardig om te sê dat jy ‘n volgeling van Jesus moet wees as jy in die hemel wil kom nie?

Lee Strobel antwoord: Dit kan sekerlik so klink. Ongelukkig is sommige Christene baie arrogant in die manier waarop hulle hulle geloof uitleef en aan ander kommunikeer. Die egte Christelike geloof is alles behalwe arrogant en eksklusief.  Kom ons verbeel ons daar is twee klubs. Om lid te word van die eerste klub moet jy ‘n lang lys streng reëls nakom – jy moet jou lidmaatskap verdien.

Jy moes iets in die lewe bereik het; jy moet ‘n lang lyse vereistes nakom voordat jy ‘n lid kan word. Ten spyte van al hulle pogings is daar baie mense wat dit nie maak nie – hulle word uitgesluit. Dit is hoe ander godsdienssisteme is.

Die tweede klub se deure staan wyd oop. Hulle nooi almal in – ryk en arm, swart en wit, maak nie saak waar jy woon nie. Hulle wil jou graag insluit by hulle klub. Toegang word nie deur jou kwalifikasies of pogings bepaal nie – jy moet net die uitnodiging aanneem. Jesus het reeds vir jou lidmaatskap betaal. Jy moet besluit, maar die klub sal jou nooit wegwys as jy in nederigheid en opregtheid toegang soek nie. Dit is hoe die Christendom is.

Watter klub is arrogant? Christene is nie arrogant nie, hulle is gasvry. Hulle verbeel hulle nie hulle is beter as ander nie – nee, hulle erken hulle eie swakhede en nooi ander wat swak voel om by hulle aan te sluit om te kry wat hulle deur Christus gekry het.

N. T. Niles som opregte Christenskap goed op as hy sê ons is een bedelaar wat vir ‘n ander bedelaar vertel waar hy kos kan kry.

 Die Gees en die bruid sê: “Kom!” En elkeen wat dit hoor, moet sê: “Kom!” En elkeen wat dors het, moet kom; elkeen wat die water van die lewe wil hê, moet dit kom kry, verniet! (Openbaring 22:17).

 All of our failures are prayer failures –  John R. Rice

Die getuienis oor Jesus Christus (2)

In Johannes 5 praat Jesus oor die getuies van sy bediening. Hy noem vier. In die vorige blog het ons na die eerste getuie gekyk – Johannes die Doper. Ons kyk nou na die ander drie.

• Die werke van Jesus self

Maar Ek het getuienis wat nog gewigtiger is as dié van Johannes. Die werk wat die Vader My gegee het om te voltooi en waarmee Ek nou juis besig is, lê oor my getuienis af en bevestig dat die Vader My gestuur het (5:36). Die wonderwerke en tekens getuig van Jesus Christus. Hy doen dit voor die oë van die mense, maar hulle weier om die tekens te sien vir wat hulle was. Die tekens was bedoel om Jesus se identiteit en gesag te openbaar – om te getuig dat Jesus God se Gesalfde en sy Seun is.

In Hoofstuk 6 lees ons van die vermeerdering van die brood om 5 000 mans en hulle gesinne te voed. Hierdie is ‘n illustrasie van Jesus se werke. Maar net ‘n dag later lees ons: Watter wonderteken kan u doen sodat ons dit kan sien en in u kan glo? (6:30). Hulle weier om te sien en leef voort asof niks gebeur het nie.

• Die Vader self getuig van Jesus

En die Vader wat My gestuur het, het ook oor My getuienis afgelê (5:37). In Deuteronomium 4 sê Moses vir die volk dat hulle nie vir God gesien het nie, maar Hom gehoor het. Watter mense het die stem van die lewende God wat uit die vuur uit praat, gehoor soos ons en bly lewe? (Deuteronomium 5:26). God se mense hoor sy stem. Maar: Sy stem het julle nog nooit gehoor nie … En sy woord lewe nie werklik in julle nie, omdat julle nie in die Een glo wat Hy gestuur het nie (5:37 – 38). Hulle het selfs nie gehoor toe God by Jesus se doop uit die hemel gepraat het nie.

• Die Skrif getuig van Jesus

Julle ondersoek die Skrif, omdat julle dink dat julle die ewige lig daarin kry. En dit is juis die Skrif wat oor My getuig. Tog wil julle nie na My toe kom sodat julle die lewe kan kry nie (5:39 – 40). Om die Skrif te ondersoek, is ‘n goeie ding. Tragies egter is dat mense hulle lewe daaraan kan wy en tog nie verlos word nie. Onthou die Skrif waarna Jesus Christus hier verwys, is die Ou Testament. Jesus sê dat die Ou Testament oor Hom getuig. Jy kan nie die Ou Testament lees sonder om van Jesus Christus te lees nie. Mense wat dus die Skrif geken het, moes gereed gewees het vir Jesus se koms – hulle moes Hom verwag het en na Hom verlang het.

Ons moet Jesus in die Ou Testament vind. Die mense in Jesus se tyd het Hom nie gevind nie, want hulle het geweier om Hom daar te vind. Jesus kla hulle aan. Ook Moses, hom wat hulle as hulle gesag aanvaar het, sal hulle aankla: As julle Moses geglo het, sou julle in My geglo het, want Hy het van My geskrywe. Maar as julle sy geskrifte nie glo nie, hoe sal julle my woorde glo? (5:46 – 47). Hulle het hulle hoop op Moses gevestig; Moses het sy hoop op die Messias – Jesus Christus – gevestig.

Hierdie vier getuies wat van Jesus getuig is nie verborge nie – dit is daar reg voor ons oë. Hulle getuig, maar die mense (ons) weier om hulle getuienis te hoor en te glo. Ons verraai Hom nie uit onkunde nie, maar omdat ons Hom doelbewus verwerp – ons is blind en doof vir sy getuies.

Indeed the safest road to Hell is the gradual one – the gentle slope, soft underfoot, without sudden turnings, without milestones, without signposts – Screwtape se raad aan Wormwood – C. S. Lewis

Die getuienis oor Jesus Christus (1)

In Johannes 5 praat Jesus oor die getuienis van sy bediening. Hierdie hoofstuk begin met die genesing van die man by die bad van Betesda. Hier sien ons:

• Jesus vra ‘n vraag: Wil jy gesond word? (vers 6)
• Jesus gee dan ‘n opdrag: Jesus sê toe vir hom: “Staan op, tel jou goed op en loop.” Oombliklik het die man gesond geword, sy goed opgetel en geloop (vers 8 – 9)
• Jesus verklaar dat Hy niks uit sy eie kan doen nie – Hy kan slegs doen wat Hy die Vader sien doen het. Die Vader het die Seun lief en daarom wys Hy vir die Seun alles wat Hy moet doen (vers 19 – 24).
• Dan kom Jesus by die kernsaak: Dit verseker Ek julle: Wie luister na wat Ek sê, en in Hom glo wat My gestuur het, het die ewige lewe. Hy word nie veroordeel nie, maar het reeds uit die dood na die lewe oorgegaan (vers 24). Hier het ons die kern: hoor en glo.

Daarna praat Jesus oor die getuies van sy bediening. Hy bevestig die belang van getuies. ‘n Profeet se woord moet nie sonder meer aanvaar word nie – dit moet getoets word; daar moet getuies wees. Vir diegene wat weier om Hom te glo en te ontvang, stuur Jesus getuies. In Johannes 5 verwys Jesus na vier getuies. Dit is meer as voldoende, want die wet het net twee getuies vereis.

Kom ons kyk na hierdie getuies:

• Johannes die Doper

Jesus verwys na Johannes die Doper  in Johannes 5:35: Hy was die lamp wat gebrand en geskyn het, en julle was gewillig om julle ‘n rukkie in sy lig te verheug. Jesus praat dus baie positief oor Johannes. Hy voeg by: Julle het ‘n afvaardiging na Johannes toe gestuur, en wat hy getuig het is die waarheid (5:33). Maar Jesus ontleen nie sy identiteit aan die getuienis van Johannes die Doper nie: Nie dat Ek op die getuienis van ‘n mens steun nie (5:34).

Daar was ‘n man wat deur God gestuur is. Sy naam was Johannes. Hy het gekom om te getuig; hy moes getuig van die lig, sodat almal deur hom tot geloof kon kom. Hy was self nie die lig nie, maar hy moes van die lig getuig (Johannes 1:6 – 9). Hier word Johannes se rol verduidelik, maar die mense verstaan dit nie en weier om dit te aanvaar. Hulle aanvaar nie Johannes se getuienis oor Jesus Christus nie.

Dit is moeilik om te verstaan, want daar is ‘n duidelike Ou Testamentiese agtergrond om Johannes as getuie te verstaan. Mense wat hom moes herken het as die persoon wat die pad vir Jesus Christus sou voorberei, herken hom nie. Tragies. Toe hy wou getuig, wou die mense nie sy getuienis aanvaar nie.

Volgende keer gaan ons na drie verdere getuies kyk: Jesus se werke, die Vader en die Skrif.