Leser vra

Wat sê die engele en demone oor Jesus?

Antwoord

Prof Jan van der Watt antwoord:

Wat sê die engele oor Jesus? Dit sal nogal lekker wees om te weet, want hulle is immers die hemelse diensknegte van God. Dit sê ‘n engel self in Op 19:10 (sien ook Heb 1:14). Om dit so te stel: die engele weet presies wat in die wandelgange van die hemel oor Jesus gesê word. En hulle is nie skaam om dit vir mense te kom vertel nie.

As diensknegte in die hemelse huis van die Koning van die konings, was die engele baie beskermend oor Jesus. Met sy versoeking was dit hulle wat hom versorg het (Mat 4:11; Mk 1:13). Dit is ook die engele wat Jesus in die tuin van Getsemane versterk (Luk 22:43) en Hom beskerm (Mat 4:6); om die waarheid te sê, hulle aanbid Jesus ook (Heb 1:6).

Hierdie dienende, aanbiddende houding hoor ons ook in die woorde van die engele oor Jesus. Die engele praat nie so baie nie. Eintlik hoor ons hulle net by Jesus se geboorte en sy dood en opstanding. En dan is daar die boek Openbaring waar ons ook die engele hoor praat. Wat sou die engele presies oor Jesus sê? Watter temas of onderwerpe sou vir hulle belangrik wees om oor te praat?

Kom ons gaan luister na die engele as Jesus gebore word. Die nuus van Jesus se geboorte word deur ‘n engel aan Maria gebreek. Dit is nogal ‘n lang boodskap: ‘Moenie bang wees nie, Maria, want God bewys genade aan jou. Jy sal swanger word en ’n seun in die wêreld bring, en jy moet Hom die naam Jesus gee. Hy sal groot wees en die Seun van die Allerhoogste genoem word. Die Here God sal Hom die troon van sy voorvader Dawid gee, en Hy sal as koning oor die nageslag van Jakob heers tot in ewigheid. Aan sy koningskap sal daar geen einde wees nie’ (Luk 1:29-33). ‘n Rukkie later lewer die engel Gabriël ‘n soortgelyke boodskap by Josef af: ‘Josef seun van Dawid, moenie bang wees om met Maria te trou nie, want wat in haar verwek is, kom van die Heilige Gees. ²¹Sy sal ’n Seun in die wêreld bring, en jy moet Hom Jesus noem, want dit is Hy wat sy volk van hulle sondes sal verlos’.

Die engele sê ‘n paar baie belangrike dinge van Jesus:

• Hulle vertel vir Maria en Josef wat geen mens anders kan weet of vasstel nie: Jesus is deur die Heilige Gees verwek. So ‘n boodskap is tipies van die engele – waar mense nie mooi kan verstaan of begryp nie, help hulle deur te vertel hoe dinge verstaan moet word. Hoe anders sou ons kon weet dat die Heilige Gees Jesus verwek het? Juis daarom kan Hy die Seun van God, die Allerhoogste, wees. Maria self het gewonder hoe dit moontlik is om sonder omgang met ‘n man ‘n kind te hê. Die engel het antwoord geweet: ‘Die Heilige Gees sal oor jou kom, en die krag van die Allerhoogste sal die lewe in jou wek. Daarom sal die een wat gebore word, heilig genoem word, die Seun van God… Niks is vir God onmoontlik nie’ (Luk 1:35-37). Ja, die krag van God is aan die werk in Jesus, dit weet almal in die wandelgange van die hemel.
• As boodskappers van God gee ook vir die kind ‘n naam – dit was mos destyds die pa se werk om name uit te deel. Noem hom Jesus, want Hy gaan sy volk van hulle sonde verlos. Ons hoef nie verder as Jesus te soek om van ons sonde ontslae te raak nie – dit is die boodskap uit die hemel. Die boodskap kon nie stil gehou word nie, want as die engele in die veld vir die herders moet vertel wat daar in Betlehem gebeur, kon hulle hulle blydskap nie bedwing nie. Hulle sing hulle dit weer uit: ‘Moenie bang wees nie, want kyk, ek bring vir julle ’n goeie tyding van groot blydskap wat vir die hele volk bestem is. Vandag is daar vir julle in die stad van Dawid die Verlosser gebore, Christus die Here!’ (Luk 2:10-11). Ja-nee, die hemele weet, God se gesalfde Koning, sal die wêreld verlos. En Jesus is sy naam.
• Jesus is die Koning waarop God se mense gewag het om vir ewig oor hulle te heers. God het immers aan Dawid beloof dat sy koningskap nooit sal eindig nie en dat sy troon vir ewig vas sal staan… en hier is die Koning van die konings nou. God self kondig die koms van hierdie Koning deur sy boodskappers aan.

As die engele oor Jesus praat, sê hulle dinge waaroor mense sou kon wonder: is Josef nie dalk Jesus se pa nie… hoe sou ‘n mens kon weet? Die engele weet! Vergeef God ons regtig ons sonde? Wie kan in die hemel inkyk, of God se ‘boeke’ nagaan om te kyk of jou sonde vergeef is? Die engele weet hoe… glo in Jesus! En hoe kan ‘n koning aan ‘n kruis hang? Is Hy dan regtig ‘n koning? Daaraan kan ‘n mens nogal twyfel… maar nie die engele nie. Hullle weet God het Jesus as ewige koning verklaar. Hy sal tot in alle ewigheid heers.  

Met Jesus se opstanding was die engele weer daar en weer kom help hulle ons mense om een van die ongelooflike wonders van Jesus te verstaan – g’n mens sou kon uitdink dat Jesus uit die dood opgestaan het nie. Daar was ook nie iemand by toe Jesus opgestaan het om ons te vertel wat gebeur het nie. Maar almal in die hemel weet wat gebeur het en juis dit kom vertel hulle vir die vroue by die graf. Weer is dit ‘n langerige boodskap; die engel sê: ‘Julle moet nie bang wees nie. Ek weet julle soek Jesus wat gekruisig is. Hy is nie hier nie, want Hy is uit die dood opgewek, Gaan gou en sê vir sy dissipels: “Hy is uit die dood opgewek, en Hy gaan julle vooruit na Galilea toe. Daar sal julle Hom sien”’ (Luk 28:5-7). Uit die mond van die engel hoor hulle die vroue die onwaarskynlike: Jesus is uit die dood opgewek. Die woorde sou die belydenis van die kerk van die eeue: Jesus het opgestaan. Maar die engel het dit eerste gesê: die kerk se belydenis is ‘n hemelse belydenis. Dit is die belydenis van God se wonder in Jesus: die dood is oorwin en daar is vir ons nuwe lewe.

In die res van die Nuwe Testament word daar wel oor engele gepraat, maar hulle praat nie self nie, ook nie oor Jesus nie. Dit is eers in die laaste boek van die Nuwe Testament, in Openbaring, dat ons weer hulle stemme hoor.

As die engele in Openbaring praat, praat hulle veral oor Jesus se koningskap: ‘Die koningskap oor die wêreld behoort aan ons Here en sy Gesalfde, en Hy sal as koning heers tot in alle ewigheid’ (Open 11:15). In die woorde hoor ons weer die eggo’s van die engele by Jesus se geboorte – Jesus is en bly koning tot in ewigheid. En wie is groter as ‘n koning en wie het meer krag? Een van die belangrikste take van ‘n koning destyds was om as regter op te tree en die booshede in sy koninkryk te straf. Ook daaroor praat die engele (Open 14:9-11): Jesus sal die mense wat agter die duiwelse diere aangeloop het straf. Soos iemand wat ‘n sekel in ‘n land insteek en die graan afsny, so sal Jesus die bose oordeel (Open 14:14-17). Dit is in ‘n sekere sin die ander sy van die munt: Jesus is redder vir die wat in Hom glo, maar die wat nie glo nie, sal veroordeel word. Dit weet die engele en hulle maak geen geheim daarvan nie.

Die laaste maal dat die engele in die Nuwe Testament oor Jesus praat, praat hulle oor die bruilof van die Lam…  (Op 19:9). Jesus kom sy mense haal, soos ‘n bruidegom sy bruid kom haal… om fees te vier in die nuwe Jerusalem. Die fees is klaar beplan en afgekondig… almal in die hemel weet dit, ook die engele. Daarvan kan ons nou hier op aarde ook seker wees.

Wat sê demone/duiwel oor Hom?

Dis nie net hier in ons eie dag dat almal oor Jesus praat en oor sy identiteit spekuleer nie. Die vraag oor wie Jesus regtig is was reeds met sy optrede op aarde op die tafel. Trouens, Jesus self het hierdie vraag ‘n keer of wat aan sy dissipels gestel toe Hy hulle gevra het wat die mense oor Hom sê. Toe het Hy hy by hulle gehoor dat party mense dink Hy is Johannes die Doper wat uit die dood teruggkeer het. Of Elia, of een van die profete. Ook Jesus se godsdienstige opponente en die duiwels het sterk opinies oor Hom gehad wat hulle op verskillende maniere in die openbaar verwoord het. Bedoelende, hulle het verbaal en nie-verbaal, deur hulle woorde en deur hulle dade, duidelik gekommunikeer wat hulle van Jesus dink. Kom ons gaan stel behoorlik ondersoek in, beginnende by die demoniese magte (vgl ook H. A. Kelly, Satan: A biography, 2006, en Stephan Joubert; Jan van der Watt en Gys du Plessis, Bestaan die duiwel regtig? 2009.)

a.  Vasgevang in ‘n greep van vrees: Bose magte in die Joodse  wêreld rondom die Nuwe-Testamentiese era

Die allerdaagse wêreld waarbinne mense in Palestina hulle rondom die eerste eeu bevind het, was volgens hulle gevul met die teenwoordigheid van bose magte. So het die meeste mense geglo. Hierdie wesens was woonagtig in plekke soos woestyne, in die lug, grond, en in water (vgl ook Matt 12:43; Ef 2:2; Op 13:1vv). Demone kon in verskillende gestaltes verskyn, soos in die vorm van wolwe, honde, paddas, onrein voëls en slange (vgl Op 9:3-7; 12:3; 16:13).

Volgens Joodse opvattinge het demoniese magte hul slagoffers gewoonlik deur liggaamsopeninge binnegedring. Vanweë die gevare verbonde aan demoniese “besoedeling” is kontak met heidene, onrein persone, en siekes daarom ontmoedig. Die eet van kos wat nie aan Joodse reinheidsvoorskrifte voldoen nie was derhalwe verbode; so ook nie-toelaatbare seksuele gedrag, aangesien dit aanleiding tot demoniese besetting kon gee.

Wanneer demone mense beset het, het dit gelei tot onnatuurlike gedrag soos emosionele onstabiliteit, stuiptrekkings, gewelddadige optrede, ensovoorts. Demoniese magte kon mense siek maak en selfs hulle dood veroorsaak. Daarom is demoniese magte dikwels deur Joodse duiweluitdrywers of eksorsiste aangedurf. Hierdie persone het onder andere gebruik gemaak van “eksorsistiese formules” wat ingelei is met die vermelding van die name van God en ander hemelse magte, tesame met gepaardgaande bevele dat die demoniese magte hulle slagoffers moet verlaat (E. Fergusson, Demonology of the early Christian world, 1984:9).

In die bekende Joodse geskrif, Tobit, verneem ons van bepaalde rituele wat ingespan is om demone te verdryf. In Tobit 6 word vertel hoedat Tobias, die seun van Tobit, verlief raak op ‘n vrou genaamd Sara. ‘n Demoon met die naam Asmodeus wat in haar bly verseg egter dat ander mans naby aan haar kom. Die aartsengel Rafael beveel dan vir Tobias om van die as van brandende wierook by die tempel te neem en dit saam met die hart en lewer van ‘n vis te brand, dan sal die demoon padgee. Dit gebeur dan presies net so.

Saam met godsdienstige formules en rituele, het Joodse duiwelbesweerders homeopatiese middels gebruik om duiwels te verjaag. Aan die hand van die sogenaamde similia similibus beginsel is klein dosisse van dieselfde substanse as dié waarin die duiwels hulle sou bevind, soos grond, water of plante, naamlik gebruik om hulle te verdryf. Amulette is soms aan persone gegee om te dra om hulle teen die Bose te beskerm. Ornamente en simbole is ook gereeld in huise aangebring om bose magte te verwilder.

b.  Toe praat die duiwels oor Jesus…

 Jesus se aardse optrede vind plaas binne hierdie Joodse milieu wat gekenmerk is deur ‘n sterk bewussyn van die aktiwiteite van allerlei demoniese magte. Die stryd teen hierdie magte is egter nie die hoofdoel van Jesus se aardse sending nie. Veel eerder staan sy optrede in die teken van die koms van die koninkryk van God (Mark 1:15). Jesus se koms en optrede lei egter die oordeel oor Satan in en vergestalt ook Sy oorwinning. Die Bose word met die aanbreek van die nuwe Messiaanse era soos ‘n weerligstraal uit die hemel gegooi (Luk 10:18; Joh 12:31). Daar bestaan nooit enige twyfel oor die uitslag van die konflik tussen Jesus en die duiwel nie. Wanneer Satan byvoorbeeld as “toetsbeampte” sy opwagting in die woestyn maak om Jesus verbaal van sy sending te laat afsien (Matt 4; Luk 4), tree laasgenoemde as oorwinnaar uit hierdie strydgesprekke.

Verskeie konfrontasies tussen Jesus en Satan se bose handlangers vind deur die loop van sy openbare bediening plaas (Matt 4:23vv; Mark 1:32; Luk 6:17-18). Wanneer hierdie magte menslike liggame as hul nuwe woonplekke beset (Mark 1:25-26; 5:1-20; 9:14-29), volg dramatiese reaksies telkens wanneer hulle met Jesus in aanraking kom. Die demone ken sy identiteit. Hulle spreek Hom daarom onder andere aan as “Jesus van Nasaret” (Mark 1:24); “Seun van die Allerhoogste” (Mark 5:7), of: “die Heilige wat van God af kom” (Mark 1:24). Geen wonder nie dat party demone kliphard aan die skree gaan as Jesus naby hulle kom. Ander kere gooi hulle hul arme slagoffers net daar op die grond neer, of begin Jesus om genade smeek (Mark 1:23; 7:25). By geleentheid probeer van hierdie bose magte selfs om aan die hand van sogenaamde afweer-rites hulleself teen Jesus te beskerm. In Markus 5:7 lees ons byvoorbeeld hoedat ‘n bose mag Jesus beveel om hom nie seer te maak nie. Ook die voorafgaande uitdrukking van hierdie demoniese mag: “wat is daar tussen my en jou?,” funksioneer as ‘n verbale verdedigingsmeganisme teen Jesus se oppermag, soos wat Twelftree (Jesus the exorcist. A contribution to the study of the historical Jesus, 1993:64) skryf.

Die feit dat die demone Jesus se ware identiteit ken en dit woordeliks bevestig, bring geen transformasie in hulle te weeg nie. Inteendeel. Vandaar dat Jesus gebruik maak van “magswoorde” om hierdie demoniese magte te verdryf wanneer Hy hulle raakloop (Mark 9:25; Matt 8:16). Sy eie kragbelaaide woorde is oorgenoeg om sy oorwinning oor die domein van die Bose sigbaar te bevestig.

Skrywer:  Prof Jan van der Watt

Jesus is gekruisig en dit was, soos ons gesien het, nie ‘n eervolle manier om dood te gaan nie. Dit was ook nie outomaties dat mense wat gekruisig is sommer begrawe is nie. Ons moet onthou dat die mense wat gekruisig is ernstige kriminele in die oë van die staat was. Hulle het volgens die staat eintlik nie ‘n behoorlike begrafnis verdien nie. Ons het verhale uit die ou tyd wat vir ons vertel dat die lyke dikwels sommer so aan die kruis gelos is om te vergaan of deur die voëls opgeëet te word. So iets kon dae duur. In Palestina was dit darem ‘n bietjie anders. Die Romeine het  die Joodse godsdiens gerespekteer en hulle toegelaat om hulle lyke af te haal voor die Sabbat sodat die Sabbat nie onteer word nie. In ander gevalle is die liggame wat wel van die kruis afgehaal is, sommer saam in ‘n gat of selfs op die ashoop gegooi waar dit deur diere opgevreet is.

Ons weet ook dat die lyke van die kriminele nie mooi van die kruis afgehaal is nie. Die enkelbene van iemand wat in die ou tyd gekruisig is, is in Palestina opgegrawe. Die spykers het nog aan die bene vasgesit, wat natuurlik beteken dat die persoon se been net bokant die enkel afgekap is. Die enkel en voet het dus aan die hout agtergebly. Dit was natuurlik dikwels nodig om vinnig te werk, veral as die son begin sak en die Sabbat nader kom. Die spykers was dik en groot en is omgeklink aan die agterkante. Om so spyker uit te kry was nie maklik nie. Daarom was die ‘afkapmetode’ die vinniger en makliker een.

In Jesus se geval het dit anders gewerk. Wat Jesus se volgelinge oor sy begrafnis te sê gehad het, lees ons op die volgende plekke in die Nuwe Testament: Mat 25:57-66; Mk 15:42–47; Luk 23:50–56; Joh 19:38–42.

Die son het begin sak en die Sabbat het begin nader kom (dit was reeds laat middag, vertel die Bybel ons – Mat 27:57). Wat moet met Jesus se liggaam gebeur? Ons lees dat ‘n belangrike Jood, wat lid van die Joodse Raad (hulle ‘parlement’) was, naamlik Josef van Arimatea, moed bymekaar geskraap en vir Pilatus gaan vra het of hy Jesus se liggaam kon kry. So het hy gekeer dat Jesus se liggaam miskien op die ashoop kon land. Ons lees wel dat in die gesprek Pilatus verbaas was dat Jesus reeds dood is. Hy het toe die offisier laat roep om dood seker te maak dat Jesus wel dood was. Daar is dus nie ‘n kans dat Josef Jesus lewend van die kruis kon  afneem nie. 

Josef was een van Jesus se volgelinge en sou later in die geskiedenis ook ‘n belangrike rol onder die Christene speel. Sy familiegraf was naby die plek waar Jesus begrawe is. Dit was die gebruik in daardie tyd om familiegrafte te hê. So ‘n graf was eintlik ‘n tipe grot of kamer wat uit die rots gekap is – daarom kon daar ‘n rots voor die ingang na die grot gerol word. In die grot was daar dan gewoonlik ook meer as een plek vir ‘n liggame, byna soos rakke. Gewoonlik is ‘n liggaam vir ‘n jaar op een van die ‘rakke’ gelos. Dan is die bene bymekaar gemaak en in ‘n spesiale kissie saam met die familie geneem of in die graf op ‘n spesiale plek op ‘n hoop gegooi. Dit is wat die Bybelse uitdrukking ‘by die beendere van die ouers versamel wees’ beteken. Dan was die ‘rak’ in die graf weer beskikbaar vir ‘n volgende lid van die familie. Die Bybelskrywers vertel ons dat Jesus in ‘n nuwe graf  wat volgens Johannes in ‘n tuin geleë was, begrawe is. Dit beteken bloot dat daar nog nie ander liggame op die ‘rak’, of selfs in die graf, waar Jesus begrawe is, gelê het nie.

Ons word ook vertel dat Jesus se liggaam in doeke toegedraai is. Daar is so bietjie onsekerheid wat daar presies gebeur het. Volgens Johannes het Nikodemus letterlik ‘n vrag olie wat lekker ruik gebring en saam met Josef van Arimatea Jesus se liggaam gebalsem het, soos dit die gebruik onder die Jode was (Joh 19:39). Die balsem was onder ander om met die reuke van ontbindende liggame te help, aangesien ons weet dat van die familie die graf gaan besoek het. Daar is selfs met opgrawings oorblyfsels van etes in die grafte gekry, wat wys dat die mense daar gaan eet het, waarskynlik as tipe godsdienstige gebaar. As ons egter die ander Evangelies lees, dan klink dit daar nie genoeg tyd was om Jesus se liggaam te balsem nie. Die Sabbat was te vinnig op hulle. Hulle het Jesus wel in doeke toegedraai (Mat 25:59), maar nie gebalsem nie. Hulle het die olie en salf wat lekker ruik gaan voorberei nadat Jesus reeds in die graf neergelê is (Luk 23:56) en is Sondagoggend vroeg na die graf om Jesus te gaan balsem. Natuurlik was Hy toe nie meer daar nie.

Nadat Jesus dus vir die graf voorberei is, is Hy in die nuwe graf gaan neerlê. Die klip is voor die ingang na die ‘grotkamer’ en boonop verseël. Ons word vertel dat die Jode bang was dat die liggaam gesteel sou word en daarom het Pilatus ingewillig dat wagte die graf oppas (Mat 25:62-66). Tog was die graf die Sondagoggend leeg. Jesus het opgestaan!

‘n Vraag wat sommige mense tog oor wonder is of die manier waarop Jesus begrawe is deel van sy vernedering was. Hulle argumenteer dat Jesus nie ‘n eervolle begrafnis gehad nie. Om eervol in die tyd van Jesus begrawe te wees het beteken dat jy in die familiegraf begrawe is en dat daar behoorlik oor jou gerou is deur jou familie. Dit het nie met Jesus gebeur nie… en dit beteken dat Jesus oneervol begrawe is. Dit beteken dat sy graf as deel van sy lyding en vernedering gesien moet word. Jesus se lyding gaan dus selfs in sy graf aan. Eers met sy opstanding is die oorwinning regtig daar!

Hoewel dit mooi inpas by die lydensverhaal is dit nie seker of Jesus regtig oneervol begrawe is nie. Hy is in ‘n nuwe graf van sy volgeling begrawe en sy ma en Maria Magdalena was by die graf om te rou (Mat ). Ons lees nie dat die res van sy familie in Jerusalem was om te rou nie.

Daar word gesê dat Jesus drie dae in die graf was. As ‘n mens 24-uur dae tel, was Jesus natuurlik nie drie dae in die graf nie. Maar so is dae nie noodwendig getel nie. Dele van dae het ook as dae getel, nie net volle dae nie. So is Jesus op Vrydag begrawe, was Saterdag in die graf en is Sondag uit… drie dae.

Word daar iets gesê oor wat Jesus gedoen het terwyl Hy die drie dae in die graf was? Johannes sê in 10:17-18 dat Jesus wel sy fisiese lewe afgelê het, maar dat Hy geestelik bly leef het, wat maar ‘n ander manier is om te sê dat Hy by God was. As Hy heeltemal dood was, hoe sou Hy weer sy lewe kon opneem, soos wat hy volgens 10:17-18 wel gedoen het? Hy is immers die opstanding en die lewe wat lewe al het Hy ook gesterf (Joh 11:25-26). Petrus gee vir ons ‘n ander kykie op die drie dae: Christus wat as mens doodgemaak is, maar deur die Gees lewend gemaak is. En so het Hy na die geeste in die gevangenis gegaan en daar sy oorwinning aangekondig. Dit is hulle wat aan God ongehoorsaam gebly het toe Hy groot geduld met hulle aan die dag gelê het in die tyd toe Noag die ark gebou het (1 Pet 3:18-20). Volgens hierdie verse sou Jesus in die doderyk – waarheen dooies almal gegaan het – sy oorwinning oor die duiwel en die dood gaan aankondig het. In die drie dae was Hy dus op ‘n oorwinningstog… en die ware oorwinning kon almal sien toe Jesus uit die dood opgestaan het.

Skrywer: Prof Jan van der Watt

At vra:

Dit wil vir my voorkom asof die skrywer van die maniskrif nie praat van n fisiese vrou van Jesus nie maar Jesus en Sy bruid die Christen Kerk en Jesus as die bruidegom van die Kerk. .Daar is ook n gedeelte in 2 Johannes 1 waar hy praat van die oudste aan die uitverkore vrou en haar kinders. Johannes was die oudste van al die apostels wat oorleef het en die uitverkore vrou die Kerk en die kinders persone wat die Evangelie wat Jesus en apostels verkondig het aangeneem het in die geloof.

Antwoord
Prof Jan van der Watt antwoord:

Met die boeke van Dan Brown en die ontdekking van die nie-kanonieke en later Evangelie van Thomas in die vorige eeu het baie mense begin bespiegel oor die verhouding tussen Maria Magdalena (Maria van die plek Magdala naby die See van Genesaret in Israel). Sommige het beweer dat Jesus inderdaad met haar getroud was en nog ander het selfs beweer dat Jesus ’n nageslag het.

         Dit is natuurlik maklik om stories en samesweringsteorieë saam te flans. As mens egter na die betroubare bronne kyk is daar geen getuienis van so verhouding, dat Jesus getroud was of dat Hy ’n nageslag het nie. Dit is pure verbeelding as die betroubare bronne geraadpleeg word. As voorbeeld: iemand kan ook honderde jare of selfs duisende jare later (soos Brown) beweer dat Pres Paul Kruger ’n vrou was – die feit dat iemand dit later beweer maak dit nie waar nie, allermins. Dit is doodgewoon verbeeldingsvlugte en stories, veral omdat die boeke wat in die tyd van Jesus en sy dissipels geskryf is niks daarvan sê nie. As dit so was is die kanse baie klein dat een van hulle dit nie sou noem nie. Hulle noem dit nie, omdat dit nie so was nie. 

Skrywer:  Prof Jan van der Watt