We can stand affliction better than we can stand prosperity, for in prosperity we forget God. —D.L. Moody

Het ons ons godsdiens afgewater? Die Kerk (7)

Daar het die afgelope aantal jare heelwat boeke verskyn waarin gesê word dat die kerk sy boodskap afgewater het. (Michael Horton se  Christless Christianity en David Platt se Follow Me. A call to die; a call to live is goeie voorbeelde hiervan) Ons aanvaar sekere waarhede en bid die sondaar se gebed en glo alles is reg – ons is nou Christene. Maar dit is nie waar nie.

Dawson Trotman het jare gelede ‘n klein boekie Born to Reproduce geskryf. Wat hy sê, is dat God in die mens die begeerte om voort te plant gegee het – Christene verlang om te sien hoe sondaars gered word.

Vir hierdie spesifieke doel het God ons met die Heilige Gees vervul. Iewers is iets verkeerd, want dit gebeur nie meer nie. In die vroeë kerk het die evangelie vinnig oor die destyds bekende wêreld versprei – sonder radio of televisie of die Internet of die drukpers. Hoe het dit gebeur? Omdat dissipels dissipels gemaak het. Omdat die dissipels vissers van mense was.

Vandag gebeur dit nie – dissipels maak nie meer dissipels nie; gelowiges is nie meer vissers van mense nie. Ons het vergeet wat dit beteken om dissipels te wees – ons wil nou almal toeskouers wees. Ons godsdiens het oppervlakkig geword.

Soos ons Jesus Christus volg verander Hy ons denke, begeertes, verhoudings en lewensdoel. Nou besef ons dat daar geen plek vir toeskouers is nie – dissipels maak dissipels. Onthou: Born to reproduce.

“It’s scarcely possible in most places to get people to attend a meeting where the only attraction is God” — AW Tozer

Het ons ons godsdiens afgewater? Die Kerk (6)

Daar het die afgelope aantal jare heelwat boeke verskyn waarin gesê word dat die kerk sy boodskap afgewater het. (Michael Horton se  Christless Christianity en David Platt se Follow Me. A call to die; a call to live is goeie voorbeelde hiervan) Ons aanvaar sekere waarhede en bid die sondaar se gebed en glo alles is reg – ons is nou Christene. Maar dit is nie waar nie.

Julle voorgangers hou wag oor julle lewe en moet aan God rekenskap gee. Wees gehoorsaam en onderdanig aan hulle, want dan sal hulle hulle werk met vreugde kan doen en nie kla nie; anders het dit vir hulle geen nut nie (Hebreërs 13:17)

Hier word die belang van lidmaatskap op twee vlakke bespreek:

• Die leiers moet onthou dat God sekere gelowiges aan hulle toevertrou het.
• Volgelinge moet hulle leiers gehoorsaam. Hulle moet die leiers in die plaaslike gemeente waarvan hulle deel is, volg.

Die vraag is nie of my naam op die register van lidmate is nie. Die vraag is nie waar ek die eredienste bywoon nie. Die vraag is: Is ek toegewy aan ‘n plaaslike gemeente waar ek my lewe met ander gelowiges deel, waar daar wedersydse aanspreeklikheid en Bybelse leierskap is en waar die Naam van God verheerlik word?

Natuurlik is kerke nie volmaak nie; natuurlik is daar probleme in alle kerke. Maar sê nou net ons het vandag niks nie – geen geboue of programme of aktiwiteite nie – en ons kry die opdrag om die evangelie te versprei. Waar gaan ons begin? ‘n Groot gebou of ‘n uitstekende prediker of goeie musiek …? Die Bybel praat nie van geboue nie – die Bybel sê die gelowiges is die huis van God. Die Bybel sê nie dat ons na ‘n gebou moet kom nie, maar dat ons moet uitgaan in die wêreld. Natuurlik moet ons gereeld bymekaarkom  om ons seerkry en vreugdes en ondervindings te deel met mekaar en om mekaar te bemoedig.

Die vroeë kerk het geen geboue en programme gehad nie, maar tog het die kerk vinnig gegroei. Dit het gebeur omdat gewone Christene wat deur die krag van Jesus Christus verander is, die evangelie versprei het.

Those who cannot forgive others break the bridge over which they themselves must pass. -Confucius, filosoof en leermeester (c. 551-478 BCE)

Het ons ons godsdiens afgewater? Die Kerk (5)

Daar het die afgelope aantal jare heelwat boeke verskyn waarin gesê word dat die kerk sy boodskap afgewater het. (Michael Horton se  Christless Christianity en David Platt se Follow Me. A call to die; a call to live is goeie voorbeelde hiervan) Ons aanvaar sekere waarhede en bid die sondaar se gebed en glo alles is reg – ons is nou Christene. Maar dit is nie waar nie.

Ons het gesien dat die kerk ‘n gemeenskap van Christene is wat genoeg vir mekaar omgee om mekaar te dissiplineer. Maar baie van ons is huiwerig om ons lewens op so ‘n wyse te deel – ons is bang vir betekenisvolle lidmaatskap van die kerk.

Daarom kry ons dat mense van kerk tot kerk loop op ‘n Sondag. Ons verskoning: ons is deel van ‘n wêreldwye kerk; ons is tog onafhanklik. Die idee van wedersydse onderwerping, aanspreeklikheid en interafhanklikheid is vir ons vreemde begrippe. Ons kyk waar ons die beste produk teen die beste prys kan kry! Baie Christene beskou lidmaatskap as ‘n onnodige formaliteit. Daar was ‘n stadium wat lidmaatskap belangrik was, maar nie meer nie. Die probleem is dat ons in elke kerk wat ons besoek iets verkeerd sal kry.

In 1 Korintiërs 12 gebruik Paulus die beeld van die kerk as die liggaam van Jesus Christus. Hy verwys ‘n hele paar maal na Christene as lede van hierdie liggaam. Ons glo dikwels dat hy hier na die globale kerk verwys. In die Nuwe Testament word die woord ekklesia 114 maak gebruik – in negentig gevalle verwys dit spesifiek na die plaaslike geloofsgemeenskap – die plaaslike gemeente. In 1 Korintiërs 16:9 verwys Paulus spesifiek na die gemeentes is die provinsie Asië. Gelowiges is almal lede van die plaaslike liggaam. Nooit in die Nuwe Testament lees ons van volgelinge van Jesus Christus wat nie deel van die plaaslike kerk is nie. Die briewe word aan mense wat op ‘n spesifieke plek saamgevoeg is as ‘n gemeente gerig.

Is ek en jy aan ‘n spesifieke gemeente gekoppel? Hierna moet ons volgende keer verder kyk.

Jesus gave his life for me, to take my life from me, to live his life through me. —Alistair Begg

Het ons ons godsdiens afgewater?  Die Kerk (4)

Daar het die afgelope aantal jare heelwat boeke verskyn waarin gesê word dat die kerk sy boodskap afgewater het. (Michael Horton se  Christless Christianity en David Platt se Follow Me. A call to die; a call to live is goeie voorbeelde hiervan) Ons aanvaar sekere waarhede en bid die sondaar se gebed en glo alles is reg – ons is nou Christene. Maar dit is nie waar nie.

In 1 Korintiërs 5 verwys Paulus na verregaande onsedelikheid in die gemeente. Dan vra hy vir die gemeente: Moes julle nie liewer daaroor getreur het nie? So sou julle die man wat so iets gedoen het, uit julle kring verwyder het.

Wat baie interessant is, is dat Paulus die lidmate van die gemeente aanspreeklik hou – daardie man se sonde is die gemeente se probleem en die gemeente moet dit hanteer.

In die kerk is ons veronderstel om vir mekaar te sorg. Ons woon nie net een maal per week ‘n erediens by en sing saam ‘n paar liedere nie; ons is verantwoordelik vir mekaar. Jesus sê nie dat die kerk ‘n omgewing moet skep waarin almal baie gemaklik is nie. In Matteus 18 maak Hy dit baie duidelik dat die kerk die plek is waar die sonde ernstig en openlik gekonfronteer word. Ons sien selfs dat twee mense – Ananias en Saffira – sterf omdat hulle oor die verkoopprys van die eiendom terug gehou het en daaroor gelieg het.

Net ‘n paar verse later lees ons: Tog is baie mense wat in die Here geglo het, mans sowel as vrouens, algaande by hulle getal gevoeg (Handelinge 5:14). Die kerk groei omdat Jesus se dissipels erns maak om die geregtigheid van God te weerspieël en sy heiligheid te eer. Daar is een baie belangrike beginsel wat hier uitstaan: God se genade moet aan die hart van kerkdissipline lê.

Volgende keer kyk ons verder na die kerk.