Die koninkryk van God in die Nuwe Testament: Jesus se gelykenisse (1)

The surest way to corrupt a youth is to instruct him to hold in higher esteem those who think alike than those who think differently. -Friedrich Nietzsche, filosoof (1844-1900)

Die koninkryk van God in die Nuwe Testament: Jesus se gelykenisse (1)

Die koninkryk van God is ‘n baie algemene tema in die Bybel. Ek gaan ‘n hele aantal blogs gebruik om te probeer vasstel wat dit is en hoekom dit belangrik is. Ek gaan onder ander gebruik maak van The Kingdom of God: Christopher W. Morgan en Robert A. Peterson (reds) 2012.

Jesus se gelykenisse hou dikwels verband met die koninkryk van God. Kom ons kyk kortliks na ‘n paar van hulle:

Die gelykenis van die saaier. Koninkryk is die middelpunt van hierdie gelykenis (13:1 – 9), Jesus se gesprek met sy dissipels (13:10 – 17) en die verklaring (13:18 – 23). Jesus beskryf kennis van die koninkryk as ‘n gawe van God: Aan julle is dit gegee om die geheime van die koninkryk van die hemel te ken, maar aan hulle is dit nie gegee nie (13:11). God se inisiatief staan agter die mens se toe-eiening van die tyding van die koninkryk. Jesus beskryf sy verlossingsboodskap as die woord van die koninkryk (13:19). In hierdie gelykenis is dit wat van belang is die koninkryk en die mens se verhouding daarmee.
Die gelykenis van die onkruid tussen die koring. Hier word die koninkryk as die hele wêreld geskilder. Die goeie saad is die mense van die koninkryk en die onkruid is die aanhangers van die Bose (13:38). Aan die einde volg die oes waartydens die goeie en slegte mense hulle beloning sal kry: Die Seun van die mens sal sy engele stuur, en hulle sal uit sy koninkryk verwyder almal wat ander mense in sonde laat val, en almal wat die wet van God oortree, en sal hulle in die brandende oond gooi (13:41 – 42). Die goeie koring is die gelowiges in die koninkryk van die Vader wat soos die son sal skitter(13:43). As Jesus hierdie gelykenis afsluit met:Wie ore het moet luister, het Hy sy koninkryksboodskap in gedagte.
Die gelykenis van die mosterdsaadjie. Hier tref Jesus ‘n vergelyking tussen ‘n klein saadjie en die koninkryk van die hemel. Ten spyte daarvan dat die saadjie klein begin, neem dit mettertyd groot afmetings aan (13:31 – 32).
Die gelykenis van die suurdeeg. ‘n Vrou werk suurdeeg in ‘n groot skottel meel in totdat dit heeltemal deursuur is (13:33). Die vooruitgang van die koninkryk is geleidelik – ‘n mens kom dit nie eers agter nie. Aan die einde het dit ‘n groot effek.
Die gelykenis van die versteekte skat (13:44). Die koninkryk word vergelyk met ‘n skat wat in ‘n saailand onder die grond lê. ‘n Man ontdek dit, maar maak dit weer toe. Hygaan verkoop alles wat hy het en hy koop daardie land. Die koninkryk is alles wat ‘n mens het, werd – jy moet alles moontlik doen om dit in die hande te kry.
Die gelykenis van die goeie pêrel. Hier verkoop ‘n handelaar alles wat hy het om die gesogte pêrel te koop. Die koninkryk is soos die pêrel – niks is van groter waarde nie.
Die gelykenis van die treknet (13:47 – 50). Die koninkryk is soos ‘n treknet wat in die see gegooi word en waarin allerhande soorte vis gevang word. Nou word die vis gesorteer:die goeie vis word in mandjies bymekaar gemaak, maar die onbruikbares word weggegooi. Aan die voleinding van die wêreld sal die engele kom en die slegtes van die goeie skei. Die slegtes word in die brandende oond gegooi.

Aan die einde van hierdie reeks gelykenisse gaan Jesus eers ander onderwerpe hanteer. Hy vra egter vir sy dissipels: Verstaan julle al hierdie dinge? (13:51). Hy vergelyk hulle met ‘n skrifgeleerde wat gereed is vir die werklikhede van die koninkryk: So is elke skrifgeleerde wat ‘n leerling word van die koninkryk van die hemel, soos ‘n huiseienaar wat uit sy voorraad nuwe en ou dinge te voorskyn bring (13:52). Die koninkryk gaan nie net oor ou of nuwe dinge nie – ons kan nie net op die verlede of op die toekoms fikseer nie. Betrokkenheid by die koninkryk vereis onderskeidingsvermoë, kreatiwiteit en waagmoed.

Die koninkryk van God in die Nuwe Testament: Matteus (7)

“People today put more trust in witnesses than in teachers, in experience than in teaching, and in life and action than in theories” Pous Johannes Paulus II

Die koninkryk van God in die Nuwe Testament: Matteus (7)

Ons kyk vandag na die sewende waarneming oor die koninkryk in die Matteus-evangelie.

7.Koninkryksetiek mag konvensionele wysheid weerspreek

Vir drie jaar lank hoor Jesus se dissipels Hom praat oor die koninkryk van God. Hulle het sekerlik gewonder of hulle aan die eise van sy koninkryk voldoen. Eendag vra hulle Hom: Wie is die belangrikste in die koninkryk van die hemel? Jesus roep ‘n kindjie nader en sê die eerste vereiste is dat hulle moet verander – bekering. Dan moet hulle soos ‘n kindjie volkome vertrou – soos kinders gesagsfigure, soos ouers, vertrou. Jesus gee nie net inligting nie, maar rig ook ‘n uitdaging: As julle nie verander en soos kindertjies word nie, sal julle beslis nie in die koninkryk van die hemel kom nie. Jesus se antwoord was in daardie sosiale konteks beslis vreemd: Wie homself gering ag soos hierdie kindjie, hy is die belangrikste in die koninkryk van die hemel. Later sê Jesus vir sy dissipels: Laat staan die kindertjies en moet hulle nie verhinder om na My toe te kom nie, want die koninkryk van die hemel is juis vir mense soos hulle (19:14).

As Jesus se oproep op kinderlikheid as kriterium vir grootheid in die koninkryk nou die wysheid van destyds weerspreek het, doen sy aandrang op selfopofferende liefde presies dieselfde. Toe die moeder van Johannes en Jakobus na Jesus toe kom en voorkeur behandeling vir haar twee seuns bepleit, antwoord Hy: Elkeen wat in julle kring groot wil word, moet julle dienaar wees; en elkeen wat onder julle die eerste wil wees, moet julle slaaf wees (20:26 – 27). Jesus is self die model: So is dit ook met die Seun van die mens: Hy het nie gekom om gedien te word nie maar om te dien en sy lewe te gee as losprys vir baie mense (20:28). Deelname aan die koninkryk van God vereis nederigheid – harde werk en die dien van ander. Jesus het goed besef dat regeerders in die wêreld baasspeel en hulle mag misbruik. Die koninkryk wat Jesus hier kom vestig het se prioriteite verskil radikaal hiervan.

Die laaste aspek waarna ons gaan kyk in ons bespreking van die koninkryk van God as tema in die Matteus-evangelie is Jesus se gelykenisse wat verband hou met die koninkryk.

Die koninkryk van God in die Nuwe Testament: Matteus (5)

—William Culbertson

Die koninkryk van God in die Nuwe Testament: Matteus (5)

Die koninkryk van God is ‘n baie algemene tema in die Bybel. Ek gaan ‘n hele aantal blogs gebruik om te probeer vasstel wat dit is en hoekom dit belangrik is. Ek gaan onder ander gebruik maak van The Kingdom of God: Christopher W. Morgan en Robert A. Peterson (reds) 2012.

Ons kyk vandag na die sesde waarneming oor die koninkryk in die Matteus-evangelie.

6.Koninkryk vat die gewigtigheid en belofte van Jesus se bediening en verlossingsboodskap saam in Matteus

Die laaste twee verwysings na die koninkryk in Matteus hou verband met die eindtyd. In Matteus 25:31 – 46 kry ons Jesus se beskrywing van die laaste oordeel – die skape word van die bokke geskei.

Die uitspraak oor die skape is positief: Dan sal die Koning vir dié aan sy regterkant sê: “Kom, julle wat deur my Vader geseën is! Die koninkryk is van die skepping van die wêreld af vir julle voorberei. Hierdie gedeelte beklemtoon ook die etiese eienskappe van koninkryksmense – versorging van dié wat honger en dors is, wat alleen is, wat siek is … En dan die vernietigende oordeel aan die einde: Dit verseker Ek julle: Vir sover julle dit aan een van hierdie geringstes nie gedoen het nie, het julle dit aan My ook nie gedoen nie. En hierdie mense sal die ewige straf ontvang, maar dié wat die wil van God gedoen het, die ewige lewe.”

‘n Paar dae later maak Jesus sy finale verklaring oor die koninkryk. Jesus en sy dissipels is besig met sy laaste paasmaaltyd. Dit is ook die geleentheid waar die nagmaal ingestel word. Na drie jaar waartydens Hy sy dissipels oor die koninkryk van God onderrig het, sluit Hy af: Van nou af sal Ek nie weer van hierdie wyn drink nie tot op die dag wanneer Ek saam met julle die nuwe wyn in die koninkryk van my Vader sal drink (26:29).

Die koninkryk van God is dus ‘n sentrale motief in die nagmaal – soos dit in die seënuitsprake en die Ons Vader gebed is. Jesus se oriëntering en fokus op die koninkryk bly vasstaan al is Hy besig om die kruis te nader.

Volgende keer gaan ons kyk hoe die etiek van die koninkryk konvensionele soms wysheid weerspreek.

Die koninkryk van God in die Nuwe Testament: Matteus (4)

“In the secular view, suffering is never seen as a meaningful part of life but only as an interruption.” – Tim Keller

Die koninkryk van God in die Nuwe Testament: Matteus (4)

Die koninkryk van God is ‘n baie algemene tema in die Bybel. Ek gaan ‘n hele aantal blogs gebruik om te probeer vasstel wat dit is en hoekom dit belangrik is. Ek gaan onder ander gebruik maak van The Kingdom of God: Christopher W. Morgan en Robert A. Peterson (reds) 2012.

Vandag kyk ons na die vyfde waarneming oor die koninkryk in die Matteus-evangelie.

5.Die koninkryk staan sentraal in Jesus se bergrede.

Jesus se oriëntasie teenoor die koninkryk verminder nie na die seënuitsprake nie.

Jesus waarsku: Moenie dink dat Ek gekom het om die wet of die profete ongeldig te maak nie (5:17). Enigeen wat die openbaring van God aan Israel verskraal, word deur Jesus tereggewys. Wie dan ook een van die geringste van hierdie gebooie ongeldig maak en die mense so leer, sal die minste geag word in die koninkryk van die hemel (5:19). Later gaan Jesus verder. Hy beskuldig die skrifgeleerdes en Fariseërs dat hulle die gebod van God verontagsaam ter wille van hulle oorgelewerde gebruike (15:1 – 9). Jesus waarsku sy dissipels dat as julle getrouheid aan die wet nie meer inhou as dié van die skrifgeleerdes en Fariseërs nie, sal julle nooit in die koninkryk van die hemel ingaan nie (5:20).

Jesus se oriëntasie ten opsigte van die koninkryk word voortgesit in die gebed wat Hy vir sy dissipels leer: Laat u koninkryk kom; laat u wil ook op die aarde geskied, net soos in die hemel (6:10). Implisiet in Jesus se gebed, en al die gebede van gelowiges, is erkenning van God se heerskappy – die hunkering om dit te sien. Ons moet verstaan dat sy heerskappy beteken dat sy wil gedoen word op aarde net soos ons weet dit in die hemel gedoen word. Bewustheid van die koninkryk is deel van die doeltreffendheid van ons gebede.

Lewe vir ons op aarde is vol ellende en onsekerheid. Dit is maklik om bevrees te word. In die bergrede vra Jesus vir perspektief. Jesus verwys na die wilde voëls en veldlelies om te wys dat God dinge onderhou (6;26 – 28). En dan die vraag: Is julle nie baie meer werd as hulle nie? In plaas van vrees en angs moet ons tevrede wees: Julle hemelse Vader weet tog dat julle dit alles nodig het (6:32). Maar hy gee ook raad: Nee, beywer julle allereers vir die koninkryk van God en vir die wil van God, dan sal Hy julle al hierdie dinge gee (6:33).

Die koninkryk staan sentraal in die hoogtepunt van die bergrede. In die eindgedeelte van die bergrede beskryf Matteus die ontwykendheid van die koninkryk. In 7:13 – 14 verwys Hy na ingaan deur die nou poort (koninkryk word nie spesifiek hier genoem nie) en dan weer in 7:21: Nie elkeen wat vir My sê: ‘Here, Here,’ sal in die koninkryk van die hemel ingaan nie, maar net hy wat die wil doen van my Vader wat in die hemel is. Baie sê dat hulle burgers van God se koninkryk is, maar net diegene wat aan die voorwaardes voldoen, sal ingaan.

Die klem op die koninkryk dwarsdeur die bergrede verklaar die mense se verbasing aan die einde van sy onderrig … want Hy het hulle geleer soos ‘n man met gesag en nie soos hulle skrifgeleerdes nie (7:28 – 29).

Volgende keer kyk ons na verdere waarnemings oor die koninkryk van God in die Matteus-evangelie.