2.2 Vereniging met Jesus Christus

Dit is een van die wonderlikste betekenisse van die doop. Dit is ook die een wat die volledigste uitgewerk is. Dit is die kern van die klassieke doophoofstuk, Romeine 6, maar kom ook sterk na vore in ander dele soos Kolossense. Verder word dit natuurlik ook oor en oor met die geloof in verband gebring (oa Gal 2:19-20). Een van die sentrale gedagtes by Paulus, dat ons “in Christus” is, het presies dieselfde betekenis. Trouens “in Christus” is ’n deel van die hart van die evangelie soos Paulus dit verstaan het.

 

Romeine 6

Volgens Paulus is ons in Christus “in ge doop”, wat beteken ons is deur die doop met Hom verenig. Maar dit is dan ’n vereniging met sy hele lewe, verenig met sy kruisiging, dood, begrafnis en opstanding.

♦ Ons was saam met Hom aan die kruis (6:6),

♦ ons is in sy dood ingedoop (6:3),

♦ ons het deel aan sy begrafnis (6:4),

♦ en aan sy opstanding (6:4, 5, 8).

In later Briewe werk Paulus dit selfs nog verder uit.

♦ Ons het saam met Hom hemel toe opgevaar (Ef 2:6),

♦ ons is nou saam met Hom verborge in God (Kol 3:3),

♦ ons sal ook saam met Hom verskyn by sy wederkoms (Kol 3:4).

Dit dui op ’n omvattende vereniging met Christus wat ons deel gee aan sy hele geskiedenis. Op grond hiervan ontwikkel Paulus dan ons omvattende deelname aan die lewe van Christus. Hy doen dit met ’n paar begrippe:

♦ “Ons in Christus”.

♦ “Christus in ons”.

♦ “Ons saam met Christus”.

♦ “Ons deur Christus”.

Maar die basis van dit alles is dat God ons deur die doop (en die geloof) met Christus verenig het sodat ons aan sy lewe deelneem. Paulus kan selfs skryf dat hy nie meer sy eie lewe het nie omdat hy saam met Christus aan die kruis was, en dat hy nou net aan Christus se lewe deelneem, trouens dat Christus ons lewe is (Gal 2:19-20; Kol 3:4).

Vir ons lewe het dit (dit beteken ons doop!!) dus geweldige implikasies. Ons is dood vir die sonde, want ons was saam met Christus aan die kruis, en ons lewe net vir God omdat ons saam met Christus opgewek is en aan sy lewe deelneem, sy opstandingslewe wat Hy net aan God wy. Paulus vat dit alles só saam: Hy (Christus) het gesterwe en is eens en vir altyd vir die sonde dood. Nou lewe Hy, en Hy lewe vir God. Julle moet dus altyd onthou dat ook júlle vir die sonde dood is, maar vir God lewe, omdat julle een is met Christus Jesus (Rom 6:10-11).

Die feit dat ons nou vir die sonde dood is en net vir God leef, is nie ’n vanselfsprekende toestand nie. Dit beteken nie dat dit nou onmoontlik is om sonde te doen nie. Verhoudings werk nie só nie. Dit is egter die “wegspringblokke” van waar ons nou kan wegspring op die baan van die nuwe lewe. Ons is nou in staat gestel om met ons ou lewe op te hou en ons lewe volkome aan God te wy. En dis byna vanselfsprekend! Hoe kan iemand wat dood is, nog na sy ou baas (sonde) luister? (Rom 6:7)

Daarom vervolg Paulus direk na Romeine 6:11 met ’n opdrag: “Moet dan nie toelaat …” (Rom 6:12-14). Ons doop en geloof stel ons in staat om Nee te sê vir die sonde, en Ja vir God. Doen dit! Hou nou op met jou sonde, en wy jou lewe aan God. Jy kan, want deur jou doop is jy met Christus verenig sodat jy deel in sy dood vir die sonde en in sy nuwe lewe wat Hy net vir God leef. Leef in hierdie

verhouding met Hom. Hy wil deur jou met die sonde ophou en net vir God leef. Paulus skryf: “En nou is dit nie meer ek wat lewe nie, maar Christus wat in my lewe” (Gal 2:20).

Ontwikkel hierdie verhouding met Christus. Neem bewustelik aan sy lewe deel.

Kolossense 2-3

Dit is verrykend om nou in meer besonderhede te kyk na die merkwaardige manier waarop Paulus hierdie selfde saak verder ontwikkel in Kolossense. Sy uitgangspunt is dieselfde as in Romeine 6: Deur

die doop is die gemeente saam met Christus begrawe en opgewek (Kol 2:12). Maar wat net geïmpliseer was in Romeine, doen hy nou hier uitdruklik: Hy bring die geloof by. Immers die doop werk altyd in bepaalde verbande (hoofstuk 3), veral in die verband van die geloof.

En van hier af kry ons dan ’n geweldige gedagte-ontwikkeling oor ons nuwe lewe wat alles direk aan ons doop verbind word. Die sleutel om hierdie deel te verstaan, is om die voegwoorde te onderstreep wat telkens ’n deel uit die vorige een laat vloei:

♦ daarom (2:16),

♦ dus (2:20),

♦ aangesien (3:1),

♦ want (3:3),

♦ daarom (3:5),

♦ daarom (3:12).

Hierdie ses voegwoorde voeg hierdie deel in ’n eenheid saam tot een geweldige perspektief op ons nuwe lewe wat gegrond is op die doop en die geloof. Die punt is elke keer: Omdat julle gedoop is, is dit en dit die gevolg.

Kort saamgevat het ons die volgende.

2:16-19 Omdat ons gedoop is, is ons nie meer gebonde aan die talle voorskrifte oor kos en feeste soos die Sabbat in die Ou Testament nie. Christus oorheers nou die hele toneel. Later lees ons selfs: “Hier is Christus alles en in almal” (3:11).

2:20-23 Hier is weer ’n verwysing na ongeveer dieselfde soort voorskrifte. Omdat ons deur ons doop saam met Christus gesterwe het, staan ons nie meer onder allerlei wettiese voorskrifte nie.

3:1-4 Omdat ons deur die doop saam met Christus opgewek is, moet ons ons lewe op Hom rig en die dinge  “daarbo” soek waar Hy is, nie dié wat “op die aarde” is nie. Die rede is (“want”) dat ons deur die doop aan Christus se dood (3:3) en sy opstanding (3:1) deel gekry het en nou saam met Hom “verborge is” (weggesteek is) in God. (Hierdie “weggesteek wees” beteken dat ons lewe veilig by Hom is.) Ons vereniging met Hom beteken ook dat ons by sy wederkoms saam met Hom sal kom (3:4). Ons is immers reeds saam met Hom in die hemel! (Ef 2:6).

Is dit nie bietjie “dik vir ’n daalder” (te erg) nie? Dis ’n byna oorweldigende gedagte. Ek is nie eens seker ek weet regtig wat die implikasies daarvan is nie. Maar dit wys net hoe konsekwent Paulus dink aan ons vereniging met Christus. Ons het nie meer ons eie lewe nie. Hy is nou ons lewe. Ons neem dus nou aan sy lewe deel. En Hy is in die hemel by die Vader! Ons lewe is dus nou daar, al is dit

natuurlik ook nog hier, eenvoudig omdat Hy ook nog by ons op aarde is.

In hierdie lig is dit vir my die hoogtepunt van die hele doopsiening wanneer Paulus skryf dat Christus ons lewe is. Alles wat vooraf gaan én wat volg, vloei hieruit voort. As Hy ons lewe is, kan ons mos onmoontlik nog aanploeter in die sonde. As Hy ons lewe is, kan ons mos eintlik nie anders as om ons lewe volkome aan God te wy nie.

3:5-11 Met hierdie “daarom” maak Paulus nou sy oproep konkreet. Hierdie “daarom” is gebou op alles wat voorafgaan. Hy skryf nou uitdruklik hoe ons as gedooptes se lewe op grond van ons doop moet lyk. Die eerste wat hy duidelik maak, is wat “die aardse dinge” is (3:2) waarop ons lewe nie meer gerig moet wees nie. Dis nie sonder meer ons lewe op aarde nie, maar ons lewe in sonde. Daarom volg daar ’n hele lys sondes wat nou nie meer pas in ons lewe nie. Dis ons ou lewe.

Van 3:10 af gaan hy dan oor om ons nuwe lewe te beskryf. Hy beklemtoon dat ons lewe “al hoe meer vernuwe word” wat beteken dat alles nie van die eerste dag af in plek val nie, dat ’n gedoopte baie te leer het, en baie te oefen het in die nuwe lewe.

3:12 en verder Na die beskrywing van dit wat nie meer pas nie, die sonde, is hier nou ’n oproep tot die dinge “daarbo”. As ’n mens mooi hierna kyk, sien jy maklik dis eintlik dieselfde as Galasiërs 5:22-23 se vrug van die Gees. Daarvan moet die gedoopte se lewe uiteindelik vol wees.

Kolossense 2-4 is die breedvoerigste bespreking van die lewe van die gedoopte. Dit is ’n lewe in gemeenskap met Jesus Christus en dit word gekenmerk deur die vrug van die Gees.

Uit Romeine 6 en Kolossense 2-4 leer ons dat ons gewone siening van die doop ver onder die maat van die Nuwe Testament is.

Maar daar is nog veel meer.

Mense wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike doop. Leef uit jou Doop (2011) deur prof Adrio König is ʼn baie nuttige naslaanwerk wat ʼn betrokke en uitdagende verduideliking bied van die doop.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

Leef uit jou Doop: ‘n Vreemde Situasie – Adrio König

1.5 ’n Vreemde situasie

Dit lyk dus of ons in die algemeen met die doop in ’n vreemde situasie sit: Daar is skynbaar geen groep in ons kerklike gemeenskap wat maar enigsins die ryk betekenis van die doop verkondig en beleef nie. Ons het reeds gekyk na die een voorbeeld wat ons kon verwag bo al die ander groepe sal uittroon in hulle verstaan van die doop, die Pinkstergroepe wat juis in Suid-Afrika gegroei het deurhulle siening van die doop.

’n Mens kon tog redelikerwys verwag dat hulle die rykste siening oor die doop sal hê, en die Nuwe Testament hieroor noukeuriger as enige ander groep sou gelees het. Maar ons het gesien die klassieke Pinksterboek oor die doop het vreemde beklemtonings wat nie regtig uit die Nuwe Testament kom nie.

Sou dit ’n eenmalige vreemde situasie wees? Is dit net die doop wat teologies afgeskeep word, terwyl kerke die ander aspekte van die evangelie deeglik ondersoek en uit die volle rykdomme daarvan leef? Of is die teendeel waar? Is kerkgemeenskappe oor die algemeen traag om meer in die Bybel te soek as hulle eie welbekende tradisie? Kom ons kyk na ’n paar aspekte van die Bybelboodskap.

Jesus

Wat sou gemeentelede skryf as hulle gevra word wie Jesus is en wat Hy vir hulle beteken? Mag ek raai dat baie nie verder sal kom nie as dat Hy aan die kruis vir ons sonde gesterf het? En natuurlik is dit nie min nie. Dis deel van die hart van die evangelie. Maar wat van die rykdom oor Hom in die Nuwe Testament? Wat van sy wonderwerke? Wat van sy titels? Wat van die profesieë wat deur Hom vervul is? Dink net aan die merkwaardige feit dat daar minstens vier figure is wat volgens die Ou Testament in die toekoms sou kom, die Profeet, die Messias, die dienaar, en die Seun van die mens, dat hierdie vier heeltemal verskillende figure was, en dat al vier in hierdie een Persoon vervul is.

♦ Die Messias is ’n aardse figuur, die seun/nasaat van Dawid wat regverdig oor Israel sou kom regeer.

♦ Die Seun van die mens kom as ’n hemelse figuur en ontvang ’n hemelse heerskappy oor alle nasies, ’n heerskappy wat nooit beëindig sal word nie.

♦ Die dienaar sal verneder en verwerp word.

♦ Die profeet kom om die wil van God aan die volk te verkondig.

Onder verskillende omstandighede en in verskillende tye is hierdie vier figure aangekondig. Maar uiteindelik word al vier vervul deur een en dieselfde Persoon, Jesus. Hoe ryk moes sy lewe nie gewees het dat die apostels al vier hierdie figure in Hom gesien het nie: regeer, met hemelseheerlikheid beklee wees, ly, God se wil verkondig. Kan dit alles van een persoon waar wees? Wat het die apostels alles in Jesus gesien wat hulle tot hierdie oortuiging gebring het?

Maar die belangriker vraag: Hoeveel van hierdie rykdom van sy lewe is deel van ons belewing en gemeenskap met Hom? Het ons nie ’n arm beeld van Jesus nie? Net so arm as van die doop?

Die kruis

Is dit nie dieselfde geval met die betekenis van die kruis nie? Waaraan dink gelowiges as hulle by die kruis staan? Natuurlik dat Jesus aan die kruis vir ons sonde gesterf het, dat Hy dáár die groot offer gebring het dat ons sonde vergewe kan word. Wonderlik. Maar niks meer nie? Dink daaraan

♦ dat Hy daar die bose magte oorwin het (Kol 2:14, 15; Heb 2:14),

♦ dat Hy ook ons siekte op Hom geneem het (1 Pet 2:24),

♦ dat Hy deur die kruis ’n nuwe wêreldorde geskep het (2 Kor 5:17),

♦ dat ons deur die doop met sy kruisdood verenig word (Rom 6; Kol 2),

♦ en dat die kruis ’n simbool is van hoe ons as Christene moet leef (Mark 8:34, 35).

Verloor ons nie baie van die rykdom van die evangelie met ons eina-eina geloof nie, om altyd met die minimum tevrede te wees?

’n Mens sou so kon aangaan, en telkens tot dieselfde gevolgtrekking kom: Ons leef ver onder die maat van die volle evangelie. Dit is skokkend hoe ons die Bybel verwaarloos deur net kort “opsommings” van die groot sake te maak, en die res ongebruik en onontgin te laat lê. Dit is presies wat ons ook met die doop gedoen het. En daarom is die volgende hoofstuk die heel belangrikste

deel van hierdie boek. Al lees jy niks verder nie, lees hoofstuk 2 en maak dit deel van jou lewe. “Leef uit jou doop” beteken: Leef uit die gawes wat God in jou doop aan jou gegee het.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

Leef uit jou Doop: Verwarrende terme – Adrio König

1.4 Verwarrende terme

Wanneer groepe in ’n stryd teen mekaar gewikkel is, kan daar baie verwarring kom. Die stryd teen die middel van die vorige eeu het so eensydig oor die kinderdoop gegaan, dat daar eenvoudig verwys is na “kinderdoopkerke” en “grootdoopkerke”. Dit is taamlik algemeen aanvaar dat die Afrikaanse kerke “teen die grootdoop” is. Die stryd sou dan gegaan het tussen die kinderdoop en die grootdoop.

Maar sulke onnoukeurige stellings maak die verwarring net groter. En al het ons, Goddank, die stryd (hopelik!) agter die rug, sit ons nog met hierdie verwarrende terme. Die Afrikaanse kerke was nooit teen die grootdoop nie. Daar is trouens geen kerk in die hele wêreld wat teen die grootdoop is nie. Wat sou so ’n kerk maak met mense van buite die kerk wat tot geloof kom en lidmate wil word?

Ongelukkig het die Afrikaanse kerke bitter min grootdope gehad – en het nog steeds bitter min, maar in beginsel aanvaar elke kerk met vreugde die voorreg om mense van buite die geloofsgemeenskap te verwelkom en te doop as hulle tot geloof gekom het.

Die situasie is dat die Afrikaanse kerke twee vorms van die Christelike doop aanvaar, kinderdoop én grootdoop, maar dat die Pinksterkerke net grootdoop aanvaar. Dit was dus deur en deur ’n stryd vir of teen die kinderdoop. Dit is dus net so verwarrend om van die Pinksterkerke te praat as grootdoop-kerke”. Alle kerke is “grootdoopkerke”. Dit is natuurlik die praktiese situasie wat aanleiding gegee het tot die misverstand dat die Afrikaanse kerke teen die grootdoop is. Die Pinksterkerke bedien nét die

grootdoop, en die Afrikaanse kerke het byna net kinderdoop. En verder het die Afrikaanse kerke altyd die kinderdoop verdedig en byna nooit spesifiek na die groot doop verwys nie. Dit het hulle in die volksmond met die kinderdoop geïdentifiseer.

Uit hierdie situasie het nog ’n misverstand ontwikkel. In die historiese kerke is die grootdoop uiters belangrik, omdat dit die werklike groei of wins op die wêreld is. Die kinderdoop daarenteen, dui op die behoud van wat God aan sy kinders gee. Maar in die Pinkster- en Charismatiese kerke is alle dope grootdope. Dit beteken dan vir sommige dat juis dit wonderlike groei en wins op die wêreld wys,

terwyl die Afrikaanse kerke stilstaan. Maar die “pragtige groei” kan ’n misverstand wees. Natuurlik het die Pinkster- en Charismatiese kerke baie grootdope, maar wie doop hulle? Doop hulle buitestanders, mense wat van buite die kerk inkom? Is dit nie so dat hulle eintlik omtrent net twee ander groepe mense doop nie?

♦ Hulle doop hulle eie kinders, maar hulle doen dit net later as wat die Afrikaanse kerke dit doen, met grootdoop in plaas van kinderdoop, maar dis nie ’n wins op die wêreld nie. Net soos in die Afrikaanse kerke is dit die behoud van dit wat God hulle gegee het.

♦ En hulle doop lidmate van ander kerke wat na hulle oor kom. Ongelukkig is dit ook nie ’n wins op die wêreld nie, maar ’n verskuiwing tussen die kerke.

Net soos die kinderdoop, is die Pinksterwêreld se grootdoop dus ook hoofsaaklik ’n behoud van wat klaar binne is. Dit beteken die waarheid is, seer genoeg, dat nie een van die groepe beduidende groei op die wêreld vertoon nie. Dit is ’n ontstellende situasie.

Verder kan ook die terme “grootdoop” en “kinderdoop” self verwarrend wees. Ondersteuners van die kinderdoop praat soms van “verbondsdoop”, en teenstanders van die kinderdoop praat graag van die grootdoop as “geloofsdoop” of “belydenisdoop”. Sommige van hierdie groepe wil ook nie van “kinderdoop” praat nie, maar van “kinderbesprinkeling” omdat hulle oortuig is dat babas glad nie gedoop kan word nie.

Maar ook hierdie terme klaar nie die verwarring op nie. Dit is misleidend om van die kinderdoop as “verbondsdoop” te praat omdat ook die grootdoop die dopeling in die verbond opneem, ’n saak wat in die volgende hoofstuk bespreek sal word (2.4). Dit is een van die belangrikste betekenisse van die doop, dit lyf die dopelinge in die Abrahamverbond in (o.a. Gal 3:29). Net so kan “geloofsdoop” vir grootdoop ook misverstand wek. Voorstanders van die kinderdoop sal voel dit gaan in die kinderdoop net soseer oor geloof as in die grootdoop. Dis immers nie kinders-as-sodanig wat gedoop

word nie, maar kinders van ouers wat self glo.

Miskien kan ons van “gemeentedoop” en “sendingdoop” praat. Daar is in elk geval twee groepe wat gedoop word. Daar is “buitestanders” wat inkom en gedoop word, kom ons noem dit “sendingdoop”, en daar is gemeentekinders wat gedoop word, kom ons noem dit “gemeente doop”. Die gemeentekinders kan klein of groot gedoop word, maar hulle is tog nie presies dieselfde as mense wat sonder die evangelie grootgeword het nie.

Die Suidelike Baptiste van Noord-Amerika het ’n interessante verskeidenheid van dooppraktyke. Daar is gemeentes wat ’n kind al op 4 jaar sal doop as die kind bely dat hy/sy in Jesus glo, maar daar is gemeentes wat dit eers ná 21 jaar doen omdat hulle seker wil wees die kind het oor ’n lang tyd getoon dat hy/sy nie dalk môre weer gaan afdwaal nie. Ons sal later sien dit het geen verband met die doop van die Nuwe Testament nie. Daardie soort probleem het eenvoudig nie voorgekom in die vroeë gemeentes nie omdat hulle die doop anders gesien het.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

Leef uit jou Doop: Sienings oor die Doop in die Strydtyd – Adrio König

1.3 Die sienings oor die doop in die strydtyd

Intussen het ons een baie belangrike saak heeltemal uit die oog verloor: Wat beteken die doop? Ons het vroeër gekyk na die feit dat die Afrikaanse kerke omtrent net kindertjies gedoop het en omtrent net kinderopvoeding by die doop gepreek het.

Die heilsbetekenis van die doop het omtrent glad nie ter sprake gekom nie. Hulle het wel die verbond ter sprake gebring as hulle die kinderdoop probeer verduidelik het, maar dit het min onrustige lidmate oortuig.

Dit alles het uitgeloop op ’n baie swak doopbeskouing. Van die doop, soos van die nagmaal, is omtrent uitsluitlik as ’n “teken” gepraat. Die doop en die nagmaal het net simboliese waarde gehad. In die doop het die ouers die kindjie aan die Here toegewy, en is die kind simbolies in die verbond opgeneem. Dit het uitgeloop op ’n baie arm doopbeskouing. Tydens die doopvoorbereiding vra ek

graag aan doopouers wanneer hulle aan hulle eie doop dink, en watter waarde hulle dan daarin sien. En dan voeg ek gewoonlik by: As julle omtrent nooit aan julle doop dink nie, moet julle nie té sleg voel nie. Julle is maar net gewone NG lidmate.

Terloops, ek sal graag op hierdie punt deur getuienis weerspreek wil word: In die NG Kerk is die heilsbetekenis van die doop gruwelik verwaarloos. ’n Mens se eie doop het omtrent glad nie ter sprake gekom nie omdat die doop byna volkome vereenselwig is met klein babatjies, en nie

met die lewe van grootmense nie.

Het dit anders gegaan in die Pinksterwêreld en later in die Charismatiese beweging? Het hulle ’n helder siening van die ryk betekenis van die doop? Beswaarlik. Natuurlik het hulle baie duideliker aan die doop as ’n “grootmens-saak” gedink, trouens uitsluitlik. Maar watter betekenis het hulle aan die doop geheg? Kom ons kyk na die klassieke werk van FP Möller, die vroeëre AGS President, wat vir dekades eintlik ook hulle leidende teoloog was. Sy boek Die sakrament in gedrang is nog nooit deur ’n vergelykbare boek in die Afrikaanse Pinkster- en Charismatiese wêreld vervang nie, en is nog

steeds die voorgeskrewe boek by die Seminarie. Twee sake oorheers in Möller se siening van die doop: Dit is ’n teken en ’n simbool, en in die doop gaan dit om wat die mens doen.

Nuwe tye vra nuwe benaderings

Die doop as ’n simbool

Oor en oor verwys hy na die doop as ’n voorstelling van die verlossing (13). Die doop betuig die verlossing en beeld dit af (45). Die doop is die afbeelding van die genade (55, 56). En wat nou net so merkwaardig is, is die feit dat Möller dan by hierdie beskrywing van die doop tekste aangee soos Handelinge 22:16; Romeine 6; Kolossense 2:11-12, almal tekste waarin daar geen sprake is van die doop as teken, simbool, voorstelling, afbeelding nie, maar tekste wat heeltemal ’n ander taal praat, wat daarvan praat dat daar deur die doop iets gebeur, nie net dat die doop na iets verwys nie. Deur die doop is ons saam met Christus gekruisig, begrawe en opgewek. “Laat jou doop en jou sonde afwas,” sê Ananias vir Saulus (Hand 22:16), nie: “Die doop is die simbool dat jou sonde afgewas word” nie.

Hoe kan ’n mens dan op grond hiervan die doop ’n teken en ’n simbool noem? Dis merkwaardig dat dit presies is wat ons ook by die Afrikaanse kerke kry: die doop as teken en seël. By die Afrikaanse kerke is dit net ’n simbool van iets anders, van die inlywing in die verbond.

In die doop handel die mens

Dit is die tweede nadruk in Möller se doopbeskouing. By herhaling skryf Möller dat die doop die gebeure is waar die gelowige sy geloof en sy vereenselwiging met Christus betuig (15, 16, 48), waarin die gelowige glo, bid, dank, homself toewy (15). Die doop is die gelowige se getuienis en bevestiging dat hy nou nie meer aan die wêreld behoort nie (130). Die doop is “die gelowige se geestelike en mistieke vereenselwiging met Christus se begrafnis en opwekking uit die dood” (45).

Dit is ’n vreemde nadruk omdat die Nuwe Testament niks daarvan het nie. Trouens die nadruk in die Nuwe Testament is juis die teenoorgestelde: dat God in die doop handel. Maar wat nou baie vreemd by Möller is, is die feit dat hy juis dié tekste wat benadruk dat God in die doop handel, aanhaal om sy siening te steun dat die mens in die doop handel.

Kom ons kyk na sy gebruik van Romeine 6:4, 5 en Kolossense 2:11-12. Volgens hom beteken die

Romeine-teks dat ons ons deur die doop met Christus se sterwe en opstanding vereenselwig, maar die tekste lui: “Deur die doop is julle saam met Hom … begrawe.” Dit       gaan vir Paulus dus oor wat met die dopeling gebeur het, nie wat die dopeling gedoen het nie. En wie anders sou ons deur die doop saam met Christus begrawe het as God? Dan gaan dit in die doop oor dit wat God doen, nie dit wat ons doen nie.

Dit is dieselfde geval met die teks in Kolossense. Volgens Möller vereenselwig die gelowige hom hier met Christus se begrafnis en opwekking, maar Paulus het geskryf: “Dit het by die doop gebeur deurdat julle toe saam met Christus begrawe is.” Dit gaan tog glad nie oor wat ons gedoen het, oor ons vereenselwiging nie, maar oor dit wat ons ervaar het, wat aan ons gedoen is. En nogeens, wie

anders kan ons saam met Christus begrawe as God?

Waarom hierdie vreemde siening oor die doop by Möller? Die “simbool en teken” het hy waarskynlik maar in sy eie Gereformeerde erfenis. Hy was ’n seun van die NG Kerk. Dit is die tipiese beklemtoning van die Afrikaanse kerke.

Maar die vreemde nadruk daarop dat die mens in die doop handel? Dis moeilik om dit te verklaar. In die volgende hoofstuk gaan ons in besonderhede in op die ryk betekenis wat die doop volgens die Nuwe Testament het. Ons sal sien daar is ses betekenisse, maar almal verwys na wat God in/deur die doop doen. Maar onthou, Möller skryf sy boek in die “hitte van die stryd” tussen die Afrikaanse

kerke en die Pinksterkerke. Die punt wat hy wil maak, is dat die kinderdoop onskriftuurlik is. En die sterkste argument wat ’n mens daarvoor kan kry, is om te bewys dat die mens in die doop handel, of nog duideliker gestel: dat die doop sy betekenis kry uit dit wat die mens in die doop doen. Dan is die kinderdoop outomaties uitgeskakel. Babatjies kan hulle nie met Christus vereenselwig, glo, bid, dank, hulleself toewy, en van hulle geloof getuig nie. Maar daar is nie tekste wat hierdie betekenisse aan die doop toeskryf nie.

Möller is die klassieke voorbeeld van die stryd in die middel van die vorige eeu, toe die hele doopdiskussie rondom die reg of verkeerd van die kinderdoop gegaan het. En intussen het ons die ryk betekenis van die doop heeltemal verwaarloos, die Afrikaanse kerke en Pinksterkerke net soveel. Net soos die Afrikaanse kerke toon Möller min tekens daarvan dat hy die betekenis van die doop in die Nuwe Testament verstaan.

Die een groot doel van hierdie boek is dus om net eenvoudig die Nuwe Testament se doopuitsprake na te gaan – te lees en ontleed, sodat ons iets kan verstaan van hierdie skat wat die Here ons gegee het.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König