Small numbers make no difference to God. There is nothing small that God is in. —D.L. Moody

Is Christene onverdraagsame haters?

Christene ontvang allerhande neerhalende etikette – arrogant, eksklusief, dogmaties, homofobies, ens. Maar daar is twee etikette wat uitstaan: onverdraagsaamheid en haters. Oënskynlik sien ons moderne wêreld teregwysing oor verkeerde gedrag as ‘n vorm van haat. So ‘n situasie kan gelowiges ontmoedig – dit mag lei tot wanhoop en gelowiges mag dink die kerk gaan donker dae binne.

Miskien sal ‘n historiese perspektief ons help. Hierdie etikette is reeds aan die vroeë Christene geheg.

• Plinius die Jongere: Christene is onverdraagsaam

In die Grieks-Romeinse wêreld was daar baie gode – elke groep het sy eie gode gehad. Baie selde het mense teen die bestaan van hierdie gode beswaar gemaak. Die vroeë Christene het in een God geglo en het geweier om aan die standaard godsdienstige praktyke van die Romeine deel te neem. Vir die Romeine was dit ‘n deurlopende frustrasie. Plinius was die goewerneur van Bitinië. Tussen 111 en 113 skryf hy aan die keiser, Trajanus. In die brief kla hy oor die hardkoppigheid van die Christene – hy was kwaad oor hulle onverdraagsaamheid. Hoekom is hy ontsteld? As gevolg van die invloed van die Christene word die heidense tempel verlate en daar was min mense wat die offerdiere wou koop. Kortweg: hulle was besig om geld te verloor.

Sy oplossing was om Christene te dwing om die heidense gode te aanbid en om God te vervloek. Sou hulle weier, sou hulle doodgemaak word. Hy besef dat ware Christene nie hierdie dinge kon doen nie. Plinius, terwyl hy die Christene martel, erken hy hulle hoë morele standaarde: “Christene bind hulle met ‘n eed om nie bedrog te pleeg, te steel, owerspel te pleeg nie. Hulle sal nie ‘n vertroue in hulle gestel weier as hulle daarvoor gevra word nie.”

Dus: onverdraagsaamheid van die Romeinse gode is genoeg rede om Christene dood te maak ten spyte van hulle heilige lewens.

• Nero: Christene is haters

Nero was bekend vir sy vervolging van Christene. Tagikus, die bekende Romeinse geskiedskrywer vertel dat hulle deur honde verskeur is, gekruisig is, op die brandstapel gesterf het, ens. Watter misdade het hulle gepleeg om sulke behandeling te verdien. Weereens het hulle geweier om die gode en die godsdienspraktyke wat daarmee gepaard gegaan het, goed te keur. Tagikus sê hulle is doodgemaak weens hulle “haat teen die mensdom.”

Die verhale van Plinius en Nero is bemoedigend, maar ook skrikwekkend. Skrikwekkend, want dit klink nogal na die taal en aanklagte wat Christene vandag hoor. Hulle word nie meer gevra om eerbied aan die Romeinse gode te bewys nie, maar moet eerbeid betoon aan die gode van verdraagsaamheid.

Hierdie stories is ook bemoedigend, want dit herinner ons daaraan dat vervolging niks nuut is nie. Vervolging was nie die einde van die Christendom nie, maar die begin Ten spyte daarvan groei die kerk.

Jy is Petrus en op hierdie rots sal Ek my kerk bou, en die magte van die doderyk sal dit nie oorweldig nie (Matteus 16:18).

The conscious water saw its master and blushed – Alexander Pope beskryf die verandering van water in wyn

Is Christene onverdraagsaam en arrogant?

Een van die belangrikste waardes vir die postmodernis is ‘n unieke verstaan van die begrip verdraagsaamheid. Hoe verstaan hulle verdraagsaamheid? Enigeen wat daarop aanspraak maak dat hy die unieke waarheid besit, is arrogant en onverdraagsaam. Volgens die pluralis kan geen godsdiens aanspraak maak op absolute uniekheid nie. Om met ander mense oor geloof te praat met die oog daarop om hulle te bekeer, is verkeerd en oneties. Apologetiek moet met dialoog vervang word – maar dialoog met die oog op wedersydse bekering en nie eensydige bekering nie.

Die uitdaging vir die kerk is duidelik: verkondig die evangelie op ‘n toepaslike wyse aan ‘n geslag wat vyandig gesind is teenoor die uniekheid van Jesus Christus. Hoe evangeliseer ‘n mens in so ‘n omgewing?

• Ons gesindheid

Kyk daar, ‘n vraat en ‘n wynsuiper, ‘n vriend van tollenaars en sondaars (Lukas 7:34). Om hierdie mense te bereik, moes Hy vriende van hulle gemaak het. Nie-Christene is nie ons vyande of mense vir wie ons bang moet wees nie – ons word geroep om hulle tot in God se koninkryk lief te hê. Ons praat oor verskeie onderwerpe met hulle. In hierdie gesprekke sluit ons ook aspekte van ons geloof  in. So doen Paulus dit ook met die Ateners. Ons probeer nie ‘n debat met hulle wen nie. As ons iets goed in hulle sien, bevestig ons dit.

• Ons lewenstyl

Ons gesindheid teenoor nie-Christene is een van vriendskap; ons lewenstyl teenoor hulle is een van dienaarskap. Dienaarskap is een van die beste argumente teen onverdraagsaamheid en arrogansie. Hierdie is die model wat Jesus vir ons gegee het en ons moet dit altyd volg. Jesus het selfs sy dissipels se voete gewas – en ons moet sy voorbeeld navolg. Vandag is mense nie meer geïnteresseerd of ‘n godsdiens waar is nie, maar of dit werk. Die dienaar lewenstyl van Christene kan deure oopmaak om die evangelie te verkondig.

• Ons verkondiging

Ons moenie so in diens vasgevang word dat ons nie ons boodskap verkondig nie. Hierdie unieke boodskap is Jesus Christus. Ons moet hierdie boodskap verkondig, want die mense se enigste hoop op verlossing is Jesus Christus. Oorreding word onverdraagsaamheid as ons mense probeer manipuleer.

Christene kan baie maklik die indruk skep dat hulle onverdraagsaam en arrogant is. As mense so voel oor Christene gaan hulle nie oortuig word dat Jesus Christus ons Verlosser is nie.