1 Petrus 4:17 – Francois Malan

Jan Smith vra:

Ek wil graag vra hoe 1 Petrus 4 vers 17 vertolk moet word,asb? “Want die tyd is daar dat die oordeel moet begin by die huis van God”. Petrus praat vooraf van lyding, gebed, liefde vir mekaar,bediening volgens elkeen se genadegawes, prediking, vervolging, belediging maar hoofsaaklik lyding. Dan die bogenoemde skrif en wat volg tot vers 19 mbt redding. Die inhoud strook vir my nie met die ander onderwerpe nie.

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

1 Petrus word geskryf aan die klein groepies Christene te midde van ‘n heidense omgewing, wat verstrooid in die noorde van Klein-Asië (vandag se Turkye) woon in die streke Pontus, Galasië, Kappadosië, Asië en Bitinië (1:1). Hulle word deur hulle eie mense uitgestoot, uitgeskel en vervolg omdat hulle nie meer meedoen aan die heidense tempelbyeenkomste en feeste nie (2:11,12; 3:13-17; 4:4; 5:9,10). Dit word gesien as ‘n stryd van die duiwel teen God en sy gemeente (5:8). In die hele brief word hulle lyding gesien as deelhê aan die verwerping en lyding van Christus. In die wêreld is versoekings en beproewings deel van die lewe van die gemeente van Christus. In 1:6 word dit as ‘veelkleurige’, soos ‘n lappieskombers,  (NAV allerlei) beproewings beskryf. Op allerlei maniere word die gemeente onder druk geplaas. Daar is belastering, verdagmakery, boikot, hulle word by die owerheid aangekla. Die gemeentes word aangespoor om dit alles te verdra as ‘n vuurproef vir hulle geloof om, soos goud gesmelt te word om onsuiwerhede uit te kook, hulle sal groei in die geloof (1:7). Maar te midde van dit alles word die gelowiges deur die krag van God veilig bewaar (1:5).

Petrus beskou die tyd waarin ons lewe as die eindtyd (1:20). Daarom sien Petrus vooruit na die einde van alle dinge (4:7). Die tydjie tussen Christus se eerste en wederkoms is kort, die einde staan voor die deur. Daarom moet ons verstandig wakker (letterlik: omgord die lende van julle verstand – gereed om dinkwerk te doen) en nugter lewe, met die oog op Christus se wederkoms en sy genade oor ons (1:13).

Die tyd vir die oordeel het aangebreek met die koms van Christus. Hy het die oordeel van God oor ons sonde kom dra in sy liggaamlike lyding (3:18; 4:1). Ons liggaamlike lyding is om deel te hê aan sy lyding (4:1-2, 13). Daarom is die oordeel van God reeds besig om voltrek te word aan die huis van God, die mense wat aan Christus en sy sterwe verbind is deur die geloof (4:17). Daarom moet die gelowiges nie verbaas wees oor die vuurproef waaraan hulle onderwerp word nie (4:12, vgl. 1:6). Dit kom juis omdat ons aan Christus behoort. Hoe meer ons ly, hoe meer moet ons daaroor bly wees, want dan sal ons ook oorloop van vreugde by sy wederkoms (4:13, vgl. 1:7,11). Ons lyding bewys dat ons deel is van Christus, dat die Heilige Gees in ons woon om ons in die lyding te versterk (4:14). Maar dan nie lyding omdat ons kwaad doen nie. Maar omdat ons aan Christus behoort (4:15-16; vgl. 3:17 dat lyding nie ‘n noodlot is nie, dit kan die wil van God wees dat ons ly). Gelowiges sal ook op die oordeelsdag voor God verantwoording moet doen (1:17). Maar die gelowige kan nou reeds iets bespeur van die oordeel van die Regter, in die lyding wat hom/haar opgelê word, as beproewing en toetsing van sy/haar geloof. Lyding kom nie toevallig oor ‘n mens nie. Dit is deel van God se plan. God se oordeel oor die sonde is deur Christus aan die kruis gedra (2:24). Deur die gelowiges se verbondenheid aan Hom, kry hulle ‘n eerste vuurproef van die oordeel. Die gelowiges in bewus van die vuurgloed van God se toorn wat hulle soos goud smelt om hulle suiwerheid te toets in hulle lyding (4:12; vgl. 1:7). Die gelowiges is geroep om die lyding te verdra, omdat Christus vir ons gely het, en so vir ons ‘n voorbeeld gestel het, sodat ons in sy voetspore kan volg (2:21; vgl. Rom.8:17; Hebr.5:8). Wanneer gelowiges insien dat hulle lyding tot hulle heil is, sal hulle hulle daarop toelê om die oordeel oor hulle as deel van God se beskikking te beskou. Daarmee wil die Here ons vorm om al meer soos Christus te word (vgl. 2 Kor.3:18; dat Christus in ons gestalte kan kry, Gal.4:19). Alle mense staan onder die oordeel van God om na die liggaam te sterwe (vgl. Gen.2:16). Dood is deel van God se oordeel oor die sonde. Maar wanneer gelowiges sterwe, lewe hulle na die gees, soos God lewe, op grond van die evangelie. Die evangelie is die goeie nuus oor Christus, wat hulle in geloof omhels het (4:6; vgl. 1 Kor.15:51-57).

Die ‘huis van God’ is God se huisgesin, almal wat aan God se Seun behoort, deur sy bloed losgekoop is (1:19), 2:9 noem hulle o.a. ‘die eiendom van God’,  1:1 ‘die uitverkorenes van God’, 1:17 sê: ‘julle wat Hom as Vader aanroep’, en mede-gelowiges word broers genoem (1:22). God hou sy kinders vas te midde van die druk van vervolging en lyding, ook liggaamlike lyding, in die vuurproef van die oordeel (1:5).  

 

                Die volle gloed van God se oordeel oor die sonde van die mens gaan egter die ongelowiges tref (4:18). Dit is ‘n aanhaling van Spreuke 11:31 volgens die Griekse vertaling van die Ou Testament ‘as die regverdige kwalik gered sal word, waar sal die goddelose en sondaar verskyn?’ (vgl. 2:7-8; 3:12 wat Ps.34:17 aanhaal; 4:5).

 

 

Prof Francois Malan

 

No heart is in so bad a state as the heart that does not feel sin – J. C Ryle

 

Moenie oordeel nie

Hierdie is waarskynlik een van die gewildste Bybelverse in ons samelewing – veral onder nie-Christene. Dit pas immers aan by twee algemene aannames in ons samelewing: godsdiens is privaat  en moraliteit is relatief. Mense sien “moenie oordeel nie” as ‘n manier om te sê “jy kan nie vir my sê dat ek verkeerd is nie.” Jesus wat gesê het dat ons nie moet oordeel nie, het nie ons aannames gedeel nie. Hy het gereeld in die openbaar oordele uitgespreek. Hy sê: Die wêreld kan vir julle nie haat nie; maar hy haat My, omdat Ek openlik verklaar dat sy dade sleg is (Johannes 7:7). Dit is duidelik dat Jesus nie net sy hande in die lug opgegooi het en gesê het “wie is Ek om te oordeel” nie.

 

 

Jesus het vir mense gesê dat hulle dade sleg is, maar: God het nie sy Seun na die wêreld toe gestuur om die wêreld te veroordeel nie, maar sodat die wêreld deur Hom gered kan word (Johannes 3:17). Daar is duidelik ‘n verskil tussen die harde waarheid te vertel en veroordeling. Jy veroordeel iemand as jy hom as persoon verwerp. Wat belangrik is, is wat jy doen nadat jy die waarheid aan hom vertel het. Nadat Jesus ons die harde waarheid oor ons sondes vertel het, trek Hy ons nader; Hy maak ons sy vriende. Die teenmiddel vir oordeel is om altyd die evangelie in gedagte te hou. J. D. Greear het ‘n paar tekens dat ons ander veroordeel, geïdentifiseer:

• Jy word kwater vir ander se sonde as verleë oor jou eie

Dietrich Bonhoeffer het gesê dat een van die eerste teken van Christelike volwassenheid is frustrasie met die kerk se valsheid en ‘n begeerte om jou van die kerk los te maak. Die volgende teken van groei is om agter te kom daardie selfde valsheid van die kerk is ook in jou. Ons moet ander konfronteer oor hulle sonde, maar ons moet altyd pynlik bewus wees van ons eie sonde.

 

• Jy weier om te vergewe

As jy weier om te vergewe, vergeet jy dat God jou vergewe het. Vergifnis beteken dat ek die skuld absorbeer en in ruil daarvoor gee ek liefde

 

• Jy maak jou van diegene wat van jou verskil los

Dit is die kern van veroordeling Jy sê in werklikheid dat julle as gevolg van hierdie saak nie meer vriende kan wees nie. Jy moet die persoon wat van jou verskil meer liefhê as jou standpunt oor die saak. Dit beteken nie dat jy nie jou saak stel of dat jy ‘n kompromis aangaan nie. Toe Judas vir Jesus in die tuin van getsemane verraai het, sê Jesus vir hom: Vriend, doen wat jy gekom het om te doen (Matteus 26:50). Vriend? Jesus bied aan Judas sy hand van vriendskap.

 

• Jy skinder

Skinder is gevaarlik, want jy oordeel iemand sonder om aan hom die geleentheid te gee om homself te verdedig of om te verander.

 

• Jy weier om kritiek te aanvaar.

Hoekom haat ons kritiek? Is dit nie omdat ons dit haat om te erken dat ons foute het nie?

 

• Jy weier om iemand se standpunt reg te stel

Dit beteken gewoonlik dat jy nie glo die Bybel is waar nie of jy dink die ander persoon kan nie verander nie. Maar deur te aanvaar die ander persoon sal nie luister of verander nie, is jy besig om hom te oordeel.

 

• Jy skryf iemand as hopeloos af

Ons dien ‘n Verlosser wat die dood oorwin het. Hoe kan ons nou dink Hy kan nie mense vergewe nie. Hy kan mense vergewe – en Hy doen dit gereeld. Hy het selfs vir my vergewe. Daar is ‘n balans tussen genade en die waarheid. Jy oordeel nie ander deur die waarheid te weerhou nie; jy veroordeel hulle wel as jy die waarheid sonder genade praat. Gee aan ander die genade en waarheid van die evangelie. Die evangelie kombineer beide.

 

 

Die laaste oordeel – Francois Malan

Francois vra:

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Volgens Openbaring 20:12,15 is daar twee boekrolle, die een waarin jy self skryf deur alles wat jy doen of sê of dink – of nie doen of sê nie. Die ander is die boek van die lewe, waarin God die name van sy kinders skryf, hulle wat glo in sy Seun as hulle Verlosser wat hulle sonde gedra het.

2 Korintiërs 5:10 voorsien dat alle mense voor Christus se regterstoel sal verskyn sodat elkeen kan ontvang volgens wat hy/sy in sy liggaamlike bestaan gedoen het, of dit goed of kwaad is.

Sal gereddes dan nogtans moet gaan rekenskap gee van alles wat hulle gedoen het, al is al hulle sondes vergewe?

1 Korintiërs 3:8 het reeds gesê dat elkeen sy loon sal ontvang volgens sy eie arbeid. En 1 Kor.

3:13-15 sê: elkeen se werk sal duidelik word, want dié dag sal dit aan die lig bring. Deur vuur sal dit geopenbaar word, en die vuur sal die gehalte van elkeen se werk op die proef stel. As iemand se bouwerk behoue bly, sal hy loon ontvang. As iemand se werk verbrand word, sal hy skade ly – hoewel hy self gered sal word, maar soos deur vuur heen.

1 Korintiërs 4:5 sê: die Here sal die verborge dinge van die duisternis aan die lig bring en die bedoelings van die hart blootlê.

Romeine 2:6-7 sê: God sal elkeen beloon volgens sy dade – die ewige lewe aan diegene wat deur volgehoue goeie werke streef na heerlikheid, eer en onsterflikheid.

1 Petrus 1:17: En aangesien julle Hom as Vader aanroep, wat onpartydig oordeel volgens die optrede van elkeen, moet julle met ontsag optree in die tyd van julle vreemdelingkap.

Vergelyk ook Jesus se gelykenis van die skape en die bokke in Matteus 25:31-46 vir dié wat deur die Vader geseën is om die koninkryk te beërf deurdat hulle vir die geringste van Jesus se broers en susters voedsel, te drinke en klere gegee het, vreemdelinge as gaste verwelkom, siekes versorg, gevangenes besoek het.

Verwys 2 Kor 5:10,Gal 6:5, Rom 14:10 en Mat 16:27, alles na dieselfde ding? Indien nie, wat is die verskille?

2 Kor 5:10 verwys na die regterstoel van Christus met sy wederkoms as Regter, waar ons die loon op ons lewe ontvang, of dit goed of kwaad is (waarna Matteus 25:31-46 ook verwys).

Die argument in Gal 6:2-5 loop soos volg:

v1 verwys na ‘n mede-gelowige wat deur een of ander sonde oorval word, en dat die ander wat ook die Gees het, hom/haar moet reghelp, en op hulleself let om nie ook versoek te word nie.

v2 Dra mekaar se ‘laste’ (in die oorspronklike Grieks: ta bare, dinge wat swaar of lastig of moeilik is) en vervul so die wet van Christus (nl. om mekaar lief te hê en mekaar te dien, Gal 5:13-14). Dit beteken dat gelowiges mede-verantwoordelikheid vir mekaar se lewens moet aanvaar, soos in vers 1 uitgespel.

–kan egter ook na ‘n persoon se voortreflikhede en belangrikheid verwys, en die Griekse werkwoord vir ‘dra’ (bastadzoo) kan ook ‘verdra’ en ‘aanvaar’ beteken.

Dan pas die opdrag van vers 2 ook by vers 3. Dit beteken dat gelowiges dié wat swakker as jy is in die geloof moet dra/ondersteun, maar ook dié wat dink en voorgee dat hulle sterker en beter as jy in die geloof is, moet aanvaar en verdra.

v3 As iemand meen dat hy iets is terwyl hy niks is nie, bedrieg hy homself. As jy jou net aan jou self en jou eie maatstawwe meet, kan jy jou maklik self mislei. Maar as ons ons aan Christus se wet meet, om mekaar lief te hê soos Hy ons tot aan die kruis onselfsugtig liefgehad het (Joh. 13:34-35), weet ons dat ons vér tekort skiet.

As daar van God se regterstoel gepraat word, word na Jesus verwys as die Regter.

Matteus 16:27 praat soos Mt 25:31-34 van die ‘Seun van die Mens’ (soos Jesus telkens na Homself verwys, na aanleiding van Daniël 7:12-14) wat sal kom, beklee met die heerlikheid van die Vader, en dan sal Hy elkeen vergeld volgens wat hy gedoen het.

 

Prof Francois Malan