Die raad van God – Herrie van Rooy

Jan vra:
Amos 3: 7: Want die Here doen niks tensy Hy sy raadsbesluit aan sy knegte, die profete, geopenbaar het nie.
In ander skrifte word die raad van God ook vermeld:
Jes 46: 10: … wat sê My raad sal bestaan en al wat my behaag, sal Ek doen.
Jer 23: 18: Wie het in die raad van die Here gestaan?
Luk 7: 30 Die Fariseërs het die raad v an God verwerp.
Heb 6: 17: Die onveranderlikheid van Sy raad.
As die Here steeds dinge doen in die teenwoordige tyd wie sou die bevoorregte profete nou wees. Waaruit bestaan die Raad van God?. Wat word bedoel met die raad soos vermeld in die ander skrifte?
Antwoord
Prof Herrie van Rooy antwoord:

Die raad van God verwys gewoonlik na besluite wat God geneem het oor wat Hy gaan doen en wat gaan gebeur. Sommige van sy besluite het Hy geopenbaar en sommige van die dinge wat Hy geopenbaar het, is in die Bybel opgeneem. Dit raak besluite oor bv die skeppig, die mens, die beheer van die geskiedenis, die verlossongswerk van Christus, die tyd van die wederkoms, ens. Wat Hy vir ons saligheid nodig geag het, is in die Bybel opgeneem. Hierdie bepalende besluite van God kom uit die ewigheid en staan vas.

Die profete waarna hier verwys word, is spesifiek die Ou-Testamentiese profete, soos Elia, Jesaja, Jeremia, ens. As gelowiges moet ons optrede deur God se Woord (die Bybel) bepaal word. Die besondere openbaring van God, soos in die Bybel opgesluit, is voltooi en afgehandel, sodat daar nie meer vandag profete is aan wie Hy sy raad nuut bekend maak nie.

Skrywer: Prof Herrie van Rooy

Moderne profete – Hermie van Zyl

Mariana vra:

Charismatiese kerke bied deesdae kursusse aan wat mense leer hoe om te profeteer. My vraag: Is dit moontlik? Is daar vandag nog profete? Charismate glo dat, omdat dit die laaste dae is, God deur mense met die gawe van profesie aan die kerk nuwe openbaringe gee. Hierdie mense beskou hulself as moderne profete en staan ook by sekere kerke bekend as profeet so en so of as profetes so en so en sê dan dat hulle ‘n profetiese woord direk van God ontvang het. Dis ’n ernstige dwaling! Christus waarsku in Mt 24:24 teen die profete van die laaste dae en sê dat daar baie van hulle sal wees en baie mense gaan mislei.  Die Bybel waarsku dat dwaalleraars die kerk onder die dekmantel van uiterste vroomheid sal binne-kom om mense te mislei: “Want sulke mense is vals apostels, bedrieglike arbeiders wat hulself verander in apostels van Christus.” En geen wonder nie! Want die Satan self verander hom in ’n engel van die lig. Dis is dus niks besonders wanneer sy dienaars hulle ook voordoen as dienaars van geregtigheid nie” (2 Kor 11:13-15).

Hier is ‘n voorbeeld van ‘n advertensie wat mens help om jou roeping as profeet te kry. Kan dit waar wees?

You’ve heard the holy call to prophetic ministry. Now what? In this book, leading prophetic voice Jennifer LeClaire guides readers along the journey of a prophet – from the initial call all the way through to maturity. This “making” process is anything but easy. But LeClaire offers honest, accessible counsel to help you move into your prophetic call. Her spiritual insights will help you overcome the fear of man, identify and eliminate wrong motives and, above all, pursue intimacy with God. Many prophets are called . . . but not everyone endures the “making process” to his or her prophetic destiny. God is looking for people to entrust with the secrets of His heart. Embrace the journey toward your call with this comprehensive, practical guide, and experience the awesome process of being formed into a mouthpiece for the God of the universe – See more at: http://www.jenniferleclaire.org/the-making-of-a-prophet#sthash.IWDYWDPF.dpuf

Antwoord

Prof Hermie van Zyl antwoord:

Dit is nie my bedoeling om uitsprake teen die sogenaamde charismatiese kerke te maak nie, want die verskynsel waarna die vraesteller verwys, kom in ‘n mindere of meerdere mate by gelowiges van alle kerke voor. Dit is weliswaar meer tiperend van die charismatiese kerke omdat dáár normaalweg meer gemaak word van die direkte spreke van God tot gelowiges as wat die geval is by die nie-charismatiese kerke. Ek gaan dus eerder in die algemeen ‘n standpunt stel oor profesie en hoe profetiese aansprake wat vandag voorkom na my mening beoordeel moet word.

Die blote feit dat daar in die Bybel onderskeid getref word tussen ware en vals profete wys dat dit nie so maklik is om tussen die twee te onderskei nie. Albei maak immers aanspraak daarop dat hulle ‘n boodskap van God ontvang het. So lees ons byvoorbeeld in Jeremia 23:9-40 van profete wat in die Naam van God optree, m a w hulle beweer hulle het ‘n besondere boodskap van God ontvang, maar Jeremia sê dat hulle geen boodskap of opdrag van God ontvang het. Hulle boodskap is dus nie te vertrou nie. ‘n Kenmerk van hierdie “profete” was (a) dat hulle immoreel gelewe het (Jer 23:11,13-14) en (b) dat hulle gerusstellende boodskappe aan die volk verkondig het wat nie waar was nie (Jer 23:16-17). In plaas daarvan dat hulle die volk tot bekering oproep, verkondig hulle soetklinkende leuens wat die mense graag wil hoor. In die aangesig van die dreigende Babiloniese gevaar het hulle die volk gepaai dat Jerusalem veilig is. Hulle roep uit: “Dit is die Here se tempel, dit is die Here se tempel, dit is die Here se tempel” (Jer 7:4), bedoelende: Ons is veilig, God woon onder ons, geen kwaad sal ons tref nie. Dit was egter Jeremia, die ware profeet, se taak om hierdie blinde geloof in die tempel en God se beskermende teenwoordigheid as vals uit te wys; hy moes die volk waarsku om nie hulle vertroue in leuens te stel nie, en hulle oproep tot bekering en om te doen wat reg is (Jer 7:3-11).

Die vraag is nou: Wie moes die volk glo? Hoe onderskei gelowiges tussen ware en vals profete?

In die Nuwe Testament word ook van vals profete gepraat. Dáár word gesê dat mens hulle aan hulle vrugte sal uitken (Matt 7:15-20). ‘n Vals profeet se algemene optrede en lewe wys uiteindelik dat hy/sy nie regtig God se boodskapper is nie, maar eintlik met bedrog besig is.

Maar hoe nou gemaak as die vals profeet nie so opsigtelik immoreel lewe of hom/haar met valshede besig hou as wat hierbo van gepraat word nie? Dit was waarskynlik die situasie wat in die Korintiese gemeente voorgekom het. Daarom gee Paulus die raad dat iemand wat daarop aanspraak maak dat hy/sy ‘n profetiese woord het, deur die ander beoordeel met word (1 Kor 14:29), m a w, daar moet geoordeel word of dit in ooreenstemming is met die geloofswaarhede wat die gemeente van die apostels gehoor het.

Hier kom ons dus by ‘n belangrike beginsel – hoe ons vandag moet maak wanneer mense daarop aanspraak maak dat hulle profetiese insigte van God ontvang het. Want mense kom dikwels met allerlei aansprake, en dring gewoonlik daarop aan dat dit ‘n onfeilbare insig of woord is wat hulle van God ontvang het en dat dit aan die gelowiges deurgegee moet word as God se openbaring oor een of ander saak, bv wanneer die einde van die wêreld sal wees, oor wie die anti-Chris is, ensovoorts. En wee jou as jy dié “profete” se woord in twyfel trek. Maar gelukkig is gelowiges nie sonder insig oor die wil van God nie. Net soos die Christene van Korinte die woord van die apostels gehad het, so het gelowiges vandag die Bybel en die historiese geloofsuitsprake (belydenisskrifte) van die kerk. Hieruit kan hulle self oordeel of die sogenaamde nuwe insigte van mense wat beweer dat hulle direkte opdragte van God gekry het inderdaad in ooreenstemming is met die geopenbaarde waarhede van die Woord van God of nie. Ons is dus nie heeltemal uitgelewer aan mense wat met allerlei profetiese aansprake kom nie. Ons kan hulle beoordeel, of dit werklik insigte is wat van God kom en of dit vroom duimsuigery is wat meer misleidend is as wat dit waarheid is.

Persoonlik sal ek dus baie skepties wees oor sogenaamde profeteskole waar mense opgelei word om hulle profetiese gawes te ontwikkel. Dit is dikwels net ‘n manier om vanuit sogenaamde meerdere kennis ander gelowiges te manipuleer. Om werklik te hoor wat God vir ons vandag sê, kan ons maar net fyn luister na die geopenbaarde wil van God in die Bybel, soos dit op ‘n verantwoordelike manier deur die kerke se amptelike geestelike leiers uitgedra word. Die groot geheim is dat die hele kerk die gawes van God se Gees ontvang het, en dat almal kan saampraat oor hoe God se wil vandag verstaan moet word, nie net dié wat aanspraak maak op sogenaamde profetiese gawes en insigte nie.

Dit beteken egter nie dat die toets vir ware profesie net in die kollektiewe wysheid van die kerk geleë is nie. Die teendeel is ook waar: die kerk kan as geheel so ontspoor dat hy weer opnuut aan sy aard en roeping in die wêreld herinner moet word. En dit doen God deur van tyd tot tyd individue te roep om op onverskrokke manier weer die wil en koers van die Here aan te dui. Ons tref hierdie figure in die bladsye van die Bybel aan – Jesaja, Jeremia, Hosea, Amos, ensovoorts, en natuurlik Jesus Self, wat ook die tipiese trekke van die Ou-Testamentiese profetiese figure openbaar het (kyk hoe Jesus Homself identifiseer met die OT profete in Matt 23:33-39). Maar ook in die loop van die kerk se geskiedenis het God sulke figure opgewek. Dink aan Martin Luther wat die misstande van die middeleeuse Roomse Kerk uitgewys het en uiteindelik die vader van die protestantisme geword het. Maar ook in meer moderne tye – ook in ons eie land – was daar sulke figure (sonder om name te noem) wat téén die gangbare kerklike opvattings in misstande in die Suid-Afrikaanse samelewing uitgewys en ‘n nuwe koers en rigting aangedui het. Aanvanklik was daar teenstand teen hierdie figure, maar by terugskou weet ons vandag dat hulle reg was; hulle was hulle tyd vooruit en moes aanvanklik baie weerstand en selfs verguising verduur voordat die meeste mense later tot die insig gekom het dat hulle inderdaad deur God geroep en gestuur is om die kerk op die ware Godspad te lei. Hulle het by wyse van spreke net soos die Ou-Testamentiese profete opgetree en gesê: “So spreek die Here”. En die kerkvolk het uiteindelik geluister.

Hierdie moderne profete het egter nie profetekursusse of -skole bygewoon waar hulle geleer is hoe om profete te wees nie. Hulle het gewoon die pad van goeie teologiese opleiding geloop, hulle mense en konteks bestudeer in die lig van God se Woord, en gaandeweg tot bepaalde insigte gekom (onder leiding van die Gees) waarvan hulle oortuig was dat dit die wil van God vir die kerk en samelewing was. En eers by terugskou kan daar behoorlik oor hulle profetiese insigte en optrede geoordeel word.

Die pad van ware profesie en ware profete is dus nie ‘n maklike en simplistiese pad nie. Uiteindelik lê dit nie in die hande van mense om ware profete te roep en toe te rus nie. Dit lê in God se hand wat roep, bekwaam maak en stuur.

In die lig van bostaande beredenering kan mens dus in die algemeen die volgende riglyne voorstel: Gelowiges moet wakker wees om nie deur allerlei dwaalgeeste ingeloop te word wat hulleself as profete aandien nie. Nie elkeen wat beweer, “die Here het my gestuur”, is inderdaad deur die Here gestuur nie. Deur God se genade beskik die kerk kollektief oor die geestelike vermoë om tussen waarheid en verdigsel te onderskei. Maar eweneens mag die kerk nie sy ore sluit vir die stem van die ware profete wat God van tyd tot tyd opwek en vir sy kinders stuur nie. Dit sal net so fataal wees as om te luister na elke wind van verandering.

Skrywer: Prof Hermie van Zyl

Hoe moet ek die profeteboeke verstaan?

. –Thomas Brooks

Hoe moet ek die profeteboeke verstaan?

Wat het al hierdie snaakse gebeure waarvan die profete praat nou met ons te doen? Al die afgryslike dele oor oordeel soos in Jeremia en Amos kan ons maar oppervlakkig lees. En wat van die onverstaanbare beelde in Esegiël, Daniël en Sagaria? Daarom spandeer ons maar min tyd aan hierdie boeke.

Hoe moet ons hierdie boeke verstaan? Ons moet kyk hoe hulle in die konteks van die verhaal van die Bybel inpas. Die Bybel begin met die verhaal van die wonderlike skepping; die mense wat God na sy eie beeld gemaak het, sondig gereeld teen Hom. God se oplossing vir die probleem van die mens se sonde kry ons in sy verbond met Abraham (Genesis 12 – 17). Baie van dit wat nou volg gaan oor God se vervulling van sy beloftes aan Abraham. In Eksodus lees ons dan hoe God sy volk uit Egipte uitlei. God sluit dan ‘n nuwe verbond met die volk by Sinai – die Mosaïese verbond. Hierdie verbond het basies drie bene: Ek sal julle God wees; julle sal my volk wees; Ek sal in julle midde bly.

Net voor die volk die beloofde land intrek, kry ons Deuteronomium 28 waarin ‘n lys van seëninge en strawwe uitgespel word vir die onderhouding of verbreking van die verbond. Dit sluit in die voorwaardes waaronder Israel in die beloofde land kan bly. Israel belowe herhaaldelik om hierdie verbond na te kom.

In Josua tot aan die einde van 2 Konings is die sentrale vraag: Sal die volk getrou bly aan hulle verbond met God soos dit primêr in Deuteronomium beskryf word? Die antwoord is duidelik: Nee. Onder invloed van die buurnasies verwerp God vir Israel en begin afgode te aanbid. Terselfdertyd draai hulle hulle rug op die etiese riglyne en ons lees van geestelike en morele verval. Hierdie agteruitgang word net onderbreek deur die verhale van Samuel en Dawid.

God se geduld is op. Nou stuur Hy die profete met ‘n finale pleidooi: Bekeer julle; keer terug na julle godsdiens en die ware aanbidding van God soos ooreengekom is in Deuteronomium 28. Indien die volk dit nie doen nie, sal die vreeslike strawwe beskryf in Deuteronomium 28 in werking tree. Die profete wys vir die volk hoe hulle die ooreenkomste met God verbreek het. Die oordeel is nou onvermydelik. Dit kom in die vorm van twee vreeslike invalle:

In 722 vC val Assirië die Noordryk in en vernietig die noordelike koninkryk.

In 587/586 vC val die Babiloniërs die Suidryk in en vernietig Jerusalem en die tempel.

Israel verloor so die beloofde land.

Die profete verkondig oordeel, maar reik ook terug na God se verbond met Abraham en Dawid. God se verbond met Abraham het veral drie beloftes: ‘n land, ‘n nageslag en dat hy tot seën van alle nasies sal wees. God se verbond met Dawid is dat Hy vir hom ‘n koningshuis gaan vestig: Jou koningshuis en jou koningskap sal vir altyd vas staan; jou troon sal altyd voortbestaan (2 Samuel 7:16). Daarom voorspel die profete ‘n hersteltyd – ‘n tyd wanneer God ‘n nuwe en beter verbond met sy mense sal sluit. Dit is baie gou duidelik dat hierdie verbond nie tot Israel beperk sou wees nie, maar alle nasies sou insluit – soos God aan Abraham beloof het.

Die boodskap van die profete sluit basies drie punte in:

Julle (Israel en individue) het die verbond wat God met Moses gesluit het, verbreek. Bekeer julleself. Hier is ‘n paar sondes wat die profete oor en oor herhaal: afgodery, sosiale ongeregtigheid en ‘n dwase vertroue op godsdienstige rituele.

As julle julle nie bekeer nie, is oordeel onvermydelik.

Daar is egter hoop vorentoe – na die oordeel. Daar wag ‘n heerlike toekoms en Israel sal herstel word. Maar al die nasies word nou deel van hierdie nuwe verbond.

Met hierdie agtergrond is dit makliker om die konteks van die profeteboeke te verstaan en sal ons die rykdomme in hierdie boeke kan ontgin.

Die Groot Geloofswoordeboek: Profesie/Profeet/Vervulling van profesieë/beloftes

Die Groot Geloofswoordeboek: Profesie/Profeet/Vervulling van profesieë/beloftes

Profesie/Profeet • Vervulling van profesieë/beloftes

Profesie/Profeet

Ou Testament

Daar is ‘n algemene misverstand oor wat die eintlike taak van ‘n profeet in die Ou Testament was. ‘n Profeet het nie in die eerste plek profesieë uitgespreek oor wat in die toekoms sou gebeur nie. Die hoofsaak van die profeet se taak was om te sê wat die wil van God daar en dan was. Dit het beteken dat die profete dikwels in spanning en selfs botsings met die volk en veral met die koning gekom het omdat dinge nie in ooreenstemming met die wil van God was nie. Dit het die beskuldiging na vore gebring dat hulle onheilsprofete was omdat hulle die oordele van God moes aankondig. En dit het die profete baie ongewild gemaak en dikwels selfs aan vervolging en lyding blootgestel en hulle lewe in groot spanning gebring. Jeremia is die klassieke voorbeeld. Hy het later selfs sy geboortedag vervloek (Jer 19-21). Ook Amos is vervolg oor sy negatiewe oordele oor die Noordryk (Am 7:10-17).

Maar profete het tog ook profesieë uitgespreek. Dit was meestal negatiewe profesieë oor die oordele wat die volk en die koning gaan tref as gevolg van hulle ongehoorsaamheid aan God. Die volk se sonde het dikwels met afgodediens in verband gestaan, maar Amos is die klassieke voorbeeld van ‘n profeet wat God se oordeel aankondig oor sosiale onreg (oa Am 8:4-6). Die komende ballingskap, as die grootste oordeel wat Israel ooit getref het, was veral die tema van Jeremia se waarskuwende profesieë.

Daar was ook heilsprofesieë waarvan die *Messiaanse profesieë en die profesieë van die *dienaar van die Here die belangrikste is.

Nuwe Testament

In die tyd van die Nuwe Testament is daar ook nog profete. Dit word direk verbind aan die *gawes van die Gees, wat beteken dat profete nie meer so uitsonderlik is soos in die Ou Testament nie, maar baie meer sou kon voorkom. Paulus alleen gebruik dan ook die begrippe “profeet”, “profeteer” en “profesie” omtrent 30 keer. In sy lyste van gawes kom profesie gereeld voor (1 Kor 12:7-11, 27-30), en hy prys die gawe van profesie sterk aan (1 Kor 14). Elders word die profete saam met die apostels genoem as die fondament waarop die kerk gebou is (Ef 2:20). Die gawe van profesie word ook direk met die koms en werk van die Gees verbind (Hand 2:17-18), en telkens lees ons van profete en profesieë in die res van Handelinge (11:27 ev; 13:1; 15:32; 19:6; 21:9-10).

Dis ook in die Nuwe Testament duidelik dat profesie nie in die eerste plek oor toekomsgebeure gaan nie, maar oor die woord en wil van die Here hier en nou (14:3-5, 25). Daar is groepe Christene wat getuig dat dié gawe vandag nog voorkom.

Die 1983-vertaling het aanvanklik met ‘n baie ernstige fout uitgekom, wat gelukkig gou in latere drukke reggemaak is. “Profesie” is vertaal met “om God se boodskap (wil) te verkondig” (veral in 1 Kor 12-14). Dit het die indruk geskep dat die vertaling na die predikant/pastoor verwys, en nie na ‘n Geestesgawe nie. Daar is veral Pinkstergroepe wat tot vandag toe nog nie hierdie vertaling gebruik nie, en ons het hier een van die redes.

• Jesus as Profeet

Daar word dikwels in die Nuwe Testament na Jesus as ‘n profeet verwys (Matt 21:11, 46; Mark 6:15; Luk 7:16; 24:19; Hand 3:22 ev; 7:37). Daar is ‘n sin waarin ons Hom, tesame met Johannes die Doper, die laaste twee profete van die Ou Testament kan noem. Hulle was God se laaste oproep aan die volk om hulle te bekeer sodat God hulle kan begin seën en daardeur die volke nadertrek na Jerusalem (Jes 2:2-5; kyk ook Ps 102:22-23). Daarom begin beide hulle openbare optrede met die tipiese profetiese oproep van die Ou Testament: “Bekeer julle … ” (Matt 3:2; 4:17).

Daar is egter meer op die spel. Jesus was nie maar net nóg ‘n profeet nie. Hy was dié Profeet (Joh 6:14; 7:40). Die Jode het verwag dat daar ‘n buitengewone profeet sou kom (Joh 1:21, 25) wat deur Moses beloof is en na wie die hele volk moes luister (Deut 18:15-22). Soos soveel ander profesieë is ook hierdie profesie in Jesus vervul. Hy was God se beslissende oproep aan Israel. Omdat hulle Hom verwerp het, het God hulle ook verwerp (Matt 21:43; 23:37 ev; Rom 11:15). (*Israel, *Jode)

Vervulling van profesieë/beloftes

Daar is mense wat oortuig is dat profesieë letterlik vervul word. Die *Dispensasionalisme maak ‘n groot saak daarvan. Dit werk egter nie so nie. Soms sal een of twee woorde of ‘n sinnetjie in ‘n profesie wel letterlik uitkom, soos die woord “Betlehem” in Miga 5:1, en “die Gees wat kom” (Joël 2:28), maar as ‘n mens die volle profesie ernstig opneem, lyk die vervulling altyd baie anders as wat ‘n mens uit die profesie sou kon aflei. Kom ons kyk na ‘n paar voorbeelde.

Op die Pinksterdag sê Petrus dat die uitstorting van die Gees die vervulling van Joël 2:28-32 is. Hy haal dan ook die profesie in sy geheel aan (Hand 2:17-21). Maar as ‘n mens die besonderhede van Joël en die uitstorting van die Gees vergelyk, is daar baie besonderhede wat glad nie op die Pinksterdag vervul is nie. Daar was nie besondere tekens in die lug, of bloed en vuur en rookwolke nie. Die son het nie pikdonker geword nie en die maan nie bloedrooi nie.

Wat wel vervul is, is dat die Gees uitgestort word en dat gelowiges profeteer. Selfs van gesigte en drome is daar min of geen teken nie. Die profesie is dus nie in kleiner besonderhede vervul nie. Net die groot saak waarom dit gegaan het, het waar geword: die Gees is uitgestort.

‘n Ander voorbeeld is Amos 9:11-12. Jakobus haal dit aan om die sending van Paulus te verduidelik (Hand 15:15-17). Maar van die profesie soos dit oorspronklik in Amos gestaan het, is omtrent niks letterlik vervul nie. Die vervalle hut van Dawid is nie herstel nie, en Israel het nie ‘n besondere oorwinning oor Edom behaal nie. In werklikheid haal Jakobus ander woorde aan as wat ons in Amos 9 het. Hy kry hierdie woorde in die *Septuagint, die Griekse vertaling van die Ou Testament wat nie baie noukeurig gedoen is nie. Hierin is die laaste deel heeltemal verander van ‘n oorlogsteks na ‘n sendingteks (Hand 15:17). Ook hier kan dus nie gepraat word van die letterlike vervulling van die profesie nie.

Volgens Matteus 2:17-18 word Jeremia 31:15 vervul in die kindermoord van Herodes. As ‘n mens mooi na Jeremia 31 kyk, is dit ‘n baie langer profesie as net vers 15. Dit gaan voort in vers 16-17. Dit is ‘n profesie oor die ballingskap én die terugkeer na Jerusalem. En ons weet die profesie is in daardie tyd vervul. Ragel het vreeslik oor haar kinders gehuil, maar later, na die ballingskap, het hulle tog weer teruggekom. “Ragel” staan hier vir die moeders van Israel wie se jong seuns en dogters as slawe weggevoer is Babel toe. Hulle kon dus ook weer terugkom ná die ballingskap.

Maar in Matteus is dit ‘n totaal verskillende situasie. Die “kinders” is nie jongmense wat weggevoer word nie, maar babas wat vermoor word. Van die res van die profesie, die terugkeer, kan daar dus ook geen sprake wees nie. Ook hier is dit net een bepaalde punt in die profesie wat vervul word: die moeders wat huil oor hul “kinders”, maar wie die “kinders” is, verskil heeltemal.

‘n Mens kan profesie na profesie nagaan en vind dat ons hier ‘n reël het: profesieë word nie letterlik vervul nie. Gewoonlik is daar net een of twee sake in die profesie wat met die vervulling ooreenkom.

Wat beteken dit? Dat God vry is om ons in die vervulling van profesieë te verras. Dat die vervulling heel dikwels baie ryker is as die profesie self. Dat profesieë maar net riglyne is om God se pad die toekoms in aan te dui.

Dink net ‘n oomblik aan die eerste twee beloftes wat hier behandel is. Wat sou vir die koninkryk van God beter gewees het: Nóg ‘n oorlog in die Nabye-Ooste waarin Israel die Edomiete vernietig, en sommer ook al die ander nasies in die omgewing (Am 9:12), of Paulus se sendingreise waartydens “al die nasies die Here gesoek het”? (Hand 15:17) Wat sou die meeste vir die eer van God beteken het: Nóg ‘n keer die wêreld vol “bloed en vuur en rookwolke” (Joël 2:30, duidelik oorlogsimbole), of die koms van die Gees (Hand 2) wat harte oorwin en nie mense vernietig nie.

Die letterlike vervulling van profesieë sou ‘n armoede in ons toekomsverwagting meegebring het. Profesieë gebruik beelde wat ontleen is aan die ervarings van die profeet. Dit beteken dat geen vervulling ooit meer sou kon wees as dit wat klaar in die profeet se ervarings aanwesig was nie. Dit sou net ‘n herhaling beteken het van die beste wat ons alreeds ken, en nooit iets radikaal nuut en anders nie. Maar dit is juis wat ons verwag by die *wederkoms van Jesus.

Daar wag heerlike verrassings op ons as God finaal sy beloftes/profesieë vervul, hoe noukeurig ‘n mens ook al die profesieë probeer uitlê. Niemand sou voor die gebeure in Handelinge 2 kon vermoed het dat hierdie profesie uit Joël só vervul sou word nie, nog minder Amos 9 volgens Handelinge 15!

Skrywer: Prof Adrio König