“Your life is shaped by the ends you live for. You are made in the image of what you desire.”

—Thomas Merton

Roeping: Individueel of gemeenskaplik

God roep ons persoonlik, maar nie individueel nie. Die hele idee van die gemeenskap is problematies vir die moderne mens. Die moderne mens het ‘n vooroordeel teen instellings. The conveyer belt of life carries you on, no one knows where. One is more of an object, a thing, than a living creature (Franz Kafka).

Moderne gelowiges ondervind selde die gemeenskaplike aard van die kerk; die invloed van die plaaslike gemeente is selde beslissend in die samelewing. Die kerk is geroep deur Jesus Christus en behoort aan Hom. Elke gelowige is persoonlik geroep, maar nie as ‘n klomp individue nie, maar as ‘n geloofsgemeenskap. Die kerk is nie ‘n klomp verskillende kerke op verskillende plekke nie, maar een kerk op baie plekke. Elke plaaslike gemeente beliggaam en verteenwoordig die hele kerk. Die kerk is plaaslik en universeel, sigbaar en onsigbaar.

Teenoor die vrywillige groeperings in die samelewing staan die gewillige lede van die geloofsgemeenskap. Die gemeenskaplike roeping vul ons persoonlike roeping aan. Daar is egter uitdagings vir hierdie geloofsgemeenskap:

• Die moderne neiging tot individualisme.
• Ons moet besef dat daar nie net een “regte” manier – ons manier – is om kerk te wees nie.
• Die toewyding aan ‘n gemeenskaplike roeping herinner ons aan die voortdurende behoefte om te hervorm.

Without individuals, nothing happens; without institutions, nothing survives (Talleyrand).

[Tell my foes that] If they care to read and refute me, not to try to do it without the help of the truly sacred Scriptures. … If not, I shall not care a straw for all their croakings. -Huldrych Zwingli

My roeping: Wie is my gehoor?

As ons ons planne bespreek, dink ons onmiddellik aan doelwitte, teikendatums, evaluering, ens. Selde kyk ons na ons gehoor. Die vraag is nie of ons ‘n gehoor het nie, maar eerder: Wie is ons gehoor? As ek ‘n lewe leef deur na God se roeping te luister, leef ek voor ‘n gehoor wat alle ander gehore oortref – ‘n gehoor van Een.

Agter die stem van God staan die oog van God; agter die oog van God staan die gesig van God; agter die gesig van God staan die hart van God. God weet en Hy sien. Hy sien die swaeltjie. Ons wil so graag ons deugde ten toonstel om deur ander erken te word. Jesus sê dat ons die goeie dade in die geheim moet doen, want dan sal die Vader wat alles sien ons beloon.

Om voor ‘n gehoor van Een te lewe, maak ‘n groot verskil Ons hoef nou niks voor ander te bewys nie.

Knowledge comes, but wisdom lingers. -Alfred, Lord Tennyson, digter (1809-1892)

God roep my met woorde

Woorde is die manier waarop God Hom aan ons openbaar. Dit geld ook vir my roeping. Dit is deur na Hom te luister, op Hom te vertrou, Hom te gehoorsaam as Hy my roep dat ek toelaat dat God God in al sy majesteit is. God se roeping bestaan uit ‘n oproep en ‘n uitnodiging. Die elemente is dikwels afwesig in die “roeping” van vandag se Christene. Dit lei tot ‘n ongeërgdheid in ons geloof – ons gedrag toon geen teken dat ons geluister het toe Hy ons geroep het nie.

In die Ou Testament lees ons dat as God geroep het, het die mense voor Hom platgeval. Hulle kon Hom nie sien nie, maar het Hom gehoor. Lees net weer Markus 1 waar hy Jesus se roeping van sy eerste dissipels beskryf word. Hy roep vir Simon en Andreas waar hulle besig was om hulle nette in die see uit te gooi: Onmiddellik het hulle die nette gelos en Hom gevolg. ‘n Entjie verder kry hy vir Jakobus en Johannes waar hulle besig was om hulle nette reg te maak. Jesus roep hulle: Hulle het hulle pa, Sebedeus, net so saam met die loonarbeiders in die skuit gelaat en saam met Jesus gegaan. Hierdie vier vissers kon net nie Jesus se roeping weier nie. Hulle het nie eers al hulle opsies oorweeg en toe besluit om Hom te volg nie. Hulle hoor en gehoorsaam onmiddellik. Daar is net een manier om Christus te volg: Los alles en volg Hom.

Wat ons vandag in meeste van ons kerke hoor, is ‘n sagte roeping ingestel op genade. Jesus se roeping gaan nie met toegewings gepaard nie. Maar ons vertrou op die gawes van die moderne lewe – ons het God nie meer nodig nie. Die kerk het sy gesag in die wêreld verloor. Hoe probeer ons hierdie gesag terug wen? Versterk instellings; sterker leierskap; duideliker formulering van wat ons glo … In ‘n wêreld so dinamies en individualisties is daar geen terugkeer na die gesag van die geloof sonder dat elke gelowige sy roeping verstaan nie.

Luther is geroep om voor die keiser te verskyn. My gewete is ‘n gevangene van die woord van God. Ek kan nie en sal nie iets terugtrek nie, want om teen my gewete te gaan is nie reg of veilig nie. God help my. Amen. Geloof in God sal net sy gesag herwin as gelowiges God meer vrees as wat ons die mag en gunste van die moderne lewe najaag. Ons moet weer ons roeping hoor en daardeur vasgevang word. Ons moet saam met Luther sê: Hier staan ek; ek kan nie anders nie. (Dit is onseker of Luther dit werklik gesê het.)

The ability to simplify means to eliminate the unnecessary so that the necessary may speak. -Hans Hofmann, skilder (1880-1966)

My roeping: Sekulêr teenoor geestelik

Ek kan nie my roeping van my werk onderskei tensy daar Iemand is wat my roep nie. Sonder my roeping het my werk geen sin nie. Anders is ek soos die werkolis wat sin vir die lewe uit sy werk probeer kry – tevergeefs.

Vandag word roeping dikwels as ‘n sinoniem vir werk gesien. Die doelpale het geskuif – roeping word nie meer deur God gedryf nie, maar deur ons pligte en rolle in die samelewing. Werk word nou vir ons heilig. The man who builds a factory build a temple. The man who works there worships there (President Coolidge van die VSA). Henry Ford gaan selfs verder: Work is the salvation of the human race, morally, physically, socially.  Roeping word ook gebruik vir werkers wat te min betaal word vir wat hulle doen – soos verpleegsters en sendelinge. Duur genade word nou goedkoop genade – sonder dissipelskap.

Hoe kom ons nou uit hierdie dilemma?

• Oppas vir woordspeletjies wat voorgee dat roeping sonder Iemand wat roep aanvaarbaar is. Geen Roeper beteken geen roeping beteken dit is werk en nie ‘n roeping nie.
• Ons moet primêre roeping tot sy ereplek herstel. My toewyding aan Jesus Christus is die hart van my roeping.
• Roeping is nie om iets te doen of om iets te wees nie … ons word na Iemand geroep.

The greatest competitor of devotion to Jesus is service to Him … The one aim of the call of God is the satisfaction of God, not the call to do something for Him (Oswald Chambers).