Wanneer het die Sabbat na Sondag verskuif en waarom? – Kobus Kok

Van die heel begin van die skepping af, volgens die Hebreeuse, of OT tradisie is die Sabbat op die sewende dag en dit gaan terug na die skeppingsverhaal.

Ons lees in Genesis 2:1-3 “Op die sewende dag het God alreeds alles geskep en 2) op die sewende dag het God gerus  3 God het die sewende dag geheilig en as gereelde rusdag ingestel…”

Sommige van ons luisterraars op Radiokansel en die intekenaars op bybelkennis is van mening dat ons Christene alles gaan verander het. Ons pas God se Woord aan soos ons wil, om ons eie tydskedule te pas en hulle dink dit is heeltemal verkeerd. Hulle meen dat ons eerder moet teruggaan na God se Woord en as God se Woord sê jy moet die Sabbat heilig hou dan moet jy – net soos dit in Exodus 20:8-11 staan. Hulle meen dan ook dat ons die Sabbat weer moet instel en dat ons dit moet deurbring soos wat dit deur God se Woord aan ons beveel word.

In ʼn vorige skrywe het prof Malan opgemerk  dat Deuteronomium 5:12-15 gee die rede aan waarom Israel die Sabbatdag heilig moet hou: Die Here jou God het jou as slaaf uit Egipte bevry (waar hulle elke dag as slawe moes werk; lees Eksodus 20:2). Eksodus 20:8-11 gee die Here se rus op die sewende dag aan as die rede waarom Hy dit vir Israel as gereelde rusdag ingestel en geheilig het. God se verlossing (Deuteronomium) en skepping (Eksodus) vul mekaar dus aan. In Eksodus 31:13 is die viering van die Sabbatdag niks minder nie as die uitdrukking van Israel se noue band en verhouding met God, ʼn teken van die Here se verbond met hulle (vergelyk Esegiël 20:12,17). Eksodus 31:17 sê letterlik: ‘…en op die sewende dag het Hy gerus en is verkwik’ (NAV: het Ek nie gewerk nie, maar gerus),

Hiervolgens dis dit duidelik dat die Sabbat ʼn rusdag is wat geheilig moet word en dat mens tydens die Sabbat nie werk nie, maar rus – nie as plig nie, maar teen die agtergrond van die feit dat God die Sabbat aan die mens skenk – dit word met ander woorde ʼn dag waarop die Jode terugdink aan die tyd toe hulle as slawe gedwing was om die hele week, elke dag van hulle lewe te werk en dwangarbeid onder die Egiptenaars te verrig. Hierteenoor het God hulle magtig bevry uit die ystervuis van Egipte en toe weer vir hulle herinner aan wie God is en wie hulle is. In Egipte het hulle hulle identiteit verloor en in die woestyn het hulle weer die wet ontvang en geleer wie God is en wie hulle is. Een van die belangrike dinge wat hulle weer gehoor het, is dat God die skepper van die ganse aarde alles daarop is en dat hy die God van orde is. En dan in die vierde gebod wat Israel in die Woestyn ontvang, sê God vir hulle dat hulle die Sabbat moet rus (Kyk Eksodus 20:8-11).

Vir die Jode het die Sabbat teen Vrydagaand begin dit het teen Saterdag met sononder opgehou. Dit was met ander woorde ʼn volle 24 uur. Die Jode het baie wette gehad rondom die Sabbat. Ons lees bv in die Misjna (3de eeu nC; Joodse mondelinge tradisies toe vasgepen) dat daar allerlei reëls was wat gegeld het en wat vir mense gehelp het om die Sabbat te onderhou volgens God se wil. Die Misjna bevat dan Joodse kategorisering van mense, plekke en tye in konsentriese sirkels van belangrikste tot minder belangrikste. In terme van mense is die hoëpriester die belangrikste; op die kaart van plekke is Jerusalem en die allerheiligste die belangrikste plek op aarde; en op die kaart van tye en teen die agtergrond van feeste is die Sabbat die enkele belangrikste tyd vir die Jode (Sabbat; Paasfees, Versoendag, Loofhuttefees,  feesdae, Nuwejaar, vasdae, Purimfees).

Die onderhouding van die Sabbat was ʼn baie belangrike identiteitsmerker vir die Jode en die ganse wêreld moes uit die onderbreking van die daaglikse roetine sien dat Israel heilig en afgesonder is en ʼn volk is wat erns maak met hulle verhouding met God. Die Sabbat was ʼn fees vir almal, nie net vir die mens nie. In die wetboek Eksodus 20 sien ons dat selfs die diere wat aan die Jood behoort het nie op die Sabbat mag gewerk het nie. Alles moes letterlik gaan stilstaan. In die pre-Christelike boek Jubilee lees ons dat daar deur die Jode geglo is dat selfs God en sy engele die Sabbat onderhou het en geen werk verrig het nie. Vir die Jode was seksuele gemeenskap op die Sabbat nie toegelaat nie en indien iemand uitgevang is dat hulle die Sabbat oortree, is hulle met die dood gestraf. In die boek 1 Makkabeërs lees ons die verhaal van meer as een duisend Jode wat in die oorlog doodgemaak is omdat hulle geweier het om hulle te verdedig toe hulle op ʼn Sabbat aangeval is.

Die Misjna traktaat “Sjabbat” gee ons ʼn interessante blik op die rabbi’s se interpretasie van die Sabbat gebod (Sien Joubert 2010 in Jesus ʼn radikale sprong). Mense is verbied om op die Sabbat by ʼn lamp te lees (1:3) of brood in ʼn oond te plaas (1:10). Mens mag nie ʼn lamppit uitdoof nie, want dit mag dalk in houtskool ontaard en dan het jy gewerk (2:5); Indien jy tandpyn gehad het mag jy nie asyn vir die pyn gesuig het nie (14:4) of selfs koue water geneem het om oor jou seer voet te gooi nie (22:6). Jy mag nie strooi wat op jou bed beland het met jou hand afvee nie, maar jy kon dit wel toevallig met jou lyf doen (20:5).

Dit was die belaglike span-reëls van die Joodse geloofsspel! Die Jode het die Sabbat, en God se plan met die Sabbat so toegegooi met die swart verstikkende teer van mensegemaakte religieuse reëls dat hulle die kern en die ware bedoeling daarvan verloor het.

Hierteenoor het Jesus uitgetroon. Jesus – die Seun en Woord van God was egter aan kom na die wêreld met ʼn radikale nuwe boodskap wat sou terugsny na die ware bedoeling van die wet. Vir die geestelik blinde Jode van die dag was Jesus niks minder nie as ʼn regte reëlbreker, ʼn geestelike rebel. Hulle was reg, Jesus was ʼn regte spelbreker. Hy het inderdaad die verworwe Joodse religieuse spel kom afbreek sodat hulle weer die kern van dit alles kon ontdek, begryp en daarvolgens leef.

In die NT tref ons op ʼn goeie dag, twee duisend jaar gelede daar in Jerusalem uiteindelik die Seun van God op ʼn besige religieuse toneel aan. Dit was ʼn Sabbat.  In spanning wag ons om te sien wat hierdie openbarings-God-word-man gaan doen. In Johannes 5 tref ons Jesus aan waar hy op die Sabbat daar in die omgewing van die tempel rondloop. In Johannes 5:1 lees ons dat Jesus en sy dissipels op na Jerusalem gegaan het vir een van die belangrike Joodse feeste. In feestye kom mense van heinde en verre om die fees by te woon, in die teenwoordigheid van God te kom. Die tempelpolisie en geestelike leiers is reg vir aksie en implementeer graag hulle gunsteling wettiese reëls. Volgens sommige geleerdes het daar tydens feeste ʼn intensivering van wetsonderhouding plaasgevind. Mense was dus meer sensitief en veral op ʼn Sabbat in die heilige stad Jerusalem op ʼn heilige tyd tydens ʼn heilige fees. So lees ons dan dat Jesus op ʼn Sabbat daar by die Skaappoort met sy 5 pilare opdaag met hemelse teenwoordigheid. Daar het ʼn klomp siek mense gelê, lammes, blindes, en allerlei erge siektes. Skielik sien Jesus ʼn man wat al vir 38 jaar lank siek is en wat net nie gesond word nie omdat hy te swak en siek is om by die genesingspoel uit te kom as die in beroering kom as die engel dit laat borrel. Elke keer gaan iemand anders voor hom daar in en die word dan genees maar die arme vriendlose man bly siek. Net daar genees Jesus hom – op die Sabbat en beveel hom boonop om sy matjie waarop hy gelê het op te tel en saam met hom te neem.

In Johannes 5:10 loop die man toe vas in niemand anders nie as die gevreesde antagoniste, die tempelpolisie, wat hom dadelik vaspen en aankla dat hy die heilige Sabbat oortree en dat dit onwettig is. Tegnies gesproke verdien hy die dood. Die geneesde man sê toe vir hulle dat Jesus hom genees het en dat Jesus hom beveel het om sy mat op te tel en te loop en dit is presies wat hy gedoen het. Hy is net so verbaas soos hulle…

Skielik is die tempelpolisie agter Jesus aan en wou hom vastrek. En toe bars die bom toe Jesus in Johannes 5:17 sê: “My Vader werk ook vandag – en daarom werk Ek ook”. Johannes 5:18 sê dit is die groot rede waarom die Jode Jesus daarna wou doodmaak – vir twee redes – *Hy het die Sabbat gebreek *en Hy het God sy eie Vader genoem en homself en sy optrede sodoende gelyk gestel aan God.

Jesus se groot argument teen hulle in Johannes 5 is dat hulle die punt mis. Hier fokus hulle op die reëls wat gebreek is, maar mis die feit dat die skeppings-God herskeppend en helend, genesend en restourerend rondom hulle aan die werk is. Jesus het dikwels mense op die Sabbat genees en die ander evangelies getuig ook daarvan. Sy dissipels het ook op die Sabbat koring versamel sodat hulle iets het om te eet. Jesus het die Joodse Sabbatswet kom breek, maar hy het die ware bedoeling daarvan weer kom herstel. Die Jode was so gefokus op die doen van die wet dat hulle dikwels die doen van die wet bo die liefde en die omgee van mense gestel het, Hulle sou dus eerder by die letter van die Sabbatswet bly en iemand wat die Sabbat oortree het vermoor, as wat hulle sou toelaat dat ʼn persoon wat siek is genees kan word of ʼn persoon wat lam is weer kan loop of blind is weer kan sien. Jesus het die Jode weer kom wys wat die hart van God is en waar hulle harte nie meer was nie. Jesus het kom wys dat die Sabbat minstens ʼn dag is van diens en van verhoudings. Dit is ʼn dag waarop God en mense in die fokus is en nie dooie reëls nie.

Jesus het kom wys Hy is Here oor die Sabbat en dat elke dag eintlik ʼn Sabbat is – ʼn Godverheerliking-en-goeddoen-dag (Joubert 2010:86 in Jesus ʼn Radikale sprong).

Jesus het dit nie teen die Sabbat gehad nie. Jesus het dit teen die verkeerde verstaan van God se bedoeling daarmee gehad. Hy het dus nie gekom om die wette af te skaal of tot niet te maak nie, maar juis sodat dit tot hulle volle betekenis kan terugkeer (kyk Matteus 5:17). Daarom sien ons in die vroeë kerk dat Christene nog steeds die Sabbat onderhou het, maar hulle het die ware bedoeling verstaan – naamlik dat dit ʼn Godverheerliking-en-goeddoen-dag is. Die eerste Christene, veral die Jode wat Jesus as Messias aanvaar het, het dus ook nog die Sabbat gehou. Maar tog sien ons dat die eerste Christene ook en veral Sondae bymekaar gekom het. In Handelinge 20:7; 1 Korintiërs 16:2 en Openbaring 1:10 sien ons dit duidelik. Jesus se opstanding het die rol hierin gespeel. Die eerste Christene het dus elke Sondag as opstandingsondag gevier en bymekaar gekom in die naam van Jesus.

Wanneer het die Sabbat dan Sondag geword?

Die eerste Christene was vir die eerste 300 jaar ʼn minderheid en dikwels vervolg deur die Jode en deur die Romeinse ryk. Die Christen geloof was beskou as ʼn onwettige godsdiens of religio illigata in die Romeinse Ryk. Die aanbidding van God op ʼn Sondag het dus dikwels in die geheim en ondergronds plaasgevind.

Prof Francois Malan het in ʼn vorige skrywe reeds opgemerk dat die Romeine in die antieke tyd ʼn 8-dae week gehad het, met die agste dag wat dan as markdag en hofdag gefunksioneer het. Onder Joodse en Babiloniese invloed is die duur van ʼn week in die eerste eeu v.C. tot sewe dae verander. Hulle het hulle dae na die son, maan en planete genoem, vandaar die naam Sondag. Teen die 4de eeu kom die groot Romeinse Keiser Konstantyn tot bekering. Konstantyn, het die Sondag in 321 n.C. die amptelike rusdag van die Romeinse Ryk gemaak. Hy het ook gesorg dat Sondag die dag is waarop mense in die reuse katedrale wat hy laat bou het bymekaar kom en God eer. Vandaar dat ons op Sondag en nie op die Sabbat ons rusdag vier nie.

Sommige mense mag nou voel dat dit alles die Romeinse keiser Konstantyn se skuld is dat ons nie meer op ʼn Sabbat ons rusdag hou nie en dat ons as Christene weer moet terugkeer na Sabbat op ʼn Saterdag. Hierdie perspektief is egter nie korrek nie en hou nie die baie belangrike vergadering wat in die jaar 48 n.C. in Jerusalem gehou is in gedagte nie. Ons lees daarvan in Handelinge 15 en in Galasiërs 2. Daar, by een van die eerste groot kerkvergaderings, is besluit dat die besnydenis en die Sabbat as tipiese Joodse identiteitsmerkers nie langer deur die Christene gehou hoef te word wat vanaf die heidendom tot die Christelike geloof tot bekering gekom het nie. Dit beteken dat al die klomp wette wat ons in die Misjna sien – dat jy nie strooi van jou bed met jou hand mag wegvat op ʼn Sabbat, ens,- nie as vereiste aan heidene gestel word nie.  Dit beteken egter nie dat hulle nie iets gemaak het van die Sabbat nie, inteendeel. Baie het steeds aan die Joodse feeste deelgeneem en selfs die Sabbat gehou en die tempel besoek voor dit vernietig is in 70 n.C. Vir die eerste Christene was Sondag egter  ʼn baie belangrike dag en hulle het bymekaar gekom en op opstaningsondag kerk gehou en iets besef van die ware aard van so ʼn dag, naamlik ‘n Godverheerliking-en-goeddoen-dag. Vir die eerste Christene was elke dag ʼn Godverheerliking-en-goeddoen-dag. Die Sabbat was nie meer een dag nie maar elke dag van die week.

Indien ons dus vandag nuwe reëls opstel van dingetjies wat ons mag en nie mag doen nie mis ons die punt en vergeet ons die radikale optrede van Jesus – die Seun van God wat met sy optrede nie die wet kom ophef het nie, maar kom wys het dat die spelreëls verander het – inteendeel, die ganse spel van die ganse lewe het verander. Mag ons herinner word dat Jesus ons kom wys het dat elke dag ʼn Sabbat is  en dat die Sabbat wesenlik ‘n Godverheerliking-en-goeddoen-dag is.

Outeur: Dr Kobus Kok

Sabbat en Sondag (2) – Francois Malan

Vraag:

Nico Peyper het vantevore ʼn vraag oor die Sabbat en Sondag gevra. Hiermee verdere opvolgvrae van hom:

Baie dankie vir die antwoord. Op die stadium worstel ek baie met die aangeleentheid omrede die werke van ons Vader op die regte manier voortgesit moet word in die donker wêreld waarin ons leef – so ook reg onderhou word. Dwaling is aan die orde van die dag en ons as kinders van God moet waak daarteen.

Dit is sekerlik ʼn onderwerp wat elke mens op sy eie manier kan verklaar, MAAR:-

(1) Wat sê die Bybel hoe moet ons ʼn Sondag deurbring? Nie hoe wil ek of u of enige ander mense dit deurbring (in gemak volgens ons as mens) nie? Volgens my is dit bietjie verwarrend om te sê dat dit seker nie verkeerd is om op ‘n Sondag kos te koop nie – soos die dissipels koringare uitgevryf het nie. In die woestyn moes die Israeliete die dag voor die rusdag, genoeg kos opgetel het ook vir die rusdag – is dit maar net ʼn staaltjie – iets in die Ou Testament wat nie vandag meer van belang is nie of moet ons dit ernstig opneem – ook in ons lewe vandag?

(2) Is dit waar dat die sabbatdag in die Nuwe Testament weggeval het en indien ja – wat is die rede daarvoor?

(3) Volgens die Joodse kalender is die sabbatdag eintlik die Saterdag maar ons vier die rusdag op die Sondag. Is dit wel so en waarom het ons mense die dae verander? Is dit miskien dat Jesus Christus op die Sondag uit die graf opgestaan het? Is dit miskien dat Jesus vir ewig die dood en die wêreld oorwin het dat ons daardie dag as die Sondag – rusdag – vandag ook moet onderhou?

Ek persoonlik ondervind dat die mens vandag alles vir homself wil vergemaklik en daarom sal hulle alles doen om dit in hulle guns, tyd en omstandighede te verander om by hulle aan te pas. Die Bybel – God se Wet en gedeeltes uit die Bybel – word so verstaan dat dit by die mens se vinnige gejaagde lewe kan aanpas – (volgens my) nie by God en God se wil nie.

Daarom is dit vir my baie belangrik om persies te weet wat sê die Bybel van Sondag (rusdag) – nie wat wil die mens sê van Sondag (rusdag) nie. Ons geen elkeen voor ons Vader dit moet getuig wanneer Hy op die wolke verskyn en ek wil dit graag aan my kinders (dogter van 16 en seun van 12 – hulle vra die vrae aan my) – ook reg oordra vir hulle voorbereiding in die “siek” wêreld waarin ons vandag leef.

Antwoord:

Dr Francois Malan antwoord:

Vraag 1: Wat sê die Bybel hoe moet ons ʼn Sondag deurbring?

Die Bybel gee nie ʼn lys voorskrifte hoe ons die Sondag moet deurbring nie (wel ʼn paar duidelike aanduidings hoe ons dit nie moet doen nie, onder andere geen handeldryf nie, Nehemia 13:15-18). Maar wat ‘die dag van die Here’ is en hoe dit deur God bedoel is, word wel in die Bybel aangedui, en die beginsels moet ons onder die leiding van die Heilige Gees in ons praktiese lewe uitwerk. Ek gaan iets daarvan probeer weergee soos ek dit verstaan.

Genesis 2:1-3 sê letterlik: ‘1 En die hemel en die aarde en hulle hele skare (NAV: alles daarin…alles daarop) is voltooi. 2 En op die sewende dag het God sy taak (NAV: skeppingswerk) wat Hy verrig het, voltooi, en Hy het op die sewende dag gerus/opgehou met sy hele taak wat Hy verrig het (die Hebreeuse werkwoord sjabat beteken primêr ‘ophou werk’, en daarom ook ‘rus’;  NAV: gerus). 3 En God het die sewende dag geseën en dit geheilig, want Hy het daarop gerus van sy hele taak wat Hy geskep het deur dit te maak’

Vers 1 verwys na die voltooiing van die ses dae se skeppingstaak wat God Homself opgelê het. Vers 2 verwys na sy rus as die voltooiing en doel van sy taak. Die ses skeppingsdae word elkeen beëindig met ‘en dit was aand en dit was môre…’. Die sewende dag word nie afgesluit nie. Dit gaan voort. Die woord ‘geheilig’ verwys na toewyding aan God, en hang saam met ‘straal van vreugde’.  Hy is die Skeppergod,  die seënende God, wat vrugbaar maak en Hom verbly oor sy skepping (vergelyk 1:28 ‘seën…:Wees vrugbaar…’ en 1:31 ‘…en dit was baie goed’). Daarom is die voortgaande sewende dag God se vreugde in sy skepping en in sy skepsels. Vir die mens was God se sewende dag natuurlik die eerste dag na die skepping van die mens op die sesde dag. Die mens se lewe begin met die vreugdevolle gemeenskap met sy Skepper.

Deuteronomium 5:12-15 gee die rede aan waarom Israel die sabbatdag heilig moet hou: Die Here jou God het jou as slaaf uit Egipte bevry (waar hulle elke dag as slawe moes werk; vergelyk Eksodus 20:2). Eksodus 20:8-11 gee die Here se rus op die sewende dag aan as die rede waarom Hy dit vir Israel as gereelde rusdag ingestel en geheilig het. God se verlossing (Deuteronomium) en skepping (Eksodus) vul mekaar aan. In Eksodus 31:13 is die viering van die sabbatdag die uitdrukking van Israel se noue band met God, ʼn teken van die Here se verbond met hulle (vergelyk Esegiël 20:12,17). Eksodus 31:17 sê letterlik: ‘…en op die sewende dag het Hy gerus en is verkwik’ (NAV: het Ek nie gewerk nie, maar gerus),

Dit is duidelik dat die sabbat ‘n onderbreking in die daaglikse arbeid moet wees, om verkwik te word in vreugdevolle gemeenskap met God. Daarby is die sabbat ʼn fees vir almal: vir die gesin: ouers en kinders, vir die arbeid: meesters en slawe, vir skepsels: mense en diere, vir alle volke: volksgenote en vreemdelinge (vergelyk Eksodud 20:10). Dit word uitgebrei na die skepping: na die aarde in die sabbatsjaar van herstel (Levitikus 25:2-12). Dié hersteljaar vind weerklank in Jesaja 61 se voorspelling van die herstel van Jerusalem na die ballingskap (vergelyk ‘die jaar van die Here se guns’ in 61:2; NAV: die tyd waarop die Here genade betoon). En dit lei tot wat die profete aankondig: ‘dag van die Here’, ‘n dag van oordeel oor die ongehoorsames, en verlossing vir die gelowiges (byvoorbeeld Joël 2:31,32; Obadja 15-17; Maleagi 4:5-6).

Vraag 2: Is dit waar dat die sabbatdag in die Nuwe Testament weggeval het en indien ja – wat is die rede daarvoor?

Lukas 4:16-21 begin Jesus se openbare optrede op die sabbatdag in die sinagoge in Nasaret, met sy voorlesing en toepassing van Jesaja 61. Hy het die aanbreek van die voorspelde aangename jaar (NAV: genadejaar) van die Here kom aankondig (vergelyk Matteus 11:2-5). Hy kom nie die sabbat afskaf nie, maar dit vervul. Sy verkondiging van die koninkryk van God wat naby is, maak die hele lewe ‘n sabbatsfees.

Markus 2:23-28 beskryf Jesus se reaksie op die Fariseërs se lang lys voorskrifte van wat jy nie op die sabbat mag doen nie. Daarmee maak hulle die onderhouding van die sabbat ‘n doel op sigself en plaas ʼn las op die mens. Jesus verwys na die sabbat as God se gawe aan die mens by die skepping, ʼn teken van sy verbond, ʼn vreugdedag, ʼn genadedag. Die sabbat is daar om Jesus as Heer te dien. Die sabbat is God se genadegawe, wat Hy gegee het met die oog op die vervulling daarvan deur Christus, die beloofde seun van Dawid. Hy kom die mense bevry van die Fariseërs se wettiese sisteem.

Markus 3:1-6 beskryf Jesus se reaksie op die Fariseërs se uitsonderings op die sabbatswette, wat slegs genesing op die sabbat toelaat as daar lewensgevaar is. Jesus red en doen goed op die sabbat. Maar hulle beplan sy dood op die sabbat, omdat sy goeddoen hulle sabbatswet oortree (vergelyk Lukas 13:10-17; 14:1-5; Johannes 5:9,10).

Johannes 5:1-18 beskryf die genesing op die sabbat by die bad Betesda. Jesus se verweer teen die Jode, wat teen Hom te velde trek omdat Hy die sabbatdag ontheilig, is: ‘My Vader werk tot nou toe, en Ek werk ook’. Hy is besig met die dinge van sy Vader, ook op die sabbatdag.

Johannes 9 beskryf hoe Jesus op ‘n sabbatdag ʼn blindgeborene genees, nadat hy klei, wat hy met sy spoeg aangemaak het, aan sy oë gesmeer het, en laat afwas het. Sy kommentaar op die Fariseërs wat Hom veroordeel, en op die blindgeborene wat in Hom glo, is dat Hy gekom het ‘sodat nie-siendes kan sien, en siendes blindes word’ (v39). Vir sy dissipels sê Jesus: ‘So lank as dit nog dag is, moet ons die werk doen van Hom wat My gestuur het; die nag kom wanneer niemand kan werk nie’ (v4). Hy is die lig vir die wêreld.

In Hebreërs 3:7-4:11 word die dae van Moses en God se volk in die woestyn vergelyk met die nuwe bedeling van Christus. Deur hulle opstand het die Israeliete God se belofte van die Beloofde Land versmaai, en het hulle God se rus verbeur, soos Psalm 95:11sê. God het op die sewende dag begin rus en rus nog steeds. Elkeen wat in Christus glo, word nou reeds deel van God se ewige rus. Ons behou deel aan Christus as ons end-uit volhard in vertroue op Hom.

Vraag 3: Volgens die Joodse kalender is die sabbatdag eintlik die Saterdag, maar ons vier die rusdag op die Sondag. Is dit wel so en waarom het ons mense die dae verander? Is dit miskien dat Jesus Christus op die Sondag uit die graf opgestaan het? Is dit miskien dat Jesus vir ewig die dood en die wêreld oorwin het dat ons daardie dag as die Sondag – rusdag – vandag ook moet onderhou?

Die woord Sondag kom nie in die oorspronklike Griekse Nuwe Testament voor nie. Die 1986-vertaling van die Afrikaanse Bybel het die woord gebruik vir ‘die eerste dag van die week’, toe die graf van Jesus leeg was, en Jesus uit die dood opgewek is (Markus 16:2,6; Markus 28:1; Lukas 24:1; Johannes 20:1). Dieselfde aand het Hy aan die dissipelgroep sonder Tomas verskyn (Johannes 20:19), en ʼn week later toe Tomas by hulle was (Johannes 20:26). Op die vyftigste dag na Paassabbat is dit die Joodse Pinksterfees, die Sondag waarop die Heilige Gees uitgestort is (Handelinge 2:1). In Openbaring 1:10 word dit ‘die dag van die Here genoem’. In die Oosterse kerk is dit later Opstandingsdag genoem. In die Westerse kerk is dit later ook Skeppingsdag en Dag van die Uitstorting van die Heilige Gees genoem. Die eerste Christelike keiser van die Romeinse ryk, Konstantyn, het die Sondag in 321 n.C. die offisiële rusdag van die Romeinse Ryk gemaak.

Die Romeine het eers ‘n 8-dae week gehad, met die agste dag as markdag en hofdag. Onder Joodse en Babiloniese invloed is dit in die eerste eeu v.C. tot sewe dae verander. Hulle het hulle dae na die son, maan en planete genoem, vandaar die naam Sondag.

Waarskynlik het die eerste Joodse Christene na hulle bekering die sabbat saam met die Jode onderhou: van sononder op Vrydag tot sononder op Saterdag. Daarna sou hulle waarskynlik in die huis van ʼn gelowige saamkom om, in die Gees, met hulle opgestane Heer, as sy volgelinge, saam te eet, en moontlik Sondagmôre vroeg saam te kom om die doop te vier.

Handelinge 6:8-8:3 vertel van die konflik tussen die Jode en die Joodse Christene oor die wet (vergelyk 6:13-14). Handelinge 15 bespreek die vraag of die bekeerlinge uit die heidendom besny moet word en die wet van Moses moet onderhou (v.5). Petrus meen dat hulle nie ʼn juk op hierdie gelowiges moet lê, wat die Jode nie eers kan dra nie, en dat die heidene, net soos die Jode, net deur die genade van die Here Jesus gered word (vv10-11). In die besluit word die onderhouding van die sabbat nie vereis nie (vv28-29. Die vergadering was ongeveer in 48 n.C.). Die Christene uit die heidendom se vryheid van die wet (vgl. bv. Galasiërs 5:1-6), lei tot ʼn Sondag wat nie aan die sabbatswette verbind is nie, maar aan Christus.

1 Korintiërs 16:1 plaas die Korintiese gemeente se kollekte vir die gelowiges in Jerusalem op die eerste dag van die week (NAV: Sondag. Die brief is ongeveer in 55 n.C. geskryf). En toe Paulus terugkom van sy derde besoek aan Korinte, kom die gemeente in Troas op die eerste dag van die week (NAV: Sondag) bymekaar vir die gemeenskaplike maaltyd, wat dié dag tot na middernag aanhou, met Paulus se lang preek (Handelinge 20:7. Dié erediens was ook in ongeveer 55 n.C. gehou).

Romeine 14:5-12 bespreek ‘n krisis in die gemeente van Romeine tussen Joodse Christene, vir wie die sabbat belangrik is, en Christene uit die heidendom, vir wie alle dae ewe belangrik is. Die Joodse Christene se gebruik van slegs rein kos en hulle onderhouding van die sabbat, was kenmerke van die Jodedom. As die ander gemeentelede die Joodse lidmate daaroor veroordeel, kon hulle besluit om Christus te los ter wille van hulle Joodse identiteit. Die Christene wat vry is van die wet, kon hulle weer losmaak van die Joodse wortels en invloed van hulle godsdiens, deur hulle Joodse broers ongevoelig te verag (Die brief word tussen 55-56 n.C. aan die gemeente geskryf).

Kolossense 2:16 sê: niemand moet vir ʼn ander voorskryf of veroordeel oor, onder andere, die sabbat nie, omdat dit ʼn skaduwee is van wat sou kom. Die werklikheid is Christus, aan wie ons moet vashou (vergelyk. v19). Die heiliging van die sabbat was ʼn voorloper van die heiliging wat ons in Christus het. In verbondenheid met Hom deel ons in die volle wese van God, word ons sonde vergewe, en word ons saam met Hom opgewek uit die dood (2:9-14. Die brief word tussen die jare 56-61 n.C. geskryf) ).

Nadat die Romeinse keiser Hadrianus die opstand van die Jode in 132-135 n.C. onderdruk het, Jerusalem verwoes het, en die Joodse wette in die Romeinse ryk verbied het, het Sondagviering die Christene se kenmerk geword, wat hulle van die Jode onderskei het.

Om die sabbatwet met ‘n lys ‘mag nie’s’ op die Christelike Sondag toe te pas, is verkeerd. Die Sondag moet eerder beskou word as Christus se uitbreiding van Israel se sabbat, om God se bedoeling daarmee te vervul. Dit moet ʼn dag van vreugdevolle gemeenskap met God wees, waarop ons na sy Woord luister, en Hom loof en dank by die samekomste van die gemeente (Hebreërs 10:25). ʼn Dag vir oordenking van ons lewe en werk. Daarby is dit ʼn dag vir die vreugdevolle saamwees van die gesin; ʼn rusdag vir ons werkers en lasdiere; ʼn dag vir uitreik na ander, soos die vreemdelinge van Eksodus 20 en Deuteronomium 5. Dit is ʼn dag waarin ons deur God verkwik word om vir ses dae, uit dankbaarheid vir sy genade aan ons, te gaan werk aan sy skepping en vir ons medemense.

Outeur: Dr Francois Malan

Sabbat – vir altyd ʼn teken – Marius Nel

Elmarie de Kock vra:

Ek verwys na die vrae na aanleiding van die Sabbat of Sondag. Wat bedoel God dan in Eksodus 31.17 (en elders in die Bybel byvoorbeeld Jesaja 56:6 ens) as Hy sê dat dit “vir ewig ‘n teken” sal wees? Beteken ewig nie meer vir altyd nie – wat dan van die ewige lewe? Wat van Matteus 5:8, byvoorbeeld, en die boek Prediker wat afsluit met “onderhou My gebooie“? Hoekom onderhou ons uit gehoorsaamheid en dankbaarheid (nie omdat ons iets kan verdien nie) 9 van die 10 gebooie?

Antwoord:

Dr. Marius Nel antwoord:

Jy stel ʼn baie belangrike vraag. Jou vraag moet vanuit ten minste twee perspektiewe beantwoord word.

(1)  Aan die een kant het ons die Nuwe Testament wat verduidelik dat die vroegste Christene Jode was, dat hulle die Wet van Moses onderhou het, na die tempel gegaan het vir die feeste en na die sinagoge op die Sabbat, nes Jesus. Die heidense Christene wat tot bekering gekom het, dwing die kerk om die vraag te stel of hulle die Wet moet onderhou. Dit lei aanvanklik tot erge meningsverskil en die Jerusalemkonsilie waar besluit word dat heidense Christene nie die Wet onderhou nie – nie besny word en nie die reinheidswette en seremoniële wette onderhou nie. Hulle mag net nie bloed van diere drink nie omdat heidene daaraan bygelowige krag verleen. Jy lees ook dat die Christene vroeg op die eerste dag van die week byeengekom het om die opstanding van Jesus te vier deur die nagmaal te hou. Op jou vraag hoekom ons nie die Wet in al sy konsekwensies onderhou nie, moet jy hiernatoe gaan.

(2)  Aan die ander kant moet jy na die kerkgeskiedenis van die vroegste era kyk. Die Joodse Christene het binne ʼn geslag uitgesterf, wat te doen het met die val van Jerusalem en die Bar Kochba-opstand. Die Christene redeneer: die Jode moes werk sodat hulle op die sewende dag kon rus. Christus het klaar vir ons gewerk en daarom rus ons voor ons werk. Vanuit dié simboliek kom hulle eksklusiewe klem op die Sondag en hoor jy nooit weer van die Sabbat nie.

Hoop ek spreek jou probleem aan!

Outeur: Dr Marius Nel

Sabbat of Sondag? – Francois Malan

Johann Trollip vra:

Het  u enige inligting oor die viering van die rusdag op ‘n Sondag en nie op ‘n Saterdag nie!

Antwoord:

Dr. Francois Malan antwoord:

Jesus is op Sondagmôre uit die dood opgewek en het op die dag reeds aan sy dissipels verskyn (Matteus 28:1; Markus 16:1-6; Lukas 24:1-7; 13-40; Johannes 20:1,2,19). Die Christene het die opstandingsdag van Jesus die ‘dag van die Here’ genoem (Openbaring 1:10). Volgens Handelinge 20:7 en 1 Korintiërs 16:2 het die gelowiges op Sondae bymekaargekom vir hulle gemeenskaplike maaltyd en nagmaal.

Die woord Pinkster kom van die Grieks vir 50 (pentekoste). Op die vyftigste dag na Paasfees het die Jode hulle dankfees vir die oes gehou, dit is die dag na die sewende Sabbat vanaf die fees van die eerstelinge (Levitikus 23:15-16). Op die Sondag is die Heilige Gees uitgestort (Handelinge 2:1-4).

Jesus en sy apostels het wel die Sabbat gevier, maar Jesus het beswaar gemaak oor die wettiese betekenis daarvan. Volgens Markus 2:27-28 sê Jesus vir die Fariseërs wat beswaar maak dat sy dissipels op die sabbatdag koringare afpluk om te eet: ‘Die sabbatdag is vir die mens gemaak en nie die mens vir die sabbatdag. Daarom is die Seun van die mens Here óók oor die sabbat.’

Die sabbat is nie ‘n doel op sigself nie. By die skepping het God die sabbat as gawe aan die mens gegee, nie as ʼn wet nie, maar as ʼn bevryding van die las en drukte van sy werk, as ʼn verkwikking ook vir die diensknegte en die vee, ʼn dag waarop God saam met die mens wil feesvier. Die sewende dag waarop God gerus het, was eintlik die mens se eerste dag, nadat hy op die sesde dag geskep is (Genesis 2:2-3). Ons word geroep om die Here te dien, nie die sabbat nie.

Wanneer Paulus in ʼn stad by die Jode begin met sy sendingwerk, gaan hy na die sinagoge op ʼn Sabbatdag (Handelinge 13:14-15), maar vir die gelowige gemeentes preek hy op Sondag (Handelinge 20:7). Aan die bekeerlinge uit die nie-Jode het Paulus nie die onderhouding van die Sabbat verkondig nie, maar vryheid van die Joodse wette en gebruike, en ʼn lewe aan Christus verbind (Romeine 14:1; Galasiërs 4:9-11). By die vergadering in Jerusalem word die onderhouding van die Sabbat nie van die bekeerlinge uit die nasies gevra nie (vgl. Handelinge 15:28-29).

In Kolossense 2:16-17 reageer Paulus teen die dwaalleraars wat onder andere die onderhouding van die sabbat as ʼn maatstaf  van ware godsdienstigheid vereis. Paulus beskou dit as ʼn skaduwee van Christus wat sou kom, en dat dit nou die betekenis van Christus verduister. Die voorskrifte en gebooie van die Ou Testament was die skaduwee wat die buitelyne van Christus vertoon het. Maar nou het Hy gekom, en moet ons nie langer aan die skadubeeld vashou nie, maar in liefde en dankbaarheid saam met Hom en vir Hom lewe (vgl. ook Hebreërs 8:5-6; 10:1).

Outeur: Dr Francois Malan