Die Groot Geloofswoordeboek: Sekte

Sekte

Dit is ‘n negatiewe woord wat deur historiese kerke gebruik is, en soms nog gebruik word om groepe te beskryf wat van hul­le weg­gebreek het. Gedurende die laaste drie dekades het die ge­bruik van dié woord gelukkig afgeneem omdat daar meer kon­tak tussen denominasies gekom het en meer begrip dat daar baie meer ooreenkomste as verskille is tussen groepe wat mekaar in die ver­lede onnodig beveg het.

Dit beteken nie dat alles maar goed is nie. Daar is geloofsver­skil­le wat ingrypend is, soms so erg dat Christelike gemeen­skap nie regtig moontlik is nie. Maar selfs in hierdie gevalle hoef ons nie neerhalend van mekaar te praat nie.

Skrywer: Prof Adrio König

Sewendedagse Adventistekerk – Pieter Verster

‘n Leser vra:

Is die Sewendedagse Adventistekerk ‘n sekte? Indien wel, hoekom? Dit wil voorkom asof seminare van die kerk (wêreldwyd) oor Openbaring en Evangelisasie ‘n metode is om tradisionele kerke (soos die susterskerke) te infiltreer en so dopelinge (lidmate) te werf. Hulle bied in werklikheid “afrokkelingseminare” aan met skokkende interpretasies van Bybelse gedeeltes. Baie dankie!

Antwoord:

Prof Pieter Verster antwoord:

Volgens die Nederlandse Geloofsbelydenis word die ware kerk gekenmerk  deur die suiwer verkondiging van die Woord, die suiwer bediening van die sakramente en die toepassing van die tug. Ons moet dus altyd bepaal of  enige kerk of groep wel die Woord suiwer verkondig en die sakramente suiwer bedien, ook met die toepassing van die tug.

Die adventiste se herkoms word teruggevoer  van William Miller wat  die wederkoms van Christus in 1843 verwag het. Toe dit nie plaasvind nie stel hy weer ʼn datum naamlik 22 Oktober 1844. Toe dit nie plaasvind nie, is die gebeure  as die reiniging van die hemelse heiligdom geïnterpreteer.  Ellen G  White wat sy gedagtes bevestig het, het  die tien gebooie in ʼn goue kis met ʼn besondere  kring oor die vierde  gebod in ʼn visioen gesien. Sy word ʼn sleutelfiguur vir die adventiste.  Die Sabbat verkry besondere betekenis. Die nakom van verskeie wette en veral die hou van Sabbatswette speel dus ʼn belangrike rol.

Daar is getuienis in die Ou Testament van die betekenis van die Sabbat.  In die Nuwe Testament verkry dit egter nuwe betekenis. Jesus is Here, ook van die Sabbat. Geen plus mag by die genadige werk van Christus bygevoeg word nie. Sy genade is oorvloedig en genoegsaam. Die wet moet  uit vreugde en dankbaarheid sonder ʼn wettiese  benadering onderhou word.

Vir die kerk is dit belangrik dat die wet ons dankbaarheid rig en nie ons saligheid nie. Jesus is die enigste grond van ons verlossing.

Die kerk wil dus wel die wet eerbiedig, maar altyd in diens van Christus. Dit is belangrik dat geen plus vir die saligheid by Christus  gevoeg mag word nie.

Daar is wonderlike  gelowige adventiste wat  hulle hoop op Christus alleen vestig.  Daar is egter die groot gevaar dat die hou van die Sabbat op ʼn bepaalde manier die  maatstaf van geloof gemaak word. Die hou van seminare om dit te bevestig, sou verkeerd wees. Die kerk se enigste antwoord is: Jesus is die Here.

Outeur: Prof Pieter Verster