Hebreeus en Aramees – Marius Nel

Willie vra:

Is dit moontlik om vas te stel watter taal/tale Moses en die volk Israel gepraat het ten tye van hulle verblyf in Egipte , gedurende die trek deur die woestyn en selfs toe hulle die beloofde land binnegegaan het . Op watter stadium het Hebreeus en Aramees hulle spreektaal geword ?

Antwoord:

Dr. Marius Nel antwoord:

Die Ou Testament verwys heel vroeg na die Israeliete as die Hebraioi, of Hebreërs. Hieruit kan ons aflei dat hulle Hebreeus gepraat het, een van die Semitiese dialekte. Die twee stamme is na Babilonië in ballingskap weggevoer, waar hulle aan Ryksaramees blootgestel is. Mettertyd het die Jode na die ballingskap Hebreeus vir Aramees verruil.

 

Skrywer: Dr Marius Nel

 

Spreek in Tale – Jan van der Watt

Zelda vra:

Ek het al verskeie kerke besoek en wat gebeur is ‘n lidmaat  van die kerk sal kliphard begin bid en dan kan ek  nie die “taal” verstaan en dan sal ‘n ander persoon daarna ook praat, en dit is blykbaar ‘n uitlegging van die vorige?  My dogter en haar vriend besoek nou dikwels die kerk.  Dit pla my en ek weet ons gaan altyd in iets probeer fout vind, maar hoe ek verstaan is dat daar wel tale is maar wat verskillende nasies praat en verstaan bv. Engels.  Ek sê nie dit is verkeerd nie ek bevraagteken dit omdat ek nie verstaan nie.

Ek hoop jy kan my gemoedsrus gee.

Antwoord:

Prof Jan van der Watt antwoord:

Zelda vra wat die spreek in tale is. Twee belangrike dele in die Bybel moet na gekyk word:

a) Baie mense  verwys na Handelinge 2:7-8 waar die mense uit verskillende dele van die wêreld die dissipels hoor praat in hulle eie taal. Dit is egter nie spreek in tale nie, maar eerder ʼn hoorwonder. Die dissipels praat nie in die verskillende tale nie, maar wat die mense hoor, verstaan hulle (hulle eie taal verse 7-8: ‘Die mense wat daar praat, is tog almal Galileërs. ⁸Hoe hoor elkeen van ons dan sy eie moedertaal?’).

b) 1 Korintiërs 12 en 14 is die hoofgedeelte in die Bybel wat oor die spreek in tale gaan. Dit lyk of spreek in tale volgens die beskrywings wat ons daar kry:

( i) besondere kommunikasie met God is;

(ii) dat dit ekstatiese (byna as opwelling uit ʼn mens se hart) uitdrukking van gedagtes is wat in geluide na vore kom wat nie met ʼn gewone bekende taal verband hou nie;

(iii) dat die kommunikasie eintlik persoonlike kommunikasie is tussen die spreker en God. Dit moet dus nie met profesie verwar word nie. Dit gaan oor aanbiddingsuitdrukkings tussen die spreker en God;

(iv) dat die woorde wel deur die Gees uitgelê kan word;

(v) die Heilige Gees besluit vir wie Hy die gawes gee en vir wie nie. Ons kan dit nie op ons eie kry nie. Die Heilige Gees besluit wie het dit nodig en wie nie (1 Korintiërs 12:11).

 

Lees bv. die volgende dele:

• 1 Korintiërs 14:4-5 ‘⁴Die een wat ongewone tale of klanke gebruik, bou net homself op, maar die een wat profeteer, bou die gemeente op. ⁵Ek sou graag wil hê dat julle almal ongewone tale of klanke gebruik, maar nog liewer dat julle profeteer. Die een wat profeteer, is van groter betekenis as die een wat ongewone tale of klanke gebruik, tensy hy dit ook uitlê, sodat die gemeente daardeur opgebou kan word.’
• 1 Korintiërs 14:8-9 ‘⁸En as die beuel ‘n onduidelike sein gee, wie sal vir die geveg gereed maak? ⁹So is dit ook met julle. As julle ongewone tale of klanke gebruik en nie ‘n verstaanbare woord praat nie, hoe sal ‘n mens weet wat daar gesê word? Dan praat julle mos in die wind!’

 

Wat belangrik is met die tale is dat dit die gemeente moet opbou, anders bevoordeel dit net een persoon. As dit nie vir almal toeganklik is om te hoor wat gesê is nie (= die uitleg) dan help dit nie om dit in die gemeente te doen nie. Dit is dus ʼn redelike negatiewe oordeel deur Paulus oor die tale. Dit het ʼn plek en dit is gewoonlik privaat. As dit in die openbaar gebeur, moet dit uitgelê word sodat almal kan baat en die gemeente opgebou kan word.

Daar is egter nog ʼn belangrike opmerking wat gemaak kan word. 1 Korintiërs 12-14 is nie die enigste plek waar daar die gawes van die Gees gepraat word nie. (Vir interessantheid: in 1 Korintiërs 13:1 praat Paulus ook van engeletale wat nie met die spreek in tale verwar moet word nie). Daar word ook soortgelyke lyste van die gawes van die Gees in bv. Romeine 12:4 en verder of Efesiërs 4:7 en verder; 1 Petrus 4:7-11. In nie een van die lyste word daar van spreek in tale gepraat nie. Dit beteken dat nie in die gemeente in Rome, Efese, of in groot dele van die hedendaagse Turkye word daar eers oor die spreek in tale gepraat of daarna verwys nie – net in Korinte. Wat sê dit vir ons? Dat die spreek in tale nie ʼn algemene gawe is wat almal moet hê nie. Die meeste van die gemeentes het volgens die Nuwe Testament nie daaraan deel gehad nie, of ten minste, as lyste van gawes opgestel is, is dit nie by hulle genoem nie. ʼn Mens moet dus nie te veel van die gawes maak nie. Paulus self is self in 1 Korintiërs 12-14 so bietjie afwysend daaroor as mens mooi lees. Dit moet op die regte plek en manier gebruik word en dus nie oorbeklemtoon word nie.

 

Outeur: Prof Jan van der Watt