Die Tien Gebooie: Rus verseker (1)

(John Stott).

Die Tien Gebooie: Rus verseker (1)

(Eksodus 20:8 – 11)

Luther glo dat die primêre doel van die Sabbat die bevordering van die koninkryk van God is. Calvyn sê dat weens die swakheid van die mens hy een dag vir onderrig en nadenke nodig het. Die Sabbat is dus nie net ‘n nuttige instelling nie – dit is ingestel met ‘n spesifieke doel.

Rus beteken nie dat alle aktiwiteite nou gestaak word nie. As die Jode die Sabbat gevier het, het hulle uitgesien na die einde van hulle lyding, opofferings en seremonies na die finale rus.

In Hebreërs 4 lees ons van die belofte van rus vir dié wat glo. Daarna kyk ons volgende keer

Die Tien Gebooie: Aanbid die regte God op die regte manier

Charles Spurgeon.

Die Tien Gebooie: Aanbid die regte God op die regte manier
(Eksodus 20:4)

Die mens aanbid nie alleen vals gode nie, maar probeer voortdurend om nuwe maniere om God te aanbid, te ontdek. Soms is die God wat so aanbid word die God van die Bybel – soms nie. Maar wat is vals aanbidding?

. Nou vertel ons vir mense wat ons dink hulle graag wil hoor – hoe God dinge vir ons kan doen en ons behoeftes kan hanteer. Ons openbare aanbidding is dikwels gerig op die verbruiker. As dit ons benadering is, vereis dit voortdurende innovering, want ons is besig om mense te vermaak. Natuurlik is daar aanvaarbare nuwe aanbiddingstyle. Ons kan egter nie blindweg nuwe style aanvaar net soos ons nie blindweg aan tradisie kan vasklou nie. Dit gaan oor die heerlikheid van God en nie oor verbruikersvriendelike kerke nie.

. Ek glo dat God vir my bestaan – my geluk en my plesier. Ons kom kerk toe om iets te ontvang en nie te gee nie – ons gee nie lof, danksegging en diens nie. Ons wil passief die gebeure om ons ondervind. God is nie meer die middelpunt van ons bestaan nie. God moet net die vissies en broodjies wat ons vir ons bestaan nodig het, voorsien. Jeremia tree as profeet op vir ‘n volk wat dink dat alles reg verloop. Hy kom en sê dat hulle profete vals verwagtings wek – hulle praat oor visioene wat hulle self uitdink, nie oor wat die Here sê nie (23:16). Later lees ons: Elkeen maak sy eie woorde tot uitspraak van die Here. So verdraai julle die woorde van ons God (vers 36). Sê ons nie ook vir ongelowiges positiewe dinge net om hulle aan te trek nie? Vals gode is waardeloos, maar ook vals godsdiens en vals aanbidding van die ware God.

. Die gebruik van ons verbeelding in aanbidding is Godgegewe. Maar ons gebruik dikwels ons verbeelding om ‘n verbruikersvriendelike God te skep. Ons vergeet dat ons geen beheer oor God het nie – ons wil Hom manipuleer, maar dit is nie moontlik nie.

. Mense glo dat hulle meer geraak word deur wat hulle sien en ondervind as wat hulle lees en hoor. Die bedoeling is altyd goed – ons wil mense help om God meer doeltreffend te aanbid. Maar sien en ondervind, kan nie die aanhoor van sy woord vervang nie.

. Kontekstualisering beteken dat ons die onveranderlike evangelie in ‘n veranderende kultuur inbring. Dit is noodsaaklik, maar oorkontekstualisering is gevaarlik. Ons ontwikkel ons eie menings oor wat vir God aanvaarbaar is. Die uiteinde is dat daar geen verskil tussen die kultuur binne en buite die kerk is nie.

Om verder as God se woord te kyk vir kommunikasie met God is om jou eie aanbidding te skep. Mag ons oor God dink? Beslis, maar dan soos Hy Homself geopenbaar het in die Skrif. Mag ons nadink oor God se karakter en optrede? Beslis, maar dan soos Hy Homself verduidelik het en soos Hy in die geskiedenis opgetree het. Hierdie gebod verbied nie die gebruik van die sintuie nie net so min as wat dit die gebruik van die rede ontmoedig.

Volgende keer kyk ons na die misbruik van God se Naam.

Die Tien Gebooie: Geen ander gode nie (3)

(3)

(Eksodus 20:2)

Dit bring ons nou by die tweede gebod.

Die Tien Gebooie: Geen ander gode nie (2)

– C. S. Lewis

(2)

(Eksodus 20:2)

Ons kom nou voor ‘n belangrike vraag te staan: Wat is afgodery? Ons aanvaar dat ons weet wat afgodery is. Luister na Deuteronomium 6:4: Luister, Israel, die Here is ons God, Hy is die enigste Here. Daarom moet jy die Here jou God liefhê met hart en siel, met al jou krag. Die omliggende nasies het ‘n verskeidenheid van gode gehad – vir landbou, vrugbaarheid, liefde, oorlog, ens. Hierdie onpersoonlike magte het die heidene beheer. Godsdiens was ‘n afsonderlike kompartement in hulle lewe.

Ons moderne mense beskou al hierdie afgode as primitief. Is dit so? Sien ons nie dikwels dat God in beheer is van slegs ‘n spesifieke kompartement – godsdiens – in ons lewens nie. Die res van ons lewens word deur ‘n hele reeks ander gode beheer – beroep, besittings, familie, vriende, vermaak, die mode, ens. Sodra ons begin om ons lewens in kompartemente in te deel, het ons ernstige probleme. Nou glo ons Sondae is vir godsdiens, maar Maandag is vir werk. Ons werk behoort ‘n verlengstuk van ons aanbidding te wees.

Dit is duidelik dat ons siening van ‘n afgod te eng is. Dit is nie net beelde aan wie ons offers bring nie. ‘n Afgod is enigiets wat God se plek in ons lewe inneem. Jy mag naas My geen ander gode hê nie.

Ons sluit ons bespreking oor die eerste gebod af met die vraag: Wat word van ons in hierdie gebod verwag?