He who merely studies the commandments of God is not greatly moved.  But he who listens to God commanding, how can he fail to be terrified by majesty so great? – Martin Luther

Vrygewigheid – moenie daaroor praat nie

Die leraar kondig aan dat hy vanoggend oor vrygewigheid gaan preek. Jy kan amper die gemeente hoor sug. Die waarheid is dat ons as God se kerk veronderstel is om te gee. Dit bly ‘n moeilike onderwerp en niemand wil daaroor praat nie.

Hier is vier dinge wat ons gesprek oor vrygewigheid kan verander.

• Dit is ‘n ander manier om te leef

Vrygewigheid is nie iets wat ons Sondae doen nie.

Dit is ‘n uitnodiging van God wat vir elke dag en elke deel van ons lewe geld. Dit gaan nie oor die gee van ‘n tiende nie. Ons gee vrylik wat ons vrylik ontvang het. Dit geld nie net vir ons geld nie, maar ook vir ons tyd en energie, maar veral ons liefde.

• Dit is aansteeklik

Vrygewigheid is aansteeklik. Om vir iemand iets te gee – geld vir ‘n koppie koffie – is baie meer werd as die paar rand wat dit vir jou gekos het. As mense sien wat jy doen, volg hulle jou voorbeeld, want vrygewigheid is aansteeklik.

• Dit is teen die kultuur

Meeste van ons voel dat ons nie genoeg het nie. Ons spandeer baie tyd om nog meer bymekaar te maak – en die res van die tyd hoe ons dit wat ons het, kan behou. Vrygewigheid is teen ons hele kultuur. Dit is hoekom dit so kragtig is

• Dit vermeerder homself

God se ekonomie werk nie soos ons s’n nie. As ons weggee en nie vasklou aan dit wat ons het nie, vermeerder God dit wat ons het. Niemand is nog ooit van honger dood net omdat hy te veel weggegee het nie. God werk nie so nie. As ons God met ons geld vertrou in plaas daarvan om daaraan vas te klou uit vrees dat Hy nie sal voorsien nie, voorsien Hy. Meer nog: Hy gaan altyd verder as dit wat jy aan Hom gegee het. Jy kan nie meer as God gee nie.

Om oor vrygewigheid te leer, is moeilik, maar belangrik. Dit is belangrik vir die oorleweing van die kerk, maar ook vir die geestelike gesondheid van die gemeente. As ons vrygewig is met daardie dinge wat ons dink ons vir ons veiligheid nodig het, plaas ons ons welstand en vertroue in die hande van Hom wat waarlik vir ons kan versorg. Dit gaan nie oor geld nie, maar oor geloof.

How I wish everyone had decent work! It is essential for human dignity – Pous Franciskus

Vrygewigheid en Gasvryheid

C. Christopher Smith en John Pattison het onlangs ‘n boek, Slow Church, geskryf wat besig is om baie aandag te geniet. Ek gaan ‘n aantal blogs aan hierdie boek spandeer.

Die oorvloed wat God voorsien, is die teken dat ons nie alles self kan gebruik nie, maar met ander moet deel. Daarom moet ons bedag wees op die behoeftes om ons. As ons dink aan vrygewigheid dink ons onmiddellik aan geld. Natuurlik is geld belangrik, maar geld skep ‘n afstand tussen gewer en ontvanger. Een van die intiemste vorms van vrygewigheid is gasvryheid. Daar deel ons ons huis, tafel en onsself met ander.

Gasvryheid was ‘n belangrike kenmerk van die mense van die Ou Testament: Wanneer daar ‘n vreemdeling by julle in die land woon, mag julle hom nie onderdruk nie. Julle moet hom soos ‘n medeburger behandel en hom liefhê soos julleself. Julle was immers self ook vreemdelinge in Egipte (Levitikus 19:33 – 34). Israel moes die kwesbare vreemdeling in hulle land simpatiek behandel. Wat gasvryheid in die vroeë Christelike kerk uniek gemaak het, was dat dit mense ingesluit het wat nie die vermoë gehad het om terug te betaal nie.

Lukas 13: Jesus eet in die huis van ‘n vooraanstaande Fariseër. Dit was die sabbatdag. Hy vertel vir hulle ‘n paar gelykenisse. Hy begin met ‘n gelykenis oor bekeidenheid waarin Hy hulle waarsku om nie sommer die voorste plek by ‘n bruilofsfees in te neem nie. Elkeen wat hoogmoedig is, sal verneder word, en elkeen wat nederig is, sal verhoog word.

Daarna praat hy met die gasheer en sê vir hom: nee, as jy ‘n feesmaal gee, nooi dan armes, kreupeles, verlamdes en blindes.Jy kan jou gelukkig ag dat hulle niks het om jou mee te vergoed nie, want God sal jou vergoed by die opstanding van dié wat reg gedoen het. Daarna vertel Jesus die gelykenis van die groot maaltyd.

Spandeer ons as Christene nie te veel tyd om te besluit wie kan uitgenooi word na die feesmaaltyd nie? Ons verantwoordelikheid, en voorreg, behoort te wees om nog stoele nader te trek om plek vir meer mense te maak. Is dit ook ons prioriteit om soos Jesus saam met ons bure te eet en te ontspan?

Die kerngedeelte oor gasvryheid is sekerlik Matteus 25:34 – 40. Vir sover julle dit aan een van die geringstes van hierdie broers van My gedoen het, het julle dit aan My gedoen. God is gasvry teenoor ons en ons moet gasvry teenoor Hom wees deur te sorg vir sy kinders wat kwesbaar is. Moeder Teresa het dit letterlik opgeneem: I see Jesus in every human being. I say to myself, this is hungry Jesus, I must feed him. This is sick Jesus. This one has leprosy or gangrene; I must wash him and tend to him. I saw because I love Jesus.

In die vroeë kerk was gasvryheid ‘n toets van karakter en ‘n vereiste vir leierskap.

So baie van ons moderne gasvryheid is geprivatiseer – dit word deur welsynsorganisasies, die kerk en die staat gedoen. Natuurlik speel hulle ‘n belangrike rol, maar dit verplaas persoon-tot-persoon gasvryheid. Hulle sorg is ook dikwels gespesialiseerd – hulle fokus op een probleem –  en nie holisties nie. Gasvryheid is nie onpersoonlike welsyn nie. Dit is om in ander die beeld van God raak te sien, om met hulle te verbind en aan hulle ruimte en sekuriteit te gee. Christelike gasvryheid beteken dat ons voorspelbaarheid en beheer oorgee, want God kom tussen ons op verrassende en vreemde maniere wat ons nooit te volle kan voorspel nie.

Aan wie moet ons gasvryheid bewys? Aan ons vriende en dié wat ons kan terugbetaal? Beslis, maar ook aan alle mense wat God op ons pad plaas.

—C.H. Spurgeon