Verlate Jerusalem word ‘n moeder met baie kinders (49:14-21) – Francois Malan
49:14 Sion, die verlate stad Jerusalem, kla egter dat die Here haar verlaat en vergeet het, soos ‘n vrou wat deur haar man verlaat is. So het Israel in ballingskap ook gekla (40:27). Hier verwoord die stad die twyfel van Israel in ballingskap oor die Here en simboliseer die stad se afgebreekte mure die gebroke lewens van Israel in ballingskap.
49:15 Die Here antwoord daarop. Om van die innige liefde en trou van die Here ‘n beter begrip te gee gebruik die profeet die beeld van moederliefde wat maak dat sy nie haar suigeling kan vergeet nie; selfs as hulle, die moeders, hulle babas kan vergeet, sal die Here Sion nooit vergeet nie. Sy liefde gaan alle menslike liefde te bowe.
49.16 Die rede vir die Here se intense onthou van Jerusalem en sy mense, is dat Hy Israel se naam op sy handpalms gegrafeer het, soos ‘n tatoeermerk (wat in Lev 19:28 verbied is, maar deur die profeet as beeld van permanensie gebruik word). Daarmee wil hy hulle verseker van die Here se opmerksaamheid oor wat met Jerusalem en sy mense gebeur. Die afgebreekte mure van Jerusalem en van sy inwoners se lewens ‘is onophoudelik voor My,’ soos jy ‘n merk op jou hand telkens sal raaksien. Die opbou van Jerusalem se mure is konstant op die Here se agenda. Dit is ‘n waarborg dat die mure weer opgebou sal word.
49:17 Die vrug van die Here se onveranderlike liefde word gou gesien. Soos kinders na hulle moeder toe hardloop, stroom Jerusalem se inwoners terug, en sy verwoesters en vernielers gaan weg, soos Babel, die Edomiete (Obadja 13), die nie-Israelitiese inwoners van die omgewing (Esra 4:4-6).
49:18 Sion moet haar oë, wat in moedeloosheid neergeslaan is, ophef en rondom haar kyk. Haar kinders is al besig om bymekaar te kom en is op pad terug. Nou word Sion soos ‘n bruid voorgestel en die Here sweer, sowaar as Ek leef jy sal hulle, jou kinders, almal soos ‘n bruid se ornamente omhang as versiering, en soos ‘n bruid se goue gordel sal jy hulle om jou vasmaak. Die terugkerendes sal vir Sion wees soos die trousseau van ‘n bruid, as simbool van haar nuwe status en aanvaarding deur die Here – die Here se bruid!
49:19 Die oordeel van die Here oor Israel wat deur die Assiriërs in die 8e eeu v.C. en die Babiloniers in die 6e eeu v.C. voltrek is, word met drie woorde beskryf: dorpe is puinhope, Jerusalem ‘n ruïne, Israel ‘n verwoeste land. Maar dit behoort nou tot die verlede; ook die bedreiging deur die verwoesters en stropers van die stad en die land. In hierdie tyd van die Here se genade het alles verander, en Jerusalem het dit nog nie raakgesien nie. Die groei van die stad tot ‘n oorvloed inwoners is ‘n duidelike bewys van die Here se genade.
49:20 Die kinders van jou kinderloostyd (gebore tydens die ballingskap) sal in jou ore kom kla oor die gebrek aan woonplek. Is dit moontlik?
49:21 Israel sal verbaas en verruk wees om die geweldige groei van sy inwoners te sien. Hy is verlate en alleen die ballingskap in, waar kom die massa mense nou vandaan? Die werk van die Here is so groot en heerlik dat hy nie weet hoe hy dit het nie (Ps 126:1). Dit is ‘n onmiskenbare teken van die Here se genade. Die Here se geliefde vrou is nie deur Hom verlaat en vergeet nie.
Hierop volg drie kort profetiese uitsprake 49:22-24; 25-26; 50:1-3 wat elkeen ingelei word met: So sê die Here (Jahweh die teenwoordige Ek is).
By die Here is die onmoontlke moontlik (49:22-26)
49:22 Die Here HERE sê hoe Hy die wonderlike vermeerdering van inwoners in Israel en Jerusalem gaan bewerk. Kyk die Here gaan sy hand ophef vir die nasies (om te sien) en sy vaandel hoog ophys vir die volke – dit sal sy teken wees wat die mense daartoe sal bring om die ballinge vry te laat (vgl. die rol van die vaandel as versamelpunt in 5:26). In beeldende digterlike taal sê Hy: hulle sal julle seuns aan die bors (na Israel) bring (soos klein babatjies gedra word), en hulle sal julle dogters teen die skouer dra (soos vir ‘n kleutertjie) vgl. Num 11:12 vir dié uitdrukking. Die volke sal met ywer en sorgvuldigheid die Israeliete gewilliglik terugstuur na hulle eie land toe, in opdrag van die Here se dienaar Kores (vgl. Esra 1:1-4). So sal die volke iets leer van die Here se mag en trou.
49:23 Konings en koninginne sal Israel versorg soos kinderoppassers, en op Oosterse wyse met die gesig op die grond voor die Here buig, in erkenning dat die Here, die God van Israel, hulle teruggebring het in hulle land.
Die groot tuiskoms na die verlate stad Jerusalem is die bewys van die Here se Almag en teenwoordigheid. Jode en die ander volke kan elkeen die bevryding van Israel deur die Here se dienaar Kores sien – in die opgehewe hand en vaandel van die Here wat die volke oproep tot vrylating van sy volk en eer aan die Here. Dan sal Israel besef dat Hy die Here is op wie jy verseker kan vertrou. Die herstel van Jerusalem is nie ‘n doel op sigself nie. Dit bring kennis en erkenning van die Here na die nasies toe, en getuig van die egte vorm van geloof: wag op die Here!
49:24 Hier word ‘n vraag gestel oor die onmoontlikheid dat soiets kan gebeur, dat ‘n lammetjoe uit die bek van ‘n leeu verlos kan word (vgl. 1 Sam 17:34-37; (letterlik: kan die gevangene/prooi aan die baasvegter/leeu ontruk word, die gevangene van die geweldenaar/tiran/terroris (volgens die Griekse vertaling die Septuaginta – die Masorete teks lui: van die regverdige) ontsnap? Vir die volke onder Babilon se bewind (127 provinsies, Ester 1:1) was die verlies van hulle slawe ‘n ekonomiese ramp en ‘n verlies aan aansien (vgl. Eks 14:5). Babilon word voorgestel as ‘n magtige leeu of ‘n reuse kryger soos Goliat en Israel soos ‘n verlore lammetjie wat deur die Here gered word deur sy dienaar (Dawid, Kores). Vir die ongelowige mens wat op krag en geweld vertrou is so ‘n redding die onmoontlike.
49:25-26 ‘So se die Here HERE: ‘n Soldaat se gevangene kan ontset word…’ – vir God is alles moontlik (Mark 10:27). So het Hy die harte van die Egiptenaars verander om Israel met geskenke weg te stuur (Eks 3:21-22; 12:33-36). So sal die Here deur Kores ingryp in die hele gebied onder Babilon en vir Israel stry. Die onderdane van Babilon sal voor Kores se mag desperaat mekaar aanval en uitroei, oorgegee aan hulle eie begeertes en vrese. Die groot ommekeer in die ryk deur die beleid van Kores om bannelinge vry te laat, (Esra 1:-4) is die wêreldwye getuienis vir die Here. Hy is Israel se Redder en Verlosser, die magtige God van Jakob wat die onmoontlike kan doen, om Israel, die buit van Babel, wat ‘n man met baie mag is, af te neem. Jerusalem nie meer verlate nie, maar het nou baie kinders.
Skrywer: Prof Francois Malan