Verwerping

 

For the essence of sin is man substituting himself for God, while the essence of salvation is God substituting himself for man – John Stott

 

Verwerping

In 1985 verlaat Henri Nouwen sy pos aan die teologiese fakulteit van Harvard om  by L’Arche, ‘n bediening vir verstandelik gestremde mense, te dien. Gou ontdek hy dat selfs sy beste vriende hom verwerp het. Toe hy hierdie gevoel van verwerping ondervind het, sê hy vir homself: If you really want to be less visible, less known, try to use this event to become more forgotten, more passed over; be grateful for the occasion. Trust that hiddenness will give you new eyes to see yourself, your world, and your God. People cannot give you new eyes; only the one who loves you without limits.

 

Hier sien ons hoe Nouwen op verwerping reageer:

1. Hy dink eers na oor wat om daarmee te doen Hy was seergemaak en verward, maar nogtans was hy eerlik oor sy emosies. Hy het hulle nie onderdruk nie.
2. Hy bring sy emosies en pyn na God en vra hulp sodat hy kon weet wat om te doen – vergewe en nie bitter wees nie.
3. Met verloop van tyd besef hy sy swakheid om die pyn deur vergifnis te oorwin. Hy vra weer God se hulp.
4. Hierdie gebeure maak hom bewus van hoe hy ander laat voel het toe hy hulle verwerp het. Daarom wys hy sy liefde deur briewe te skrywe.

 

Wat duidelik is, is dat Nouwen baie tyd beskikbaar gemaak het vir nadenke. Die gevoel van verwerping is pynlik. Nouwen het nie sy gevoelens onderdruk nie. Hy het ook nie sommer dadelik die verwerping as ongeregverdig beskou nie. Nee, hy bring sy gevoelens na God en werk met God deur hulle. Hy doen dit nie haastig nie. Hy gee spasie en tyd vir die Here om te genees.

 

Wat ons ondervindings en die psalms vir ons leer, is dat vergifnis en genesing moeilik en duur is. Volgens die psalms het ons maar min beheer oor ons emosies. Wat egter belangrik is, is waarheen ons ons emosies neem. In die proses word Nowen nie iemand wat op ‘n hopie gaan sit en homself jammer kry nie – hy dink oor hoe hy ander dalk seergemaak het en hoe hy dit kan regstel.

 

Maande later skryf Nouwen in sy joernaal:

It is hard for me to forgive someone who has really offended me, especially when it happens more than once. I begin to doubt the sincerity of the one who asks forgiveness for a second, third, or fourth time. But God does not keep count. God just waits for our return, without resentment or desire for revenge. God wants us home. . . . Maybe the reason it seems hard for me to forgive others is that I do not fully believe that I am a forgiven person. If I could fully accept the truth that I am forgiven and do not have to live in guilt or shame, I would really be free. My freedom would allow me to forgive others seventy times seven times.

 

Wat ons pyn en verwerping nodig het, is tyd – tyd om te kla, tyd om te vra vir hulp, tyd om te bely. Ons het tyd nodig om te genees.