Vrou se gedrag in die gemeente

Vrou se gedrag in die gemeente – Jan van der Watt

Marius vra: 

Vrou se gedrag in die gemeente. In 1 Kor 11:2-16 lees mens dat n man nie mag bid of profeteer met ‘n hoofbedekking nie, omdat dit oneer aan God is. ‘n Vrou moet egter weer n hoofbedekking aanhê, wanneer sy bid of profeteer. Nou lees mens ook in dieselfde gedeelte dat mense vir hulself moet oordeel, want in die natuur doen ‘n man met lang hare homself oneer aan. Paulus skryf ook dat mense in die gemeente nie twisgierig moet wees nie. Beteken dit dan dat die kwessie aangaande die hoofbedekking en mans met lang hare ‘n persoonlike oortuiging is? Ek meen, ek ken baie groot Christen mans, vriende, wat hulle hare tot op hul heupe dra en geen vrouens wat ek ken – ek bedoel buiten my ouma – dra meer hoede kerk toe nie. Dis vir my asof hierdie hoofstuk nie meer van toepassing is nie, of is ek aan die dwaal?

Antwoord:

Prof Jan van der Watt antwoord:

Dit is altyd belangrik om die Bybel binne sy konteks te lees. Hoofstuk 11-14 gaan oor dinge wat in die erediens gebeur. Paulus reël dus kerkdinge. Kom ons neem die probleem van die hoofbedekking van die vrou. In die tyd van Paulus het vroue doeke oor hulle koppe gegooi as hulle in die publieke areas beweeg. Die doek oor die kop het ‘gepraat’ – dit het gesê dat die vrou haar man of pa eer en dus nie ‘beskikbaar’ is nie. Vroue wat sonder hoofbedekkings geloop het (uitgesluit heel jong meisies) het eintlik gesê dat hulle ‘beskikbaar’ is, met ander woorde, slegte vroue is. Daarom is daar in die konteks sprake van die hare van so vrou se kop afskeer, want dan is sy volgens ou gebruike nie meer vir mans aantreklik nie. In die privaatheid van haar huis het vrouens egter nie so ‘n hoofdoek gedra nie. Almal in die huis het mos geweet dat sy haar man op pa eer. Nou het daar iets belangriks in die vroeë kerk gebeur. Die Christene het in huise begin kerk hou. Dit het beteken dat gedurende die erediens in die huis die huis van ‘n private plek na ‘n publieke plek verander, want die mense kom dan mos in die huis saam vir kerk. Die vroue was egter gewoond om nie in die huise hoofbedekkings te dra nie. As daar nou ‘n man in die huis (wat nou kerk is) inkom en die vroue sien sonder hoofbedekkings kan hy dink dit is ‘n groep los, slegte vroue. As Paulus nou sê dat vrouens hoofbedekkings in die huise wat vir kerk gebruik word, moet dra, wil hy eintlik sê dat hulle so moet optree dat mense nie sal dink hulle is slegte vroue nie. Hulle moet wys hulle is mense wat hulle mans of pa’s eer. Daarom moet hulle hoofbedekkings dra. As ons vandag nie hoede in die kerk dra nie, gaan niemand daaruit aflei dat die vroue nie hulle mans of pa’s eer nie.

Ons moet dus nie vaskyk in die hoofbedekking self nie, maar wat die hoofbedekking wil sê. Dit wil sê vroue moet binne haar verhoudings met mans reg optree. Dit geld vandag nog net so as in Paulus se tyd, Ons hoef nie hoede te dra om dit te bewys nie, want hoede ‘kommunikeer’ nie meer so nie.

Die hoofbedekking van mans werk soortgelyk. Destyds het mense gevoel dat dit nodig was vir mans om hulle hoof te bedek as hulle voor God verskyn om die onderskeid tussen die man en God uit te druk. Dit dui dus ook eerbied aan. In ons Afrikaanse kultuur werk dit net die teenoorgestelde. Ons haal juis ons hoed af as ons aan God eer wil bewys. Ons doen dus die teenoorgestelde om dieselfde boodskap oor te dra – ons respekteer God en erken dat Hy anders en groter as ons is.

So moet elke teks in sy konteks verstaan word. Ons moet onderskei tussen die die gebruike en tradisies en wat die gebruike en tradisies eintlik wil sê.

Skrywer: Prof Jan van der Watt