Wat is die evangelie? (1)
. —George Swinnock
Daar word vandag baie boeke oor die evangelie geskryf. Die algemene tema is dat die kerk en gelowiges weer na die evangelie as dié brondokument moet terugkeer. Ongelukkig is daar verskillende menings oor wat die evangelie is.
Priests in the Middle Ages spoke of nothing but the other life; they hardly took any trouble to prove that a sincere Christian might be happy here below. But preachers in America are continually coming down to earth. Indeed they find it difficult to take their eyes off it. The better to touch their hearers, they are forever pointing out how religious beliefs favor freedom and public order, and it is often difficult to be sure when listening to them whether the main object of religion is to procure eternal felicity in the next world or prosperity in this.
Hierdie beklemtoning is steeds by ons. Kerke moet relevant en prakties wees; hulle moet mense ontmoet net daar waar hulle is. Maar waar is ons? In ‘n wêreld waar almal verbruikers is en waar vermaak belangrik is. ‘n Evangelie oor my – ek – en voorspoed sal altyd in sulke omgewings relevant wees. Maar kerke wat op iets buite myself fokus – en veral kerke wat groot woorde gebruik – lyk dan asof hulle nie relevant is nie.
Paulus help ons baie, want in 1 Korintiërs 15 gee hy vir ons ‘n baie goeie definisie van wat die evangelie is. Ons moet onthou dat voor Paulus tot bekering gekom het, was hy ‘n uitgesproke teenstander van hierdie vreemde Joodse “sekte.” Hy het die Christene vervolg en doodgemaak. Paulus was ‘n streng Fariseër; hulle het vas geglo dat daar net een God is. Hoe kan hy dan die Goddelikheid van Jesus aanvaar het?
Gelukkig hoef ons nie te spekuleer nie – ons het sy geskrifte. Ons moet net weer sy geskrifte lees. Hiervoor is 1 Korintiërs 15 een van die belangrikste bronne. In die volgende blog gaan ons na Paulus se argumente kyk om beter te verstaan wat die evangelie is en hoekom ons dit moet glo.